از فزونیِ زیبایی و شکوهِ این متن، دچار شدم به جوشش عواطف و شورش احساسات. علیرغم خطِّ مشیْ و رویهیِ اینجا که تا بشود چیزی از جایی دیگر گذاشته نمیشود، گفتم این سوگنامهیِ حماسی و عبرتآموز را که با خوانشی بسیار شورانگیز، نیک و درست همراه شده و از برایِ مولود شاهنشاهِ نثر فارسی، «ابوالفضل بیهقی» است با شما در میان بگذارم.
امیدوارم همه بیهقی بخوانیم و بهتر فارسی بگوییم.
این فرسته، البته موقتی است و تا انتهایِ این روزِ خجسته اینجا خواهد ماند.