مجله هنرهای تجسمی جهان

فضیلتِ هنرمند است که در این جهانِ بیمار
به دنبالِ درمان باشد نه تسکین
به دنبالِ تفهیم باشد نه تزیین
طبیبِ غمخوار باشد نه دلقکِ بی‌عار!

25 اُکتبر روزِ جهانیِ هنرمند🌹

ارج می‌نهیم تمامِ هنرمندانِ معاصرِ سرزمین‌ِمان را که در سخت‌ترین شرایط و محدودیت‌ها خلق کردند، ساختند و عاشقانه هنرمند ماندند...

برایِ...
@visual_arts_news

پسر چینی صورتشو میذاره داخل نقاشی های معروف

تولدت مبارک
#عباس_کیارستمی
@visual_arts_news

#معرفی_کتاب

کتابی ارزشمند که فاصله ی بین متن تصویری و نشانه ی زبانی را کم میکند.

@visual_art_news

#کامیار_شاپور
@visual_arts_news

#کامیار_شاپور
@visual_arts_news

#کامیار_شاپور
@visual_arts_news

داد و گلوریا به من گفت که من می تونم دست خط فروغ را بخوانم و من دادم بهش که اگر مطلب چاپ نشده ای در اون ها باشه ایشون بخونه. ولی اون دیگه هیچ وقت به من پس نداد و معلوم هم نیست که الان کجاست! البته گلستان یک سری تابلو نقاشی متعلق به فروغ هم بعدتر به ما داد (پیش خانم اش بود) که اون ها را هم به امانت دادم به خانم گلوریا. نقاشی هایی بود از سهراب سپهری، بهمن محصص، الخاص.
فکر می کنم فروغ استعداد ترانه سرایی اش هم زیاد بوده، برخی از شعراش مثل ترانه است. شما چی فکر می کنی؟

بله فروغ این زمینه را دارد. در آبان ۶۹ من در گالری شیخ نمایشگاه نقاشی گذاشته بودم که آقای محمد نوری اومد اون جا و یه شعر به من نشون داد گفت «این را فروغ نوشت و داد دست من». اون ترانه «در خموشی های ساحل/ چون من ام تنهای تنها/ می تپد در سینه ام دل/ تو می آیی/ تو می آیی»
با سپاس از شما برای هم کلامی و گپ و گفت.
رضایی/ مجله شاخ زیتو

فروید، نوه زیگموند فروید. دیگه یه جوری درگیر این مساله شدیم. البته الان وضعی شده که همه چیز سیرکل به سیرکل شده یعنی دایره به دایره. دوره های پیش، شاعر یا نویسنده ای مشهور می شد. ولی الان هر کسی یه عده ای دور و برش هستند یعنی سیرکلی دارند و افرادی که تو اون دایره هستند هم دیگر را می شناسند.
تا حالا فکر کردی در شعر فروغ به دلیل وجود نودیسم کلمه بشه بعضی از اون ها را نقاشی کرد؟

خب من توی کتاب شعر خودم بعضی ها رو با تصویر کار کردم. من دنبال مصور کردن بودم، اما با ممنوعیت فیگور نمی تونم این کار رو بکنم. من سال ۶۳ نمایشگاه گذاشتم، سال ۶۹ و سال ۷۶٫ بعد از اون دیگه نماشگاه نذاشتم. من بیش تر دنبال نود بودم؛ یعنی پیکر در نقاشی. اما خب چون پیکر ممنوع شده بود دیگه من نمی تونستم کارکنم و البته اگر از لحاظ مادی تامین می شدم ادامه می دادم؛ چون نمی شه نقاشی پیکر را به نمایش گذاشت. خب من هم رفتم دنبال همون منظره.
یک پرسش متفاوت، شما از کی با شخصیتی با نام فروغ در جایگاه شاعری مشهور (نه مادر) آشنا شدی؟
من از سیکل اول با شعرهای فروغ آشنا شده بودم. کتاب هاش را پدرم می آورد و می خوندم؛ یعنی توی سن ۱۴- ۱۳ سالگی شعراش را کامل خونده بودم.
خب خوندن این شعرا توی اون سن، به دلیل رمانتیک بودن شعرها، خیلی تاثیرگذار است. با توجه با این که شاعر این شعرا مادرتون هم بود، چه حسی در شما می انکیخت؟ این انگیزه ای برای دیدار بین شما و فروغ ایجاد نمی کرد؟ در غیر این صورت، چه چیزی ممانعت می کرد از دیدارتون؟

خب اون مانع گویا پدرم بود. من یادمه بچه بودم و در خونه ای در آذربایجان فعلی (حشمت الدوله سابق)، یه روز عصر در اتاق نشیمن نشسته بودیم و صحبتی شد که من به پدرم گفتم «تو چرا بر نمی گردی به فروغ» اما دیدم پدرم و مادربزرگ ام اخم کردند. این اولین خاطره برخورد اون ها با من درباره فروغ بود. بعدها یه بار یادمه من توی دبیرستان فیروز بهرام درس می خوندم که فروغ اومد اون جا دیدن من و با هم تا چهارراه یوسف آباد قدم زدیم و فروغ گفت بریم خیابون حافظ تو یه کافه تریا بشینیم؛ ولی من گذاشتم اومدم و حتی پشت سرم رو نگاه نکردم.
چرا پدرتون (پرویز شاپور) از دیدار شما و فروغ واهمه داشت؟

من مطمئن نیستم واهمه داشت؛ ولی چیزی که یادمه این بود که می گفت من نمی خواستم کامی دوهوایی بشه.
خودت این را قبول داری؟ یعنی اگه در اختیار خودت بود این حرف را قبول می کردی که به دلیل دوهوایی نشدن از دیدن مادرت محروم بشی؟

نمی دونم. ولی فروغ فقط یه دفعه اومد جلوی اون دبیرستان و دیگه این کار تکرار نشد و این که همه اش گریه زاری می کرد و خیلی احساسی برخورد می کرد. در حالی که می تونست کمی آمرانه رفتار کنه و بگه باید بیایی بریم اون جا. البته بعدش من رفتم دبیرستان البرز و اون جا خیلی شلوغ پلوغ بود، ولی فروغ در نوشته هایش گفته که «یواشکی می رفتم اون جا و کامیار را می دیدم».
آیا پرویز شاپور و یا خانواده پدری تون، حتی به طور غیرمستقیم، چهره ای از فروغ نشون داده بودند که شما از فروغ دل خور باشی یا بدت بیاد؟

نه. پدرم درباره فروغ خیلی کم حرف می زد و به هیچ وجه چنین چیزی به من نمی گفت.
خب من با توجه به شناختی که دارم از پرویز شاپور به دلیل خیلی خاص بودن اش؛ تعجب می کنم از این که آقای گلستان در مصاحبه با بی.بی.سی، گفت «یک بار که فروغ رفته بود بچه اش را ببینه، شوهر سابق فروغ حرف خیلی زشتی به اون زده بود و اون برگشته بود خونه با ناراحتی شدید».

خب آقای گلستان، از دیدگاه امپراتوری به همه چیز نگاه می کنن و نفس شون از جای گرم در می آد. حالا بعضیا می گند آقای گلستان بر سینمای ایران و حتی فروغ تاثیر داشته؛ اما شما ببینید ایشون از انقلاب تا حالا که چهل سال گذشته فقط یک کتاب خروس را منتشر کرده. به هر حال، من یه سیگاری شدید هستم و با آقای گلستان نمی سازم؛ چون ایشون سیگار را نمی تونه تحمل کنه. ایشون اخوان ثالث را دعوت کرده بود در انگلیس شعر بخونه و یک جاسیگاری برای اخوان نذاشته بود، چون ایشون ضدسیگار است و اخوان هم پاشنه کش را درآورده بود و سیگار را روی آن خاموش کرده بود. این هم از مهمان نوازی آقای گلستان.
درباره کارهای سینمایی فروغ نظرتون رو بگید؟
کار عمده فروغ که همون خانه سیاه است. کارهای نیمه کاره هم زیاد داره و البته بعضی هاش هم تمام شده که پیش خاله ام، گلوریا بود و می گفت آپارات بیارید تا ببینیم و ما نتونستیم جور کنیم.
شما دیداری با آقای گلستان داشتید؟

بله من زمانی که انگلیس بودم، تابستونا می اومدم ایران و یک بار با همین خاله ام گلوریا رفتیم خونه گلستان تو دروس. ایشون داشت حمام آفتاب می گرفت و من هم سیگار می کشیدم.
از سیگار کشیدن توی حیاط هم بدش می اومد؟ پس چطور سیگار کشیدن فروغ را تحمل می کرد؟

نمی دونم. تازه، فروغ سیگار زر هم می کشید. و در اون دیدار آقای گلستان برخی وسایل فروغ و دست نوشته هاش و دفترهاش را به من