کانال شعر ،عادل ویسی زاده

بعد از فرو ريختن ديوارهاى زندان ها به علت سونامى در ژاپن، زندانيان به جاى فرار به كمك مردم رفتند، زمانیکه از آنها سوال شد چرا فرار نكرديد گفتند:

چگونه فرار مى كرديم وقتى مردممان در زير آوار بودند...!؟


بر   سر   ژاپن    بلایی   در  رسید
یک سونامی همچو توفان،شدپدید

سقف و هردیوار زندان ها شکست
مردم  اندر  آن بلا  در  گِل نشست

هرکه در  آن بند و  زندانی که بود
خدمتی بر  شهر و آن بحران نمود

اهل زندان همچو  مرد  روز جنگ
خلق را بیرون  کشیدند  زیر سنگ

چون که  پرسیدند  از آن اهل بند
ای  شما  محبوس زندان   و کمند

قفل  زندان  باز  بود  و  بی کلید
بی نگهبان  یا   که  مأمور  شدید

چون از آن زندان  و دیوار خراب
همچوماهی درنرفتید زان حباب؟

قفل  باز  و بی نگهبان   آن  جدار
چون نکردید زان سرا قصد فرار؟

جمله  گفتند  این دیار  و شهر ما
زیر   آن    آوار   مانده    در   بلا

هر  زن و مردی  گرفتار  و غمین
هر  یکی  در  زیر  دیوار  حصین

کَی  بُوَد   مردانگی  ای چشم ما
تا رهیم  از حبس  و زندان شما؟

مَرد آن است او بگیرد دست مرد
خدمتی آرَدبه جان برهرکه هست

کَی کنیم  از بند  و زندان ها فرار
خَلق  باشد  زیر خاک  و دل فگار؟

ثروت وسامان و پولت بهرچیست
گرندانی جنب خود،همسایه کیست

زندگی  آن گه  بٔوَد  خندان  و  ناز
مردمت   را   تو    نبینی  در   نیاز

ور نَه این خوردن ویا عیش مُدام
کَی نشان زندگیست  ای  اهل کام،

عادل آن دل بی غم واحساس است
کَی کند  او  درک هر افتاده دست؟


          ✍عادل ویسی زاده
1403 /11/ 10

https://t.me/Veisizade

.درخواست یک بوسه، بعد از طلاق


سرنوشتی را  بخوان از  یک جوان
همسری داشت او  قشنگ  ومهربان

دوست داشت آن دلربا افزون زجان
عشق   ورزیدی به جانش  هر زمان

چون که پای سفرهٔ عَقدش نشست
عهد و   پیمانی چنین با  او ببست:

"همسرم    ای مهربان تر    از   دلم
عاشقم   بر صورتت  ای خوشگلم

صورتش را  گرم  بوسید  در کنار
گفت  این  بوسه     بماند   یادگار

گر   فراموشت   کنم   چشمِ سرم
خاک عالم  می کنم  من  بر  سرم"

یک   دو   سالی  در  کنار   همدگر
چون  پرستو  و  قناری  هر  سحر

همچو  آن شیرین و  فرهاد  زمان
حالِ شیرین داشتند  آن دو جوان

زندگی  یکباره   بد فرجام  گشت
همچوآن طوفانِ خاک کوه ودشت

همسر خوبش مریض  شد ناگهان
از  سرطان سخت  نالید بی امان

چون که فهمید  آن بلا  و رنج او
قهر کرد  و ناسزا گفت چون عدو

گفت دردت  ناعلاج است و خطر
من ندارم   طاقتِ    این  درد سر

رفت  سوی  دادگاه  قصدِ  طلاق
گفت  پیش آمد دریغ  روز  فراق

زن که این بشنید بگفتا ای دریغ
آفتابِ  عمر   من  شد   زیر  میغ

زن بگفت من را ببوس در دادگاه
گرچه عمرم می شود کم کم تباه

گفت ما  کَی مَحرمیم تا بوسه را
من بگیرم  زان  لب و  روی شما؟

زن بگفتا  هست یادت  آن سخن
چون"بله" را گفتمت با جان و تن

بوسه  دادی  صورتم  گفتا  بدان
گر فراموشت  کنم  در این جهان

بوسه ام  را  پس بگیرم  از شما
من  نباشم  مردِ   خوب  با  وفا

عهدخودراتوشکستی چون بلور
من نخواهم بینمت دیگر حضور

آخرین بار  صورتم   را  تو بوس
یادآن دورانی که بودم ناز ولوس

عهدخود را توشکستی همچوکاج
چونکه دیدی من مریضم  لاعلاج

رو  زن   سالم  بگیر   و  تندرست
نی چومن باشدنژند و زار وسست

من رَوم دنبال درد و رنج وخویش
همسری را برگزین  با  کام خویش

چون که بشنید آن کلام  پُر ز درد
گفت  نامم  کَی  بُوَد شایانِ  مرد؟

ای  دریغا   بی وفا   بودم    یقین
من  نبودم همسری خوب و  امین

زن  وداعی  تلخ  کرد  از   دادگاه
اشک ریزان  رفت  با  اندوه  و آه

عادل آن کس هَمره  هر یار نیست
چون توان باخَلق هرافسرده زیست


          ✍ عادل ویسی زاده
1403 /11/ 8
https://t.me/Veisizade

حکایت:

روزی یک شیخی از کودکی خردسال پرسید: فرزندم مسجد این محل کجاست؟ کودک گفت آخر همین خیابان، به طرف چپ بپیچید،آن جا گنبد مسجد را خواهی دید
شیخ گفت آفرین فرزند من هم اکنون در آنجا سخنرانی دارم، تو میخواهی به سخنانم گوش دهی؟ کودک پرسید درباره چه چیزی صحبت میکنی حاج آقا ؟ شیخ گفت می خواهم راه بهشت را به مردم نشان دهم

کودک خندید و گفت تو راه مسجد را بلد نیستی، می خواهی راه بهشت را به مردم نشان دهی!!؟


 این حکایت بشنو از آن شیخ ما
هر حکایت، پند نیک است وصفا

شیخی ازیک کودکی کرد اوسوال
گفت: ای فرزند خوبم  چون هلال

راهِ  این مسجد در این کوی شما
در کدامین کوی و راهست دلربا؟

گفت کودک: انتهای کوی  ماست
گر رسیدی،تو بپیچ آن راه راست

شیخ  گفتا   کودکم   بر  تو   ثنا
راه  مسجد  را  نمودی تو  به ما

من در آن مسجد  زنم حرف وفا
خلق  را  دعوت  کنم  سوی خدا

دوست داری تاکه باشی جمع ما
در میان  جمع   باشی، شمع  ما؟

گفت کودک:پندتودرباب چیست
آن مخاطب درمیان جمع کیست

من  سخنرانی کنم بر هر  جوان
تا  که  ارشادش کنم با  گفتمان

وعظ گویم تا رَود مردم، بهشت
دور  گردند از همه اخلاق زشت

گفت کودک: ای تو شیخ  رهنما
چون ندانی راه مسجد پیر ما؟

تو  ندانی راه دین، نیکو سرشت
خلق راچون میبری سوی بهشت؟

راه مسجد  را  به خوبی  یاد کن
وآنگهی  این خلق  را  ارشاد  کن

تو  ندانی  مسجد   و  راه   خدا
چون دَهی پند نکو صبح و عشا؟

عادل ار واعظ که گوید حرف پند
باید  آن  فعلش  بُوَد  هم  دلپسند


            ✍عادل ویسی زاده
1403/ 11/ 7
https://t.me/Veisizade

پندی از کلام حضرت مولانا


یک سخن بشنو  از آن مولای روم
پند او باشدچو قند و شهد و موم:

دانه  را  گر  کاشتی   اندر   زمین
راز  آن    پنهان  نما   تو  با  یقین

گر  کلاغی  پَی  بَرد  بر  کِشت آن
او   بجوید   دانه  را  در آن  نهان

راز  خود  را  پیش  هر مردم مگو
چشم  زخمت  می زند چشمِ عَدو

تا  که   رؤیایت   نبینی   در  کنار
سّر  خود  افشا  مکن   در  روزگار

آرزویت  را    مگو     بر   مردمان
چشم  حاسد می زند  تیرت  نهان

گفت: پیغمبر که  رازت  را  بپوش
لب فرو  بند و زبانت  کن خموش

هر که رازش  پیش خلق افشا کُند
آن  مرادش  زود  از  دستش  رَود

آنچه  اندر  ذهن  و در افکار تُست
حرف خود را وا مگوتا وقت رُست

تا  ثَمر  ننشیند   آن  رؤیا   و  راز
راز  را  پنهان   نما     ای  سرفراز

خلق را مَحرم مدان بر رازخویش
گرکه بیگانه بُوَد یا قوم و خویش

عادل از چشم بخیل و هر حسود
صد  بلا  آید   از  آن چشمِ  کبود


         ✍عادل ویسی زاده
1403 /11/ 5
https://t.me/Veisizade

ای رحمت تو بر همگان گشت پدیدار


ای ذات خدا صاحب الطاف وکمالی
برجان وجهان،جلوهٔ خورشیدجمالی

پاینده  و  پیروز  و شهنشاه جهانی
آن قدرت تو کَی برود سوی زوالی؟

ای پادشه هردو جهان با همه عِلمت
داننده ی هر راز وسخن ها وسوالی

آن سلطنت و دولت و  آوازهٔ  نامت
‌کَی درک کند سینه وهرفکر وخیالی

پاینده وجاویدبجز ذات خدا نیست
محکوم فنائیم به هر  دوره و سالی

غالب شده  تدبیرخدا بر همه  امری
عاجز نتوان کرد خدا را چه خیالی!

آنکس که کندتکیه برآن قدرتِ یزدان
نصرت دَهدش بر  همه ی امر محالی

ای رحمت تو برهمگان گشت پدیدار
روزی خورَدازلطف توهرکودک وزالی

عالم همه  فرمانبرِ  فرمان خدا است
بیرون  نتوان  گشت ز فرمانِ جلالی

آن کَس که نشدساجدِ درگاهِ خداوند
حق بشکندآن پشت تو گر رستم زالی

عادل مَشو  غافل ز  مکافات  قیامت
باید  که دَهی پاسخ هر کار و سؤالی


            ✍عادل ویسی زاده
1403 / 11/ 4
https://t.me/Veisizade

پندی نیکو از حضرت عیسی مسیح عَلیه السّلام که فرمودند:

داوری نکنید تا بر شما داوری نشود و حُکم نکنید تا بر شما حکم نشود. چه بسیار انسان‌هایی که با سرزنش دیگران بیماری را به‌ سوی خود کشانیده‌اند. آن‌چه را که انسان در دیگران سرزنش می‌کند، در واقع به‌ سوی خودش جذب می‌کند....


پندی   نیکو   بشنو از  آن  انبیا
از    مسیح     ارجمند     مقتدا

گفت هرگز  با  قضاوت، خلق را
کار مردم  را  مسنج ای چشم ما

تو  مشو  داور  به  کار    دیگران
حکم خود صادر مکن  بر مردمان

تو  نئی  آگه  ز   هر   راز  و  خبر
چون دهی حکم قضاوت،بی خبر؟

گر  به مردم تو  دهی حکم و نظر
خلق  هم  فتوا  دهد  با  صد نظر

هر که مَردم  را کند خوار و حقیر
عیب گیرد  بر مریض  و مرد  پیر

آن مریضی را  به سوی خود کِشد
هم  دچار   آن  مریضی  می شود

هر  که  عیبی  را  بگیرد  از  بشر
یا  بخندد  بر  مریضِ  آشفته سر

عاقبت گردد  به  آن دردش دچار
حق   گرفتارش   کند  در  روزگار

سرزنش کردن  نباشد  کار  خوب
چشم خود را تو بپوشان ازعیوب

با  نکوهش تو  مگو  گفتار  و پند
حرف تلخ از  هر زبان شد ناپسند

وای برآن کس بگیردنقص وعیب
بر دل وجانش رسد صد تیرِغیب

عادل  این   پند  مسیح   مهربان
خیرو لطف است وکَرم برمردمان


         ✍عادل ویسی زاده
1403/ 11/ 2
https://t.me/Veisizade

پیام قرآن مجید:

[ هشت پند سودمند سورهٔ مبارک لقمان  به فرزندش]

پندهای    سوره ی     لقمان    شنو
پندِ  قرآن هست هر دَم  خوب و نَو

گفت:   فرزندم   شریکی   بر  خدا
هان  مشو   قائل  به   یزدانِ   سما

شرکِ تو ظلم  بزرگ است و عظیم
واحد  است و  مقتدر،  ذاتِ  قدیم

لَا  اِلهَ   است  آن   خداوندِ   قدیر
پاک  باشد  از  شبیه  و  هر   نظیر

آن  دوم   گفت:  صدایت   نرم دار
چون که اَنکََر باشد  آن صوتِ حمار

حق  سوم پندش بگفت  از اقتصاد
معتدل   باش  و   میانه   تا    معاد

گر تو  باشی معتدل در خرج و  کار
سربلندی   هم    به    نزدِ     کردگار

آن چهارم:  گر  به  وزن   پاره سنگ
کار  خوب آری و یا هر  ظلم و جنگ

در  دل  سنگ  و  سما   باشد  همان
روز   محشر   آوَرَد   آن    را   عیان

پنجمین: کِبر  و  غرور  و فخر و ناز
دور   کن  از  سینه   ای   دانای  راز

روی  خود را  بر  متاب  از  مردمان
" لا  تُصَعِّر  خَدَّکَ "   بشنو   ز  جان

پا  مَنِه  در  این  زمین  تو  با  غرور
حق  نخواهد  مرد " مُختالِ  فَخُور"

آن  ششم    پندِ   حکیمانه    ز  نور
با دل  و  جانت  شنو  تا   پای  گور:

اَمر کن   بر  کارِ   نیک  و  مستطاب
نَهی کن  از   فعلِ   مکروه  و خراب

هفتمین  را  گویمت  ای   مردِ  دین
گوش    دِه    آیاتِ    یزدانِ   متین:

صبر کن  بر  آنچه بر   تو  می رسد
تو  شکیبا  باش  بر  هر  رنج  و  بد

گفت: " وَاصْبِر  مَا أَصَابَک" ذاتِ نور
این  چنین صبری بُوَد  "عَزمِ الْاُمُور"

هشتمین:  بر    والدَین    آمد   پیام
حرمتِ   آنها     بُوَد    فرض    تمام

من سفارش   کرده ام    بر   بندگان
خدمت  آنها     نما  در     هر   زمان

این  نکو  پندیست  از   ذاتِ مجید
با دو صد لطف و عطا  بر ما  رسید

عادل  این  احکامِ  حق بر  هر بشر
خیر  و   رحمت  آوَرد  با  صد  گهر


           ✍عادل ویسی زاده.  
1403/ 10 /30
                        https://t.me/Veisizade

🍂🍃
سلام و درود بر شما همراهان گرامی🌹
‌              کانال خود شما
کانال مردمی پاوە شار را حمایت کنید
تا با دلگرمی بیشتر ادامە دهیم 🤝
لطفا لینک کانال رو برای کسانی کە هنوز اطلاع ندارند ارسال نمائید🙏

کەلیان کەلیانان کۆڵەو کوی مەکاڵ
تاوە روی مەردەن هەر هام نە خەیاڵ

✔️

خۆشی لە خۆت شاری پاوە
ناوت لە دنیادا قاوە
کورتەی بێڕووت و لوبنانی
چاوی ڕاستی هەورامانی
حەول و حەوشت تاکوو سنە
بابولسەر و ڕامسەر چنە
مەڵبەندێکی خوا پێ داوی
وەک باغی شەدادی ماوی
بۆ گوڵ بۆ لالە و نەسرینی
بولبول کێشکە و تۆ پەرژینی
ئەو دەم سەییاح بووم گەشتی بووم
لەگەڵ نووح سواری کەشتی بووم
دیمی لەسەر کێوی جوودی
وێنەی بەهەشتی مەوعوودی

✍مامۆسا عه بباس حه قیقی قەرەداغی
👇👇👇

https://t.me/pawah_shar
https://t.me/pawah_shar
https://t.me/pawah_shar

حکایتی از عبید زاکانی


خری را گفتند، احوالت چون است؟
گفت- خوراکم  کم  و کارم زیاد است، و لیکن
مطیع و شاکرم،
گفتند: حقاً  که خری.!!


آن  یکی دید  خری  در  کشتزار
قامتش   خم  از  بلای    روزگار

گفت  ای  دیده  بسی  رنج زمان
حالِ  تو چون  بگذرد ای مهربان؟

گفت آب وهم خوراک من کَم است
این همه  ظلم و ستم از آدم است

لیک  من فرمانبر   و  هم  شاکرم
هر   بلا   آید   سَرم  من  صابرم

گفت گرچه رنج و هم زحمت بَری
زین همه صبر وگذشت،الحق خَری

عادل  از   پند    نکوی   آن  عبید
رمز و معنی همچو  دُرّ گردد صید


           ✍عادل ویسی زاده
1403 /10/ 30
https://t.me/Veisizade

سخنی از دکتر محمّد مصدق


وظيفه‌ى حكومتِ يك كشور به بهشت بردن مردم نیست، بلکه استفاده  " صحیح" از منابع کشور جهت (رفع فقر و ایجاد رفاه )برای شهروندانش است.


از  مصدق  این سخن  شد ماندگار
حرف خوب  از هر زبان شد یادگار

گفت: کار  هر حکومت،  نیست آن
تا که  مردم  را   بَرد   سوی  جِنان

حاکمی که رأس هر کشور نشست
گر  کمر  را  بهر هر خدمت  ببست

کاراو نیست تا بَرد خَلقَش بهشت
یا  بسازد در  قیامت، کاخ  خشت

کار او  آن است تا  در این جهان
خدمتی آرد  به جان  بر  بندگان:

رفع  فقر  و ظلم  و  ناامنی کند
تیغ   بر   جان    هر   ظالم   زند

او  رفاه   و حالِ خوب و امنیت
اعتدال  و   اقتصاد   و  حریّت

بهر مردم  اینچنین  خدمت  کند
تا خدا  هم  بر  دلش رحمت کند

گرکه خلق آسوده شد از هر نیاز
روی آرد هم  به  دین و  هم نماز

گر     نیاز   مادی    هر   نوجوان
حاکمش تامین کند  در این جهان

با دل و جان کوشد او سوی خدا
راه   خود   پیدا   کند   آن  دلربا

چون که فقر  آید به سوی زندگی
کَی رَود  مردم  به  سوی  بندگی؟

فقر،  بی دین می کند هر خلق را
هم  ز  یادش  می رود  ذات خدا

گر    بکوشد  حاکم   هر  کشوری
تا  رسد  آن  کشورش بر  سروری

خلق هم  با  دل  بکوشد  تا  خدا
راضی  و خشنود گردد  او  ز  ما

عادل ار دولت شود نیکو سرشت
خلق  پیدا    می کند  راهِ  بهشت


        ✍عادل ویسی زاده
1403 /10 /29
https://t.me/Veisizade

اعتراف تلخ مادرِ رونالدو:

می‌خواستم کریستیانو را به خاطر مشکلات اقتصادی سقط کنم، اما خدا اجازه نداد و بجاش بهم نعمت داد و منو مجازات نکرد

مادر کریستیانو رونالدو اخیرا در کتاب خاطرات زندگی‌اش افشا کرده است که در جوانی و زمانی که کریستیانو را حامله بوده، به دلیل مشکلات مالی تصمیم گرفته او را سقط کند، اما کریس به مبارزه برای زنده ماندن ادامه داد.
اگر مادر رونالدو سقط را انجام می‌داد، امروز دنیا یکی از بزرگترین بازیکن‌های تاریخ فوتبال را نداشت.


این  سخن  زان مادر غمگین  شنو
با دل و  جان سوی هر حکمت برو

گفت:  بودم حامله دروقت خویش
خاطرم  آشفته  زان وضعِ   پریش

من    فقیر   و   دردمند   و   بینوا
سخت    بودم     آرزومند      غذا

وضع   ما بحرانی و دلخسته  بود
زندگی بر  کام  و  بر  مَیلم    نبود

مشکلات    زندگیم    بس   فزون
هرشبی این چشم من پرآب وخون

قصد آن کردم که  من این بچّه را
سقط   گردانم   که   بودم   بینوا

قصد من  مرگِ   جَنینِ  پاک  بود
تا   نبیند     کودکم     روز    کبود

تا  نگردد همچو   ما  زار   و  فقیر
تا   نبیند  روز   سختِ   چرخ  پیر

سخت  ترسیدم   ز  قهر  آن  خدا
من جنین ساقط  نکردم  زان  بلا

منصرف گشتم  ز  مرگ  آن جنین
دل نشدراضی به مرگش هم یقین

عاقبت   کودک   به  دنیا   پا  نهاد
با "رونالدو" خانه شدخندان وشاد

شد پُر  آوازه  در این دنیای خوب
شد  سرآمد  در  همه  دنیای  توپ

ثروتش  افزون بُوَد  از   حد شمار
کَس ندیده  همچو   او  در روزگار

هر  جوانی  دوست  دارد  نام   او
خُلق وخویش ناز وهم فرخنده رو

گر رونالدو سقط می شد در شکم
نام    اسطوره   نشد  هرگز   رقم

اعتمادی   کرده    بودم  بر    خدا
تا  که  کودک  را  دهد  نان  و  نوا

رزقِ   هر   طفلی  خدا   آرَد  یقین
قسمت  ما  را   دهد  در هر  زمین

هان جنین ساقط مکن از ترس رب
رازق است آن کردگارت روز و شب

توچه دانی قسمت وآینده چیست؟
جز خدا  از سرنوشت  آگاه  نیست

عادل ار  یزدان نخواهد  از درخت
کَی بیفتد برگ آن بر سنگ سخت؟


            ✍عادل ویسی زاده
1403/ 10/ 27
https://t.me/Veisizade

مریدی پرسید ای شیخ خدا در کجا جستجو کنم؟پاسخ شنید:  خدای مهربان همه جا هست تو خود را جستجو کن که در اوهام باطل گم شده ای.


آن  یکی   پرسید  از فرد  حکیم
ای تو  دانا و  عزیز  و  هم  علیم

آن  خدا  را  من کجا  جویم  بگو
منزل  آن شاه  و    آن  دلدار  کو؟

در  جوابش   گفت  او حرفی نکو
حق بُود درجان ودرهر سمت وسو

هر   کجا را   بنگری  در دو  جهان
نور حق  باشد  در آن مطلق،عیان

تو  برو خود  را بجو  فرخنده رو
خویش را گم کرده ای خودرابجو

غرق  اوهام  و  گناهی  چشم  ما
فکر  باطل  از   دلت  بیرون   نما

قلب  خود  پاک  کن  از  هر  غبار
تا    ببینی    روی     پاک   کردگار

چون شوی صافی ز هرخاک دری
با  دل    پاکت    خدا   را   بنگری

هر  سحر  یزدان، به  تو دارد نظر
تو  ز این الطاف حق، هم بی خبر

صد  بلا  و آفت  از جان، دور کرد
تو     نبینی   رحمت  ذات   صمد

عادل ار دیده  شود پاک  از خطا
دل  نبیند  جز  که آن  نور   خدا


          ✍عادل ویسی زاده
1403/10/27

https://t.me/Veisizade

سخنی از بنجامین فرانکلین اندیشمند آمریکایی


آنان كه آزادى را فداى امنيت مى كنند؛
نه شايستگى آزادى را دارند
و نه لياقت امنيت را ...
و در نهایت هردو را از دست خواهند داد ...


یک سخن  بشنو از  آن مرد شهیر
حرف خوب  زاید  ز  مردانِ  کبیر

گفت  آن کس  مانع   آزادی  است
تا به  دست  آرد  وطن  آن  امنیت

او  که    آزادی    بگیرد  از  وطن
هم  به  نام  امنیّت   گوید  سخن

او    نباشد     لایق      هر  حریّت
هم   نیابد   نعمت     این  امنیت

نی که  شایسته بٔوَد براین خطیر
او    ندارد     جایگاه     مرد  پیر

هردو از دستش رود دراین جهان
دولت    آزادی   و   صلح  و  امان

نعمت  آزادی    آن    یزدان   بداد
چون توان لطف خدا ازدست داد؟

این دو گوهر رحمتیست ازآن خدا
هر که  کوشد  تا  کند  مردم   جدا

کار او بی اصل وخیر است و مدد
آه خلق  و خشم  حق  بر  او  رسد

تو   به  نام  امنیت ای  مَرد هوش
دیده    بر   آزادی   مردم   مپوش

چونکه خلق آسوده دردنیا بزیست
اختلاف وجنگ و هم تهدیدنیست

گر   که  آزادی  شود بر  ما   پدید
امنیت هم بی گمان خواهد رسید

تا بشر در این جهانش زنده هست
این  دو  بال  شادمانی  لازم است

عادل  این  آزادی  و   هم  امنیت
می شوداسباب صلح و شخصیت


            عادل ویسی زاده
1403/10/26
https://t.me/Veisizade

حکایتی از زمان حضرت موسی عَلیهِ السّلام

‎‌‌  ‎‌   ‌ ‎  ‎  ‎ ‌ ‎
معروف است كه خداوند به موسی نبی گفت: قحطی خواهد آمد، به قومت بگو آماده شوند !

موسی به قومش گفت و قومش از دیوار خانه ها سوراخ ایجاد کردند که در هنگام سختی به داد هم برسند که این قحطی بگذرد !
مدتی گذشت اما قحطی نیامد ، موسی علت را از خدا پرسید خدا به او گفت من دیدم که قوم تو به هم رحم کردند !
من چگونه به این قوم رحم نکنم ؟


ذاتِ سبحان وحی کرد برآن کلیم
ای رسولِ خوش زبان و هم حلیم

قوم خود  را تو  بگو در این زمان
باد   قحطی  میوزَد   بر   مردمان

آن چنان قحطی رسدبر مرد و زن
استخوان مانَد بر آن اندام   و  تن

حضرت  موسی بگفت آن خلق را
این چنین فرمان  رسیده  از خدا:

چند سالی قحط  و بی باران شود
قهر  و خشمم  بر  دل  مردم  رسد

هان که آماده شوید  این  روز  را
تا  ببینید  آن عذاب   و  رنج    ما

منسجم گشتند آن اقوام وخویش
جمع  گشت آن مردم پاکیزه کیش

مَنفذی   کردند  در   هر   خانه ها
تا   ببینند    آن  دگر   همسایه ها

خانه ها   با  یکدگر    شد  متصّل
پنجره     ساختند   از     پاره  گِل

آنچه بود از گندم و هم آرد و نان
زود    تقسیم   نمودند   آن  زمان

هر چه   گندم   بود   در   انبارها
هدیه  دادند  به   مسکین  و  گدا

تا  نباشد  سفره ی  کَس  بی غذا
تا  که  آسان  بگذرد  قحط  و بلا

رحم  کردند  آن بزرگان، بر  فقیر
تا  نگرید  بهر  نان،   طفل  صغیر

آنچنان محکم  شدندآن اهل دین
خدمتی کردند به هم درآن زمین

منتظر     بودند     تا     آید   بلا
تا   ببینند      امتحان   و    ابتلا

وعده  ی   ذات   خداوند   ودود
هم  نشد  نازل  بر آن  قوم  یهود

خلق  گفتند  ای  تو   موسای نکو 
آن  بلا  و   قحطی   قوم  تو  کو؟

ذات یزدان صادق است اندرسخن
چون نیامد آن بلا  بر  مرد  و زن؟

عرض یزدان کرد موسی،کوه طور
چون نیامد روز قحطی، ذات نور؟

گفت  قومت منسجم  شد  در  بلا
رحم   کردند     به    هر  فردِ   گدا

رحم  کردند  به  هم    روزِ   خطر
رحم شان آمد به جوش  بر یکدگر

دیگِ رحمم بی گمان  آمد به جوش
آب صبرم    قهر  را   کرده  خموش

تا  که  مَردم   رحم   آرَد   بر  فقیر
رحمت  آرم  بر  بزرگ  و  هر صغیر

عادل  ار  رحمت  بُوَد  در  قلب ما
ذات  یزدان  هم  کند  لطفش عطا


           ✍عادل  ویسی زاده
1403/10/25
https://t.me/Veisizade

( دَه  پسر از یک پدر  آسوده  گشت)


پشتوان     زندگی   در  هر   سفر
همدل  و   همراه    ما  در هرخطر

آن که چون کوه  دماوند و ستون
سینه اش آمال هردَرداست وخون

آن که درخرداد و مِهر و ماه و تیر
مشکلات آید به جانش همچو  تیر

آن که  قامت خم  نکرد  از  اقتدار
آن که  ناله  سر  نداد    از   روزگار

آن که پای  ما نهاد  او عمر خویش
آن که برجانش بُوَدصدزخم ونیش

این   مسیحای   نفس  باشد   پدر
جان  ما  قربان  آن  فرخنده   سر

دَه  پسر با  یک پدر  آسوده گشت
یک پدر با دَه پسر مانده  به دشت

دَه پسر  شد  سربلند  از  یک پدر
یک پدر  بی خانمان  از  ده  پسر

دَه پسر  را  تربیت  کرده به  جان
هر  یکی را  کرده  خورشیدِ  زمان

لیک  اکنون  در  سرای  هر   پسر
او  ندارد  یک  اتاقی زان  دو  در

از  خدا  خواهم  نبینی  هر  گزند
ای  همه  گفتار  پاکت      دلپسند

دست  تو باشد  همان دست خدا
بوسه آرم  بر  دو دستت  ای شها

تا که باشد  سایه ات  بر جان ما
ما  نترسیم  از همه  رنج   و  بلا

هرچه اندوه و غم است و هربلا
دور  باشد  از  دل   و  جان  شما

عادل از  درگاه حق در  هر سحر
او  دعا   گوید  به  جان  هر  پدر


        ✍عادل ویسی زاده
1403/10/22

https://t.me/Veisizade

حکایت آن جوانی که با چاقوی خونین وارد مسجد شد


وارد    مسجد   بشد   یک  نوجوان
کارد خونینی به دست چون قاتلان

گفت  از جمع  شما کی مومن است
او مسلمان باشد  و  یزدان پرست؟

هر کسی با ترس و لرز  و اضطراب
وحشتی آمد به  جانش  زان عذاب

لب  فرو  بست  آن  حضارِ  مومنین
کس  نگفتش من  مسلمانم    همین

عاقبت     یک  پیرمردِ      نیک نام
گفت   باشم    من    مسلمانِ  تمام

آن جوان  گفتا  که  تو  با  من  بیا
هم  قدم  رنجه  نما   ای  چشم ما

گوسفندی ذبح کردم چاق و مست
زان سبب انگشت من خونین شدست

چند گوسفندی   زان  میانِ  گله ها
من  کنم    قربان   برای  آن    خدا

همّتی  کن  تا  که   لحم    گوسفند
خدمت  مسکین  بریم   با  دلپسند

هر  دو  مشغول  بریدن  زان  کنار
تا  که  کاری  را  کنند   هم   یادگار

چون که عاجز   آمدند  از  ذبح آن
گفت     نیرو  بیار    زان   مومنان

باز رفت آن جوان، چاقو  به دست
همچو آن حال  جوانِ  دیده مست

بار دیگر   او  بپرسید  زان   گروه
کِی مسلمان باشد زین جمع شکوه؟

اهل  مسجد  فکر کردند  آن  جوان
پیرمرد  را  او  بکشته    این  زمان

جمله  رو  کردند  به آن  مرد   امام
آن که  بود  بر  منبر  و   اهل سلام

خلق گفتند او مسلمان است و پاک
این  امام    ما     بِبر     ای  تابناک

آن  امام   مسجد    آمد  در  جواب
گفت   سوگند  به  آن   عیسای ناب

با دو  رکعت  زین  نمازم  در  سحر
کی  بُوَم   من  مومن  و اهل  هنر؟

با  دو  رکعت  تو مسلمانم  مخوان
من     نباشم   بر  صراط   مومنان

عادل  از   فکر  و    گمان  نادرست
کارما باطل شود هم خوار و سست


          ✍عادل  ویسی  زاده
1403/10/20
https://t.me/Veisizade

ریشه یابی ضَرب المثَل معروف ( فلانی خالی بسته است  و فلانی خالی بند است )


عهد   قاجار  این  مثَل   آمد  پدید
هر  مثَل  از  هر    زبانی   بشنوید

چون که کم بود اسحله در آن زمان
امر  کرد   آن  شاه  بر   هر  پاسبان:

گاه  گاهی  هر    نگهبان  در   سحر
او  غلاف    خالی   ببندد    بر  کمر

تا  بترسد دزد  و  سارق  زان غلاف
همچو آن میدان جنگ و آن مصاف

بی فشنگ  بود  آن  سلاح  پاسبان
جلد  خالی  حمل  می کرد در نهان

هم به واقع  اسلحه  هَمره نداشت
یک غلاف وجلد خالی پیش داشت

عاقبت    دزدان     بفهمیدند    راز
یک دگر  حالی نمودند   چاره  ساز

وقت شب چون میرسید بر سارقان
هر  یکی  می داد   پیامی  در  نهان

سارقی می گفت  که ای  یاران  دهر
آن  نگهبانی  که  می گردد  به  شهر

او  سلاحش   خالی  بسته   بر  کمر
تو  مترس از آن  تفنگش  هر سحر

خالی بسته  او  خشاب  و  تیر دان
من  نبینم  آن  فشنگش    در  کمان

کم کَمَک   رایج   بشد  بر  هر  زبان
اسلحه  خالی    ببسته   آن    فلان

اصطلاح "خالی بندی"هم که هست
یادگار     آن     زمانِ    شاه    است

این مثَل مصداق آن کس شد که او
اهل لاف  است  و گزاف  و تیره رو

دور  کن  قلب  و  زبانت   از  دروغ
مَرد کاذب حرف او درد است و بوق

هر که باشد  اهل  لاف  و خالی بند
نشنود   عاقل  ز  او   گفتار   و  پند

ریشه یابی  لازم  است  بر هر  مثَل
تا  بدانیم     ریشه  و  نَقل  و   علل

عادل  این  امثال   رایج   در   زبان
هریکی پند است و حکمت بی گمان


            ✍عادل ویسی زاده
1403/10/16
https://t.me/Veisizade

نقل است چون رضا خان به ترکیه سفر کرد آن شب در هتل اقامتش، کمال آتاتورک  یک دختر ترک زیبارو را به عنوان خدمت و پذیرایی به اتاقش فرستاد اما رضاخان قبول نکرد وقتی اتاتورک علت را پرسید او گفت: شما هم که زمانی به کشورم سفر کنید چنین درخواستی را از من می کنید و من اجازه ی چنین بی غیرتی را به خودم نمی دهم.


یک  حکایت  گویمت  ای چشم ما
از رضا خان  بشنو تو این   ماجرا

سوی   خاکِ  ترکیه   کرد  او  سفر
تا   ببندد عهد  و  پیمان  در  خطر

بعد   امضای  سند   با  شاه  تورک
شب  بماند  آن  شاه ایرانِ  سترگ

در اتاق آن هتل چون شب نشست
آن شب آمدخدمتش یک یار مست

همچو  ماه  چارده  یا  بدر  و هلال
هدیه بود از  سوی  آن    شاهِ  کمال

دلفریب  و  عشوه باز  و هم قشنگ
همچو آن  سودابه در  میدان جنگ

گفت  باشم   خدمتت   شاه  جوان
این شبت  خوش بگذرد ای مهربان

گفت هرگز من نخواهم  این هوس
من نگردم    در کمند  خار  و خس 

چون شنید  آن  آتاتورک  حرف او
با  تعجب   گفت  ای    فرخنده رو

چون نمودی امتناع زین عشق ناز
چون نکردی  با  دلارامت  تو  راز؟

گفت گرهمخوابه  گردم  این زمان
تن دهم  این  عشوه  و حال چنان

چون که  آیی سوی  ایران و وطن
تو ز من خواهی که آرَم یک دو زن

یا که  آرَم  دختری  چون ماه پاک
ترک و لُر باشد و یا هرشهر و خاک

خدمتی خواهی ز من هم  ناپسند
تا  شوی  همخوابه با یک  دلپسند

غیرتِ     ایرانی  و    خون  شرف
رخصتم کَی میدهد بر این هدف؟

کَی  دهم  ناموس   ایرانم  به  باد
کی فروشم دختران  پاک  و شاد؟

ما   نژاد  ماد  و  خوبان  بوده ایم
سر به خاک پاک رویان  سوده ایم

عادل آنکس مَرداست و پاک کیش
کَی به بیگانه دهدناموسَ خویش؟


            ✍عادل ویسی زاده
1403/10/12
https://t.me/Veisizade

حکایت مَردی که از حضرت سلیمان علیه السلام درخواست کرد تا زبان حیوانات را به او یاد بدهد


این حکایت  بشنو از عهد عتیق
از  زمان   آن   سلیمان    شفیق

یک  نفر  آمد  به  نزد  آن  کریم
گفت  ای پیغمبر  خوب و  علیم

حاجتی دارم    ز  تو    پیغمبری
تو  عزیز  و  ارجمند  و  سروری

از توخواهم  تا  زبان هر وحوش
یاد گیرم بشنوم با این دو گوش

آن  زبان   هر   پرنده    یا   شتر
تو  بیاموزم  کنون  ای  مرد  حُر

گفت  این  کارت  نباشد  منفعت
از خدا جو  راه  خیر و مصلحت

باز اصرار  کرد  آن  فرد  عجول
او  نکرد آن حرف  پیغمبر قبول

عاقبت  آموخت حرف  گربه ها
آن  زبان    صامتًِ    جنبنده ها

بحث می کردند دو گربه نزد او
او شنید آن حرف ها را هم نکو

آن یکی گربه بگفت ای نیک رو
صاحبِ  خانه   بمیرد   مرغ  او

مرغ بریان میخوریم  ازاین عزا
شاد گردیم زان طعام و زان غذا

مردصاحب خانه چون بشنید آن
مرغ خودرا زودبفروخت آن زمان

گفت شکرت  می کنم  یزدان  ما
دور  کردم من  به لطفت این بلا

بار دیگر  گربه  گفت  ای مهربان
گاو صاحب خانه  میرد بی گمان

لمح وافر می خوریم از آن کباب
شاد گردیم همچو حال آن شباب

چون شنید اوحرف گربه درسحر
او  گمانش  دفع شر   کرد و ضرر

گاوخود را زودبفروخت آن عجول
شکر میکرد کان دعایش شد قبول

گربه ی نر  گفت  ای معشوق  پاک
مرغ  و گاو  زنده بینم  روی خاک؟

چون نمرد آن مرغ و گاو  پیر مرد؟
تا خورَم بعد  از غذا  یک دوغ سرد

گفت بی شک صاحب خانه چوبرگ
می رسد آن  عمر  او بر  بام   مرگ

او  بمیرد  عن قریب   ما  هفته ها
همچو   اقوامش خوریم نیکو غذا

مًَرد چون  بشنید آن  گفتار  و درد
از  دلش  بیرون  بداد  او  آه  سرد

خدمت    پیغمبر    خوبش  رسید
گفت دردم  چاره  فرما  ای سعید!

گفت  بر  جانت   بیامد  صد  بلا
دور  کرد آن ذات  یزدان  از شما

او بلا بر  مرغ  و آن  گاوت  نهاد
رحمت یزدان  بدادی  تو  به  باد

مرگِ  تو محتوم  باشد  هم کنون
گرچه چشمت  را کنی لبریزِ خون

گه   بلا  گردد سپر،  بر  جان  ما
تا  کند  دفع    غم  از  ایوان  ما

هر زیان را  آفت و خسران مبین
مانع  امراض  و  غم  گردد  یقین

آنچه خیرست ازخدا باجان طلب
تا  نگردی   تو    اسیرِ    هر  تَعب

عادل  آنچه  ذات حق  اعطا نکرد
خیر خودخواهد خدا  بر نیک مرد 


           ✍عادل ویسی زاده
1403/10/10
https://t.me/Veisizade

حکایت فردی که در پیش ملانصرالدین از خانه ی کوچکش شکایت کرد


ً"فردی نزد ملا رفت و شکایت کرد که خانه‌اش بسیار کوچک است و جای کافی برای زندگی او و خانواده‌اش ندارد.
ملا گفت: «یک بز بخر و آن را داخل خانه‌ات بیاور.»
مرد تعجب کرد اما حرف ملا را گوش کرد و بز را به خانه برد.
چند روز بعد دوباره نزد ملا آمد و با ناراحتی بیشتری گفت: «حالا اوضاع بدتر شده! خانه خیلی شلوغ و کثیف شده.»
ملا گفت: «بز را از خانه بیرون کن.»
مرد بز را بیرون کرد و پس از آن نزد ملا برگشت و گفت: «حالا خانه‌ام خیلی بهتر شده! فضای بیشتری حس می‌کنم!»


آن یکی  رفت  پیش  ملا نصرالدین
گفت  ای محبوب  خلق  اندر  زمین

خانه ای دارم  صغیر  و   بس حقیر
من  در آن  منزل حزینم   هم  اسیر

چاره ای   اندیشه کن   از   بهر   من
حرف  تو  باشد  سند  بر  مرد  و زن

گفت  یک  بز  را  بخر   فرخنده نام
آن  بز  اندر    خانه  آور    ای  همام

رفت و  یک  بز  را خرید آن محترم
تا  دل آسوده   شود  از  رنج  و  غم

جای  او  شد  تنگ تر  از   بطن  گور
تلخ  شد خانه  به کامش  زآن ستور

بوی  بد  پیچید  زآن  سرگین زشت
خانه شد بر او چو آن ویرانه خشت

پیش   ملًّا    رفت    با حال   غمین
گفت  خانه  تنگ  شد  بر  من چنین

چاره ی    دیگر    بیندیش   و  بگو
راهکاری    ساده  و  خوب  و   نکو

گفت  ملا  آن   بزت  بفروش   زود
تا  ببینی تو  ز  حرفم  خیر  و سود

چون بزش بفروخت دیدآن خانه را
خانه  را  فرخنده تر   دید  از   سما

گفت حالم بس نکوشدچون عروس
خانه  شد  بهتر   ز چشمانًِ  خروس

من   فضای   بیشتر    بینم    همین
خرًّم  آن کس خانه اش باشد چنین

تا  نیاید   بر  تو     آن  اوضاع   بد
ارزش   خانه      ندانی   از   حسد

هر که قدر نعمت    یزدان  شناخت
نور  رحمت  بر  دل و جانش بتافت

عادل آن کس ار   بنالد   از   خوشی
رو  کند  بر  جان  او  صد  ناخوشی


            ✍عادل ویسی زاده
1403/10/8

دیدگاه گور خری در روانشناسی یعنی چه؟

یعنی آدمها را مجموعه ای از ویژگیهای بد و خوب بدانیم ،
هیچکس بد مطلق و یا خوب مطلق نیست
باهم بودن را بیاموزیم نه دربرابر هم بودن، ما در حدی نیستیم که راجع به کسی قضاوت کنیم.

  " دیدگاه گورخری " شل سیلور استاین نویسنده و منتقد آمریکایی


آدمی مجموعه  ایست  از هر صفات
هست  ترکیبی  ز هر  بًُعد   و  جهات

خوب  و  بد  پنهان شده  در هر بشر
هست  اخلاقش همی خیر  و   ضرر

کًَس نباشد  مطلق او  خوب و مفید
غیر    پیغمبر    کسی   هرگز   ندید

هم  نباشد  هیچ کس  مطلق،  ضرر
شرًّ    مطلق    تو    نبینی  از   بشر

خیر و  شر  یا خوب  بد  از  بهر  ما
در  ازل   داده   به    ما   ذات  خدا 

چون تو  کامل  نیستی ای چشم من
هم مگیر  ایراد و عیب  از مرد و زن

تو  بیاموز  این  سخن، جز  آن  خدا
نیست   آگه  او  ز   هر   اخلاق   ما

آن خدا  داند  که مًَرد  پخته  کیست
جز  خداوندم  کًَسی بی عیب نیست

چون قضاوت می کنی آن هم شتاب
خلق  را  بینی  تو  با  چشم  خراب؟

هان  مکن  نقد  و  قضاوت  خلق را
از  چه جویی عیب  مردم، جان ما؟

تو  فقط  نقش  سیاهی   را   مبین 
نیمه ی   لیوان    پًُر   را   هم  ببین

عادل آن کس عیب خلق  آرد  زبان
عیب خود را او ندیده   بی گمان


          ✍عادل ویسی زاده
1403/10/6
https://t.me/Veisizade

شکسته شدن مقبره استاد حسن زیرک، اسطوره موسیقی کوردستان و ایران


آن که  سنگ  قبر   آن بلبل  شکست
قلب ما و قدر خود بی شک شکست

در  دل هر  کورد  با احساس و درد
جای  دارد    آن  عزیز      نیک مرد‌

روح   تازه  می دمد   آن  عندلیب
حسًّ تازه  می دهد  بر  ما عجیب

کی  شود  کهنه   همی   آواز   او؟
هر صدا  و صوت  او   جمله  نکو

آنکه کورد است و همی اهل سخن
دوست  دارد   آن  هنرمندًِ    حسن

آن که با   الحان  و  هم  آواز  پاک
موسیقی را   زنده  کرد  و   تابناک

ای  هنرمند     بزرگ    و    نامدار
ای  تو  نامت  بر دل   این  روزگار

آن مقام  و  آن غزل های    لطیف
در  ردیف  و گوشه  و نای  ظریف

در  عشاق   و  در  همایون و عراق
خوش نواخت آن شعر وآواز فراق

شور  آن  آواز   خوب  و   دستگاه
گه به دیوان  و نی  و طنبور و  آه

هر  دلی  را    می بًَرد    تا   ماورا
این  نفس  باشد  از  الطاف  خدا

گر  نباشد    این  صدا    از آسمان
چون بًَرد هم حال ما  تا بی کران؟

هر دلی را  می کند  شیدا و مست
این صدا  از نغمه ی هر پاک هست

واپسین  لحظه  که  از دنیا  برفت
با  دل   توبه   ز پیش  ما    برفت

یارب  آن  روحش  بهشت ناز  باد
رحمتی    بر   صاحب  آواز     باد

آفرین بر  آن صدا   و  بانگ  شور
لرزه اندازدبه جان،چون نفخ صور

عادل آن قلبی که پاک شد از غبار
نام    و  آوازش    بماند    ماندگار


          ✍عادل ویسی زاده
1403/9/29
https://t.me/Veisizadeت

سوال مًَلک الموت عزرائیل علیه السًّلام از حضرت نوح پیامبر گرامی کە دنیا را با این عمر دراز چگونە  دیدی؟


گفت   عزرائیلً:   ای  نوح   کبیر
ای  بدیدە  عمر  و   دورانی کثیر

ای رسول     ارجمند  و   سرفراز 
چون گذشت آن عمر و ایًّام دراز؟

چون بدیدی این جهان  و روزگار
یک سخن  گو  بهر  ما  تو یادگار؟

گفت   دنیا  را  بدیدم  من دو دَر
آمدم  از آن  در  و  رفتم  به  سر

عُمر خود  را  من ندیدم   ماندگار
گرچه بودآن عمر من بیش ازهزار

همچوخانه با دو دَر بوداین جهان
با شتاب  زان در   برفتم   ناگهان

دل  مبندید  ای عزیزان   برجهان
بر  جهان  شور و شر  در هر زمان

گر که باشد عمرِ  تو  نوح  رسول
عاقبت  گردی از این عمرت ملول

خرًّم آن کس خدمت   مردم  کند
درد   هر بیچاره  را  مرهم   کند

عمر اگر کوته بُوَد با عزّ و ناز
بهتراست از عمر بی خیر و دراز

عمر  آن است  بگذرد  با  احترام
غیر آن بیهوده  باشد     والسًّلام

عادل  از  یزدان  طلب عًُمر مفید
عمر بی طاعت کًسی خیری ندید


        ✍عادل ویسی زاده
‌1403/ 9/ 26
https://t.me/Veisizade

‍ نامه ای به کودکی که هرگز زاده نشد
اوریانا فالاچی نویسنده ایتالیایی

اگر تو ثروتمند باشی، سرما یک نوع تَفریح می شَود تا پالتو پوست بخری، خودَت را گرم کنی و به اسکی بروی...
اگر فَقیر باشی بَر عکس، سَرما بَدبختی می شَود و آن وَقت یاد می گیری که حتی از زیبایی یک منظره زیر برف مُتنفر باشی؛
کودکِ مَن!
تَساوی تَنها در آن جایی که تو هَستی وجود دارد، مثلِ آزادی...
ما تنها تویِ رَحِم بَرابر هَستیم...


کودکم بشنو  ز من  حرف و پیام
نامه ی من را  بخوان آن هم تمام

گر  تو  ثروتمند  باشی  در  جهان
صاحب  ثروت  و    مال     عیان

برف و باران و تگرگ  و سوز  آن
راه بند  و    سُرسُره   با  کودکان

میشوداسباب تفریح ات چو قند 
روزهایت    بگذرد   هم   دلپسند

پالتوی  خوب  و نیکو  می خَری
لذّتی  کامل   از  آن   پالتو   بَری

اسکی  و بازی و هم  شادی کنی
زین همه تفریح  خود  یادی کنی

رنجِ  سرما  و  دَی  و  یخ بند آن
می شود یک خاطره  ای مهربان

گر تو باشی  مستمند  و  بی نوا
همچودیگر  کودکان در جنب ما

برف وسرمامیشودحِرمان و دَرد
روزهایش   بگذرد  با    آه  سرد

از نگاهِ  برف  و  باران  و  خزان
زین همه  انعام  و  لطفِ  آسمان

کودکان خندند از آن  روز خوب
شادمان از طبیعت در هر غروب

لیک   تو  از   نعمت   ذاتِ  قدیر
میشوی محزون چوآن مردِ اسیر

برف و باران میشودکابوس مرگ
نفرتی آری  به  دل از  باغ و برگ

کودکم  در  آن جنین و  آن  نهاد
در   دل   آن    مادرِ    نیکو  نهاد

ما فقط در آن جنین و  آن شکم
باتساوی  زیسته ایم چشم سرم

آن جَنین  و  آن جهانت  را  بدان
هست  فرخنده جهان بر مردمان

جمله  یکسان  و  برابر  همچو تن
با  عدالت می زیند آن مرد و  زن

این جهان،پُرظلم وجَورست وجفا
کَی  برابر   باشند  آن  فرزند   ما؟

آن مکان  و بطن  مادر بهتر است
حسّ آزادی در آن یکسان تراست

کودکم   هرگز   مَنه  پا  در  جهان
این  جهان  تیرگی  است  و  فغان

عادل از  دنیا  مجو  کام  و  امید
کَس از این ویرانه در کامی ندید


           ✍عادل ویسی زاده
1403/9/25
https://t.me/Veisizade

سخنی از حضرت شیخ حسن بصری علیه السلام


اینچنین گفت آن عزیز  و هم مراد
شیخ  بصری   نام   او    آوازه  باد

هر که مردن را  کند هر دم  به یاد
یاد  آرد   روز  مرگ   و    آن  معاد

میشود دنیا به نزدش پست وخوار
همچو لاشه  در میان  خاک  و خار

هرچه بیند او در  این دنیای زشت
پست باشدنزد او  از سنگ وخشت

دل  نبازد    او   به   دنیای   هلاک
هم  نگردد  او  اسیر  نفس و خاک

مرد  یزدان  کی  دهد  دل  بر گناه
کی کند  آن  عمر  خود تار  و تباه

چون گنه هم  سر بزد از دست او
زود  گردد   نادم    و  تائب   نکو

چونکه داندآن خدابخشنده است
حق ببخشد هر گناهانی که هست
 
یاد کن آن  یاد  مرگ  و نفخ صور 
بر زبان  آور    تو   آن اسمای  نور

چون زبان عادت   کند بر نام  رب
بیگمان دل هم کند یادش به شب

عادل از  هر    اولیا   گفتار  و پند
یاد کن چون حرف آنها هست قند


          ✍عادل ویسی زاده
1403/9/24
https://t.me/Veisizade

پیام قرآن مجید

ظهور و سقوط دولت ها

...وَتِلْكَ الْأَيَّامُ نُدَاوِلُهَا بَيْنَ النَّاسِ وَلِيَعْلَمَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا وَيَتَّخِذَ مِنكُمْ شُهَدَاءَ وَاللَّهُ لَا يُحِبُّ الظَّالِمِينَ

...و ما این روزها(ی پیروزی و شکست) را در میان مردم می‌گردانیم؛ (-و این خاصیّت زندگی دنیاست-) تا خدا، افرادی را که ایمان آورده‌اند، بداند (و شناخته شوند)؛ و خداوند از میان شما، شاهدانی بگیرد. و خدا ظالمان را دوست نمی‌دارد.
(۱۴۰آل عمران)

این سخن  بشنو  ز  قرآنِ   مجید
یک بشارت از  خدا  بر ما   رسید

گفت  ما   این   روزهای   مردمان
این شکست وفتح وجنگ حاکمان

این ظهور  و هم  سقوط  رهبران
این  زوال  و انحطاط  از هر زمان

این نزاع و  قتل و  کشتار   شنیع
این جنایات  مَهیب و  هم   فجیع

این     زوالِ     پادشاهانِ   زمان  
این  غروبِ     حکمرانانِ    جهان

عبرتی کردم     برای   هر     بشر
تا  ببیند او  همه  آفات   و    شر 

تا بخواند اصل  هر تاریخ  و درد
تا  بداند  حاکمش  بر او چه  کرد

این  روال  گردشِ  قدرت،   بدان
مصلحت  باشد به  کارِ    مردمان

ظالمان راحق نگیرد دوست ویار
پای هریک را کِشد برحبس و دار

هر که بر مردم گشود او راه خون
حق کندآن تاج و تختش سرنگون

عن قریب بیند زوال بخت خویش
می گریزدهمچون رُوبَه  او ز پیش

چون زمانِ  مرگ  هر  دولت رسد
چاره  بر    بیچارگان   آسان  کند

کس  نباشد   ایمن  ازخشم  خدا
حاکمان  را    می دهد    باد   فنا

عادل آن کس می کندظلم وستم
دولتش را می کند حق زیر و بم


          ✍عادل ویسی زاده
   1403/9/22
https://t.me/Veisizade

حدیث شریف

پیامبراکرم صَلیّ الله عَلیهِ و آلهِ و سَلّم فرمودند:
"همواره حضرت جبرئیل علیه السّلام در مورد رعایت حقوق همسایه  آنچنان به من سفارش می کردند تا گمان بردم که همسایه از همسایه ارث می بَرد".( متفق علیه)

گفت  پیغمبر     حدیثی  دلپسند
هرکلامش رحمتست وشهد وقند

یک  شبی  آمد  حضورم  جبرئیل
زان مقام  سِدره  و   عرش جلیل

خدمت آن مصطفی کرد اوسلام
اینچنین دادش زیزدان،هم پیام:

ای رسول ارجمند و خوش کلام
ای  عزیز  مومن  و فرخنده  نام

قدرهمسایه بگیر او هر که هست
حرمت همسایگانت واجب است

چند باری کرد   تکرار  آن  سخن
تا که شد آویزه ی  دو گوش من

بس که گفتا  قَدر  همسایه بگیر
گرچه باشدیک جوان یا مرد پیر 

فکر  کردم   جمله ی  همسایگان
ارث و سهمی می بَرد از دیگران

من چنین کردم تصّور این زمان
همچو   فرزندی  بَرد  او  اِرثمان

هر که قلب مردهمسایه شکست
او در رحمت به جان خود ببست

دین یزدان رَحمتست و  مهربان
خیر خواهد  بهر  هر همسایگان

مومن آن است اونرنجاند زپیش
یاکه همسایه بُوَدیا قوم وخویش

خود نخوابد سیر وهمسایه، گدا
منتظر   باشد    برای    یک  غذا

سیر کن  آن کودکِ  همسایه  را
بی توقع    از    برای  آن    خدا

عادل آن کس قدرهمسایه گرفت
روز محشر  نزد حق سایه گرفت


         ✍عادل ویسی زاده
1403/9/ 21
https://t.me/Veisizade

پیام قرآن مجید:


أَمْ أَمِنْتُمْ مَنْ فِي السَّمَآءِ أَنْ يُرْسِلَ عَلَيْكُمْ حَاصِبًا فَسَتَعْلَمُونَ كَيْفَ نَذِيرِ (١٧/ الملک)

آیا از كسی كه حاكمیت و فرمانروایی‌اش در آسمان قطعی است [چه رسد در زمین‌] خود را در امان دیده‌اید از اینكه توفانی سخت [كه با خود ریگ و سنگ می‌آورد] بر شما فرستد؟ پس به زودی خواهید دانست كه بیم دادن من چگونه است!


این  پیام  بشنو  از آن ذات خدا
از  " تَبارَک " سوره  آمد  بهر  ما

زان خدایی کو  بُوَد مالک، یقین
هم بُوَد سلطان  بحر و هم زمین

حاکم  است او بر جهان  و ماورا
عدل او  سایه    فکنده   بر  سَما

خویش راچون دیده اید ازاو امان
چون بخسبید از مَهابش هر زمان؟

چون شُدید  آسوده از خشم خدا
چون  نترسید  از   عذابِ  کبریا؟

چون نترسید  از عذاب و قهر ما
گر  فرستم  باد و توفان  بر شما؟

گر بخواهم،این جهان ویران کنم
یک اشاره   خاک  بر انسان  کنم

پس  بزودی پی بَرید  ای مردمان
بیم و قهرم سخت باشد هر زمان

عن قریب  بنمایم  آن  آیات دین
تا   بدانید  آن  جلالم  در  زمین

ایمن و  آسوده  چون باشد  بشر
گر   بخواهد   آن  خداوندِ  قَدر

از  زمین   و   آسمان    آرَد   بلا
زندگی  بحران  کند  بر  جان ما

راه  استغفار و  توبه  پیش  گیر
معذرت  خواه  از  خداوند  کبیر

عادل ازخشم خدا آسوده کیست
این همه ظلم بشر از بهرچیست؟


          ✍عادل ویسی زاده
1403/9/13
https://t.me/Veisizade

🏡🏡

عن عائشة رضی الله عنها أنَّ رسُول اللهِﷺ قالَ:{ مَن ظَلَمَ قِیدَ شِبرٍ مِنَ الأَرضِ طُوِّقَهُ مِن سَبعِ أَرَضِینَ}

📚( متفق علیه)🌷

از عایشه رضی الله عنها روایت است که پیامبرﷺفرمودند:
هر کس در زمینـی به انـدازه ی یک وجب ظلــم کند، همـان ظلم در هفت طبقه ی زمین، طـوق گردن او میشود.☘


یک  حدیثی  نقل  آرم  چشم من
از    زبان  عایشه،    پاکیزه    زن

آن  که  قرآن  هژده  آیت  بهر او
کرد  نازل  بر   طهارت   هم  نکو

گفت   پیغمبر   بفرموده    چنین
هر حدیثش  مستند  باشد  یقین:

هر که در دنیا  کند ظلم  و  ستم
مال مردم  را   خورَد  دزدانه هم

یا زمینی  را  به  قَدر  یک  وجب
ظالمانه  او  بَرد  چون گرگ شب

آن زمین و ظلم و هر اجحاف او
طوق  آتش  می شود  بر ناف او

هفت   قشر  آن  زمین  داغ   را
می نهد  بر جان  ناپاکش،   خدا

تا  بداند  هر که   مال  خلق  بُرد
جان سالم از خدا  بی شک  نَبرد

رَو حلالیّت  طلب  در این جهان
چون  نداری فرصتِ  جبران  آن

هر که  بر سفره  نهد  مالِ حرام
آن حسابش حق ستاند هم تمام

ظلم گردد ظلمت و آتش به جان
دور شو  از ظلم  و نفرین کسان

عادل آن کس ظلم بر مردم  کند
در  قفایش  آه  و  لعنت می رَود


         ✍عادل ویسی زاده
1403/9/11
https://t.me/Veisizade

رازِ  یک تخته سنگ


پادشاهی  بود   در   عهد  قدیم
دوراندیش  و دانا  و  هم  فهیم 

تخته سنگی درکنارخویش داشت
سنگ را  بر راه  آن مردم گذاشت

در  کنار  جاده ایی در  یک سحر
او  نهاد آن  سنگ  را  در یک گذر

خلق از آن جاده  می کردی عبور
دید  آن تخته  سنگ  از راه  دور

پادشه در گوشه ایی پنهان بشد
همچو پنهان گشتن یک مَرد دزد

تا      ببیند  او     نگاه   مردمان
انعکاس   حرف  و گفت  دیگران

آن یکی گفت وای از این شهرِ ما
شهر بی نظم است و ویران و بلا

آن وزیرش دید او آن تخته سنگ
گفت این شهرم شده میدانِ جنگ

آن دگر   تاجر  بدید  آن سنگ  را
گقت  مانع  باشد این  بر  راه  ما

آن دگرگفتا که شهر ویرانه هست
شهرمابی نظم وهم بی پیکراست

هر یکی عیبی  گرفت  از کار شاه
سنگ   مانع  گشت بر آن  جایگاه

یک  کشاورز  از  رَه  دوری  رسید
تخته سنگ  را بر سر راهش بدید

مَرکب خود را  به دیواری  ببست
در کنار تخته سنگ  آنجا  نشست

سنگ  را  دور  کرد  زان  شاهراه
راه  هموار    کرد    آن  مرد  راه

ناگهان  در زیر  آن  سنگِ  سپید
سکّه های   ناب  و  نایابی  بدید

همچنین یک  کاغذی  را  دید او
شاد گشت آن عابر  فرخنده  رو

روی کاغذنکته ایی خوب و زرین
یادگاری  بنوشته آن   شاهِ  ثمین

"هر  سدّی مانع  مَبین در  زندگی
گاه    گردد   مایه ی    آسودگی"

عادل آنکس عاقل و پُرمایه است
کَی دهداو لحظه ها آسان زدست؟


           ✍عادل ویسی زاده
1403/9/8
https://t.me/Veisizade

مَرد با شرم  و حیا،  مرد خداست


گر کنی  قصد   گناهی   در  نهان
گر  ببیند  آن گناهت   یک جوان

می شوی شرمنده  از   انجام  آن
خویش  را پنهان  کنی از دیگران

ترس آن  داری   مبادا   پیش  ما
خوار و شرمنده شوی از آن خطا

تو  ز  ترس و شرم  مردم از گناه
هم  ز  ترس  جامعه  یا هر   نگاه

آن  گناه  و معصیت   پنهان  کنی
تا  مبادا حبس و هم رسوا  شوی

لیک از یزدان نداری ترس و شرم
تن به عصیان میدهی با شور گرم

آن خدایی که علیم و حاضراست
آن خدایی  که  بصیر و قادراست

شرم  و تقوا  کن  ز یزدانت همان
ذات حق را  " یَعلَمُ السّرَش" بدان

هرکه ترس آن خدا دردل بداشت
بذر  ایمان و عمل با جان بکاشت

شرمَ و آزرم  و حیا  ایمان ماست
مَرد با شرم  و حیا  مرد خداست

هر که  بی شرم و حیا باشد همی
قیمت  او  کَی    بیَرزد   درهمی؟

عادل آن کس از خدا ترسد یقین
ایمن است از دوزخ  و نار  مَهین


          ✍عادل ویسی زاده
1403/9/5
https://t.me/Veisizade

یکی از انبیاء الهی علیه السَلام از خداوند متعال، طلب کرد که زبان مردم از او باز دارد. وی را وحی آمد که این خصلت بهر خویش ننهاده ام، چگونه بَهر تو نهم؟


یک  رسولی  کرد  از  ذات خدا
در مناجات و نمازش  این  دعا:

یارب  ای آگاه  به  کارِ  مردمان
ای سمیع  و  هم مجیب بندگان

تو  زبان  خلق  را    بر حال  ما
با  کَرم  بر جان  من  کوته   نما

آن  زبانِ خلق  را  بر  من  ببندد
تا  نگویند  بر  مقامم  حرف  بد

حرف زشت  هر خلایق ای  خدا
تو  ببندد   آن  زبانش   ای  شها

تا نگوید او به  من توهینِ زشت
تا زبانش وا  نگردد همچو خشت

گفت  یزدان  آن  خدای  ارجمند
پاسخی  نیکو   به   یارِ  دلپسند:

خلق گوید بر مقامم  حرف خوار
حرف کفر و ناپسند  و ننگ و عار

من  نبندم   آن    دهان   مردمان
آن  سخن های    رکیک    بندگان

خلق  آزاد  هست  در   هر   زمان
هر چه  گوید  یا  نویسد بی امان

من   نبندم   آن    زبان   بد  زبان
گر چه  پاکم  از همه عیب  جهان

چون ببندم  بهر  تو  حلق و دهان
حلق  آن انسان  بدگوی  و  زبان؟

رَو تو کار خویش کن ای  بنده ام
گوش خودپُرکن زهرحرف و سَتم

هان میندیش ازسخن های سخیف
تو مترس از مرد بی دین و ضعیف

گوش خود  کَر  کن  ز حرف ناروا
تو  رها   کن   یاوه گوی    بی وفا

هرچه گوید مَرد مغرض یا  جهول
هان مشو دلتنگ نیشش ای رسول

عادل آنچه خَلق گویدحرف پَست
کَی توان دروازه ی حلقش بَبست؟


          ✍عادل ویسی زاده

1403/9/3
https://t.me/Veisizade

نیست معبودی بجزآن ذات بی همتای ما


چون قضاوت میکنی این دل شیدای ما
کی بدانی حال و روز ودردپُرسودای ما؟

ناچشیده جرعه ی ازجام عشق وهرغمی
کَی بداند شور و مستی در دل آوای ما؟

خنده های ظاهرم بر رنگ رخساره مبین
دردها پنهان بُوَد در صورت وسیمای ما

عشق   باشد  نردبان  آسمان و   زندگی
عشق را معنا کند، این سوز ناپیدای ما

گرچه ما را پیرکرد این رنجِ پیر روزگار
موج شادی می رسدازسینه ی بُرنای ما

شاد باشیم ازعنایات خدا در  دو جهان
رَه نیابدهر غمی در ذهن وهم دنیای ما

حیف باشدعمر انسان بگذرد در هرگناه
پُشت شیطان بشکنداین همّت والای ما

سَر نهادیم  عاشقانه بر  دَر  ذاتِ کریم
نیست معبودی بجزآن یارِبی همتای ما

روزمحشرننگریم اندربهشت وآن جِنان
تا نبیند آن خدا  را  دیده ی  بینای  ما

شرمساریم ازگناه و بارعصیان ها همی
کَی کندشرمنده ما را ذات پُر دانای ما

عادل از ذات خدا هر دَم رسدخیرنهان
کَی کندشکرخدا را این دل واعضای ما


            ✍عادل ویسی زاده
1403/8/27
https://t.me/Veisizade

یک تعبیر زیبا از انسانیت


یک سمیناری بشد بر پا ز هند
با شکوه و با جلال زان رود سند

آن مهاتما گاندی نیکو زبان
اوسخنران بُد درآن جشن سران

بود مهمان و مدعو آن پر گهر
می دوید بهر قطار در آن سحر

تا ز کشور او کند از جان دفاع
با سخنرانی در آن مرز و بقاع

چون سوار آن قطار شد مردپاک
لنگه کفشش جابماندبر روی خاک

لنگه ی دیگر از آن کفش قشنگ
او زشیشه پرت کردآن راچوسنگ

چون به اجلاس سمینارش رسید
پابرهنه حاضران او را بدید

جمله خندیدند بر آن نیکوسرشت
خنده ی بی جابُوَد توهین و زشت

مرد انگلیسی ّبپرسید ای عمو
کفش هایت چون نپوشیدی بگو؟

پابرهنه می کنی از حق دفاع
بر چنین کشور کنم اکنون وداع؟

حسرتا بر کشور هند چو گور
پابرهنه رهبرش آمد حضور

بار دیگر حاضران، خنده زنان
خنده کردندآن زمان همچو زنان

گفت گاندی درجواب آن حضار
حرف نیکو که بمانده یادگار

تای کفشم روی رَیل جامانده بود
جهد من بر یافتن، بی فایده بود

تای کفش واحد اندر هیچ پا
هم به کار ناید برای پای ما

من دگر کفشم برون کردم ز پا
تا بپوشد آن دو لنگه، هر گدا

قصد ماخدمت بُوَد بر این زمین
یا به کفش و یا به نطق آتشین

یک سکوت مرگباری همچو مرگ
سایه افکند بر آن اجلاسِ ننگ

سر به زیرانداخت آن جمع خراب
چون شنیدندآن نکوحرف حساب

عادل آن مَرد بزرگ و مهربان
نام نیکش خوش بماند جاودان


✍عادل ویسی زاده
1403/8/26
https://t.me/Veisizade

حکایتی از کلیله و دمنه


روزی یک خر و بَبری بر سر رنگ علف اختلاف نظر پیدا می کنند خر می گوید علف زرد رنگ است و ببر مدّعی است که علف سبز است، برای حلّ مشکل به نزد شیر می روند ......

در  کنار  جنگلی  در  یک   سحر
اختلاف  آمد  پدید  بر  یک نظر

بر سر رنگ  علف  یک بَبر  و خر
گفت و گو کردند و بحثِ بی ثمر

خر  بگفتا هر علف  رُوید  ز  کوه
رنگ آن زَرداست وخوب وباشکوه

ببرگفتش رنگ آن سبزاست وپاک
هر علف با رنگ  سبز  زاید ز خاک

خر  بگفت آنچه  ببینم صحن باغ
رنگ زرداست همچوعاشق درفراق 

این جَدل عرضه بشد در نزد  شاه
چون که شیر اگه بُوَد ازکوه و کاه

گفت حرف خودبگویید این زمان
با دلیل  محکم  و  بی ترس  جان

ادّعای   بی دلیل   و    بی  گواه
نشنود قاضی و یاسلطان و شاه

ببر    گفتا  عمر  تو   باشد  هزار
خر  بگوید این  علف، در کشتزار

رنگ آن زرد است بسان رنگ نور
یا چو رنگ  مُرده  باشد قعر گور

من بگویم  سبز باشد  این  علف
چون لباسِ حوریان در آن صدف

هرچه رُوید زین چمن اندر جهان
سبزباشد رنگ آن ای چشم وجان

خر نشد  قانع  ز من  با صد دلیل
تو بگو  رای  خود ای  شاه جلیل

شاه   گفتا   بَبر  را  زندان  کنید
بند  و زنجیری به   پای او  زنید

ببر  گفتا   ای   شهِ   عادل   بگو
ازچه بندم  میکنی همچون عدو؟

رشوه دادت یاکه بود اونورچشم
حکم کردی باطل و باقهر وخشم؟

شیر گفتش حرف  تو  صادق بُوَد
کَی دهم من حکمِ بی اصل و سند

زین دلیل،حبس ات کنم ای ببرِ ما
کار  تو  بیهوده  بود  و  هم  خطا

خر  نگردد  قانع   اندر  هر  سخن
کَی پذیردحرف خوبِ  مرد و زن؟

وقت  تو باطل  بشد  با این جدل
کار  بیهوده   مکن    هم  از  اول

هرکه با خر می کند بحث وسخن
عاقبت     گردد     گرفتارِ    مِحن

کَی  شود حالی خرِ  افتاده گوش
کَی پذیردمنطق وبرهان و نوش؟

بحث خود کوته  نما  با  بی بَصر
هر  دلیل ات  رَند  کند در هر نظر

عادل ازنادان مپرس حرف حساب
کَی  بداند منطق  و  راه  صواب؟


          ✍عادل ویسی زاده
1403/8/23
https://t.me/Veisizade

▪️حکایت وفات  حکیم ابوالقاسم فردوسی


چون فردوسی وفات کرد، شیخ ابوالقاسم کرگانی امام جماعت بر او نماز نکرد و عذر آورد که او مداح کفار " شاهان و سلاطین" بوده است. بعد از مدتی خواب دید که حکیم فردوسی در بهشت با فرشتگان است.
شیخ از او پرسید: چگونه خدای تعالی تو را آمرزید و در جنّت ساکن گردانید؟
فردوسی گفت: به دو چیز، یکی آن که تو بر من نماز نکردی  و بی اعتنایی کردی  و دیگر بخاطر این بیتی که  در توحید ذاتش  گفته ام :

جهان را   بلندی  و   پستی تویی
ندانم چه ای، هرچه هستی تویی


چون ز دنیا پَر کشید آن محترم
سوی عقبی  زین جهانِ  پُر ستم

شیخ  را   آواز   دادند   ای  شها
رفت  فردوسی به  سوی آن خدا

تو  قدم   رنجه  نما  ای  سرفراز
بر سر قبرش  بخوان  فرض نماز

این    نماز    میّتِ    بر   مردگان
هم شود  اسباب خیر   آن  جهان

مُرده   از  زنده    بدارد    انتظار
تا  رسد  خیری  به لطف  کردگار

شیخ ابوالقاسم بگفت ای حسرتا
او  مداح  یاوه گو  بود  پیش ما

عمر  او در خدمت شاهان گذشت
وای بر آن عمر در خسران گذشت

اونخواند آن فرض واجب برجسد
نی بخواند الحمد و هم کفوا  احد

دفن  کردند   آن بزرگِ   اهل  دین
بی نماز   و    فاتحه    اندر  زمین

آن  ابوالقاسم  بدید  او را بخواب
صورتش چون ماه وآن مهتاب ناب

می خرامد درجِنان همچون عروس
آن  سخن گوی   بزرگِ   اهل طوس

شیخ   گفتا   ای مداح    هر  شهان
چون  رسیدی   این  مقام  عارفان؟

هرچه در شهنامه گفتی  هجو بود
حرفی  از  تعلیم  و  آموزش  نبود

گفت   فردوسی  جواب  آن  امام
بر تو گویم  من  همی عرض سلام

آن  خدای    با کمال  و    با جلیل
هر گناهم  عفو  کرد  با  دو  دلیل:

تو  نخواندی  آن  نمازم   بر  مزار
کافرم   خواندی  به  خلقِ  روزگار

چون که گشتم  ناامید از  آن نماز
رحم  کرد  آن  ذات  پاک  بی نیاز

وآن   دگر،  بیتی  سرودم  در  ثنا
در  ثنا   و  حمد  و  توحید   خدا

بهر این  بیت  قشنگ  و  نام  پاک
رحم کردآن ذات حق دربطن خاک

هر که شد  از لطف  مردم  ناامید
از خدا  گردد  بر او  رحمت  پدید

عادل آن " لاتقنطوا "   آمد  یقین
ذات حق رحمان بُود  در یَوم دین


          عادل ویسی زاده
1403/8/20
https://t.me/Veisizade

🔸نمی‌دانم چه كسى وطن را فروخت
اما ديدم چه كسى
بهاى آن را پرداخت …

 🔹محمود درويش


جنگ پايان خواهد يافت
و رهبران با هم گرم خواهند گرفت
و باقى مي ماند آن مادر پيرى
كه چشم به راه فرزند شهيدش است
و آن دختر جوانى
كه منتظر معشوق خويش است
و فرزندانى
كه به انتظار پدر قهرمانشان
نشسته‌اند،

نمی‌دانم چه كسی وطن را فروخت
اما ديدم چه كسى
بهاى آن را پرداخت …


جنگ، روزی هم به پایان میرسد
آن  نزاع  و دشمنی از  بین  رَود

رهبران با یکدگر همچون دو یار
همدگر  را سخت  گیرند  در کنار

آنچه باقی مانَد از کشتار و خون
کودک است و آن جوان لاله گون

مادران    در   انتظار     کودکان
تا   ببیند    آن  عزیزانِ      زمان

هرپدرچشمش بدوخت ازلای در
تا  رسد  در خانه  آن نیکو  پسر

هر جوانی، نامزد را گیرد سراغ
تا  روند  بار  دگر  در صحن باغ

هر چراغ خانه شد بی سو و نور
چون سرای مستمند  و حال گور

کودکان، جویای مادر  هر  سحر
تا  بگیرند  از دگر  کس هم  خبر

من ندانم چه کَسی مارا فروخت
این دیار  و روزگار  ما بسوخت؟

لیک دانم چه کَسی پرداخت کرد
خونبها و آن تقاص خون و  درد

هر  پدر داد آن تقاص و خونبها
هر جوان شد  طعمه مکر و دغا

حاکمی سازش کند با نام و ننگ
کَی بداند حال مردم  روز جنگ؟

رهبران، آسوده ازکشتار و مرگ
چون نپوشیده لباس رزم و برگ

او  ندیده   داغ   فرزند  و  جگر
کَی  بداند حال و  روز  آن پدر؟

عادل ازجنگ حکومت های پَست
خلق در اندوه وآه وخون نشست


          ✍عادل ویسی زاده
1403/8/19
https://t.me/Veisizade

حدیث شریف.


💢ثواب خیر واحسان بعد از مرگ انسان، به او می رسد.

عَائِشَةَ، أَنَّ رَجُلاً قَالَ: لِلنَّبِیِّﷺ (( إِنَّ أُمِّی افْتُلِتَت نَفسُهَا وَأَظُنُّهَا لَو تَکَلَّمَت تَصَدَّقَت، فَهَل لَهَا أَجرٌ إِنْ تَصَدَّقْتُ عَنهَا قَالَ: نَعَمْ))

📚( متفق علیه)🌷

حضرت عایشه می فرماید: "مردی پیش پیامبرﷺآمد و گفت: مادرم سکته کرد و فورا مُرد، عقیده دارم اگر فرصت سخن گفتن را می داشت، وصیت به خیر و احسان می نمود، آیا اگر من برایش خیر و احسان بکنم ثوابش به او می رسد؟
پیامبرﷺ در جوابش فرمود: بلی ثوابش به او میرسد.


این حدیث  از  اُمّهاتُ  المُومِنین
از    زبان   عایشه   گویم   یقین:

مادر هر  مومن است و چشم ما
این  گواهی  را  دهد  ذات  خدا

یک جوان  آمد به  نزد  مصطفی
خدمتش عرض سلام کرد  و ثنا

گریه می کرد وبگفت ای نورجان
مادرم دامن  کشید  از این جهان
           
رفت از  این  دار فانی   با شتاب
‌‌اونداشت آن فرصت حرف وکتاب

سکته کرد و لب ببست ازهرسخن
فرصت وصیت نکرد بر مرد و زن

من یقین دارم  اگر  او  زنده بود
خیر   و   انفاق  زیادی  می نمود

مرگ  او  بُد  دلخراش  و  ناگهان
فرصت خیری نکرد  در این زمان

گر که من  احسان کنم  بهر خدا
یا که  سیر گردانم  آن بطنِ گدا

این  ثوابِ من  رسد بر دست او
شاد  گردد  از   چنین  کارِ   نکو؟

در جوابش گفت  آن انوارِ  عین
آن  رسول خوش کلام مشرقین:

مرحبا  بر تو  چنین خدمت کنی
بر دل  آن  مادرت   رحمت  کنی

آری ای فرزند من بی شک بدان
خیرِ  زنده  می رسد  بر مردگان

مادرت اکنون شود شادان ز تو
چون  ببیند  آن زکات و  نان تو

مرده را پوسیده وخامش مبین
همچو دنیا  او زبان  دارد یقین

او  ندارد  رخصت پاسخ  به ما
تا  کند  شکر و  سپاس   کارها

مُرده  باشد منتظر  تا  بستگان
خیر و احسانی فرستد در نهان

عادل این لطف خدا باشدکه ما
خیر ما هم می رسد بر مُرده ها


         ✍عادل ویسی زاده
1403/8/17
https://t.me/Veisizade

اتفاقات خوب به سراغ
کسانی میروند که باور دارند.

اتفاقات بهتر به سراغ
کسانی میروند که صبر میکنند

و اما بهترین اتفاق ها به سراغ
کسانی میروند که تلاش میکنند
وهیچگاه تسلیم نمیشوند . . .


اتفاق"خوب"ای عزیزم در بَراست
بهر آن کس هست اهل باور است

اتفاق   " بهتر "  آرَد     ذات  حق
بر حیات  آن کسی که صابر است

اتفاق  "بهترین"  بر آن کس است
در  بیان  مشکلاتش   ماهر است

آن که کوشد چون مبارز  در نبرد
لطف حق بر روزگارش یاور است

از امید  و عشق حق  غافل مشو
رحم  او  از باختر تا خاور  است

دل به یزدانت سپار  در مشکلات
چون  توانا  و  خدای  اکبر است

این سخن راسرنوشت برمانوشت:
هرکه کوشد،سربلند و ناصر است

" لَيس لِلانسان " بگفت  قرآن حق
کاهل  و خفته جزایش کمتر است

بی عنایات   خدا    و    فضل  او
کار تو ناکام و بی شک  ابتر است

عادل آن کس اهل کاراست وتلاش
از میان  جمع  ما   او  برتر   است


        ✍عادل ویسی زاده
1403/8/16
https://t.me/Veisizade

💐نامەیەک پڕ لە وەفاداری

لەو گەڕەکەی تۆی لێ نیشتەجێیت،
٦ کچی لەتۆ جوانتری لێیە،
٦ کچی لێیە لەتۆ باڵایان بەرزترە،
٣ کچی لەتۆ باڵا کورتتری لێیە،
یەکێکیان زیاتر لە تۆ منی خۆش دەوێ!
  " بەڵام من تۆم خۆش دەوێ"

لەشوێنی کارەکەم کچێکی لێیە
بەردەوام زەردەخەنەم بۆ دەکات،
دانەیەکی تر دەیەوێ قسەم لەگەڵ بکات،
کچی قاوەخانەکە لەجێی شەکر
هەنگوین دەکاتە چایەکەمەوە !
" بەڵام من هەر تۆم خۆش دەوێ"

کچە میوەفرۆشەکە دەڵێ،
جگە لای من سێو لەکەسی تر نەگری!
" بەڵام هەر تۆم خۆش دەوێ"

نازانم بۆ دڵم وازی لە دراوسێکان و 
کچی قاوەخانەکەو میوەفرۆشەکە هێناوەو 
تۆی هەڵبژارد!
🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹
"دۆستۆیڤسکی بۆ هاوسەرەکەی"
ئەو نامە لە مێژوودا دادەنرێت بە یەکێک لە جوانترین نامەی وەفاداری پیاوێک بۆ هاوسەرەکەی..!


نامه ای پر از عشق و وفاداری


یار خوبم تو بخوان این  نامه  را
با همه احساس وعشق و هم وفا

در  میان  شهر  و   آن  کوی شما
در گذرگاه   قشنگت   زان   سرا

دخترانِ  دیگری  همچون    بلور
هر یکی زیبا و  نیکو همچو حور

شش نفر شان،روی آنها پربَهاست
هر یکی  زیباتر  از روی  شماست

قد بلند  و  ناز  و اهل عشوه اند
هر یکی  از دیگری  هم   دلپسند

من سه دختر  را  ببنیم زین گذر
عاشق هر یک شده هم صد پسر

قد  و بالای  همه  کوتاه  و   ناز
دلربا   و   دلفریب   و   سرفراز

دختری  باشد    میان  آن   همه
باجمال وخوش تراش،چون زلزله

او مرا دوست تر بداردهمچوجان
نامه ها   بفرستد  او   راه   نهان

در محل  کسب و  کارم  آن  دگر
من ببینم  دختری  را  هر   سحر

گُل  فرستد  می شود  قربان من
دوست دارد  تا  شود  مهمان من

قهوه خانه  دارد  آن دیگر    پدر
دخترش شیرین چنان شهدوشکر

بهر   من ریزد  عسل  جای   شکر
نازنین  و  مهربان  است آن  جگر

وان دگر  باشد همی میوه فروش
همچو  میوه، آبدار  و اهل  نوش 

میوه ها   آرَد   برایم   هم    نکو
از  انار  و سیب  و  بادام  و  هلو

از میان این همه  دختر که هست
خاطرم احساس هیچ یک را نَبست

دل  نباختم  بر  دل   هر   دختری
من تو راخواهم که  تاج این سری

از   میان   جمع  خوب  دختران
دل نبستم    بر   جمال    دیگران

من تو را خواهم تو ای یار عزیز
سیرتت چون صورتت پاک وتمیز

دل نبستم هم  نبندم  زین جهان
غیر قلب و  آن دلت  ای  مهربان

حلقه عشقت بُوَددرگوش ودست
جام عشقت سرکشیدم در  اَلَست

گر زند لبخندبه من مهتاب و ماه
یا  که باشد  دختری  بهتر  ز ماه

من نخواهم هیچ دختر این زمان
نازنینی  بهر  من  ای خوش زبان

من  ندانم   زین  همه  یاران ناب
ازچه قلبم عشق  تو کرد انتخاب؟

عادل آنکس عاشقست برروی یار
دل  نبندد   بر   کَسی  در  روزگار


           عادل ویسی زاده
1403/8/15
https://t.me/Veisizade

دیالوگ ماندگار فیلم  "ستارخان "
ساخته علی حاتمی

حیدرخان: این مملکت از دو سو داره غارت می شود
یکی انگلیسیها و روس ها و یکی هم خودی ها ! 

ستار خان: دسته سوم را فراموش کردید، بی طرفها، بلاتکلیفی ها، آدمهایی که سکوت می کنند و فقط ناظرند، بی تفاوتها، اونها بیشتر از همه من را رنج میدهند وگرنه آدم تکلیفش با دوست و دشمن روشن هست...


گفت حیدرخان آن سخن را یادگار
حرف  نیکو  بشنو  از  این روزگار

گفت ایران  از دو سو غارت شود
هر کسی گوشه  ز این کشور  بَرد

انگلیس  و روس ها  از یک طرف
خاک ما را کرده اند بی شک هدف

آن یکی  ثروت  بَرد  از این  وطن
بی محابا  همچو   دزد   آن   کفن

روس ها  هم  عهد نامه  بسته اند
شادمان  و سرخوشانه  رسته اند

وآن "خودی های"دگر  کرده کمین
می خورند و می بَرند  مُلک زمین

آن ستارخانِ بزرگ گفت ای نگین
یک   گروه  دیگری  باشد    یقین

دسته ی دیگر  بُوَد  هم بی طرف
کاهل اند اندر رسیدن بر هدف

ساکت وصامت چون آن افراد لال
بر   دل  آن ها  نباشد هیچ  خیال

این  همه  اوضاع بَد بینند  ز دور
لب ببستندازسخن چون اهل گور

بی تفاوت  بنگرند  در این  وطن
ناظرند  بر  مشکلات  مرد و  زن

بی طرف ها بی خیال از  درد ما
خامش اند براین همه جور وجفا

درد  آن ها  بیشتر  از  هر   کسی
بار آن ها چون مصیبت شد بسی

حال دشمن روشن است برمردمان
حرف خود را او بگوید در عیان

دوست  هم  ما  بدانیم   قدر  او
طینتش پاکست و کارش هم نکو

بی طرف  را  کَس نداند  سِّر  او
راز خود پنهان کند همچون  عدو

نیست روشن کار وتکلیفش دقیق
ما  ندانیم  او عَدو  است یا رفیق

هرکه چشم خودبِبست برمعضلات
یا   نگوید  درد   خلق  و مشکلات

اوشریک است درهمه جرم و گناه
بر چنین فردی به  یزدان  بَر  پناه

عادل آنکس خامش است وبی اثر
او  ز هر کس   بیشتر   دارد  خطر


           ✍عادل ویسی زاده
1403/8/14
https://t.me/Veisizade

♥️رسم رفاقت


🔺در راه مشهد #شاه_عباس تصمیم گرفت دو بزرگ مرد را امتحان کند!!

▪️به #شیخ_بهایی که اسبش جلو می‌رفت گفت: این #میرداماد چقدر بی‌عرضه است اسبش دائم عقب می‌ماند.

🔺#شیخ_بهایی گفت: کوهی از علم و دانش برآن اسب سوار است، حیوان کشش این‌همه عظمت را ندارد.

▪️ساعتی بعد عقب ماند، به #میرداماد گفت: این #شیخ_بهایی رعایت نمی کند، دائم جلو می‌تازد.

🔺#میرداماد گفت: اسب او از این که آدم بزرگی چون شیخ بهایی بر پشتش سوار است سر از پا نمی‌شناسد و می‌خواهد از شوق بال در آورد.

▪️این است رسم رفاقت...
در غیاب یک‌دیگر حافظ آبروی هم باشیم...

در رَه مشهدبتاخت آن شه عباس
شادمان  و  با غرور  و بی هراس

خواست تا  آن دو سپهسالار دین
آن دو یار  اهل  علم  اندر   زمین

امتحان گیرد  از آن  یاران خوب
تا بداند زان دو یارش  هر عیوب

آن بهایی اسب او چار نعل و تاز
پیش می رفت آن سوار  سرفراز

گفت میرداماد او بی عرضه است
اسب اودائم ضعیف وخسته است

اوعقب مانَد در این جمع وحضور
همچو   کافر  از   نماز  وقت  روز

شیخ گفتش ای شها  کوهی ز نور
او نشسته   با ادب  پشتِ   ستور

اسب  او طاقت ندارد این شکوه
هیبتش باشد  بسان سنگ و کوه

زان سبب کاهل رود این اسب او
چون  تن سرباز   خسته  از  عدو

ساعتی دیگر عقب ماند  اسب او
میرداماد  را    بگفت  شاه    نکو

شیخ ما سرعت بتازد  همچو نور
بی رعایت می رود در این حضور

گفت  میرداماد  دانا  این  جواب
اسب شیخ از آن بتازد  با  شتاب

چون بداند راکب او شیخ ماست
شیخ دین و ارجمند  و پر بهاست

زان سبب شادان دَود آن اسب ناز
چار  نَعل  و  با شتاب  و  یکّه تاز

مفتخر باشد  که بارش چون گهر
آن  بهایی  باشد  اندر  این  سفر

یار  اگر  باشد  عزیز  و    مهربان
اسب و اشترخوش بتازد هرزمان

این چنین باشد رفاقت  در جهان
جز  نکویی تو  مگو حرفی عیان

گر که داری  تو  رفیق و  یار  ناز
عیب او پوشیده دار و سرّ و راز

عادل آن کس عهد بندد  با رفیق
حرمتش واجب بُوَد در هرطریق


       ✍عادل ویسی زاده
1403/8/12
https://t.me/Veisizade

حکایت:

لقمان حکیم درکنارچشمه ای نشسته بود و مردی از او پرسیدتا روستای بعدی چندساعت راه است؟ لقمان گفت راه برو آن مرد پنداشت که سوال را نفهمیده دوباره پرسید چندساعت راه است؟ لقمان باز گفت راه برو چون راه رفت گفت یک ساعت دیگر به آبادی میرسی گفت چرا در اول جواب ندادی گفت چون راه رفتنت را ندیده بودم." تا راه رفتن دیگران را نبینی در موردشان قضاوت نکن".


این سخن بشنو  ز لقمان  حکیم
نام  او  آمد     ز    قرآن  حکیم

یک نفر  پرسید ای پاک تر  ز آب
این سوالم با  نکویی دِه  جواب

چند ساعت  تا   دگر آن  روستا
می رسم شادان وسالم با دو پا؟

گفت لقمان راه  برو ای چشم ما
راه رفتن نعمتی است از آن خدا

باز  گفتش  ای عزیز و   مرد راه
کَی رسم در آن دِه  و پایان  راه؟

گفت لقمان  راه  برو ای اهل دین
در نورد این خاک راه و این زمین

بار دیگر  او  بپرسید   آن  سوال
گفت لقمان راه  برو ای  مردحال

گفت حرفم  را  نفهمیدی  عجب
تو جوابم دِه کلامت چون رطب

چند متری راه رفت آن مرد پاک
گفت لقمان،ای تومَرد کوه وخاک

ساعتی دیگر رِسی آن شهرو دِه
بار خود  با  دلخوشی آنجا  بِنه

گفت زودترچون نگفتی توجواب
حال ما برهم زدی چون تیره آب

گفت  لقمان  من ندیدم   رفتنت
تا  بگویم  کی رسی بر  مقصدت

چون که دیدم رفتنت با آن قدم
من بدادم آن جواب ای ذوالکَرم

تا  نبینی   رفتن  و    رفتار   ما
تو مشو داور به هرعیب و خطا

هان مشو قاضی به  کار دیگران
کَی بدانی  راز  و  درد مردمان؟

تا  ندانی  غصّه  و هر  رنج و آه
کَی بدانی حال هر جوینده  راه؟

عادل آن کس آگه از اسرارنیست
چون بداندحال بیماری که زیست؟


        ✍عادل ویسی زاده
1403/8/11
  https://t.me/Veisizade

حکایتی از مناظره دو جوان بر سر گور پدر ( گلستان سعدی )


🔳توانگرزاده ای را ديدم بر سر گور پدر نشسته و با درويش بچه ای مناظره در پيوسته که صندوق تربت ما سنگين است و کتابه رنگين و فرش رخام انداخته و خشت پيروزه در او بکار برده، به گور پدرت چه ماند: خشتی دو فراهم آورده و مشتی دو خاک بر آن پاشيده؟

🔳درويش پسر اين بشنيد و گفت: تا پدرت زير آن سنگها ی گران بر خود بجنبيده باشد پدر من به بهشت رسيده بود !

یک حکایت بشنو از آن شیخ ناز
از گلستان   لطیف  و   اهل  راز

یک    توانگرزاده   بر  گور  پدر
ناله می کرد از   فراق   آن  گهر

در کنارش  کودکی بنشسته بود
زارونالان همچوآن مضراب عود

آن توانگر زاده  گفتش  ای فقیر
بنگر این قبر و  مزار چون حریر

این مراز از سنگ مرمر چون طلا
همچوکاخی کرده ایم این قبر را

لوح آن سیمین و نقشش پُر نگار
سنگ هایش جملگی خوب وعیار

خشت آن پیروزه وفرشش رخام
قبر را   رنگین  نمودم   من  تمام

قبر بابای تو  باشد  همچو   شب
رنگ وسنگی من نبینم ای عجب!

مشت خاکی بینم و سنگ و گیاه
خاک قبرش  تیره چون ابر سیاه

کو  طلا  و  مرمر  و  سنگ  بلور
چون بخفته  آن پدر در لای گور؟

مُرده کَی باشد ازاین حال خراب
هر شبی خوابی ببیند او خراب؟

آن  گدا زاده بگفت ای چشم من
چون که برخیزد جنازه  از  کفن

تا  که  برخیزد   همی  بابای  تو
از  میان  قبر  و  آن   ایوان  نَو

تا که  آن سنگ  مزار  و  لوح را
وان همه  پیروزه و  خاکِ   طلا

دورگرداند زقبرش سنگ وخشت
می رسد بابای  من  باغ   بهشت

قبر او ساده  بُوَد  از  برق و رنگ
ساده بودوساده مُردبی نام وننگ

عادل ار  راضی نباشد  آن  ودود
گنبد وهر سنگ مَرمَر راچه سود؟

 
         ✍عادل ویسی زاده
1403/8/9
  https://t.me/Veisizade

پیام قرآن مجید:

وَلَا تَقۡفُ مَا لَيۡسَ لَكَ بِهِۦ عِلۡمٌۚ إِنَّ ٱلسَّمۡعَ وَٱلۡبَصَرَ وَٱلۡفُؤَادَ كُلُّ أُوْلَـٰٓئِكَ كَانَ عَنۡهُ مَسۡـُٔولࣰا

از آنچه به آن آگاهی نداری پیروی مکن، زیرا چشم و گوش و دل، همه مسؤل اند. اسراء/ 36


این پیام  بشنو از آن ذات  خدا
سوره ی  اسرا    بیامد   بهر  ما

داد هشداری به  انسان در جهان
تا  بداند  راه  خیر  و شر،  عیان

گفت چشم و گوش و دل هایتان
حق بپرسدیک به یک درآن جهان

چشم خود را تو بِبند از هر گناه
هم  ز  نامحرم  بِبر بر حق  پناه

آنچه  دیدی از  خطا و عیب ها
عیب را افشا  مکن  ای چشم ما

گوش خود را برسخنهای خلاف
تو بپوشان همچوتیغ اندر غلاف

گوش خود کَر کن ز حرف ناروا
روز محشر حق بپرسد گوش را

حرف نشنیده چراگویی جواب؟
توبترس از روزحشر وآن عذاب

همچنین ازدل کندیزدان، سوال
هر چه از دل بگذرد یا هر خیال

دل بُوَد مسؤل هر  فکر و  گمان
هیچ فکری نیست از یزدان،نهان

چون نباشی واقف از کار وامور
یا ز علم و دانشی باشی تو دور

تو  مکن اظهار  علم  و هم  نظر
چونکه باشی جاهل و هم بیخبر

آنچه بر دل بگذرد چون تیر دور
حق بداند آن خیال و هر خطور

در  قیامت  آن  خدا    آرد  زبان
گوش و قلب وچشمهای بی زبان

تا    بگوید   پاسخ    آن  کاتبین
آنچه  کرده  آشکارا  در    زمین

عادل آن  ذات  خدا  آرد  سخن
در مکافات  عمل  هر  مرد و زن


        عادل ویسی زاده
1403/8/6
  https://t.me/Veisizade

اِستاده بمیریم چو حلاّج نکوکار


اِستاده  بمیریم چو حلاّج  نکوکار
تسلیم  نگردیم بر آن  دشمن بدکار

پنهانه نجنگیم و نگردیم  به پنهان
آواز دهیم دشمن خود برسرِ دیوار

صد بمب فرود آمد و آید دگر بمب
از جنگ  نترسیم و نگردیم عزادار

تا فضل خدا  یار بُوَد  بر سر مردم
ما زنده بمانیم در این جنگ گرفتار

آن ذات خدابشکنداوپشت عنودان
مقهور  کند ظالم بدگوهر خونخوار

او طیر و ابابیل فرستد  به یهودان
تا بنگرد آن قدرت سلطان  جهاندار

آن آه ستمدیده رِسد عرش خداوند
از   پای   درآرد   قلم   پای  ستمکار

آسوده نخوابد زغم آن دشمنِ ظالم
چون تیردعا می کُشدآن ظالم کفتار

ما تکیه  به  الطاف خداوند نمودیم
تا بشکند او  دولت صهیون خطاکار

صدبمب فرو ریخت بر آن ملّت غزه
صد رهبر دیگر دهدت مادر "سنوار"

عادل کَرم ولطف خدا میرسداز راه
تو نَصرُمِن الله بخوان باهمه اسرار


         عادل ویسی زاده
1403/8/4
  https://t.me/Veisizade

ازشیخ حسـن‌بصری‌ علیه الرحمه پرسیدند:

*چرا وسوسه‌ فقط‌ برصالحان‌ تأثیر میگذارد!!؟*
ولی  یك‌ کافر و یا فاسقی‌‌ را وسوسه‌ نمی کند؟

*حسن‌بصری ‌گفت: مگر شیـطان، از یك‌ خانهٔ‌ ویران‌ شده‌ چـه‌ میخواهـد؟!!*

پس‌اگر دیدی‌ شیطان‌ بسیار ترا به‌ گناه، وسوسه‌ میکند، بدان‌ *در، وجودِ‌ تو نورِ ایمان‌ دیده‌ است‌ و سعی‌ در گمراه‌ کردنِ‌ تــرا دارد*

آن  یکی پرسید   از  شیخ  کبار
شیخ  بصری  مرد  دین   روزگار

از چه شیطان بر دل  مومن رَود
همچو دزدی  قلب  پاکش را زند

لیک بر  کافر  و یا  فاسد  که او
بر دلش یورش نیاردچون عدو؟

در جوابش  گفت  آن صدر امام
پاسخی  ارزنده  و خوب و تمام

قلب کافر همچو آن ویرانه است
درخرابه توچه آری هم به دست؟

قلب کافرباغ خشک است وخزان
کَس نخواهد  باغ خشکِ بی رَزان

قلب مومن  او بجوید  در  جهان
چون که باشد  مرکز عشق  نهان

قلب مومن عشق ونورست و دوا
وسوسه  آرد  بر این  قلب   شما

تا بدزدد  آن همه  عشق  و  کمال
بر دلت  اندازد  او  فکر  و خیال

وسوسه  آرَد در آن دل های  نور
برندارد دست  ز  تو تا   پای گور

همچو  رهزن بر رَهت  آرَد   کمند
بر دلت  گوید  سخن های  پسند

هان مخور گول و فریب آن عدو
گر چه گوید  بر دلت  حرف  نکو

با   توکّل     بر    خداوند  رحیم 
دور کن   آن دام  شیطان  رجیم

پشت شیطان بشکند از  نام رب 
زنده کن تونام اعظم روز و شب

عادل آن کَس تکیه بر یزدان کند
دام شیطان از دلش بیرون رَود


          ✍ عادل ویسی زاده
1403/8/1
  https://t.me/Veisizade

حدیث شریف:

حدیث قدسی درمورد کیفر و مجازات عمل زشت و نابخشودنی قتل و خودکشی



678- «عَن جندب رَضي اللَّه عنه  عَنِ النَّبِيِّ  ﷺ  قَالَ: «كَانَ بِرَجُلٍ جِرَاحٌ فَقَتَلَ نَفْسَهُ، فَقَالَ اللَّهُ: بَدَرَنِي عَبْدِي بِنَفْسِهِ، حَرَّمْتُ عَلَيْهِ الْجَنَّةَ»». (بخارى: 1364)

ترجمه: «جندب رَضي اللَّه عنه  می‌گوید: رسول الله ﷺ فرمود: «شخصی كه زخمی شده بود، خودكشی كرد. خداوند در مورد او فرمود: بنده ام پیش از آنكه اجلش فرا رسد, خود را كشت. پس من هم بهشت را بر وی حرام كردم»».


یک حدیث قدسی از ِ آن مصطفی
بشنو  تو    از   آن   رسول   کبریا

گفت یزدان اینچنین فرموده است
هرکه بشنُوداین سخن ازغم بِرَست

گفت هرکس نفس وانسانی بکشت
یا به تیر و یا  تفنگ و یا که مُشت

جای او  دوزخ بُوَد  او  قاتل است
حق نبخشد  قاتل بی دین و پَست

قتل عَمداز هرکه خیزد زین جهان
حق نبخشد این گناهش بی گمان

وان دگرجرمی که باشد بس کبیر
خودکشی است ازکبیر و هرصغیر

آنکه خود را می کُشداز دست غم
بر دل و دینش کُند  بی شک ستم

انتحار و  خودکشی  ای چشم  ما
این گناهی بس بزرگ است وخطا

کیفر  هر   خودکشی   آتش  بُوَد
حق تعالی  سخت  تنبیه اش کند

سال ها  در   آتش   نار  و   سقر
حق  بسوزاند  چنین  جسم بشر

چون که بی امرِ  خدا پایان بداد
زندگی و عُمر  خود   بر  باد  داد

زندگی  دارد  فراز  و  هر  فرود
هان مشو  تسلیم  شیطان  عنود

کَس نباشد بی غم و رنج و ملال
تن  به کشتن تو  مَده سوی زوال

هرکه آن قرآن و یزدان راشناخت
کَی به سوی قتل جان خودشتافت

صبر کن بر درد و رنج و مشکلات
هان مَده  پایان به عمرت درحیات

عادل آن کس  او  بترسد  از خدا
کَی شود  تسلیم  هر نفس و هوا؟


          ✍عادل ویسی زاده
1403/7/29
  https://t.me/Veisizade

حکایت مَردی که برای سگش گریه می کرد


این حکایت  بشنو  از آن  مرد پیر
اوسگی داشت درکنارش همچوشیر

رفت سوی کوه و دشت وآن شکار
تا کند  صید بز  و خرگوش و مار

درمیان دشت و راه آن سگ بِمرد
صاحبش صدآه وافسوسی بخورد

گریه می کرد در فراقش زار  زار
چون  پدر مرده  برای  مرگ  یار

چشم هایش پُر ز خون و اشکبار
می فشاند از دیده چون ابر بهار

آن یکی دید و  بگفت ای مردراه
ازچه گریان گشته ای از درد وآه

گفت این حیوان خوب و  باوفا
او گرسنه  باشد  و   هم  ناشتا

ازسحر تا غروب و وقت خواب
او نخورده هیچ  نانی یا که آب

اندرونش  خالی از نان و   غذا
این سگم درحال مرگست وفنا

من  بمیرم  تا  نبینم   مرگ  او
چون ببینم مردن و  آن برگ او

گفت درکیسه چه داری تو بگو
چیست در انبان تو   مرد  نکو؟

گفت دارم یک دو  نانی بر  کمر
بر کمر بستم  دو  نانم  از سحر

گفت ازچه کرده ای پنهان زسگ
نبض آخرمی زند این قلب و رگ

آن دو نانت پیش او بَر چشم من
گریه را کم کن چوآن چشمان زن

تو بجای آن  همه  اشک و  فغان
آن دونان را نزد او بر  این زمان

گفت هرگز  من نبخشم این غذا
گر چه باشد  هم  سگم اهل وفا

گریه  آسان باشد  و هم  بی بها
گریه  راحت تر  بُوَد از  این غذا

نان عطاکردن برایم سخت است
چون دَهم نان خودآسان زدست؟

گفت آسان گِرید این چشمان من
گرچه  باشد  مُرده از اقوام  زن

لیک  نان  و  بخششِ لَحم و غذا
من نبخشم  من ندارم  این سخا

ناله   و  نوحه  کنم  بر  مُرده ها
شعر  خوانم  در غم صاحب عزا

لیک هرگز من نبخشم پول و مال
کی دَهم من پول خودجز بر عیال

هرکه باشد مُمسک وخوارو بخیل
کَی ببیند   لطف  آن  ذات  جلیل؟

تا   نبخشی نان و  مالت بر  فقیر
حق  نگردد  یاور  و  هم  دستگیر

نوحه  کم  کن  بر سر مرده ز گور
با  سخایت  شاد  کن هر مرد کور

هر که  باشد اهل  انفاق  و  سخا
حق  پذیرد  اشک هایش  یا  دعا

عادل از اشک و دعای   بی سخا
کَی  پذیرد  ناله و  اشکت  خدا؟


           عادل ویسی زاده
1403 /7/26
https://t.me/Veisizade

ریشه یابی تاریخی ضرب المَثل" همین آش است و همین کاسه"


در زمان "نادرشاه" یکی از استانداران او به مردم خیلی ظلم میکرد و مالیات های فراوان از آن ها می گرفت.
مردم به تنگ آمده و شکایت او را نزد نادر بردند.
نادر پیغامی برای استاندار فرستاد ولی او همچنان به ظلم خود ادامه می داد. وقتی خبر به نادر رسید، چون دوست نداشت کسی از فرمانش سرپیچی کند، همه ی استانداران را به مرکز خواند.
دستور داد استاندار ظالم را قطعه قطعه کنند و از او آشی تهیه کنند.
بعد آش را در کاسه ریختند و به هر استاندار یک کاسه دادند و نادر به آنها گفت: "هر کس به مردم ظلم و تعدی کند، همین آش است و همین کاسه"!


ریشه ی ضرب المَثل  بشنو  ز ما
گویمت  ای مهربان  و  چشم  ما

در  زمان  شاه   نادر   زان  زمان
بود یک والی،دشمن  آن  مردمان

اهل زور  و رشوه  و جَور و گناه
ظلم می کرد  او به خلق بی پناه

کَس نبودازظلم وجَورش در امان
مال مردم  می ربود آن  هم عیان

نامه  بنوشت  مردم  شهر و دیار
سوی  آن  شاه  کبیر  و   شهریار

گفت  نادر ظلم و جَورت  کم نما
دست خود کوته کن ای مامور ما

التفاتی  او  نکرد  بر  حکم  شاه
ظلم می کرداوبه هرخلق و سپاه

گفت نادر  سوی  آن من  آرید  او
تا  بگیرم  انتقامی    زان     عدو

جمله  والی  جمع  کرد  آن پادشا
تا   کند   تنبیه    سخت  آن  گدا

چونکه جمع شدجمله استاندار او
با  غضب بر جمع  آن ها  کرد  رو

گفت گردن والی زنید درپیش ما
تا  شود آن درس  عبرت  بر شما

آن چنان عبرت کنم  والی  شهر
تا  بماند  این حکایت هم به دهر

چون دهم فرصت به جان ظالمی
تا کند  ظلم  و ستم   بر  مردمی

در میان  دیک  پختند  جسم  او
قطعه قطعه  شد تن آن  تیره رو

آش  پختند زان جنازه  ای عجب
روغن این آش بُد  هم  یک وجب

هر یکی زان والیان خورد آش بد
تا برای ظالمان عبرت شود

امر  کرد  آن شاهِ  نادر  آن  زمان
هر که ظلم اندیشد از این والیان

من"همان آش وهمان کاسه"به او
وقت  شام   آرم   برای   آن  عدو

این سخن  رایج بشد  از آن زمان
نقل    گردد    بر    زبان   مردمان

هر   مَثل  لازم   بُوَد   تاریخ   آن
ریشه ی پند  و  مَثل،  نیکو  بدان

عادل این  ضرب المثل های  نکو
ریشه ی و تاریخ آن کن جستجو

 
         عادل ویسی زاده
1403/7/23
  https://t.me/Veisizade

سخنی از نادر شاه افشار خطاب به دانشمندان و خردمندان:


حفظ اراضی مملکت با سپاهِ من،
حفظ تربیت نسل آینده با شما،
اگر سخنان و حرف های شما، مردم را آگاهی بخشد دیگر نیازی به شمشیر نادرها نخواهد بود!ا!


یک سخن بشنو ازآن شاه بزرگ
حرف  نادر شاهِ   افشار  سترگ

حرف نیکو  بشنوید ای عاقلان
از  زبان  عالم  و  هم   حاکمان 

حفظ خاک کشور  و مرز وطن
هست  بر عهده ی این جان من

من بجنگم باعَدوی چیره دست
همچو پیل زورمند وشیر مست

جنگ با دشمن  بُوَد درخون ما
بشکنم آن دشمنِ خونخواره را

کار ماجنگ است وپیکار ونَبرد
ارتشم صدفیل و شیری را دَرد

کار تو  ای عالم و  نیکو سخن
هست  ارشاد دل هر مرد و زن

لیک     تعلیم     فرزندان    ما
هست تکلیفی  بر   جان   شما

کودکان  را  تربیت، نیکو  کنید
علم ودین وعقل آموزش دهید

گر که حرف و پندتان باشد اثر
دور  دارد  جامعه  از  هر خطر

گر که  آگاهی  دهد حرف  شما
یا  موثر   باشد   آن    گفتارها

احتیاجی  نیست  بر شمشیر ما
کَی کنم  دیگر  نبرد و جنگ ها؟

گر شما نیکو دهید تعلیم و پند
کَی فِتد مردم درآن زندان وبند

گر  زبان  و  فعل تان باشد نکو
کَی شود غالب به ما زور عدو؟

عالم  بی فعل و  اندیشه  همان
شر  رساند بر همه  این مردمان

یک سخن از تیغ نادر بهتراست
عالم  دانا  ز  حاکم  برتر  است

عادل  ار عالم  بُوَد  اهل  یقین
پاک و آسوده شود هر سرزمین


         عادل ویسی زاده
1403 /7/22
  https://t.me/Veisizade

حدیث شریف:


پیامبراکرم صَلیّ الله عَلیه وآلهِ وسلّم فرمودند: " مردی برای ملاقات برادر دینی اش به روستای دیگری رفت.الله متعال به فرشته ای دستور داد تا از او بپرسد علت این ملاقات ودیدارش برای چیست؟ آن فرشته پرسید: کجا می روی؟ گفت به فلان روستا برای دیدن برادر دینی ام، فرشته پرسید آیا نزد او طلبی داری؟ گفت خیر. گفت از او پول و منفعتی می خواهی؟ گفت خیر، گفت برای حل مشکلت نزداو می روی؟ گفت خیر گفت پس سبب این ملاقاتت چیست؟ گفت فقط برای رضا ودوستی حق تعالی او دوست دارم وبه نزدش می روم، فرشته گفت مژده به تو من مامور وفرشته خدای مهربان هستم که من را به نزد توفرستاده الله متعال فرمود.: من هم او را دوست دارم همانطور که او بخاطر من آن مردرا دوست دارد. (حدیث مسلم/2567)

این حکایت بشنو  از  آن مصطفی
آن  رسول   سرور   و    نور  خدا

گفت شخصی رفت تا یک راه دور
سوی  آبادی  برفت با شوق و نور

یک فرشته  ناشناس  آمد حضور
گفتش ای  مرد  غریب  بی غرور

تو کجا خواهی برفت ای محترم
ذکر  یزدان می کنی  در هر  قدم

گفت سوی دِه رَوم ای چشم ویار
تا  ببینم  آن  رفیقم   زان    دیار

گفت  بهر  چه   روی  تو سوی او
منزلش  را  هم بجویی کو به کو؟

مشکلی داری  و یا   قرضی  بگو
یا که پولی را  بخواهی  تو  ز او

یا  تجارت  می کنی  با  آن طرف
تا  بیابی مقصد  و  پول  و هدف؟

گفت پولی  من  نخواهم  یا طلب
من  قدم  بردارم  از   الطافِ  رب

قصد  من  باشد  رضای  آن  خدا
من نجویم  درهم  و  وام  و  بها

قصد من  از رفتن و  قطع  طریق
آن رضای  ذات حق است  و رفیق

آن فرشته   گفتش   ای  مرد  وفا
من فرشته  باشم  از   سوی  خدا

مژده  دادت  آن  خداوند    گرام
بر تو  گوید رحمت و عرض سلام

گفت یزدان من شدم خشنوداز او
چون رضای من نمود  او جستجو

دوستیش  بهر  من  بود  و  رفیق
بی ریا  و  پاک و اخلاص و دقیق

روز  محشر  می رود  در قصر ناز
تا  شود   جبران    آن   راه   دراز

باغ فردوسش دَهم با قصر وحور
تا  شود  پاداش  آن   رنج    عبور

هر که از  بهر  خدا  زحمت  کشید
یا  که  رنج  و  آفت  و دَردی بدید

حق  دهد  پاداش  آن  صبر   زیاد
کَی بَرد  ذات  خدا  نامش  ز  یاد؟

مِهر  و  قهرت  گر  شود  بهر خدا
حق  پسندت  کار  تو با  صد رضا

دربهشت باشدچنین شخص شریف
حق  کند جبران  هر کارش، لطیف

عادل آن کَس کار او بهر   خداست
یاورش گرددخدا آنچه که خواست


          ✍عادل ویسی زاده
1403/7/21
  https://t.me/Veisizade

دل شود آرام وآسوده به یادآن خدا


جز به راه پاک آن دیوانِ سلطانی مرو
جزبه سوی قبله گاهِ ونور رحمانی مرو

نَفسِ سرکش میبَردپای توراسوی گناه
باهمه ایمان به سوی راهِ شیطانی مرو

بر سر راهت هزاران دام  را بنهاده اند
همچو  مرغی نزدآن آفاتِ پنهانی مرو

حق بگوید "فَاذکُرونِی" تا کنم یادشما
هیچ راهی جزبه یادونامِ سبحانی مرو

حق بپرسدصدسوال ازمال وعمرزندگی
در همه کارت بجز آن راه وجدانی مرو

زین جهانِ پُرخطر برمَکر آن هشیارباش
بس تنیده دام ودانه سوی مهمانی مرو

دل شود آرام  و آسوده به یاد آن خدا
باهمه بحران به سوی راه عصیانی مرو

تا رسد درگوش تو بانگِ اَذان ولطف او
ناامیدانه  به  راه  کفر  و  ویرانی  مرو

عادل ازلطف خدا هر دَم رسدخیروکمال
همچومردان جزبه راه پاکِ عرفانی مرو


               عادل ویسی زاده
1403/7/18
  https://t.me/Veisizade

هشت چیز
زندگی را زیبا می کند:

1.   راستی در گفتار
2.   ادب در کلام
3.   تقدّم در سلام
4.   وفا در عهد
5.   استقامت در کار
6.   عفو در هنگام قدرت
7.   حیا در نگـاه
8.  شرم موقع گنـاه


زندگی زیبا  شود در هشت چیز
بشنو  این گفتارخوب وهم تمیز

یک صداقت در کلام و هر سخن
واجبست این راستی برمردو زن

آن دوم  باشد   ادب  در  زندگی
بی ادب  کَی  بیند   او  آسودگی

آن سوم باشد همی عرض سلام
بی سلام هرگز مگوحرف و کلام

چارمین  باشد  همی عهد و وفا
دور باش از کاذب  و هر بی وفا 

استقامت پنجمین شد وقت کار
صبر کن  بر رنج و  درد  روزگار

آن ششم عفواست زمان انتقام
عفو کن  مجرمان   را  با  سلام

هفتمین باشد حیا  ای چشم ما
شرم و آزرم هدیه باشد از خدا

هشتمین باشد  همان  شرم گناه
از خدایت  شرم کن ای مرد راه

عادل این گفتار نَو با جان شنو
جز به  راه  صادقان  راهی مرو


        عادل ویسی زاده
1403/7/17
(  https://t.me/Veisizade