تموم حرفایی که هرگز نگفتیم

دوستت دارم بی دلیل ❤️

• @AHANGAWMEH 𖦤

هیچوقت هیچ‌کس رو
به اندازه تو دوست نداشتم :)

من همه‌ی تلاشمو کردم که تو به فکر رفتن نیفتی. ولی میدونی، انگار تموم تلاشای من بی‌فایده بود و تصمیم تو واسه رفتن واقعا جدی بود، اونقدر جدی که هیچوقت حاضر نشدی به حرفام گوش کنی و بفهمی که من واقعا چی میگم. میدونی شبایی که دلتنگت میشم و نمیدونم واسه این جدایی یقه کیو بگیرم فقط یه سوال توی سرم جولان میده، چی شد که رفتی؟ چی شد که فکر کردی بدون من حالت خوبه؟ چی شد که فکر میکردی به غیر من کسی‌ام پیدا میشه که دوستت داشته باشه و تورو بیشتر از جونش بخواد؟ کی حاضر میشه چهار صبح وقتی که از خستگی داره میمیره پای درد و دلات بشینه، یا کی مثل من توی سرمای بهمن دستاتو میگیره و خیابونا رو باهات بالا و پایین میکنه؟ تو خیلی دیونه‌ای. اونقدر دیوونه که بدون اینکه به ته قصه‌مون فکر کنی گذاشتی و رفتی. تو رفتی ولی یادت باشه یه روزیم میرسه که توی فکر باختن من خودت میبازی.

کی با یه جمله مثل من می‌تونه آرومت کنه؟ اون لحظه‌های آخر از رفتن پشیمونت کنه...

گیر کردم توو شبی که گفتی باید جدا شیم :)

‏چقدر هی ما گفتیم نه بابا فلانی کصکش نیست و چقدر فلانی کصکش بود.

💔.💔

تو با قلب ویرانه‌ی من چه کردی؟ :)

بین این همه آدم که اومدن و رفتن تو از همشون بیشتر اذیتم کردی.

گاهی اوقات آدم چه دلگیر میشه از اونی که دل، گیرِ بهش :)

‏اندازه‌هات رو که بدونی همیشه محترمی. اندازه‌ی گلیمت، اندازه‌ی دهنت، اندازه‌ی جیبت، اندازه‌ی محبت کردنت...

من از هوای بی تو بیزارم :)

یه وقتایی باید جرأت کنی و تمام حرفایی که سر دلت مونده رو بالا بیاری؛ ترس داره، حالت بد میشه، دلت آشوب میشه ولی بعدش آروم میشی. از دردِ دل اگه اینکارو نکنی مجبوری یه عمر با "مسمومیتِ افکارِ مغزت" زندگی کنی.

آروم آروم اومد بارون شدیم عاشق زدیم بیرون :)

میدونی نقطه قوّت من تویی.

کار هر روزم شده بود، اینکه تا حرفامون تموم می‌شد بشینم یه گوشه و به این فکر کنم اگه یه روزی تو نباشی من باید چیکار کنم؟ با کی تا دیروقت چت کنم و اون لحظه هیچی جز حرف زدن با تو برام مهم نباشه؟ با کی تا نصفه شب تلفنی حرف بزنم و همشم مراقب این باشم کسی نفهمه؟ بخاطر کی کلاسمو بپیچونم تا فقط پنج دقیقه ببینمت؟ کیو اونقدر امن بدونم که اونجوری بغلش کنم و برام مهم نباشه پنج دقیقه بعد چی میشه؟ اوایل فکر می‌کردم اگه یه روز نباشی من بدون تو می‌میرم. فکر می‌کردم اگه فقط یه روز حواست بهم نباشه اون روز دیگه قشنگ نیست، ترس از دست دادنت یه چیزی مثل کابوس بود برام، یادته همش نگات می‌کردم و می‌گفتم نرو، اگه بری همه‌چی خیلی زشت میشه؟ تو چیکار کردی؟ یه جوری مطمئنم کردی که هیچوقت نمیری که حتی خودتم باورت شد. حالا من چیکار کردم؟ یه جوری بعد رفتنت زنده‌ام که یادم نمیاد یه زمانی بخاطرت اشک ریختم. تو رفتی و من هنوزم زنده‌ام، هنوزم شبا تا دیروقت بیدارم و حرف میزنم، منتها با تو؟ نه. هنوزم نصفه شبا یواشکی با بقیه تلفنی صحبت میکنم و مواظبم کسی نفهمه، نمی‌خوام شعار بدم و بگم فراموشت کردم، نه. فقط می‌خوام بگم از یه جایی به بعد نبودنت بیشتر از بودنت به چشمم اومد. از یه جایی به بعد یاد گرفتم اگه سه روز نبودی، باید منتظر روز شیشم بمونم که برگردی، اگه نگام کردی و گفتی هیچوقت نمیرم، باید بیشتر دلم بلرزه و واسه رفتنت لحظه شماری کنم. از یه جایی به بعد دیگه خسته شدم، یعنی خسته‌ام کردی. از یه جایی به بعد رفتمو دور شدم و فهمیدم هیچوقت قرار نیست بگردی و پیدام کنی.

موود این روزام:

من هنوز بهت اهمیت میدم.

ببخشید اما دیگه نمی‌تونم به کسی اعتماد کنم، دیگه هرکی نگام کنه و بگه همیشه کنارتم، چپ چپ نگاش می‌کنم و واسه رفتنش لحظه شماری می‌کنم، دیگه بودنِ کسی حالمو خوب نمی‌کنه. دیگه دلم نمی‌خواد واسه اینکه دل فلانی نشکنه مواظب فلان حرفم باشم. راستی اصلا کی حواسش به من بود؟ کی واسه یه دفعه‌ام که شده دلش خواست بفهمه من واقعا چی میگم؟ کی واسه یه بارم که شده تلاش کرد منو خوشحال کنه؟ کی یه دفعه منتظرم موند؟ می‌بینی؟ هیچکس.