در هر دورهای از زمان از ثری تا ثریا، حقیقت هر خیری؛ از دین مأثور تا کتاب مسطور، و از باطن حیات تا معنای همۀ حسنات و برکات، حقیقت و معنای ولیّ الهی آن دوره و زمان است و تعالی و تربیت بندگان در آن دوره به تولیت و تکفّل آن حضرت میباشد؛ لذا: هر خوبی در هر زمانی شیعه و شعاعی از مقام نورانی امام آن زمان است، و آن برکت و نعمت عظمای صادره از ناحیۀ مقدّسه حضرت ثامن ضامن، و آن جلوۀ جمیل جامع ایشان، وجود مبارک و مطهّر حضرت فاطمه معصومه سلاماللهعلیها میباشند؛ جلوۀ عجیب و عظیمی از ناحیۀ مبارکۀ امام رضا علیهالسّلام؛ لذا: زائر به زیارت ایشان در واقع امام رضا علیهالسّلام را زیارت میکند، همچنان که خود فرمودند.
با زیارت ایشان، زائر سزاوار بهشت شده، بهشت از آنِ او میشود و به بهشت درمیآید.
امام رضا علیهالسّلام فرمودند:
«مَن زارها فلَهُ الجنَّة». (کامل الزیارات: ۳۲۴. عیون اخبارالرضا علیهالسّلام۲: ۲۶۷)
هر کس او را زیارت کند، پس برای اوست بهشت.
امام صادق علیهالسّلام فرمودند:
«....فمَن زارها وَجبت لَهُ الجنَّة». (بحارالانوار۵۷: ۲۱۷.)
...پس هر کس ایشان را زیارت کند، سزاوار بهشت شده، به آن درآید.
آری به بهشت درآید، نه فقط در آینده و آخرت، که در حال؛ لذا به تعبیر دیگری، امام رضا علیهالسّلام فرمودند:
«انَّ زیارتها تعادل الجنَّة». (بحارالانوار۵۷: ۲۱۹.)
زیارت ایشان با بهشت برابری میکند.
آن علیامخدره کسی هستند که مقام منیع ایشان در میان اقرانشان از امام زادگان علیهمالسّلام، بیبدیل مینماید.
همان که زیارتنامۀ ایشان که از ناحیۀ مقدّسۀ امام رضا علیهالسّلام شرف صدور یافته تنها زیارتنامۀ مأثور بین امثال خود میباشد. (بحارالأنوار ۹۹: ۲۶۵. از حضرت رضا علیه السلام)
زیارتنامهای که درواقع زیارت جامعه است. و یک معنی مستفاد از این امر این است که آنچه در هر زیارتی عائد زائر میتواند شد، در زیارت ناحیۀ مقدّسۀ ایشان عائد زائر میتواند شد.