پدر او محمدحسین گلپایگانی معروف به مرشد حسین یا حاج حسین بلبل مرثیهخوان بود و در تکایا و محله، ارجوقربی داشت.
در پنج سالگی مادر خود را از دست داد و این حادثه در آن زمان تأثیر بدی بر روحیهی وی گذاشت.
در شش سالگی سر صف دبستان، قرآن میخواند.
یک سال بعد تعزیهخوان محل، استعداد اکبر را کشف کرد و در هشت سالگی، پدرش شروع به آموختن موسیقی به او کرد.
خانهی آنها روبروی خانهی موسیقیدان و کارشناس ردیف، محمد ایرانی مجرد بود. گلپایگانی در آموختن موسیقی از او راهنمایی گرفت.
در سال ۱۳۱۸ وارد دبستان فرهنگ شد و به عنوان قاری قرآن در کلاس برگزیده شد. پس از این فعالیتها، بعد از با آشنایی با تعزیهخوان محله و زیر نظر او، توانست اصول اولیهی آوازخوانی را بیاموزد.
در سال ۱۳۲۰ بهطور جدی و منظم تعلیم موسیقی و دستگاهها را نزد پدر آغاز کرد.
در سال ۱۳۲۶ نخستین تجربهی حضور در یک ارکستر و گروه کر را کسب کرد. او در چهارده سالگی در سالن مرکزی جمعیت شیر و خورشید سرخ ایران به اجرا پرداخت.
در ۱۵ سالگی به مدرسهی نظام رفت. در این مدرسه ایرج همکلاسی او بود.
در سال ۱۳۲۷ در انجمن موسیقی مدرسهی نظام عضو شد. او از سال ۱۳۲۸ به بعد با هنرمندان سرشناسِ موسیقی آشنا شد و آموزش را زیر نظر آنان آغاز کرد.
در انجمن موسیقی نظام، گلپایگانی تا حدی از تعزیهخوانی فاصله گرفت و بیشتر با دستگاه آشنا شد.
در ۱۸ سالگی موسیقی حرفهای را آغاز کرد و نزد ردیفدان نورعلی برومند آموزش دید.
از جمله استادان گلپایگانی میتوان به حسن یکرنگی (از شاگردان اقبال آذر) اسماعیل قهرمانی، ابوالحسن صبا، یوسف فروتن، عبدالله دوامی، اسماعیل ادیب خوانساری، حسین طاهرزاده، و سلیمان امیرقاسمی اشاره کرد. آنها تأثیر چشمگیری بر درک او از موسیقی دستگاهی ایران داشتند. پس از آن، گلپا سبک آوازخوانی طاهرزاده و ادیب خوانساری را دنبال کرد.
در سال ۱۳۳۵ یونسکو از اکبر گلپایگانی، نورعلی برومند، و علیاصغر بهاری برای اجرای آواز و موسیقی ایرانی دعوت کرد.
در سال ۱۳۳۷ وی از سوی داوود پیرنیا (مبتکر برنامهی گلها) به رادیو تهران دعوت شد. او با اجرا در این برنامه به شهرت رسید و ۱۷ سال با آن همکاری کرد.
گلپایگانی در سال ۱۳۴۷ با ایفای نقش در فیلم مرد حنجرهطلایی ساختهی مهدی میثاقیه به شهرت بیشتری رسید. از آن زمان هواداران او وی را با عنوان فیلم او را خطاب میکردند.
در اواخر دوران محمد رضا شاه پهلوی و با قرار گرفتن هوشنگ ابتهاج در جایگاه ریاست موسیقی رادیو ایران، کار برای برخی از خوانندگان از جمله گلپا سختتر شد و اعتراض آنها را در پی داشت. گلپا دربارهی هوشنگ ابتهاج گفته بود: «اینها حرفشان از بینبردن برنامهی گلها است. ما هم گفتیم بهتر و سنگینتر این است که خودمان بگویم دیگر نمیآییم».
پس از روی کار آمدن جمهوری اسلامی، فعالیت بسیاری از موسیقیدانان از جمله گلپایگانی محدود شد و سرانجام در شامگاه ۱۳ آبان ۱۴۰۲ بر اثر ایست قلبی درگذشت.
#گلپا #اکبر_گلپایگانی #اکبرگلپایگانی
@tarane_50