ارثیۀ معماری قرن سیزدهم شمسی از دورۀ قاجار در اوایل قرن چهاردهم مجموعهای است از تداوم معماری دورۀ اسلامی ایران، به خصوص در ساختمان مساجد و نیز به کارگیری سبکهای مختلف فرنگی و در بسیاری موارد ترکیبی از گزینشهای مختلف آنها. وجود آجر تراش با نقشهای تغییریافتۀ ایرانی در کنار نقشهای گل و بته فرنگی که گاه همراه با کاشیکاری و گچکاری مورد استفاده بودهاند، نمونهای از تلفیق معماری ایرانی و فرنگی است که توسط معماران قاجار حاصل شده و ادامۀ تأثیر آن به قرن چهاردهم رسیده است. استفاده از مصالح و فنآوری جدید به تدریج با کاربرد مقاطع آهن به خصوص در سقفها و ابتدا در ساختمانهای عمومی و دولتی و صنعتی رایج بوده است.
بخشی از متن کتاب «معماری دوران تحول»، نیکلای مارکف؛ شافعی، بیژن و دیگران.
━━━━━━━━━━━━
@StudioYaale