🖋 درباره جداسازی دانش آموزان کم توان یا معلول
شاید اگر فرزند ما از دیدن یک رنگین پوست با موهای مجعد در خیابان یا اتوبوس متعجب شود و برای لحظاتی با چشم او را دنبال کند؛ چندان جای تعجب نباشد. 👶🏽
اقتضای محیط جغرافیایی او چنین است که رنگین پوست ها کمتر در دید او بوده اند. اما اگر روز اول مهر با دیدن همکلاسی اش که با ویلچر زندگی می کند هم متعجب شود، آیا باز هم طبیعی است؟♿️
اگر در کلاس زبانش با یک نابینا هم کلاس باشد و برایش تازگی داشته باشد، امری عادی است؟
اگر معلم کلاسشان از لحاظ حسی یا حرکتی محدودیت خاصی داشته باشد و نتواند مثل بقیه حرکت کند، بچه ها با هم پچ پچ نخواهند کرد؟ طبیعتا متعجب خواهند شد و علت این امر آن است که هرچه می گذرد، بچه ها تفکیک بیشتری را در محیط آموزشی شان شاهد هستند.
تعجب کردن از این امر، فی نفسه، اشکالی ندارد. اشکال کار آنجاست که وقتی بچه های کم توان جسمی یا داری محدودیت های خاص را از محیط زندگی بچه ها حذف می کنیم؛ تدریجا، این انسان ها از محیط ذهنی و فکری بچه های ما هم حذف می شوند.
❗️نتیجه اینکه اگر فرزند من فردا مدیر متروی شهر خودش شد، هیچ بعید نیست که در بین متغیرها و معادله های تصمیمش، اصلا به فکر همشهری های معلول یا کم توانش نباشد.
❗️اگر معمار شهری خواند، حق دارد اگر به این نیندیشد که در شهرش افراد معلول یا کم توان هم هستند و باید به فکر آنها هم باشد.
با این مقدمه توجه تان را به این مطلب جلب می کنم:
https://indianapublicmedia.org/news/study-general-education-classrooms-boost-performance-of-students-with-disabilities.php
یادگیرنده مادام العمر باشیم
─ ✶❃ ⃟🌲❃ ⃟🍃░⃟🌲 ❃✶─*
💞دانشجو پلاس💞| کانالی تخصصی برای توانمند سازی دانشجو معلمان و معلمان کشور
#به_اشتراک_بذارید
╭─ ᶜʰᵃⁿⁿᵉˡ - ʲᵒⁱⁿ ↯──┈•☕ ೄྀ
⃝༘⃕ৡৢ➛ https://t.me/studenteplus99
╰──┈•♡࿐ྂˎ
شاید اگر فرزند ما از دیدن یک رنگین پوست با موهای مجعد در خیابان یا اتوبوس متعجب شود و برای لحظاتی با چشم او را دنبال کند؛ چندان جای تعجب نباشد. 👶🏽
اقتضای محیط جغرافیایی او چنین است که رنگین پوست ها کمتر در دید او بوده اند. اما اگر روز اول مهر با دیدن همکلاسی اش که با ویلچر زندگی می کند هم متعجب شود، آیا باز هم طبیعی است؟♿️
اگر در کلاس زبانش با یک نابینا هم کلاس باشد و برایش تازگی داشته باشد، امری عادی است؟
اگر معلم کلاسشان از لحاظ حسی یا حرکتی محدودیت خاصی داشته باشد و نتواند مثل بقیه حرکت کند، بچه ها با هم پچ پچ نخواهند کرد؟ طبیعتا متعجب خواهند شد و علت این امر آن است که هرچه می گذرد، بچه ها تفکیک بیشتری را در محیط آموزشی شان شاهد هستند.
تعجب کردن از این امر، فی نفسه، اشکالی ندارد. اشکال کار آنجاست که وقتی بچه های کم توان جسمی یا داری محدودیت های خاص را از محیط زندگی بچه ها حذف می کنیم؛ تدریجا، این انسان ها از محیط ذهنی و فکری بچه های ما هم حذف می شوند.
❗️نتیجه اینکه اگر فرزند من فردا مدیر متروی شهر خودش شد، هیچ بعید نیست که در بین متغیرها و معادله های تصمیمش، اصلا به فکر همشهری های معلول یا کم توانش نباشد.
❗️اگر معمار شهری خواند، حق دارد اگر به این نیندیشد که در شهرش افراد معلول یا کم توان هم هستند و باید به فکر آنها هم باشد.
با این مقدمه توجه تان را به این مطلب جلب می کنم:
https://indianapublicmedia.org/news/study-general-education-classrooms-boost-performance-of-students-with-disabilities.php
یادگیرنده مادام العمر باشیم
─ ✶❃ ⃟🌲❃ ⃟🍃░⃟🌲 ❃✶─*
💞دانشجو پلاس💞| کانالی تخصصی برای توانمند سازی دانشجو معلمان و معلمان کشور
#به_اشتراک_بذارید
╭─ ᶜʰᵃⁿⁿᵉˡ - ʲᵒⁱⁿ ↯──┈•☕ ೄྀ
⃝༘⃕ৡৢ➛ https://t.me/studenteplus99
╰──┈•♡࿐ྂˎ
