اکثریت قریب به اتفاق استایرن از اتیل بنزن تولید می شود و تقریباً تمام اتیل بنزن تولید شده در سراسر جهان برای تولید استایرن در نظر گرفته شده است. اتیل بنزن از طریق واکنش فریدل- کرافتس بین بنزن و اتیلن تولید می شود. در ابتدا در این واکنش از کلرید آلومینیوم به عنوان کاتالیزور استفاده می شد اما در تولید مدرن این ماده با زئولیت جایگزین شده است. سایر روش های تولید منومر استایرن شامل موارد زیر است:
از طریق دهیدروژناسیون
حدود ۸۰٪ استایرن از دهیدروژناسیون اتیل بنزن تولید می شود. این واکنش با استفاده از بخار بیش از حد گرم شده (تا ۶۰۰ درجه سانتی گراد) بر روی کاتالیزور اکسید آهن (III) حاصل می شود. واکنش بسیار گرمازا و برگشت پذیر بوده و بازدهی آن ۸۸-۹۴٪ است.
از طریق هیدروپراکسید اتیل بنزن
استایرن همچنین در فرآیندی به نام POSM یا SM/PO به عنوان محصول فرعی استایرن مونومر / اکسید پروپیلن به صورت تجاری تولید می شود. در این فرآیند ، اتیل بنزن با اکسیژن تیمار می شود تا هیدروپراکسید اتیل بنزن تشکیل شود. سپس این هیدروپراکسید برای اکسید کردن پروپیلن به اکسید پروپیلن استفاده می شود که به عنوان محصول مشترک بازیابی می شود.
از واکنش تولوئن و متانول
استایرن را می توان از تولوئن و متانول تولید کرد که مواد اولیه ارزان تری نسبت به محصولات معمولی هستند. در این واکنش مخلوطی از استایرن و اتیل بنزن با نسبت ۹: ۱ بدست می آید که بازدهی استایرن بیش از ۶۰٪ است.
از واکنش بنزن و اتان
مسیر دیگر تولید استایرن شامل واکنش بنزن و اتان است. اتان همراه با اتیل بنزن به یک راکتور دهیدروژناسیون با کاتالیزوری که توانایی تولید همزمان استایرن و اتیلن را دارد، وارد می شود. پساب دهیدروژناسیون خنک و جدا شده و جریان اتیلن در واحد آلکیله بازیافت می شود.