- چقدر اوایل رابطه ، سعی در پنهان کردن گوشههای تاریک رفتاریمون داریم؟
- آیا از اینکه پارتنرمون بفهمه ما موقع عصبانیشدن ، هیولایی بیادب میشیم
و یا بیمنطقترین آدم دنیاییم و یا وقتی
روز بدی داریم ، رفتارمون از کنترل خارج
میشه ، میترسیم ؟
- آیا این ترسها از اونجا میاد که درون خودمون رو لایق خوشبختی نمیدونیم ؟
- آیا فکر میکنیم فقط ما هستیم که گوشههای تاریک داریم ؟
شاید یکی از بهترین سوالها که همون اول رابطه باید پرسیده بشه ، اینه که شما چطور عصبانی میشید ..
من اما نظر دیگهای دارم :
به نظر من لحظهی درست رویارویی با قسمتهای تاریک رفتاریِ پارتنرت ، همون اول نیست ؛ بلکه وقتیه که به شناخت وسیعتری از شخص رسیدی و دوستش داری .. قدرت دوست داشتن رو نباید دست کم گرفت .. بخشش ، پذیرش و میل به کمک کردن به نقصی اخلاقی ، در دوست داشتن اتفاق میافته .. اون جایی که اطلاعات کاملتری داری ، میدونی در کنارِ فلان رفتار عجیب ، یک رفتار درست و حسابی هم وجود داره .. اونجایی که میتونی تصمیم بگیری وجود اون نقص اخلاقی در کنار ویژگیهای دیگر پارتنرت ، مسئلهی بزرگی نیست یا هست ..؟
👤 #آلن_دو_باتن
@sheroketaab 📚