🍁رویای مهر🍁

🔸



من چه گویم؟ که کسی را به سخن حاجت نیست
خفتگان را به سحرخوانیِ من حاجت نیست
این شب‌آویختگان را چه ثمر مژدۀ صبح؟
مُرده را عربدۀ خواب‌شکن حاجت نیست

ای صبا مگذر از این‌جا، که در این دوزخِ روح،
خاکِ ما را به گل و سرو و سمن حاجت نیست
در بهاری که بر او چشمِ خزان می‌گرید،
به غزل‌خوانیِ مرغانِ چمن حاجت نیست

قصه پیداست ز خاکسترِ خاموشی ما
خرمنِ سوختگان را به سخن حاجت نیست

سایه جان! مهرِ وطن، کارِ وفاداران است
بادسارانِ هوا را به وطن حاجت نیست

هوشنگ_ابتهاج



----⚜۰🔶۰⚜----

@royayemehr

🔸



آدم باید گاهی خودش را به فراموشی بزند!
دست خودش را بگیرد و
ببرد به جایی غیر از هیاهوی دنیا..
جایی غیر از غم،غصه..
باورکنید پاییز بهانه ما آدم هاست
برای نشان دادن ناراحتی خودمان!
پاییز را باید حس کرد..
باید فهمید..
پاییز را باید سفر کرد..
خودتان را پرت کنید در پاییز!
جایی که دور است از غم و غصه..
مثل برگی که می افتد و خودش را از اسارت درخت می رهاند
خودش را به دست باد میسپارد و پاییزی می شود..
مهر را عاشقی کنید
آبان را ببارید و
آذر را قدم بزنید..

محسن_صفری



----⚜۰🔶۰⚜----

@royayemehr

🎼🍁🎼

@royayemehr

🔸



آذر ای غمگین ترین ماه پائیز
غمت را می فهمم
غم پایان پاییز بودنت ،
غم دیده نشدنت را!
تو نه "مهری" که آغازِ دوست داشتن های
خیابان های زرد و نارنجی باشی ،
و نه "آبانی" که هوایت پر از عطر خاک باران خورده باشد.
تو سردی و تنها! تو ماهِ پایانی!
پایان های نافرجام و ناگهانی!
انتهای پاییز، همه خسته اند و در انتظار زمستان ؛
کسی آذر را نمی بیند
کسی آذر را نمی فهمد!
آذر ای دخترِ ته تغاری سردِ فصل عاشقانه های درختانِ عریان خیابان ها....



----⚜۰🔶۰⚜----

@royayemehr

🔸



پنجه درافکنده ایم با دستهایمان
به جای رها شدن
سنگین سنگین بر دوش می کشیم
بار دیگران را
به جای همراهی کردنشان!
عشق ما نیازمند رهایی است نه تصاحب
 در راه خویش ایثار باید نه انجام وظیفه...

مارگوت_بیکل
احمد_شاملو


----⚜۰🔶۰⚜----

@royayemehr

🔸



اگر به زودی سیاره‌ی ما توسط سیاهچاله‌ای بلعیده شود چه؟ یا پروژه‌ای مرموز علیه نوع بشر در حال انجام باشد و طی آن دو سوم آدم‌ها از بین بروند و من و تو جزء آن‌ها باشیم؟ اگر زمین زودتر از چیزی که پیش‌بینی شده به خورشید نزدیک شود و حیات این سیاره از هم بپاشد؟ اگر شهاب‌سنگ عظیمی با سیاره‌مان برخورد کند؟ اگر پلانکتون‌ها نابود شوند و فرایند فتوسنتز منتفی شود؟ اگر جاذبه از بین برود و ابرها نبارند؟ اگر زمین از مدار خارج شده و با سیاره‌ یا جرم آسمانی دیگری برخورد کند؟

چقدر اگر...و چقدر دلیل برای اینکه نگران باشیم ! !

در جهان اتفاقات عجیب و ترسناک زیادی‌ست که احتمال وقوع‌شان می‌رود و ما حتی به آن‌ها فکر هم نکرده‌ایم! که اگر بخواهیم فکر کنیم، هیچ انگیزه و امیدی برای ادامه باقی نخواهدماند!
پس تا هستی؛ از طلوع لذت ببر، با شاخه‌گلی ذوق کن، با فنجان چایی مست شو، عاشق باش و دلخوش به جزئیات ساده‌‌ای که می‌بینی.
که زندگی ادامه دارد و ما چاره‌ای به جز ادامه دادن و رشد کردن نداریم، حتی اگر به خورشید و مرگ پلانکتون‌ها و افق رویداد سیاه‌چاله نزدیک، یا در دل پروژه‌ای مخوف، علیه بشریت باشیم...



----⚜۰🔶۰⚜----

@royayemehr

🔸


اين كه می گويند شما هم
مثل خداوندتان خالق هستيد
راست گفته اند...
خداوند خالق روز و شب
و همه این زیبایی هاست ...
ولی تو خالق لحظه ها هستی ...
اگر دوست داری برای خالقت
سنگ تمام بگذاری
لحظه های زيبا را
درخور خالق بودنت، خلق کن...



----⚜۰🔶۰⚜----

@royayemehr

🔸



من از لطافت صبح
من از طراوت نور
من از نوازش آن مهربان
چنان سرمست
که گاه درهمه آفاق
می گشودم بال
که مست برهمه افلاک
می فشاندم دست...

فریدون_مشیری



----⚜۰🔶۰⚜----

@royayemehr

🔸



شب از جنگل شعله ها مي گذشت
حريق خزان بود و تاراج باد.



----⚜۰🔶۰⚜----

@royayemehr

🔸


حریق خزان بود.
‌
همه برگ‌ها آتش سرخ،
همه شاخه‌ها شعله‌ی زرد،
درختان، همه دودِ پیچان
به تاراج باد!
و برگی که می‌سوخت،
می‌ریخت،
می‌مرد.
و جامی -- سزاوار چندین‌هزار آفرین --
که بر سنگ می‌خورد!

من از جنگل شعله‌ها می‌گذشتم
غبار غروب
به روی درختان فرو می‌نشست.
و باد غریب،
عبوس، از بر شاخه‌ها می‌گذشت،
و سر در پی برگ‌ها می‌گذاشت.

فضا را، صدای غم‌آلود برگی، که فریاد می‌زد،
و برگی که دشنام می‌داد،
و برگی که پیغام گنگی به لب داشت
لبریز می‌کرد.
و در چشم برگی که خاموشِ خاموش می‌سوخت
نگاهی، که نفرین به پاییز می‌کرد!

حریق خزان بود
من از جنگل شعله‌ها می‌گذشتم
همه هستی‌ام جنگلی شعله‌ور بود!
که توفان بی‌رحم اندوه،
به هر سو که می‌خواست، می‌تاخت،
می‌کوفت، می‌زد،
به تاراج می‌برد!
و جانی،
که چون برگ،
می‌سوخت، می‌ریخت، می‌مرد!
و جامی
-- سزاوار نفرین! --
که بر سنگ می‌خورد!
‌
شب از جنگل شعله‌ها می‌گذشت
حریق خزان بود و تاراج باد
من آهسته در دودِ شب رو نهفتم
و در گوشِ برگی
-- که خاموشِ خاموش می‌سوخت --
گفتم:
-- مسوز این چنین گرم در خود، مسوز!
مپیچ این چنین گرم بر خود، مپیچ!
که گر دستِ بیدادِ تقدیرِ کور،
تو را می‌دواند به دنبال باد،
مرا می‌دواند به دنبال هیچ...!
‌
فریدون_مشیری



----⚜۰🔶۰⚜----

@royayemehr

🎼🍁🎼

@royayemehr

🔸



دم غروب؛
میان حضور خسته‌ی اشیاء،
نگاه منتظری
حجم وقت را می‌دید...

سهراب_سپهری



----⚜۰🔶۰⚜----

@royayemehr

🔸



بی مقدمه از عمق جانش گفت: "چه خوب که هستی!" و من آماده بودم تا کوه را از جا بکنم و دنیا را با همین دست‌های خالی‌ام فتح کنم...
گاهی یک قدردانیِ به‌جا، معجزه می‌کند و مرهم همه جانبه‌ای می‌شود روی عمیق‌ترین زخم‌ها...
آدم‌ها فقط می‌خواهند دیده شوند. مهم نیست چقدر برایشان سخت بوده، چقدر راه آمده‌اند و چقدر تاوان داده‌اند، همین که بدانند قدرشان دانسته می‌شود، برایشان بزرگ‌ترین پاداش و دلچسب‌ترین حالت احترام و دوست داشتن است.
گاهی بدون مقدمه از خوبیِ آدم‌ها حرف بزنید، از کارهای ارزشمندشان، از گذشت‌هایی که داشته‌اند، ذکاوتی که به خرج داده‌اند، عشقی که بی‌چشمداشت نثار کرده‌اند و جهانی که به یمن حضور آنان بهتر شده...
آدم‌ها را ببینید و به آنان بگویید: چه خوب که در جهانِ شما هستند...
آدم‌ها را ببینید، پیش از آن‌که ناچار شوند با بغض و تقلا، خودشان را به شما یادآوری کنند...
که دیدن، مادامی ارزش دارد
که هنوز به التماس آلوده نشده‌باشد...



----⚜۰🔶۰⚜----

@royayemehr

🎼🍁🎼

@royayemehr

🎼🍁🎼

@royayemehr

🔸



آهْ باران! ای امید جان بیداران
بر پلیدی‌ها که ما عمریست در گرداب آن غرقیم
آیا چیره خواهی شد؟

فریدون_مشیری


----⚜۰🔶۰⚜----

@royayemehr