"ТӨЛЕККЕ ХАТ - 4"
(соңғы хат: Апатшылық)
Тамшы-тамшы маңлайдан тер сыздырып,
Турған менен бар әлемди қыздырып.
Сөзлериңниң ҳәўирине жетпейди,
Мына Қуяш шығарса да жүз қылық...
Келген кетти, кеткенлерге келмек жоқ,
Ҳешкимге де мәңги өмир берген жоқ.
Дөретпеңе шыннан ашық болған бар,
Айтқаныңды нақыл тутып жүрген көп...
Сапасы жоқ, деген менен көп-дур сан,
Үшеўи бар зорға бирин жоқ қылсаң.
Тиримен деп жүргенлерден Жер басып,
Әй Төлегим өзиң артық боп турсаң...
Алай-дүлей соққан ишки бораннан,
Тоқтатыўын жалбарынып сорандым.
Дегениңниң терисине жүреди,
Қышымалы қылығындай жорамның...
Түрткилеўди тоқтатпады ишимнен,
Тыйылыўға күш қалмады күшимнен.
Мәжбүр қылды саған бир хат жазыўға
Жалғыз Ол деп ишиңдегин түсинген...
Илҳамымның ҳәмирине бойсынып,
Қыяллардың әлемине бой сиңип,
Соңғы мәрте жоллайын бир хатымды.
Шамам жеткен жерге шекем ой сүрип...
Қыйсаң-қыйсаң киятырман тар жолда,
Күтилмеген ҳәдийселер бар жолда...
Усы жолдан жойтқанымды излеймен,
Табылады кетпей турса ҳәр қолда...
Көргенлер жоқ ҳүждан менен ойласып,
Адамлардан ара ашты сыйласық.
О дүньяның жағдайын сен билесең,
Мына дүнья қыянетлер дүньясы...
Ең жаманы өз-өзине исленип,
Ар ҳәлсиреп, бетсизликке күш енип.
Шыдаў қыйын көзиң көрип турған соң,
Жара болар еки мушың тисленип...
Урман-пурман, илингенин олжа қып,
Ана-тилим болып кетти қолжаўлық.
Ақырына көзиң жеткен қусайды,
Өзиң бәрин жазып едиң болжаў қып...
Төлек!.. әбден тырнайын ба жараңды?
Жүректеги ойым меннен жан алды.
Балаларым сөйлемес өз тилинде,
Қарақалпақтың келешеги қараңғы...
Қай нәрсе де өзлигиңе тең келмес,
Урпақларым ҳәзир буны меңгермес,
Бул кеселдиң алдын алып қалмасақ,
Аўырыўды алтын төсек емлемес...
Тамшы-тамшы көзимнен жас сыздырып,
Кеўилимнен есер мудам ызғырық...
Әй Төлегим, Төлегим-әй буларды
Саған жазып отырғаным бир қызық...
Мен шертилмей турған муңлы саздайман,
Қоңыр Гүзбен, гейде жасыл жаздайман...
Поэзияны тәрк етесең десе де,
Енди саған бир де бир хат жазбайман...
✍️Өжет Байназаров
15.05.2022 Ташкент
@bakhadur92ojet
Канал силтемеси👉@qqshayirlar