کتاب معماریِ دیوید لینچ وظیفۀ دشوارِ ساختاربخشی به خوانشهای فضایی از آثار لینچ را برعهده گرفته است.
پنج فصل کتاب -شهرهای بزرگ و کوچک، خانه، جاده، صحنه و اتاق- بر جنبههای مهم معماری مرتبط با فیلمشناسی لینچ تمرکز دارند و تحلیل لوکیشنها بر بینش معمارانی چون لوکوربوزیه، آدولف لوس و ژان نوول، و نظریهپردازان شهری نظیر جین جیکوبز و ادوارد سوجا استوار است؛ از صحنهپردازی خانگیِ فضای داخلی به سبک آدولف لوس گرفته تا بینش رابرت ونتوری به بزرگراههای آمریکا.
مفاهیم روانی-جغرافیاییِ چندوجهیِ شهرسازی و حرکت عابر پیاده در تضاد با انزوای حومههای وسیع آمریکا سبب میشود تا ایدۀ اضطراب جمعی در کل آثار لینچ نفوذ یابد. بهخصوص نحوه برخورد لینچ با مفهوم همسایگی، که اسطوره آمریکای محافظهکار دربارۀ شهرهای کوچک آمریکایی را در هم میشکند. در سطح وسیعتر، عبور از آستانهها و تجاوزات فضایی از قویترین موتیفهای لینچ هستند. انحلال مرز عمومی و خصوصی، جایی جلوه مییابد که تنش بین سطوح راهپلهها، راهروها و اتاقخوابها، فضاهای آشنا را به مکانهایی آسیبپذیر بهویژه در «مرزهای نامتعارف» تبدیل میکند.
@PoeticsofSpace