کانال شعر پرویزانبارکی(پروا) Telegram Posts

رنج خدا


هر چند که حل شدیم در رنج خدا
از صفر رسیده ایم تا پنج خدا
چون مهره بریده ایم دست تب وتاب
تکرار شدیم پای شطرنج خدا


پرویز انبارکی
پروا..۴۰۳.۱۲.۱۶

غم شد


چندیست  تمام خاطرات از غم شد
شادی و لب خنده وجودش کم شد
جان سوخت وابر آمد و پروا بارید
هر روز خدا خوراک  ما  ماتم شد


پرویز انبارکی
پروا..۴۰۳.۱۲.۱۶

چرخ


بدوز ای چرخ پهنای وجودم
مداوم سوختم مابین دودم
میان خون چکیدم از در درد
زدم بر سینه هر شعری سرودم


پرویز انبارکی
پروا..۴۰۳.۱۲.۱۵

خداوند


هر گونه خداوند که‌ نفرین بکند
پیغام بر رسيده با دین بکند
یک شهر کبوتر سحری می رقصند
تا باز فرود آید و پرچین بکند


پرویز انبارکی
پروا..۴۰۳.۱۲.۱۴

چشم خدا


در  چشم  خدا شعله کشیدم راهی
کفتار   گرفته   بین  راهم  چاهی
آویز شوم گوشه‌ ی تاری در چاه
تا  سر  برسد  کوله  بری از شاهی


پرویز انبارکی
پروا..۴۰۳.۱۲.۱۲

در به در


آن در به در آمد که دری دیگر زد
این چاپ غلامی که سری دیگر زد
چشمم که به دستان خدا بود ولی
شلاق اسارت پدری دیگر زد


پرویز انبارکی
پروا..۴۰۳.۱۲.۱۱

اشاره


کردیم اشاره را که درمان بشویم
در تنگ ترین ثانیه توفان بشویم
از بستر خاموش سحر بر خیزیم
مهر آمده تا که نور باران بشویم


پرویز انبارکی
پروا..۴۰۳.۱۲.۱۰

اقبال


زیبایی اقبال و کرم با هم شد
روزی که دو دستمان بهم محرم شد
آن شب که لب آب تو را بوسیدم
خوش مزه ترین واقعه ی عمرم شد


پرویز انبارکی
پروا..۴۰۳.۱۲.۱۰

فلق دمید


فلق  دمید  و  پلکها  دریده   تر   شدند
ز هجر وصل دیده ها  دوباره تر شدند

بدم دوباره کوه نور سخت مانده ام
بیا ببین دوچشم ودل که جان بسرشدند

عبور  گرم خود. بزن به جان  خسته ام
ز عجز دل تمام  شب  پران  خبر شدند

به خواب می روم سحر به عشق ناز نور
رفیق    دل کبوتران   نامه   بر   شدند

گناه دل بگو که  از  ازل  مگر چه  بود
جهان عزلتم. چرا به یک   نظر.  شدند

بگو به بخت  خفته ام  دو باره  پر بزن
که لاشه خوار های دشت.  معتبر شدند

بدان به نام  حق  ستم حواله می کنند
به ناز شست  گرگها  که مستتر شدند


پرویز انبارکی
پروا..۸۷.۷.۲۲

سادگی ها


سادگی های دلم ازغم که می میرم صدایم کن
من دگر از مرغ و حش  باغ  دلگیرم رهایم کن

ناز می گیرد  دلم  تیغ  تن  پر  چین شور شهر
پشت دیوارش  بیاشوری  بزن نازی برایم کن

درشب چله پرم وامی شودغم نطفه می گیرد
زایش  تیرم  به  چشم  خار  آمینی بجایم کن

گر شبی خوش تیر دل رقصید توی دست دور
حلقه رسوا کن نگاهی.جام شیرینی فدایم کن

خشک و حیرانم پر اندیشه ام پرواز تا باران
صیحه ای رحمی شفایی بردودست التجایم کن

بر سر دارم  گلو گاهم  شراب  دور می خندد
مستی دوران بدارش کشت مارا هم دوایم کن

یکشب از داغ دلم دربیشه شیر شرزه ماتم شد
بوم شب شبگیرگردد شال خورشیدت عبایم کن


پرویزانبارکی
پروا..۹۵.۱۲.۶