Oblivion. Telegram Posts

غمِ نبودنت خیلی وفاداره.
برعکسِ تو هیچوقت نمیره.

تایپم آدمیه که خطِ قرمزش اشک‌های من باشه.

همه اسممو بلدن این پسر قِلقمو🤍

تلافیش باشه شبی که مست بودی با موزیک آرتا بلند بلند داد میزدی "دخترمه اما پیشم نیست"

گذشت و درس نشد، قلبم نترس نشد، نگاهم سرد نشد، روز برام شب نشد، دل برات تنگ نشد، از دوز قرصام کم نشد، تنم بغل یکی دیگه لش نشد، حالم برای یکی مثل تو بد نشد، اعتمادم دیگه جلب نشد.

من میتونم ساعت‌ها بشینم بهت فکر کنم، دلتنگت بشم، غصه بخورم ولی بعدش بیام و یه آدم بیخیال و بی‌احساس رو بهت نشون بدم.

دلتنگی طولانی آدمو عوض می‌کنه، بی‌حوصله و بدخلق و حواس پرت می‌کنه، یهو به خودت میای می‌بینی دیگه خودتم نمی‌دونی اومدن کسی که منتظرش بودی حالتو خوب می‌کنه یا نه.
آدمارو تو دلتنگی نزارین، یهو برمی‌گردین میبینین هیچی سر‌ جاش نیست مخصوصا خود اون شخص.

کاش میشد بنویسم یه نفس بیشتر فاصلمون نیست ولی فاصلمون قد دوتا کشوره.

پسر‌جون من از تو بگذرم؟
من؟ ازتو؟
اصلا فکر میکنی شدنیه؟
منی که هرشب به یاد تو میخوابم
منی که با هر آهنگی به تو فکر میکنم؟
منی که تو اوج بدحالیا تو یه لبخند میاری رو لبم
منی که دارم شبیه تو میشم، خودِ تو میشم
بند بند وجود من گره خورده به تو
این گره‌ها با دندون هم باز شدنی نیستن من از تو نمی‌گذرم
حتی اگه خودتم نخوای تو خلوتم جون و تنِ منی.

‏اومدم برات گریه کنم دیدم هم مستقلم، هم خوش هیکلم، هم خوشتیپم، هم موفق، پس تو باید واسم گریه کنی.