ما مردم ایران وارث یک تمدن کهن و یک فرهنگ غنی هستیم. سرزمینی که بزرگان شعر و دانش و هنر را به جهانیان معرفی کرد. اما امروزه در دنیای مدرن به جای همدلی و تلاش برای ساختن آینده ای روشن، انرژی خود را صرف تخریب یکدیگر می کنیم. در فضای مجازی به جای حمایت و تشویق استعدادها به دنبال کوچکترین اشتباه دیگران هستیم تا بهانه ای برای تمسخر و تخریب کنیم.
مد شده است که خیز خود را با تخریب و تمسخر دیگران آغاز کنیم.
ما موفقیت دیگران را نه به عنوان یک الگو، بلکه به عنوان یک تهدید می بینیم. زمانی که فردی به اوج می رسد، به جای قدردانی از تلاش و مسیری که طی کرده، موفقیت او را یا به شانس نسبت می دهیم یا رانت و روابط پشت پرده. به ندرت اعتراف می کنیم که پشت این موفقیت ها، سال ها تلاش، پشتکار و تحمل شکست های پی در پی نهفته است.
در عوض، وقتی شکست می خوریم، به راحتی انگشت اتهام را به سمت جامعه، دولت یا دیگران می گیریم و سهم خودمان را در این شکست نادیده می گیریم.
تغییر و پیشرفت یک جامعه نیازمند بلوغ فکری و مسئولیت فردی است. موفقیت هر فردی برای همه ما افتخار است و شکست هر فردی برای همه ما درس است. تا زمانی که یاد نگیریم دست یکدیگر را بگیریم و به جای حسادت و تخریب انگیزه موفقیت دیگران نباشیم، هیچ تغییری رخ نخواهد داد.
این ما هستیم که باید طرز فکر خود را تغییر دهیم. از کلماتی که در فضای مجازی به اشتراک می گذاریم تا انرژی هایی که به دیگران منتقل می کنیم. جامعه ای که در آن مردم به جای قضاوت و تخریب یکدیگر از یکدیگر حمایت و تشویق کنند، شایسته آینده ای روشن خواهد بود.
موفق باشید🥂