Mir_Sadraa

‏وقتی یه چیزی در مورد یه نفر بهت ثابت شد
دیگه نمیتونی به مرحله قبل از شناختت برگردی
و شاید نه خودت و نه ارتباطت مثل قبل نشه

زندگی پدیده‌ی غریبی‌ست.
امروز به چه کسی بیشتر از همه فکر کردیم؟
پنج سال دیگه، او کجا خواهد بود؟
آیا نگاهی که بین ما جاری‌ست،
همینطور خواهد خندید؟

«هممون یه رفیق داریم که تو نداریمون کیف پوله،
تو غمامون شادیه،
تو ناامیدیمون نور امیده،
برا دردامون درمونه،
ولی تو شادیمون یه گوشه وایمیسه و جاشو به رفیق نماهامون میده! قدر این رفیقا رو بدونید.
رو دور خوشبختی که افتادید رفیقای روزای نداریتون و بدبختیتونو فراموش نکنید.»

من ار چه در نظرِ یار خاکسار شدم
رقیب نیز چنین محترم نخواهد ماند

هممون حرف از انتظار نداشتن میزنیم.
ولی کدوممون وقتی به کسی بی‌دلیل خوبی میکنیم،
انتظار برگشت اونکارو نداریم؟
کدوممون وقتی تموم تلاشمونو برای کسی میکنیم،
انتظار نداریم که اونم تموم تلاششو واسمون بکنه؟
انتظار داشتن جزوی از آدمه.
یه آدم، همیشه منتظره.
هیچوقت هم قانع نیست.
چشم انتظار بودن جزوی از آدمه.
آدم، وقتی دست از انتظار میکشه که دیگه ضربان نداشته باشه.

فکت:

آدمایی که خیلی خشک وُ بی‌حس رفتار می‌کنن, احساسی‌ترین آدم‌هان.

پارتنر مناسب اونیه که بتونید کنارش زندگی کنید
زندگی واقعی سکوت داره، بی‌حوصلگی داره، خستگی داره، شلختگی داره، قیافه زشت داره، پارتنر مناسب اونیه که تو روزهای سخت، خودش یه بار نشه رو شونه‌ات که همه‌اش بخوای نگران باشی نکنه دوستم نداشته باشه یا نکنه خسته‌اش کنم.

اینکه تو روزای خوشی وقتی با کسی صمیمی هستی رازدار باشی ارزشمند نیست.
اینکه وقتی با همون آدم دیگه خوب نیستی ولی بازم راز روزایی که تورو محرم دونسته و نزدیکت بوده رو حفظ کنی یعنی آدم بودن.
یکی بود می‌گفت حتی دشمنی هم می‌کنی با شرف و انسانی دشمنی کن. این همونه.

یه جمله خوب خوندم ؛
هیچ ایرادی نداره که برای کسی که دوسِت داره بجنگی، ولی جنگیدن برای اینکه کسی دوست داشته باشه وقت تلف کردنه

دلتنگى هاى آخرِ شبِ هر كس
هيچ شعبه ى ديگرى ندارد
يكى عكس ميبيند
يكى آهنگ گوش ميدهد
ديگرى پيغامها را مرور ميكند
يكى...
انتخاب با شماست...

باشد که جنگجوی درونت به جایی امن برسد
به آدم‌هایی امن...
به مکان‌هایی امن...

درونگرا بودن اینجوریه که هر حرفی میخوای بزنی، حس میکنی لزومی نداره اینو بگی، میخوای از مشکلاتت صحبت کنی، میگی خب مگه اینا میتونن واسم کاری کنن؟! بگم که چی؟! ‏اینجوریه که دیگران فکر میکنن افسرده‌ای، درصورتی که فقط از اضافه‌گویی خوشت نمیاد.

چون یه مدت براتون سوال شده بود
میخواستم بهتون بگم چیزی به اسم برگشت صمیمیت از دست رفته وجود نداره!
میتونید دوباره حرف بزنید رفت و آمد کنید حتی!
ولی صمیمیت؟ نه! چیزی که از بین رفته احیا نمیشه!

#داستان_کوتاه

هفت سالم بود
صبح زود وقتی از خواب بیدار شدم تا به مدرسه بروم دیدم زمین مثل عروس ها پیرهن سفید پوشیده
برف آمده بود... چه خبر خوبی، برف آمده بود و مدرسه ها تعطیل شده بود
قرار بود برای اولین بار آدم برفی درست کنم... یک آدم برفی فقط و فقط برای خودم
لباس گرم پوشیدم و دستکش هایم را دست کردم و به کوچه رفتم ...
خیلی سرد بود...شروع کردم به جمع کردن برف ها... دست هایم یخ زده بود ولی من آدم برفی می خواستم
بدتر از سرما حرف های عابرانی بود که تا من را می دیدند می گفتند سرد است برو به خانه،  سرما می خوری...با یک آفتاب زود آب می شود " اصلا شاید کسی دلش بخواهد سرما بخورد " این را می گفتم و دست هایم را هاااا می کردم تا کمی گرم شوند
تمام شد... زیباترین آدم برفی دنیا را من با دست های یخ زده ساختم
هویج و دکمه و... از خانه برداشتم و کاملش کردم... نزدیک ظهر شد دستکش و شال و کلاهم را به آدم برفی دادم و رفتم خانه تا کمی گرم شوم
چشم هایم داد می زد که سرما خورده ام اما چه اهمیتی داشت ... من آدم برفی داشتم یک آدم برفی برای خودم
از خستگی و اثرات قرص سرما خوردگی کنار بخاری خوابم برد
بیدار که شدم دیدم انگار چند فصل خوابیده ام... آفتاب شده بود...
خودم را به کوچه رساندم دیدم یادگاری هایم را گذاشته و رفته
حرف عابران در گوشم مثل یک نوار ضبط شده مدام تکرار می شد
سرد است برو به خانه، سرما می خوری... با یک آفتاب زود آب می شود
بعد از آن دیگر آدم برفی درست نکردم ...
این روزها وقتی چشم هایم را می بندم تعداد زیادی آدم برفی جلوی چشم هایم می آیند که هیچ کدام از برف ساخته نشده اند ولی مرامشان همان مرام آدم برفی ست ... با اولین آفتاب آب می شوند و می روند توی زمین... یادگاری هایشان می ماند و حرف عابران

#حسین_حائریان

‏من خسته‌ام...
‏نمی‌توانم به چیزی فکر کنم
‏فقط می‌خواهم صورتم را در آغوشت بگذارم،
‏دستت را روی سرم احساس کنم و تا ابد همینطور بمانم..