میلیتاری در پارسی

قسمت-۴
با این حال شاید بتوان گفت سخت ترین شرایط، مربوط به ناوگان جنگنده های نسل چهارم تامکت بود. نیروی هوایی شاهنشاهی ٧٩ فروند تامکت دریافت کرد که دو فروند آن پیش از انقلاب در حین پرواز آموزشی در ایران سقوط کرد. این کشور، مجموعا با ٧۶ فروند تامکت جنگ را آغاز کرد. در دو سال بعد ۵ فروند دیگر نیز از این جنگنده سقوط کرد. و تا ١٩٨۴، یک فروند دیگر نیز سقوط کرده بود. تلفات پایین تامکت ها عمدتا به دلیل مهارت بالاتر خلبانان، رادار و سامانه های الکترونیک مدرن تر و تسلیحات بهتر بود. هرچند که بر اساس گزارش ١٩٨۴ آژانس اطلاعات مرکزی آمریکا، همین ناوگان نیز با مشکلات مواجه بود. قطعات یدکی تامکت بر خلاف فانتوم و تایگر فقط در آمریکا موجود بود و شمار ناوگان عملیاتی آن ها پایین بود. همچنین تعمیر و نگهداری خود جنگنده و اجزای آن، بخصوص رادار AN/AWG-9 فوق العاده پیچیده و زمان‌بر بود و بخش زیادی از تکنسین های ایرانی آموزش کامل آن را پیش از انقلاب فرا نگرفته بودند و تعداد کمی بودند که توانایی نگهداری کامل آن را داشتند. مشکل دیگر در خصوص تسلیحات بود. از ٢٧٩ تیر موشک، تا سال ١٩٨۴ همچنان ١٠٠ تیر باقی مانده بود که از این تعداد نیز فقط ٢٩ تیر قابلیت عملیات داشتند و نگهداری و عملیاتی نگاه داشتن همین تعداد نیز برای نیروی هوایی ایران مشکل بود. موشک های سایدواندر نیز برد کمی داشتند و موشک های اسپرو نیز ضریب موفقیت پایینی داشتند. مجموع این شرایط باعث شده بود که نیروی هوایی ایران، صرفا از تامکت در نقش رصد مرزهای هوایی و محافظت از زیرساخت های نفتی خود جهت سرپا نگه داشتن اقتصاد استفاده بکند و استفاده از موشک فینیکس برای خلبانان ایرانی بسیار محدود شده بود.
#war_equipment
@militaryinpersian

قسمت-٣
شرایط برای ناوگان جنگنده F-5E/F بدتر نیز بود. در بخش رزم هوایی، تایگرها صرفا متکی به موشک های سایدواندر بودند و کوچکترین قابلیتی جهت درگیری در برد های فراتر ۵ کیلومتر نذاشت و عملا با آن شرایط موشک های در خدمت ایران، کاملا بی دفاع به حساب می آمدند. همچنین رادار AN/APQ-153 این جنگنده نهایت برد ضد یک جنگنده ١٢ تا ١۴ ناتیکال مایل بود که کاملا توسط رادارهای قدرتمند تری مانند RP-23 به کار رفته در میگ-٢٣ و یا Cyrano IV میراژ اف-١ با برد به ترتیب ٢۵ و ٣٨ ناتیکال مایل ، عملا یک شکار ساده بود. مشکل دیگر این بود که خلبانانی که با اف-۵ پرواز می‌کردند؛ بسیاری از آنها ساعت پروازی به مراتب پایینی داشتند و یا آموزش های آنان کامل صورت نگرفته بود. همچنین این جنگنده به دلیل آنکه عمدتا در نقش پشتیبانی هوایی مورد استفاده قرار می‌گرفت؛ توسط پدافند ارتفاع پست عراق از میان میرفت.
در دوران شاهنشاهی، تایگرها قرار بود در دهه ١٩٨٠ از خدمت خارج بشود. در دوران جنگ با عراق همین اتفاق افتاد. اما توسط آتش نیروی هوایی عراق و نه توسط اف-١۶ هایی که ایران سفارش داده بود!

#war_equipment
@militaryinpersian

قسمت-٢
دلیل تلفات بالای فانتوم به عوامل بسیاری بستگی دارد. نخست اینکه فانتوم ها عملیات های به مراتب بیشتری را برفراز خاک عراق انجام می‌دادند و بنابراین بیشتر از تمامی جنگنده های ایران امکان شکار آنها بود. دوم اینکه این جنگنده-بمب افکن در ایران بیشتر در نقش بمب افکن و درگیری با اهداف زمینی فعالیت می‌کرد و در بسیاری از موارد که فانتوم قربانی شکاری های عراق شد حتی فاقد تسلیحات هوا به هوا برای دفاع از خود بود. همچنین آپدیت سیگنال راداری و حافظه RWR تمامی جنگنده ها از جمله فانتوم سال ها بود صورت نگرفته بود و فعالیت رادار جنگنده های عراقی برای ایرانی ها قابل تشخيص نبود. همچنین اجرای مانورهای فرار و دیفیت (انحراف موشک) برای فانتوم بسیار سخت تر بود. همچنین با طولانی شدن جنگ، منابع نیروی هوایی نیز به شدت محدود شد. مطابق گزارش ١٩٨۴، در پایگاه هوایی بندر عباس مجموعا ٣٠ تیر موشک هوا به هوای سایدواندر و همین میزان موشک اسپرو موجود بود. بنابراین اولویت نخست خلبانان ایرانی در رزم، اجتناب از مواجه با خلبانان عراقی و فرار از دست آنها بود. همچنین در همان پایگاه بندرعباس، صرفا ١٢ موشک سایدواندر و همین میزان اسپرو می‌توانستند به شکل صحیح مورد استفاده قرار بگیرند و باقی موشک ها از ایرادات مختلف به خصوص در بخش سیکر برخوردار بودند. مورد دیگر این بود بنابر برآورد CIA به دلیل تصفیه های گسترده، تعداد خلبانان ماهر ایرانی که از پیش از جنگ نیز ساعت پروازی قابل قبولی داشتند و برای اجرای تمامی طیف های در به شدت افت کرده بود که می‌توان از این موضوع چنین نتیجه گرفت که با توجه به فشار زیادی که روی ناوگان فانتوم جهت عملیات فرامرزی بود و یا طیف گسترده عملیات هایی که از ابتدا برای فانتوم در نظر گرفته شده بود و ناتوانی بخش قابل توجهی از خلبانان ایرانی، آسیب پذیری فانتوم ها در مقابل تهدیدات عراق بیشتر می‌شد.
#war_equipment
@militaryinpersian

شرایط بغرنج نیروی هوایی ایران در جنگ با عراق - بخش اول

قسمت-١
جداولی که در تصاویر مشاهده می‌کنید مربوط به ناوگان جنگنده های نیروی هوایی جمهوری اسلامی در سال های اوج جنگ با عراق که توسط مرکز خاور نزدیک و جنوب آسیای معاونت عملیات سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا برای بخش خلیج فارس در سال های ١٩٨٢ و ١٩٨۴، یعنی دوره اوج جنگ تهیه شده است. مطابق این گزارش، فقط ۴٠ درصد از مجموع دارایی های هوایی بازمانده دوران شاهنشاهی، در فاصله سپتامبر ١٩٨٠ تا ١٩٨٢ از میان رفته است و در دو سال بعد، ١٠ درصد دیگر این ناوگان نابود شده است.
در این میان بیشترین تلفات در ابتدا برای ناوگان جنگنده های فانتوم و سپس تایگر ها بوده است در مقابل تلفات تامکت به مراتب کمتر بوده است و تا ١٩٨۴ ، نیروی هوایی ایران همچنان کاربر ٧٠ فروند از این جنگنده بود.
#war_equipment
@militaryinpersian

نیروی دریایی آمریکا: نتوانستیم ناوهواپیمابر خودمان را غرق کنیم!
نیروی دریایی آمریکا میگوید در جریان یک رزمایش تمرینی برای غرق کردن ناوهواپیمابر دشمن
ناوهواپیمابر غیرهسته ای بازنشسته CV-65 USS AMERICA که بین سالهای ۶۵ تا ۹۶ میلادی خدمت می‌کرده را نتوانسته کاملا غرق کند.
در این رزمایش سامانه های دفاعی ناو غیرفعال بوده و ناو به شکل ممتد هدف موشک و اژدر های ضد کشتی قرار گرفته اما کامل غرق نشده...
تصویر واقعی از ناو در جریان رزمایش
RAVEN
@militaryinpersian

سیستم جنگ الکترونیک مینیاتوری BriteStorm می تواند به هواپیماهای جنگی بدون سرنشین کوچک قابلیت تشکیل ارواح بزرگ راداری را ببخشد.
این سیستم جنگ الکترونیک ارزان که توسط شرکت LEONARDO ساخته شده قابلیت نصب شدن روی هواپیماهای بی سرنشین مثل Loyal wingman را دارا است.
این سیستم با گول زدن سامانه های راداری و پدافندی دشمن آنها را وادار به فعال شدن و درگیری کرده تا موقعیت این پدافندها لو برود و بتوانند توسط سکوهای سرکوب پدافند در سریعترین زمان ممکن موشک باران نقطه ای شوند.
RAVEN
@militaryinpersian

بیاييد كمی بيشتر موضوع تعميرات باند را باز بكنيم. از زمانی كه هواپيما به خدمت نيروهای مسلح كشورها در آمدند، نابودی فرودگاه ها يكي از اهداف كليدی نيروهای هوايی كشورها مهم شد. در اين ميان، يكي از راه های مؤثر نابودی باندهای نشست و برخاست هواگردها هست. از كار انداختن اين باندها می‌تواند به نيروی مقابل اجازه بدهد تا برتری هوايی ايجاد كند و بر آسمان منطقه نبرد به شكل كامل مسلط بشود. از اين رو همواره فعال سازی اين باندها از اهميت بالايی برخوردار است.

بنابراين نيروهای هوايی همواره به اهميت حفاظت از پايگاه های هوايی يا پدافند و يا راه اندازی مجدد اين باندها در كوتاه ترين زمان ممكن به خوبی واقف بوده اند و همواره راه های مختلف جهت عملیاتی نگه داشتن پايگاه های خود را بررسی و اجرا كرده اند.

يكي از اين روش ها تيم های مهندسی RRR هستند. از سال 2005 نيروهای هوايی كشورهای ناتو به رهبری ايالات متحده در تلاش جهت كاهش سريع زمان تعمير و راه اندازی مجدد باندها بوده اند. آمريكا همچنين تجربيات خود را از طريق برنامه های آموزشی در اختيار كشورهای ديگر مانند اسراييل و كره جنوبی قرار داده.

برای بسياری از كشورها زمان لازم برای راه اندازی مجدد باندها توسط تيم های RRR به شكل متوسط 60 دقيقه بوده است. با اينحال امروزه نيروی هوايی آمريكا می‌تواند طی 47 دقيقه اين پروسه را انجام بدهد.

#war_equipment
@militaryinpersian

تصویری دیگر از این پایگاه

در این تصویر مشاهده می‌شود که بخشی از باند پروازی آسیب دیده است. نیمه دیگر باند همچنان توانایی سرویس دهی دارد. همچنین این نرم تصویر احتمالا پیش از اجرای تعمیرات توسط تیم های RRR گرفته شده است (توضیح RRR در پست های بعد) این تیم ها می‌توانند حداکثر طی 60 دقیقه باند را مجددا عملیاتی کنند. احتمال می‌رود که این تعمیرات همکنون انجام شده باشد. هرچند باید منتظر تصاویر ماهواره ای جدیدتر ماند.

#war_equipment
@militaryinpersian

تصاویر ماهواره ای مربوط به پایگاه هوایی نواتیم اسرائیل. تصاویر حاکی از آسیب های جزئی به ساختمان ها هست. سقف قسمتی از شیلترهای نگهداری جنگنده ها نیز آسیب دیده اما کاملا مشخص هست که آسیب محدود به سقف بوده و بنابراین جنگنده ها مطابق اعلام خود اسرائیل سالم هستند. این آسیب محدود کاملا نشان می‌دهد مهمات خوشه ای در این حمله استفاده شده است. همچنین اصابت هایی نزدیک تکسی وی (Taxiway) و شیلترها نیز صورت گرفته اما هیچ آسیبی وارد نکرده است. مهمات خوشه ای برای آسیب هایی که جمهوری اسلامی و کانال های مرتبط با آن مطرح می‌کنند مناسب نیست.

#war_equipment
@militaryinpersian

قسمت ۶:
پورتال (۱۵) топливо توپلیوا
اطلاعات مربوط به مقدار سوخت داخلی به کیلوگرم (۱۲)
و شار سوخت به پیشران های راست و چپ را بر ساعت نمایش میدهد.
پیکان های چپ و راست (۱۳ و ۱۴) هر کدام بطور مستقل شار سوخت به هزار کیلوگرم را به پیشران ها نمایش میدهند.
برای مثال در این تصویر جنگنده دارای ۹۰۵۰ کیلوگرم سوخت داخلی است (۱۲)
شار سوخت به انجین چپ ۹ هزار کیلوگرم بر ساعت و به انجین راست ۸۵۰۰ کیلوگرم بر ساعت است.
(این ناترازی شار سوخت در ساعت بین ۲ انجین عادی است زیرا با تغییر رانش و پاوری که خلبان از طریق Throttle در لحظه میدهد شار سوخت نیز به بالا و پایین بازی میکند)
در بالا (۱۶) پورتال هشدار دهنده دیجیتال راداری را میبینیم علامت آشنایی را در کنج نمایان کرده است
ап
(۱۷)
اکتیفنایا پومچا
(активная погода)
اگر پست های قبلی را به یاد داشته باشید این علامت در نمایشگر هاد hud نیز وجود داشت که به معنای تشخیص ECM اخلال الکترونیک متخاصم در فضای نبرد است.
میدان دید اسکوپ نیز روی شعاع ۲۰ کیلومتری(۴) ست شده است و سرعت پروازی جنگنده (True Airspeed) ۹۱۰ کیلومتر بر ساعت(۱۱) می‌باشد.
میلیتاری در پارسی
@militaryinpersian

قسمت ۵:
آکنو تاکتیچسکی آبزتانوفکی
Окно тактической обстановки
تکه ای از کتابچه عملیاتی و پروازی СУ-35С
این پنجره که یکی از مهم ترین پنجره های در اختیار خلبان است چندین اطلاعات و اختصار مهم میتواند بسته به انتخاب خلبان با باز کردن پورتال ها وجود داشته باشد.
یکی از مهم ترین آنها نمایش مودهای راداری است
در اینجا (۱۰) علامت авт نشان دهنده مود راداری هوا به هوای آفتوماتیشسکی اسکنیروت Автоматически میباشد.
در این مود راداری خاص رادار IRBIS-E موسوم به مارک ۱
لامپ فرستنده موج اصلی با ارسال چندین سیگنال هیتروداینی در بازه های زمانی پالسی متفاوت و پردازش منطقی بازتاب های دریافت شده از اهداف بصورت اتوماتیک و در لحظه بسته به تشخیص سطح مقطع راداری، جهت و ارتفاع پروازی اهداف الگوی تابش را تنظیم کرده و داده ها را برای قفل نرم به لامپ فرستند موج فرعی انتقال می‌دهد.
فیلتر اسکنیروت که توسط گیت های منطقی صورت میگیرد در واقع قدرت تفکیک را بسته به شرایط نسبی اهداف تقویت میکنند.
این مود راداری با تفاوت های جزئی در واقع مشابه مود راداری TWS
TRACK WHILE SCAN
در غرب است
ادامه دارد...
میلیتاری در پارسی
@militaryinpersian

جنگجوی کبرا - مهم ترین تمرین هوایی ناتو
ار سال 2018 فرماندهی هوایی ناتو با جهت افزایش همکاری میان نیروهاس هوایی کشورهای عضو و یکپارچه کردن هرچه بیشتر ساختار رزمی واحدهای هوایی اعضای این پیمان، سلسله رزمایش هایی را تدارک دید که با نام "جنگجوی کبرا" شناخته می شود.
⚔️
این رزمایش به شکل سالانه دو بار در سال اجرا می شود. یکبار در بهار و بار دیگر در پاییز. با این حال به دلایل نامشخص نوبت بهار این رزمایش برگزار نشد. اما در حال حاضر این رزمایش از 16 سپتامبر شروع شده و تا 4 اکتبر ادامه خواهد یافت. در رزمایش امسال، 80 فروند انواع هواگرد رزمی از کشورهای آمریکا، فنلاند، کانادا، بریتانیا و نروژ از اسکادران های زیر در این رزمایش حاضر می باشند :
- اسکادران 409 جنگنده نیروی هوایی کانادا با 8 فروند جنگنده هورنت 🇨🇦
- اسکادران شماره 3 نیروی هوایی لهستان با 6 فروند جنگنده اف-16 🇵🇱
- اسکادران 11 جنگنده نیروی هوایی فنلاند با 6 فروند جنگنده هورنت 🇫🇮
- اسکادران شماره 332 نیروی هوایی نروژ با 8 فروند جنگنده اف-35 🇳🇴
- اسکادران 555 جنگنده نیروی هوایی آمریکا 8 فروند جنگنده اف-16 🇺🇸
- اسکادران شماره 351 سوخت‌رسان از وینگ هوایی شماره 100 سوخت‌رسانی هوایی یوساف با هواپیماهای کی‌سی-135 استرتوتنکر 🇺🇸
- اسکادران 495 جنگنده نیروی هوایی آمریکا با جنگنده های اف-35 مستقر در پایگاه هوایی لِیکِن هیث بریتانیا 🇺🇸
- اسکادران های 11 و 29 و 92 نیروی هوایی بریتانیا با جنگنده های یورو فایتر تایفون 🇬🇧

اسکادران 92 همچنین مسئولیت تست و ارزیابی عملکرد خلبانان کشورهای دیگر و جنگنده های آنان را در این رزمایش برعهده دارد

در این رزمایش همچنین از هواپیماهای شنود الکترونیک RC-135U ریوت جوینت و هواپیماهای ترابری C-130J سوپر هرکولس نیز استفاده شد.
⚔️
سناریوی امسال این رزمایش به مانند سال گذشته آزاد سازی بخشی از قلمرو تحت اشغال توسط دشمن بود و در این رزمایش نیروهای هوایی باید با ایجاد برتری هوایی، نظارت واحدها و سرکوب پدافند دشمن؛ تلاش به ایجاد آسمان امن بود. برای شبیه سازی نیروهای قرمز (دشمن) نیز از ناوگان هواگردهای رزمی در اختیار شرکت خصوصی Draken استفاده شده است.
#nato_farsi (#war_equipment)
@militaryinpersian

.
تلاش چین جهت رفع نواقص در پیشران J-20 🇨🇳

در ماه جولای (تیرماه) تصاویری از یک فروند جنگنده چنگدو جی-٢٠ که نقش پلتفرم تحقیق و توسعه تنها سری از جنگنده های نسل پنجم در حال خدمت چین هست منتشر شد که ادعا شد مربوط به تست این جنگنده با پیشران های جدید WS-15 هست. که این ادعا چندان دقیق نیست.
.
پیشران WS-15 برای نخستین بار سال ٢٠١٩ به قابلیت عملیاتی اولیه یا (IOC) رسید و در سال ٢٠٢٠ به شکل کامل مورد استفاده قرار گرفت. این پیشران در واقع نتیجه تلاش چین برای ساخت یک پیشران با قابلیت های مشابه پیشران پرت اند ویتنی F-119 جنگنده F-22 رپتور بود. از بابت پارامترهایی مانند توانایی سوپر کروز یا همان پرواز در سرعت های فراتر از صوت بدون استفاده از پس سوز (افتربرنر) آن، عینا مشابه رقیب آمریکایی آن در رپتور هست.
.
با این حال این پیشران چند ایراد بزرگ داشت که ناشی از توسعه زودهنگام آن بود. مطابق گزارش خود مقامات چینی، "عمر پایین پیشران"، "ایراد در عملکرد سیستم های دیجیتالی مربوط به مدیریت دما"، "نسبت رانش به وزن پایین" و "نگهداری سخت و پیچیده" از مشکلات نسخه اولیه بوده است. در نتیجه صنایع هوافضای چین دست به کار شدند تا پیشرانی مورد نیاز نیروی هوایی چین تهیه بکند. پیشران جدید در سیستم نام گذاری ناتو با نام" WS-15 Enhanced " یا به شکل مخفف" WS-15E" شناخته می شود. نسبت رانش به وزن آن از 8.8 به 10.2 رسیده. مشابه F-119 و سیستم های مدیریت دما آن بهتر شده، تعمیر و نگهداری آن راحت تر شده و کاملا سیستمی جدید شده است. به کار بردن تیغه های کریستالی در پیشران جدید منجر به افزایش عمر عملیاتی آن به میزان قابل توجهی شده است.
.
از آنجایی که پیشران جدید عملا یک سیستم جدید هست؛ نیاز است که تست و ارزیابی این سیستم بار دیگر از نو آغاز بشود که این دوباره کاری عملا منجر به اتلاف وقت و هزینه در رقابت با ایالات متحده می شود. هرچند که چین اگر بتواند نتایج لازم را کسب بکند؛ نشان دهنده این است که تازه بعد از سه دهه این کشور توانسته روی کاغذ سیستم پیشرانی مشابه نمونه آمریکایی که در دهه ١٩٩٠ برای جنگنده F-22 رپتور طراحی شد را به دست بیاورد.
#war_equipment
@militaryinpersian