مجید تال

نماهنگ ماه چهل اختران
تقدیم به حضرت موسی مبرقع علیه السلام
فرزند بلافصل حضرت جوادالائمه علیه السلام

به حیدر گفتم چرا همزبان های تو میگویند بفرمایید ((شای ابوعلی)) این ابوعلی کیست؟ گفت: در زبان محلی عرب بخواهد صمیمی بشود پدر را به اسم فرزند صدا میزند..مثل ابوفاطمه - ابومهدی
آقا امام حسین هم که پسرهایشان علی نام داشتند در محاوره به او میگویند ابوعلی
به دلم شیرین آمد
ماند در ذهنم، دم کشید،رنگ گرفت تا ۱۵ سال بعد به حسن آقا تعارف کردم و گفتم یک ملودی بساز که با کلمه ابوعلی شروع بشود ساخت و گفتم و خواند...چه خواندنی..
حاج محمود که وسط شور بچه ها علی کشید خندیدم و گریستم
به همان شیرینی شای ۱۵ سال پیش بود
همان سالی که با پاسپورت حسین جوادی رفته بودم...
@majidtall

فرمود: هر وقت خواستی بفهمی که من درباره‏ تو چگونه هستم، نگاه کن به وضع خودت، ببین من در دل تو چگونه‏ام. به دل خودت مراجعه کن! ببین وضع من در دل تو چگونه است؟ از آن کشف کن که وضع تو هم در دل من به همان کیفیت است

کیست دشمن

ختم این قائله پیروزی حزب الله است

یا ام المومنین

قول دادی...

تدبیر در قضا و قدر بی نتیجه است
چون دل سپرده ایم به دست خدا خوشیم

خیر است و خیر هر چه که از دوست می رسد
کفران نعمت است اگر گاه ناخوشیم

گفتیم عاشقیم و نوشتند: ادعاست
باشد قبول ما به همین ادعا خوشیم

غیر از شما کسی دلمان را نگه نداشت
ای بچه های فاطمه ما با شما خوشیم

صبور بوده برای بریدن سرت اما
برای غارت خیمه ببین چطور دویده

تو را شبیه به مادر لگد زدند عزیزم
مرا شبیه پدر دشمنت به بند کشیده

لطف زمین گرم تو را نُه فَلَک نداشت
گودال تو چه داشت که مُلک و ملک نداشت

جز خانه ات تمام جهان خاک غربت است
بی کربلا بشر وطن مشترک نداشت

این حرف عاشقان تو هنگام مردن است
بی گریه بر تو زندگی اصلا نمک نداشت

مادر گذاشت خاک تو را بر زبان من
شیرش حلال باد به کار تو شک نداشت

یادش بخیر تا که تو لبخند می زدی
زهرا دگر نگاه به باغ فدک نداشت

آخر چگونه چوب به لبهای تو زدند...

گیرم اصلا طفل خود را پشت خیمه دفن کرد
خنده های آخرش را در کجا پنهان کند...

این خواستنِ ما نتوانستنِ محض است
آری پسر فاطمه باید تو بخواهی...

گفتند به طعنه: که بمیرید ازاین داغ!
ما هم زخداخواسته گفتیم: الهی..

انگشت های کوچک خود را تکان بده
تا اینکه واکنی گره از کار عالمی

برخیز و دلی شاد کن..

تکلیف را اینگونه یادم داده استاد

هر زمان فاطمه لبخند به حیدر می زد