فرصت بزرگی که به خصوص از زمان صفویه حداکثر استفاده، یعنی سوء استفاده از آن شد!
گروهی که هیچ گونه صلاحیت «نیابت امام غایب» را ندارند، با تشبث و حیله و دسیسه جای نواب حقیقی امام غایب را غصب کنند و با فقدان شروطی که از طرف معصوم بیان شده به عنوان «نایب امام غایب»، زمام افکار و ایمان و شکل عقاید و سرنوشت زندگی اجتماعی و مسولیت های مردم را در دست گرفته و خلق را به نام دین و به نیابت امامت حقیقی او، به هرجا که خودشان و همدست هایشان (دو گروه دیگر: زور و زر) می خواهند برانند و حقوقی را که امام - براساس دین خدا و پیغمبر و شرع اسلام و تشیع - به مردم دارد، اینان به نام او و نیابت او، به خود اختصاص دهند.
یعنی، چون امام هم «رهبر دین مردم» است و هم «حاکم» دنیایشان، بر جان و مال خلق، از خودشان ذی حق تر و «اولی» ترند و هم فکرشان در اختیار او است و هم زندگیشان، اینان، هم به نمایندگی او، مردم را از نظر روحی و فکری برده ی خویش می کنند و هم به نیابت او، از نظر مالی استثمار می نمایند و مردم را موظف به پرداخت وجوهی می سازند که در حکومت اسلامی و نظام شیعی، می بایست به پیغمبر و پس از او به جانشینش یعنی امام بپردازند.
#دکتر_علی_شریعتی
#ازکتاب_انتظار_مذهب_اعتراض
@lohuof