جِـنـٰابِــــ مَـجْـنـونْـــــ

هی شعر پشت شعر، دلم وا نمیشود…

شده آیا تهِ یک شعر تَرَک برداری؟!

چنین که غرق در آیینه‌ای به خودبینی
مرا که مات نگاه توام نمی‌بینی

اگرچه لحظه‌ای از غم جدا نبوده دلم
پر است چهره‌ام از خنده‌های تزئینی

بگو تو را چه بنامم که جمع اضدادی
شراب تلخی و مثل گلاب شیرینی

عذاب می‌دهی اما نمی‌توانم آه
دعا کنم که به خاک سیاه بنشینی

گداخت جان من اما عجب گداختنی
شکست بغض من اما چه بغض سنگینی

حقیقت همه‌ی شعرها تبسم توست
چه عاشقانه‌ی نابی، عجب مضامینی

#نفیسه_سادات_موسوی

@JenabeMajnoon

اگرچه از تو فقط غم به یاد دارم من
به چشم‌هات هنوز اعتماد دارم من

به مرده شهر غزل کرده‌اند تبعیدم
به جرم اینکه به عشق اعتقاد دارم من

هزاربار تو را ترک کرده برگشتم
چه چاره است؟ به تو اعتیاد دارم من

به روی تخته سیاه دلت نوشتی که...
هزار حیف دلی بی‌سواد دارم من

مخواه پرده از اسرار خویش بردارم
که خاطرات نگفته زیاد دارم من

#حسین_زحمتکش

مرا ببر به زمان های کودکی، مادر

شاید هم یک‌ روز مادر بیدارمان کند.
دست بکشد روی صورت از اشک خیس ما.
لیوانی آب به دستمان بدهد، و با لبخند بگوید:
گذشت! خواب بد دیده‌ای...

شروع هر چه زیبایی ست با میم است مانند ِ
من و ماه شب و مادر بزرگ و مادر و معشوق

‏دلبری کردن همیشه کار انسانها که نیست
گاه گاهی استکانی چای هم دل میبرد..‌.

@JenabeMajnoon

همه کس به خواب راحت، من مبتلا نشسته...

شبم به فکر که شاید تو را به خواب ببینم
زهی تصورِ باطل، کـه بی تـو خواب ندارم

بغلم کشور امنی‌ست بیا فتحش کن
سفت و محکم بغلم کن که حصارت بشوم...
@JenabeMajnoon

باران همیشه حادثه ای عاشقانه نیست
از ما که سقفمان شده است آسمان بپرس

یکشب نشستم سینه ام را زیر ورو کردم
جز تو ندیدم هرچه آن شب جستجو کردم

باران شدم در شهر رویای تو باریدم
با رد سبز انتظارت گفتگو کردم

تا از منار آرزویم شعله ها برخاست
از زمزم چشم پریشانم وضو کردم

با ساقه ی سبز قنوتم تا خدا رفتم
در خلوت سینه دلت را آرزو کردم

وقتی غزل با موج غم طوفان به پا می کرد
از شوق ساحل بغض ها را در گلو کردم

برگرد و با نبضت ،سکوتم را مداوا کن
با برگی از شعر تو زخمم را رفو کردم

#زیبا_حسینی_جیرندهی

@JenabeMajnoon

گفتم فراموشم نکن
گفتا تو در یادی مگر !؟

همان آغاز ،آبیِ نگاهش کشت این دل را
تداعی می‌کند دریا برایم چشم قاتل را

بدون رنگ و بوی عشق دل از دست خواهد‌ رفت
ندارد هیچ عطاری دوای درد بی دل را

دلم را چون پلنگی می‌کشاند سوی خود،از بس
که قرص روی او شرمنده کرده ماه کامل را

طلسم چشمهایش شد معمایی جنون آور
که حیران کرده با هر غمزه‌اش حل المسائل را

دو صد فرهاد ،مجنونش اگر باشند جا دارد
که شیرین کرده نَقل نُقل لبخندش محافل را

وداعش را به آن لبخند زینت داد و من دیدم
کنار طعم شیرین عسل طعم هلاهل را

رهایم کرد در دریای بُهتی که گمان دارم
نمی‌بینم دگر در قاب چشمم عکس ساحل را

#علی_اکبر_نازک_کار

@JenabeMajnoon

دلا دیشب چه می کردی
تو در کوی حبیب من!؟
الهی خون شوی ای دل!
تو هم گشتی رقیب من؟

نه راضی‌ام به تظاهر، نه شیوه‌ام این است
هرآن‌چه می‌کشم از عقل مصلحت‌بین است

چه باک اگر به منِ مست تازیانه زدند؟
که حرفِ راست بهایش همیشه سنگین است

شکست اگر دل عاشق، به عشق خرده مگیر
مگر گناه مسلمان به گردن دین است؟

به شادی و غم دنیا نمی‌توان دل بست
در این زمانه که لبخندها نمادین است

ببخش اگر غزل تازه‌ای نمی‌گویم
که معنی غم تو برتر از مضامین است

#نفيسه_سادات_موسوى

@JenabeMajnoon