iKhajUei 📚👑

اما دست نیازیدن به اهداف خود و ادامه دادن به زندگی بزدلی است.
#هاگاکور

بالاخره آروم شدم، ذهنم آروم گرفت، قلبم سرشار از عشق و شادی شد.
کشتی های نجات از راه رسید و من کتاب ۰۰:۱۷ رو نوشتم، در کتاب روشی رو گفتم که برای خودم راه‌گشا بود و به ۳ سااال آزگار درگیری ذهنیم پایان داد. و این منو نجات داد. بچه ها کم کم دارن این کتابو تهیه می‌کنن و نتیجه می‌گیرن، اگه دوست داشتی این کتابو داشته باشی بهم پیام بده:
@khajuei_gp

وقتایی که از یه چیزی نگرانم یا می‌ترسم. تصور می‌کنم که اون اتفاق با بالاترین شدتش افتاده و بعد حسش می‌کنم و به خودم می‌گم حالا چی؟
انقد راحت و از بند ترس آزاد می‌شم که برای خودمم تعجب آوره. با اینکار بدنم آزاد می‌شه و طعم رهایی رو می‌چشم👑

طالب بی قرار شو تا که قرار آیدت
#مولانا

از چی خیلی می‌ترسی و فرار می‌کنی ازش؟
همون هر لحظه داره بهت نگاه می‌کنه و برات کمین می‌ذاره، هرچقد بخوای سریع تر بدوی اون با قدرت بیشتری دنبالت می‌کنه. دل و جرئت می‌خواد که به جای فرار وایسی و بچرخی و چشم در چشم بهش خیره بشی، با این کار اون ازت فرار می‌کنه! از بی پولی می‌ترسی؟ همون میوفته دنبالت و دمار از روزگارت در میاره! از بیماری؟ از هرچی می‌ترسی، ازش فرار نکن، وایسا
تجربش کن، حسش کن، خوب ببینش، اجازه بودن و ورود بهش بده. با اینکار اون خودش محو می‌شه. نسبت به هرچی مقاوت نشون بدی و بدت بیاد. سرت میاد.

بیشتر از فکر کردن، عملگرا باش
فکر تورو فلج می‌کنه! بیشتر از ذات عملی که داری انجام می‌دی از چیزی که خلق می‌کنی لذت ببر. نتیجه بخواد میاد نخواد نمیاد. اگه بذاری ایده ای که در ذهنت شکل گرفته، با قضاوت و فکرهای مختلف بالا و پایین شه، کار تمومه، ایده در نطفه خفه می‌شه.

همینو باورش کنی و استفاده کنی ازش، کارو جمع می‌کنی

یعنی بدنت توانایی دیدنه چند ثانیه بعد رو داره و تو با گوش دادن بهش از خیلی خطاها جلوگیری می‌کنی

تمرکز شدید روی کاری که داری انجام می‌دی بهت قدرت بصیرت می‌ده و حس شیشمت رو فعال می‌کنه. یعنی تو می‌دونی دقیقا باید چیکار کنی تا به بهترین نتیجه برسی. یه حسی از اعماق وجودت بهت می‌گه باید الان چیکار کنی. اگه حست با کاری که می‌خوای انجام بدی به هم می‌ریزه پس انجامش نده چون که نتیجه خراب می‌شه و برعکس! این هوش ذاتیه بدنته. همه دارن اینو ولی کسی بهش توجهی نمی‌کنه

بزرگترین ترس ما
ترس از مرگه، وقتی به این بتونی غلبه کنی اونوقته که تازه طعم زندگی رو می‌چشی. من راه های زیادی رو برای خودم تست کردم تا ببینم کدومش برام نتیجه می‌ده. کدوم دیدگاه می‌تونه ترس منو از این مسئله از بین ببره، و بالاخره یکیش جواب داد. توام بگرد راهشو برا خودت پیدا کن و وقتی که دیگه از مرگ نترسیدی و تونستی هر زمان با آغوش باز بپذیریش، اون موقع دل و جرئت پیدا می‌کنی که اهدافت رو پیگیر باشی، رشد کنی و...

فک میکنم هدف کلی دنیا پیشرفت و رو به جلو بودنه، و هرکس به این مسئله کمکی کنه دنیا حامی اون می‌شه. برای اینکار اول باید روی خودت سرمایه گذاری کنی. باید علم یادبگیری. و اینو تو زندگی روزمره‌ات پیاده سازی کنی. یه مهارت رو پیگیر باش. کتابایی اینجا معرفی می‌کنم بخون و بعد هرچی که یادگرفتی و نتیجه بهت داد رو انتقال بده. برا خودت نگه ندار. من اینو وظیفه خودم می‌دونم که اطلاعاتمو به اشتراک هرکس که نیاز داشته باشه بذارم. از اون طرف هم می‌بینم که با این کارم اطلاعات بیشتری بهم می‌رسه! و این چرخه برنده همیشه ادامه داره! چرخه بی پایان رشد و لذت👑

وقتی سیاهی خودتو ببینی و بپذیری دیگه نمی‌تونی کسیو قضاوت کنی. اون موقع عشق جای نفرت رو میگیره✔️

یعنی واقعا لج باز تر از زندگی چیزی ندیدم. امکان نداره که مثلا باهاش لج کنی و قهر کنی و بعد اون بذاره که آب خوش از گلوت پایین بره! یا مثلا بیاد نازتو بکشه! تا جایی که می‌تونه و تحملشو داری برات زجر و رنج به وجود میاره تا اینکه دست از لج بازیات برداری و از دَرِ درستی واردش بشی. کلا دوتا در هست یکی عشق یکی ترس. یا همون شکرگزاری و ناسپاسی. از از در عشق وارد شی و اوکی باشی باهاش، انقد مزه میده و لذت میبری که حد نداره ولی امان از روزی که ترس و کینه ای تو قلبت باشه نسبت به کل زندگی(آدماش، شرایط و...)ببین دیگه تمام تلاششو می‌کنه تا برات همینجا جهنم درست کنه.
پس همه و همه‌اش بستگی به خودت داره که از کدوم دید زندگیتو ببینی؟ عشق یا ترس؟ شکرگزار چیزهایی که همین الان داری باشی یا نه

تو هم سیاهی داری هم سفیدی
و این دوتا کنار هم نیازه
نمیشه فقط به یکیش بچسبی و اون یکی رو رها کنی. این دوتا کنار هم باعث رشدت می‌شن.

دقت کنی میبینی که ما فقط درگیر ایده ها هستیم. درگیر یه سری افکار. همینا قدرت واقعیمون رو گرفتن همینا دارن مارو ضعیف و ضعیف تر می‌کنن. وقتشه که از این زندان بیرون بیای

فقط یه لحظه اون چیزایی که تو ذهنت کردن(از جمله من) رو رها کن
مثلا موفقیت، مثلا صداقت، درستی، بدی، دروغ
همه این چیزایی هستی یا میخوای بهشون تبدیل بشی یا ازشون شرمساری یا هرچیز دیگه رو رها کن. تمام خواسته ها و آرزوهات رو رها کن. ذهنت رو از تلاش دائمی آزاد کن. خوب و بد رو بذار کنار. همینی که هست رو بهش اجازه بودن بده، خوب بهش توجه کن، تفسیر نکن، نگو نباید اینجوری باشه نباید این باشه من باید بهتر باشم. نه همه رو رها کن. فقط توجه کن. به احساساتی که تو بدنت داره شکل میگیره توجه کن. فقط توجه کن بدون هیچ ذهنیتی. برچسب نزن. اون موقع کم کم یه آرامش از ته ته ته ته ته ته دلت وارد بدنت می‌شه. نمیدونم از کجاست اما این خیلی قویه.

خوب و بد ساخته ذهنن، ساخته ماتریکس.
هر وقت یه کاری می‌کنی و با خودت می‌گی کاش اینکارو نمی‌کردم یا کاش بهتر از این بودم. یعنی تو ذهنت یه حالت آرمانی برا خودت در نظر گرفتی و هی در حال مقایسه خودت با اون حالت آرمانی خودت هستی. اگه بتونی نیمه تاریک و نیمه روشن خودت رو بدون واکنش و قضاوت ببینی، اون موقع آزاد می‌شی.