For 🦏🏴

«جهت ارتقای سطح معنوی جامعه»:
این جمله هم یکی ازون جملات بی‌معنیه که باش بزرگ شدیم، فقط به این جرم که بچه مسلمان بودیم.
اوائل افتتاح مترو تهران، که انگار مردم تازه داشتند همدیگر رو از نزدیک می‌دیدند و از همدیگه بهت‌زده بودند، وبلاگ‌نویسی، زن ِبه ظاهر متجددی رو دیده بود در مترو که تسبیح به دست داشت و ذکر می‌گفت، و از همین یه مثنوی درآورده بود که «به به، درسته مردم سکولار شده‌اند ولی معنویت زنده‌ست هنوز». بچه مومن سکولار یه حظی می‌برد از «زن غیرمقید ولی معتقد» که حس می‌کردی به شکل شوگر مامی معنوی بش نگاه می‌کنه. شاید از مادر و خواهر فسیل‌مغز خودش خسته بود. دوست داشت زن جذاب ببینه، ولی جذابیت اون زن در تضاد با محدودیت‌های اعتقادی نباشه.
اما از بیماری‌هایی که بر ما تحمیل کردند که بگذریم، در اسلام چیزی با عنوان «جامعه معنوی» نداشتیم. هیچ‌جای قرآن دستور نداده که برید دنبال معنویت. در اسلام فقط جهاد داریم، که یه سری کارهای فیزیکی مربوط به اتفاقات مادی دنیاست؛ و عبادت، و ازون عبادت نود درصدش مربوط به کسب روزی حلاله، که باز مربوط به امورات دنیاست. قرآن از مسلمین خروجی مادی میخواد. که دزدی نکنند، و بچه یتیم رو به سرپرستی بگیرند، و ارث رو درست تقسیم کنند، و لازم شد بجنگند، و همدیگر رو سر هیچ و پوچ پاره نکنند. اتفاقا این فضای قبل از اسلام، که بش گفتن دوران جاهلیت، بود که یک جامعه معنوی وجود داشت. همه دنبال معنای جهان بودند! یکی مشغول جادو جنبل بود، یکی با مواد مخدر دنبال کشف حقیقت بود، یکی جن‌بازی می‌کرد. و هیچ خروجی‌ای هم نداشتند، و امپراتوری وقت آدم هم حسابشون نمی‌کرد، و حق هم داشت. تو اون فضا اگه می‌گفتی جهان فقط ماده‌ست، اگه بت سنگ نمی‌زدند، حتما بت می‌خندیدند.
جامعه معنوی دقیقا جامعه خل‌وضع‌هاست. جامعه‌ای که در به در دنبال معناست، اما جلوی پای خودش رو هم نمی‌بینه، چه برسه آینده مملکت و نسل‌های بعد خودش رو.
خیلی آشناست؟ بله، چون ما دقیقا در چنین جامعه‌ای هستیم. جامعه‌ای که وقتی پول داره، هوس معنابازی می‌کنه، وقتی سقوط اقتصادی می‌کنه بازم از معنویت آویزان میشه. وقتی در اوجه فکر می‌کنه از مادیات خفه شده و بهتره برگرده به معنویت، و وقتی در قعره فکر می‌کنه چون از معنویت فاصله گرفته به این وضع دچار شده‌. بله ما هم مثل هند (که با فرهنگ نافذش اسلام رو هم آلوده کرد)، یک جامعه معنوی هستیم. اینجا حتی آتئیست‌ها هم معناگران‌. و برای همین خروجی نداریم، که شکل دنیای مادی‌مون رو تغییر بده.

ما فقط داستان تولید می‌کنیم، و داستان‌های قبلی‌مون هم بازیافت می‌کنیم و دوباره همون‌ها رو می‌بلعیم. و گرنه در سال ۲۰۲۵ هنوز به کاوه آهنگر فکر نمی‌کردیم.


@forrhino

ایرانی مهاجر چیست؟
موجودیست که وقتی بش می‌گفتی حالا که رفتی اونور و دیگه دغدغه دارو و خورد و خوراک و لباس نداری، یکم فعالیت سیاسی کن، برو فلان جا یه پلاکاردی دستت بگیر، درباره وضعیت ایران یه اعتراضی بکن؛ می‌گفت نه چیزه، من عید می‌خوام برم ایران سر بزنم به مامان اینا، نمیخوام دردسر درست بشه و تو فرودگاه خفتم کنن! (که انگار سر زدن به ایران حج واجبه و اگه استطاعت داری حق نداری انجام ندی!) و الان که بش میگی حالا که عید میخوای بری ایران میشه یه امانتی بدم ببری با خودت اونجا تحویل بدی؟ میگه نه فعلا ایران نمیرم، ترامپ اومده همه رو میخواد دیپورت کنه معلوم نیست برم ایران دیگه دوباره اجازه بدن وارد آمریکا بشم یا نه! (الان دیگه موندن تو آمریکا مثل اعتکاف تو ماه رجبه و نباید از مسجد دراومد!).
و در تمام این نوسانات اصلا حس نمی‌کنه که یک آدم بدون اصوله، و پیش نمیاد از خودش بپرسه من چیستم که وضعیت ورود و خروجم از مرزها تعیین می‌کنه که تکلیف اخلاقیم چی باشه؟ بلکه ژست قربانی هم می‌گیره که «ما ایرانی‌ها از هر جهت بدبختیم بابا، تو خونه‌مون اونجوری اذیت کردن، اینجا هم اینجوری!».

من یک پیشنهاد دارم:
مگه اصول رو رها نکردید که یک زندگی بدون استرس داشته باشید؟ مگه نمی‌بینید باز هم استرس وجود داره؟ بهتر نیست حالا که قراره بهرحال استرس بمون وارد بشه، به خاطر چسبیدن به یه سری اصول باشه؟

@forrhino

در گذشته‌های دور زیاد پیش می‌اومد کسی که تبعید شده در محل تبعید خودکشی کنه. اون زمان‌ها تبعید به معنی دور شدن از وطن نبود صرفا، به معنی دور نگه داشته شدن از همه‌چیز بود، از جمله امکانات ضروری زندگی. ممکن بود به خاطر اینکه بدنش به یک انگل گرفتار شده بود خودکشی کنه، یا یک عفونت که خوب نمی‌شد، یا به خاطر نابینایی که اگه آدم تنها باشه زندگی رو مختل می‌کنه، یا به خاطر خشن بودن آب و هوا که کشت حداقلی از سبزیجات رو هم مانع می‌شد. اینکه انسان در وضعیت سلامت، و در مکانی که نه تنها از امکانات دور نیست، بلکه در مرکزیت امکانات دنیاست، و حداقل در فصول گرم بهشته، و فقط برای اینکه دلش برای خونه تنگ شده، خودکشی کنه؛ یک پدیده مدرنه. اینکه دل مردم براش بسوزه، و بیشتر ازینکه اگه به خاطر یک بیماری خسته‌کننده میمرد دلشون براش بسوزه، هم یک پدیده مدرنه. اینکه بابت این قتل نفس، اعتبارش بیشتر بشه هم یک پدیده مدرنه. اینکه آدم‌ها اگه تنها بمونند طوری میزنه به سرشون که خودزنی کنند هم یک پدیده مدرنه، با اینکه صدها هزارساله که انسان و اجداد غیرانسانیش موجودات اجتماعی بوده‌اند، اما به همون اندازه که اجتماعی بودند معمولا جرئت اینکه خودشون رو به دلیلی غیر از مشکلات فیزیکی بکشند، نداشتند. جرئت مردن برای یک شاه یا یک رئیس قبیله یا حتی سکس با یک زن رو داشتند، و خیلی راحت هم براش میمردند، اما اون جرئت فرق داشت با جرئت مردن به خاطر «این روزها حال دلم بارانی‌ست». جرئتی که الان وجود داره، یک پدیده مدرنه. اینکه انسان برای آزردگی‌های روانی خودش، که اغلب قابل حل هستند اما اراده‌ای برای حل‌شون وجود نداره، کادوی حماسی «دور از وطن نفس ندارم» بپیچه، هم یک پدیده مدرنه. چون قناری ناسیونالیسم خوب فروش میره، اگه بلد باشی گنجشک رو خوب رنگ کنی (و البته گاهی مارکتینگ آدم انقدر خوبه که مشتری جنس خودش میشه).
اما هیچ چیز مدرنی همیشه مدرن باقی نمیمونه. اگه به اندازه کافی زمان بگذره، یک پدیده مدرن هم تبدیل به یک سنت کهنه میشه. و دوباره سنت‌شکنی لازم خواهد بود. مثلا باید تبر برداشت و «بُت ایران» رو شکست. یا «بت خاک»، یا «بت خونه مامان». یا «بت فرهنگ ایرونی». و ازون مهم‌تر «بت احساسات»، و «بت خاطرات»، و «بت آشنایان».
انسان آزاد، یک موجود ریلکسه. بت‌پرست‌ها هستند که با زیادی جدی گرفتن چیزهایی که زیاد جدی نیستند، در حالت انقباضی گیر می‌کنند. و انقباض طولانی آدم رو فلج می‌کنه. باید سنت انقباض‌دوستی رو شکست (اینکه کسی از چیزی رنج بکشه لزوما به این معنی نیست که دوستش نداره)، و آدم‌های ریلکس تربیت کرد. اینکه در هنرهای رزمی کلاسیک خیلی اصرار داشتند که مبارز در ۹۹ درصد موارد مثل یک پَر معلق آرام و سبک باشه، تا در ۱ درصد موارد مثل یک بمب عمل کنه، فقط یک تکنیک اسطوره‌ای نیست، یک فلسفه‌ست. کسی که دستش بازه و در انبساط خاطره میتونه در جایی که باید و زمانی که باید از حق دفاع و در برابر شر بایسته. که یه کاری کرده باشه. چون مهمه که کاری کرده باشه. ما یک مربی با ریش‌های دراز سفید نداریم. ما مجبوریم، و باید، خودمون این فلسفه رو در ذهن خودمون تثبیت کنیم.

@forrhino

مردم ما کمی کُند هستند.
یکم زیادی فاصله افتاد از وقتی که گفتم کسی که خودش رو قاطی دستگاه داعش می‌کنه، حقشه هر بلایی سرش بیاد، تا روزی که به مهمان برنامه رسانه داعش کفن هدیه دادند و ایرانی گفت «اگه عقل داشت دعوت‌شون رو قبول نمی‌کرد که بعد بش توهین هم بکنند». حالا چقدر فاصله خواهد بود بین روزی که گفتم در دانشگاه داعش قرار نیست تحصیل کنی، تا روزی که ایرانی به دانشجو بگه «انتظار داشتی داعش یک نهاد رو اداره کنه تا تو توی اون بتونی تحصیل کنی؟»، خدا داند.
اما می‌ترسم یکم طول بکشه که در کنارش این رو هم متوجه بشن که اهدای کفن به مهمان، کمی ساده‌تر از صرفا زندگی‌ستیزی شیعه معاصره؛ چون دلیل محوریش کسخل بودن دست اندر کارانه.

متأسفانه با سه لایه از کفر مواجهیم. کفر یعنی انکار آیات. اگه در قرآن می‌بینید از کافران نالانه، منظورش آتئیست‌ها نیستند. چون اون موقع آتئیسمی وجود نداشت. منظور کسانی هستند که قبول نداشتند چیزهایی که می‌بینند نشانه چیزی باشه.
در لایه اول کفر، مردم باور ندارند که در یک کشور نرمال قرار ندارند‌ (نمی‌پذیرند چیزهایی که می‌بینند نشانه اینه که در یک کشور نرمال قرار ندارند)، در لایه دوم کفر، باور ندارند که مذهب و ایدئولوژی حاکم به صورت سیستماتیک زندگی‌ستیزه. و در لایه سوم باور ندارند که علاوه بر نرمال نبودن، و علاوه بر مرگ‌ستیزی ایدئولوژی حاکم، تمام امورات کشور، که یعنی سرنوشت میلیون‌ها نفر، در دستان مشتی کسخله.

و همون‌طور که مطلعید وعده داده شده که کافران عذاب خواهند شد.

@forrhino

تماشای کنفرانس ال‌جی در نمایشگاه CES تقریبا غیرقابل تحمل بود. شرکت‌ها اشتباه می‌کنند که سعی دارند در معرفی محصول از الگوی اپل پیروی کنند (چون کیفیت ارائه اپل صرفا متکی به تیم مارکتینگش نیست. بلکه متکی به فرهنگ حاکم بر این شرکت هم است، که در شرکت‌های دیگه، نیست). اما حتی همین اشتباه رو به بدترین شکل جلو می‌برند. نه تنها سخنرانی مملو از کلمات کلی و وعده‌های مبهم و ادعاهای اغراق‌آمیزه، بلکه ارائه‌کننده کره‌ای هم کلمات انگلیسی رو به شکلی تلفظ می‌کنه که عجیبه حضار نمی‌خندند (نباید بخندند، چون بی‌ادبیه. و علاوه بر اینکه شخصا بی‌ادبیه، اگه بخندند به کنفرانس بعدی دعوت نمیشن. اما باز هم عجیبه که می‌تونند نخندند). و این مورد آخر یه واقعیتی رو درباره فرهنگ ما آسیایی‌ها لو میده. تو این قاره رییس بودن خیلی مهمه. رییس بودن آرزوئه. یک‌جور سعادته. یک‌جور به کمال رسیدنه‌. وقتی کسی رئیسه، دیگه به سختی باور می‌کنه که کامل نیست. رییس خیلی جدی فکر می‌کنه که خیلی کارهای دیگه غیر از مدیریت هم از پسش برمیاد. بنابراین اصرار داره که خودش ارائه بده، خودش بره روی سن، و خودش جلوی دوربین باشه. حتی اگه مثل یه دلقک حرف بزنه، یا اصلا نتونه حرف بزنه.
یک واژه داریم در انگلیسی (که در اصل سوئدیه)
Ombudsman
که یعنی نماینده یا واسطه. در گذشته عنوان کسی بود که حکومت بش این وظیفه رو میسپرد که ببینه مردم چه شکایاتی از حکومت دارند. اگه کسی حرفی حدیثی غری داشت، میرفت به این بابا می‌گفت. نه مستقیما به مسئولان حکومتی. بعدها مفهومش گسترش پیدا کرد و غربی‌ها وارد فضای تجاری هم کردند. به این معنی که باید یکی رو داشته باشیم که حرف ما رو به مشتری‌مون بزنه، و حرف مشتری‌مون رو‌ به ما. و این باید فردی باشه که حرف جفت‌مون رو بفهمه، از وضعیت صنعت سر دربیاره، خودش مصرف‌کننده محصول‌مون باشه، قدرت بیانش خوب باشه، و اگه قیافه‌ش هم خوب بود که چه بهتر. الان در اپل، کریگ فدریگی داره تا حدی این نقش رو بازی می‌کنه. بدون اینکه رئیس باشه بیشتر از رئیس می‌بینیمش. ولی این تو کت آسیایی‌ها نمیره. با اینکه ابتدا این امپراتوری چین بود که رسما چنین شغلی رو برای عده‌ای تعریف کرده بود. ما چنان با این مفهوم بیگانه‌ایم امروز، که حتی معادل فارسی براش نداریم! چون لازم نبوده واژه‌ای براش بسازیم.

چون اصلا قبول نداشتیم که کسی که زیر دست رئیسه، بیشتر از رئیس دیده بشه.

@forrhino

آتش بس غزه اعلام شد.
—
به زودی شاید
آتش بس روسیه - اوکراین
توافق جدید هسته‌ای ایران - امریکا

و
تشدید جنگ سرد چین - امریکا.

@forrhino

اگر خدا جهان را با «باش» خلق کرد انسان خودش را با «نباش» بازخلق می‌کند، هر بار که در آینه نگاه میکند و به خودش میگوید:
«نه این من نیستم!»

@forrhino

تو اشکِ ریخته‌ای، به روی دفتری که ندارم
تو کورسویِ امیدی به باوری که ندارم

در این سیاهیِ مطلق، در این جهانِ معلق

@forrhino

به لطف شعر، دل از دلبران ندزدیدم
از این بساطِ سگی، استخوان ندزدیدم
اگر نداشتم از دیگران ندزدیدم
من از حیاط کسی نردبان ندزدیدم

@forrhino

دلتنگم
اما نه آنچنان که بخواهم برگردی
و آنقدر به دویدن فکر کرده‌ام
که رویاهایم بوی اسب می‌دهند.

با خودم حرف می‌زنم
مخاطبِ آبشُش‌های خودم هستم
غریبه‌تر از نامِ خانوادگی‌ام
با قلبی مرطوب
که از تاریکی به تاریکی
فرار می‌کند.

مرا به خاطر بسپار
من وطنم جایی‌ست که در آنجا دفنم کنند.

@forrhino

اصل ناترازی، بین تقاضای انرژی مردم و میزان عرضه موجود نیست‌.
ناترازی شدید بین میزان مسخره کردن مردم توسط خلافکاران حکومتی، و تحمل مسخره‌شدن توسط مردمه.

اگه این دو به هم‌ترازی نرسند، حتی اگه پایداری شبکه برق کشور در سطح پایداری سرورهای گوگل هم باشه، باز یک مملکت خاموشیم.

@forrhino

اگه گنده‌گوزی ایرانی رو میشد روی نقشه نشون داد دقیقا این شکلی می‌شد!

میلیاردها دلار سرمایه‌گذاری، خون ریختن و خون دادن به تعدادی که برای ایجاد حمام خون کافی باشه، بعلاوه به لجن کشیدن اسم و وجهه ائمه شیعه، تا اینکه حتی جرئت نکنند از آسمان جایی که سودای سلطه بر اون رو داشتند عبور کنند.

اشتباه مهلک اینه که این داستان رو اشتباه استراتژیک نامگذاری کنند. این اشتباه نیست، این حاصل پوچگرایی مذهبیه. ویروسی که باعث میشه تمام مفاهیم عقلانی مثل فایده‌ ضرر، خیر شر، شکست پیروزی، در اون بی‌معنا بشن. اما اشتباه مهلک‌تر اینه که چون آخوند در مقام اشغالگری ایران، دست به این کثافت پوچ زد، نتیجه گرفت که این پوچگرایی مذهبی هیچ ربطی به بقیه ایرانی‌ها نداره. نباید یادمون بره ایرانی لائیک هم باورش شده بود که عمق استراتژیکی در کاره و خبراییه و پوستش از زیر لباس و یواشکی برای احیای دوباره ساسانیان گوس‌بامپ شده بود. آخوند به گورش منتقل خواهد شد بالاخره، ولی با این ایرانی‌ها کار زیاد داریم.

@forrhino

اینو تازه فهمیدم:
حرف مردم با رأی‌شون یکی نیست.
ایران و امریکا هم نداره.
اینطوریه.

@forrhino

سکوتی تلخ می‌دوزد لبِ شيرين‌بیانم را
زبان، دکّانِ شاعرهاست


می‌بندم دهانم را.

@forrhino

به «درخت خفته» فکر کن.
چه خوب که چنین تعبیری به ذهنم رسید.
به همه‌ی تصاویر کوچک و آن‌چه بر لوح جانت حک کرده‌اند فکر کن؛ به این‌که در ایمان معصومانه‌ی کودکی‌ات همیشه می‌دانستی و می‌پذیرفتی جهان دو رو دارد: خواب و بیداری، روشنایی و تاریکی، صدا و سکوت... حضور و غیاب؛ همه‌ی چیزهایی که متضادشان می‌دانیم اما در نقطه‌ای به هم می‌رسند و سرود یگانگی سرمی‌دهند؛
و این نقطه، در حالِ حاضر، همین قلب ماست.

@forrhino

دوران تنزل حکومت‌ها معمولاً کند است اما زمان سرنگونی وقتی سر رسید برق آسا است و هیچ چیز نمی تواند مانع آن شود.

ابن خلدون/ تاریخ‌دان قرن هشتم

@forrhino

زبان فارسی واقعا سخته
فکر کن به کسی که گرما رو دوست داره میگیم: «سرمایی»!

اینو چطوری باید برای یه خارجی توضیح داد.

@forrhino

در درون هرکس، آدم دیگری است که به دور از دیوانگی و عقل است و اوست که مواظب تمام کارهای ماست و دیوانگی یا رفتارهای عاقلانه‌ی ما را با وحشت و حيرت تماشا می‌کند.

@forrhino

من تو ذهن خودم بعضی وقتا دقیقه ۸۳ تعویض میشم میرم بازیای مهم رو واسه لیورپول درمیارم، ولی جایی نمیگم این اتفاق افتاده.

@forrhino

اگر مرگ شبیه فیلم‌های سینمایی باشد و خودت را بیینی که بی‌جان روی زمین افتاده‌ای، اوضاع عجیب می‌شود. روح‌ها همیشه لباسی را بر تن دارند که در آخرین روز حیات پوشیده بودند. ظاهری که قرار است همیشگی باشد.
فکر کرده‌اید که روحتان قرار است با چه لباسی به زندگی شبح‌وارش ادامه دهد؟ نکند مرگ درست در همان روزی رخ دهد که چند روز از شستن موهایت می‌گذرد و‌ روی چانه‌ات جوش سرخ تنومندی روییده و تیشرتی بر تن داری که مدت‌هاست عمرش را کرده و شایسته این است که به دستمال گردگیری تغییر کاربری دهد. نکند در روزی جسمت را ترک کنی که هنوز موفق نشدی چربی پهلو‌ها را آب کنی و ریشت را بتراشی؟

هر روز صبح که برای بیرون رفتن از خانه آماده می‌شوید به این فکر کنید که آینده‌ی روح‌تان به تیپ امروزتان بستگی دارد؛ زیباییِ امروز می‌تواند تبدیل به جذابیتی ابدی شود.  
@forrhino

دیشب خیلی مفصل خواب پدربزرگم رو دیدم. خیلی زیاد. جوری که تا اخرین لحظه داشتم خوابش رو میدیدم، یعنی درست تا لحظه‌ای که چشمام رو باز کنم.

از خواب که بیدار شدم چند دقیقه طول کشید تا یادم افتادم که خیلی وقته فوت کرده، فکر کنم حدود دو دقیقه طول کشید.

همین که یادم افتاد فوت کرده، یهو یه غم عجیب و جدیدی رو درونم تجربه کردم، خیلی غم زیادی بود، و خیلی جدید بود، جوری بود که از شدتش ترسیدم. انقدر جدید بود نمی‌دونستم باید با این غم چیکار کنم. شروع کردم گریه کردن و همزمان از این تجربه‌ی بی‌معنی‌ای که تووش بودم غرق تعجب و شگفتی بودم.

و یهو اینو فهمیدم که اگر یادم نمیومد پدربزرگم فوت کرده، احتمالا امروز هم یه روز دیگه بود.

@forrhino

اینایی که به «نوامبر» سلام میکنن، دقیقا به کی دارن سلام میکنن و دنباله چی‌ان؟

@forrhino

پىِ نجات خودم، به غار خواهم رفت
به احترام خودم، كنار خواهم رفت

و صبر خواهم داشت، و سخت خواهم شد
سكوت خواهم كرد، درخت خواهم شد

@forrhino

هممون داریم گه می‌خوریم.
حالا توو کاسه‌های مختلف، با قاشق‌های رنگارنگ مختلف.

@forrhino

گوشی‌های جدید گوگل، با کمک هوش مصنوعی، این اجازه رو بت میدن که وقتی عکس دسته‌جمعی می‌گیری و خودت غایبی، چون پشت دوربینی، یه بار هم یکی دیگه از تو عکس بگیره و این دو عکس رو با هم ترکیب کنه تا تو هم به جمع اضافه بشی، تا مثل این باشه که از یه غریبه خواسته باشی از جمع‌تون عکس بگیره.
این چیزها قطعا به درد یه عده میخوره، ولی نه اونقدر که مهندسان گوگل فکر می‌کنند. چون بعضی از محدودیت‌ها برای همه محدودیت نیستند. بلکه خودشون یک نعمتند. مثل زنی که راضیه ازینکه زنه، چون میتونه کارهای سخت رو به یک مرد بسپاره. خیلی ازون‌هایی که در عکس‌ها غایبند، خودشون میخوان غایب باشند‌‌. داوطلب شدن برای گرفتن عکس، پناه بردن به یک سنگره.
مهندس گوگل لازم نیست به این چیزها فکر کنه، و نخواهد کرد. وظیفه اون اینه که برای مشتری ابزاری بسازه که قبلا نداشته. اما اگه اون حجمی از استقبال که مدنظرش بود رو ندید، نباید تعجب کنه.

@forrhino

جامعه‌ای که مؤدب بودن در آن زیادی ارزشمند باشد، همه چیزش سطحی است.

مارتین جی - درباره دروغ در سیاست

@forrhino

بایدن خیلی قشنگ بازیه بدون‌ توپ کرد. ترامپ الان دیگه همه فحش هاش رو داده و تازه باید شروع کنه به نفر دوم - که احتمالا یه زنه!- فحش بده.

دموکرات‌ها دارن آماده‌ی کامبک میشن.

@forrhino

هنوز یه عده هستند که «گرافیک» رو به عنوان رشته تحصیلی انتخاب می‌کنند!
کجایید عزیزان؟! تا شما فارغ التحصیل بشید هوش مصنوعی گرافیست‌ها رو برده لب دریا و تشنه برگردانده.
مسئله این نیست که هوش مصنوعی می‌تواند به اندازه یک انسان‌ گرافیست خوب باشد یا نه. مسئله اینه: کسانی که امروز حاضرند به انسان گرافیست دستمزد بدن، چهارسال بعد نخواهند داد!
و البته غیر از یک اقلیت مجهز به نبوغ. شما مجهزید؟!

نظر من اینه که برید سراغ آشپزی و شیرینی‌پزی. یا حتی خیاطی. یعنی همون چیزهایی که یک قرن پیش هم مشتری داشت. این چیزها حتی اگه بخواد اتوماتیک بشه، ربات می‌خواد، و ربات‌ها هنوز خیلی مونده کارهای دستی رو خوب انجام بدن.

در پَرت بودن اسلام از زندگی بشر امروز همین بس که راه حلش برای کنترل جرم قطع انگشتانه. یعنی دقیقا عضوی که برگ برنده انسان در برابر ربات‌هاست. تنها دلیلی که ربات‌ها هنوز نتونستن شغل صدها میلیون نفر در سراسر دنیا رو ازشون بگیرن، اینه که انگشت انسان خیلی دقیقه. در هر مرحله از انقلاب رباتیک، به اندازه یک مفصل میان جلو. الان کتف انسان به طور کامل جایگزین شده‌. يعنى کاری که فقط حرکت کتف رو بخواد، فرصت شغلیش از دست رفته. کارهایی که حرکت آرنج رو بخواد هم تا حد قابل توجهی به ربات سپرده شده. اون‌هایی که سرمایه بیشتری دارند، کاری که مچ بخواد رو دارند به ربات میسپارند.

کاری که انگشت بخواد، آخرین مرحله‌ست.

@forrhino

برای از بین بردن شیطان، باید شیطان شدن را رقابتی کرد.

@forrhino

آزادی اسلحه در امریکا، یعنی شهروند ممکنه سیاستمدار رو بزنه، ممکنه هم نزنه، ولی لغو آزادی اسلحه در امریکا یعنی دولت حتما شهروند رو خواهد زد!

@forrhino

گناه رو گاو ميكنه، تاوانش رو گوساله ميده.

@forrhino

در برنامه فوتبالیِ تلویزیون، مجری کسیه که از مردانگی حتی تستسترونش رو هم نداره، و کارشناس، لاتیه که فکر می‌کنه برای مرد بودن تستوسترون کافیه، و هر دو در فضایی دلقک‌وار اروپا رو اقیانوسی از درس‌های آموختنی معرفی می‌کنند، که ما باید فقط بشینیم و تماشاشون کنیم و چیز یاد بگیریم...
اما فقط درباره فوتبال‌شون! نه درباره هیچ‌چیز دیگه!

مثلا یاد بگیریم که با افتخارترین مربی هم میتونه مورد نقد بگیره، و مشکلی برای منتقد پیش نمیاد! یادگیری از غرب همینجا کات میخوره. انگار فوتبال اروپا در خلاء پدیدار شده. چون اگه قرار باشه سفره این درس رو پهن کنیم، میرسه به اینکه «هیچ‌کس نباید در کشور وجود داشته باشد که از نقد مصون باشد». بعد برای حکومت فاشیست مذهبی، که خیلی‌ها توش در جایگاه خدا هستند، ناجور میشه.

فوتبال‌دوست ایرانی اخته شده، و گرنه پای تلویزیون نمی‌نشست (چه برسه به اینکه بره استادیوم)، و تشخیص میداد که تا غربی نشی، رنگ فوتبال غربی رو هم نمی‌بینی و بهتره فراموشش کنی. با هزار بار تکرار ذکر هوموسکشوال «باید درس بگیریم»، چیزی یاد نمی‌گیری.
یادگرفتنی نیست، چون آزادی محصول یک تکنیک نیست. محصول یک فلسفه‌ست.

@forrhino

همزمان با روی کار آمدن یک دولت اصلاح‌طلب (چپ) در ایران پس از ۱۸ سال، در انگلستان هم یک دولت چپ (حزب کارگر) پس از ۱۵ سال به قدرت رسید.

حالا مانده امریکا.

@forrhino

یه پیش بینی کنم؟
اوکی.

هر کس امروز رئیس جمهور شد، تک دوره‌ای میشه.

@forrhino

اگه میخوای بدونی چقدر میتونی به عنوان یک انسان، ترسناک باشی، همین عکس کافیه. چون همه کاراکترهای توی این عکس در تو هم تعبیه شده. ولی یا فعلا خاموشه، یا شانس آوردی تا الان که بروز پیدا نکرده:

۱) آدمی که فلاکت خودش رو برای کسی که مسئول فلاکتشه نشون میده، و به جای خدا ازون میخواد تا مشکلش رو حل کنه. کسی که خدا رو نشناسه، گرگ رو هم نمیشناسه.

۲) مردی که میذاره زن، دادخواهی کنه، نه چون اون رو با خودش برابر می‌بینه، چون فکر می‌کنه زن بهتر میتونه دل بسوزونه، و الان نیاز داریم برامون دل بسوزونند.

۳) مردی که آدم‌ها رو توی تنور ایدئولوژیش انداخته، و از خاکسترشون دلش به درد میاد. چون هم میخواد خاکستر کنه، هم ثواب گریه برای خاکستر رو بدست بیاره.

۴) و آدم‌هایی که از مواجه پتک ظالم، و سندان مظلومی که سال‌هاست ضربه پتک رو پذیراست، فیلم می‌گیرند، چون از صدای تیک‌تاک‌وار کارگاه آهنگری که انگار کار ساعتی چندهزارساله رو می‌کنه خوششون میاد، چون میتونند بگن «تا بوده همین بوده» و ازش بگذرند.

@forrhino

تو زیارت عاشورا یه جا مثلا به امام حسین میگه بابی انت و امی. یعنی پدر مادرم به فدایت.

نسلی که سال پنجاه و هفت انقلاب کردن، اینو برعکس کردن و به نظام گفتن.

@forrhino

قالیباف یه اخ می‌کنه که واردات ماشین رو آزاد می‌کنم، که ربطی به رییس‌جمهور هم نداره، یه مشت کسکشِ نمایشگاه ماشین‌دار فی‌الفور میشن ستادش! بلانسبت نمایشگاه‌دارهایی که من رو فالو می‌کنن البته.
ازون‌ور یه سری عکس ثابت هم داره با سِت لباس خاکی که بیشتر به لباس ماهیگیری میخوره، روزهای آخر که میخواد بسیجی‌ها رو خر کنه که من با جلیلی فرقی ندارم می‌تونید به جای اون به من رأی بدید، میده پخش و پلا کنند و همه‌جا نصب کنند، که یعنی من خیلی تو پروژه‌ها هستم و گرد و خاک و آخ مهندس! و خیلی‌هاشون هم واقعا خر میشن.

این اون باغ‌وحشیه که مادرم من رو توش به دنیا آورد. چه کردی زن.

@forrhino

چندهزارسال استبداد متمرکز در ایران، که نتیجه‌ش توی بازی نبودن آدم‌ها بوده، یک کد فرهنگی رو در ذهن ایرانی‌ها نصب کرده که خودشون رو روی صندلی استادیوم می‌بینند، که ناظر گلاویز شدن قدرتمندان هستند. سپس ناک‌اوت شدن اونا توسط همدیگه رو «گزارشگری» می‌کنند:

قدرت ایکس می‌خواست اینکارو بکنه، قدرت ایگرگ تکل رفت نذاشت، قدرت بی میخواست فرو کنه تو فلان سرزمین، قدرت سی‌ زودتر پرید نذاشت. قدرت آ برنامه فلان داشت، سیل اومد نذاشت.

هیچ وقت به مخیله‌ش هم نمیرسه که من هم یکی از بازیگران هستم، چه بخوام و چه نخوام، چه موثر باشم و چه نباشم.

@forrhino

همونی که وادارت کرده اشاره کنی که خدا را داریم.

@forrhino

خبرنگار به بایدن گفت وضع حافظه‌ت چطوره؟ به جای اینکه بگه به تو چه مردک، گفت «اگه حافظه‌م خوب بود به تو اجازه نمی‌دادم سوال بپرسی».
حاضرجوابی و ورزیدگی در دیالوگ سیاسی چنان کُد شده در مغزش که حتی در وضعیت آلزایمری هم به صورت خودکار کار می‌کنه. چون پنجاه ساله که هرروز تمرینش کرده‌. اما دلیلش فقط این نیست که پنجاه سال تمرینش کرده. دلیل ابتدایی‌ترش اینه که همواره همه هم‌سطح همدیگه بودن. یکی دستش اسلحه نبوده و اون یکی غیرمسلح. یکی صاحب انحصار و اون یکی بدون انحصار. حداقلی‌ترین پیش‌نیاز گفتگوی سیاسی، هم‌سطح بودن طرفینه. اینکه چطور باید جواب داد مربوط به بعد ازونه.
گاومیش‌هایی که زبون‌شون رو موش خورده، این رو نمی‌فهمند، و ژست «پس شکیبایی کجاست؟» می‌گیرند‌.

@forrhino

آشپز آشوویتس، نظافتچی سالن رو عصبانی کرده که چرا خوب تی نمی‌کشی، و اون هم موقع بیرون رفتن لگد زده به دیگ.
به زندانیان چه ارتباطی داره؟!
مطلقا هیچ.

@forrhino

توو سیرک، اونی که نیاز به رأی داره برای رأی‌دهنده شرط و شروط میذاره!

@forrhino

تو مراسم دعای عرفه دختر پسر حزبل کنار هم نشسته بودند بعد دختره خودشو چسبوند بش سرش رو گذاشت رو شونه پسره، بعد پسره دستش رو برد پشتش و انداخت دورش، که در نتیجه کله دختره رفت تو گودی گردنش. بعد تو همون پوزیشن بقیه دعا رو ادامه دادن. حالا امام حسین داشته چی می‌گفته اونجا؟ «ای آنکه مرا به سمت ایمان هدایت کرد، قبل از آنکه سپاسگزاری نعمت را بشناسم». یعنی من رو انداخت در مسیری که ایمانم درباره کیستی خودش باشه، نه درباره اینکه چی بم داده، که بعد بگم خب حالا وظیفمه ایمان داشته باشم!

چی بود این جنون که گریبان ایرانی رو گرفت و همه‌چی رو ریخت تو همدیگه و رید و پاشید و خراب کرد؟

@forrhino