قسمت اول
کلیسای کاتولیک، که به‌عنوان بدن روحانی مسیح شناخته می‌شود، یک جامعه جهانی است که اعضای آن از همه‌ی نقاط دنیا به هم پیوسته‌اند. در دل این جامعه، سلسله‌مراتب خاصی وجود دارد که به حفظ نظم و هدایت روحانی آن کمک می‌کند.
پاپ، رهبر کلیسای کاتولیک و اسقف رم است و جانشین پطرس قدیس به حساب می‌آید. مسیح، کلیسا را به پطرس سپرده و در حقیقت، پاپ سرپرستی روحانی کلیسا و جامعه جهانی کاتولیک‌ها را بر عهده دارد. او تنها رهبر مذهبی نیست، بلکه رئیس کشور مستقل واتیکان نیز به شمار می‌رود. این ویژگی سبب می‌شود که پاپ مسئولیت‌های معنوی و دنیوی را به‌طور همزمان بر عهده گیرد.
پاپ علاوه بر هدایت روحانی کلیسا، موظف است که با هر یک از اسقف‌ها در سرتاسر جهان دیدار کند تا از وضعیت کلیسا و نیازهای روحانی آنان آگاه شود. این دیدارها علاوه بر اطلاع‌رسانی، گاهی بسیار طاقت‌فرسا می‌شود. برای مثال، در سال 2016، طبق گزارش سالنامه پاپی، پاپ باید هر هفته به ملاقات بیست اسقف می‌رفت.
کاردینال‌ها مشاوران و دستیاران پاپ در اداره کلیسا هستند. آن‌ها که در سرتاسر جهان نقش رهبری دارند، می‌توانند مشکلات و مسائل کلیسا را به پاپ منتقل کنند. انتخاب کاردینال‌ها توسط خود پاپ صورت می‌گیرد و در گذشته شرط‌های مختلفی برای این سمت وجود داشت. از جمله این که کاردینال‌ها باید ابتدا کشیش شده و سپس به اسقفی منصوب شوند. در مجموع، کاردینال‌ها به رنگ قرمز لباس می‌پوشند و در زمان فوت پاپ، وظیفه انتخاب جانشین او را به عهده دارند.
اسقف‌ها به عنوان جانشینان رسولان، مسئولیت رهبری اسقف‌نشین‌ها را بر عهده دارند. این اسقف‌نشین‌ها تقسیمات جغرافیایی کلیسا هستند که هر کدام تحت نظارت اسقف خود اداره می‌شود. «اسقف اعظم» به کسانی اطلاق می‌شود که بر چندین اسقف نظارت دارند و معمولاً مسئول اسقف‌نشین‌های بزرگتر هستند.
انتخاب اسقف‌ها از طریق فرآیندی مخفی و مشورتی انجام می‌شود و اسامی کشیش‌هایی که برای اسقفی مناسب هستند، به پاپ ارسال می‌شود تا او تصمیم نهایی را بگیرد.
کشیش‌ها نمایندگان مسیح بر روی زمین هستند. پاپ بندیکت شانزدهم، وظایف کشیش‌ها را در سه حوزه آموزش، تقدیس و حکومت خلاصه کرده است. کشیش‌ها مسئول برگزاری عشای ربانی، اجرای آیین‌های مقدس و هدایت معنوی افراد هستند. آنان در بیمارستان‌ها، دانشگاه‌ها و ارتش نیز حضور دارند و به‌عنوان معلمان، مبلغان و خادمان به انجام وظیفه می‌پردازند.
شماس‌ها به عنوان خادمان مقدس، در مراسم مذهبی نقشی ویژه دارند. آن‌ها نمی‌توانند عشای ربانی را برگزار کنند، اما قادر به تعمید دادن، خواندن انجیل، موعظه و انجام مراسم خاکسپاری هستند. شناسایی شایستگی‌های آن‌ها برای ارتقا به مقام کشیشی و خدمت در کلیسا بسیار مهم است.
این ساختار سلسله‌مراتبی، یکی از ارکان اصلی نظم و هماهنگی در کلیساست که از آغاز مسیحیت تاکنون با تغییرات کمی به حفظ یکپارچگی و رشد معنوی این نهاد مذهبی کمک کرده است.
