چهل سالگی

رفته بودم کرم آبرسان پوست بخرم. دو دختر نهایتا هفده هجده ساله هم توی مغازه داشتند خرید می کردند. به قدری زیبا بودند که آدم فکر می کرد از تابلوهای شمایل فرشته های دوران رنسانس بیرون زده اند. از هر چیز گرانترین و بهترین برند را برداشتند. از ماتیک گرفته‌ تا عطر و ریمل و کرم های تقویتی پوست. ظاهرشان مثل محصل ها به نظر می رسید. فروشنده خریدشان را جمع زد. چیزی حدود دوازده میلیون تومان شد. یکی شان موبایلش را درآورد. به شخصی تلفن زد و گفت: "عشقم بیا. تموم شد."
لحظاتی بعد پیرمردی حدودا هفتاد و چند ساله که با عصا راه می رفت اما ظاهری بسیار شیک و اشرافی داشت، وارد مغازه شد. دستمال گردن زیبایش توجهم را جلب کرد. یک جوری به اطرافش نگاه می کرد انگار پادشاهی چیزی است. کارتش را به فروشنده داد. دخترها لُپ پیرمرد را کشیدند و قربان صدقه اش رفتند. یکی‌شان گفت:
"عشق خودمی بابایی"
پیرمرد هم خندید و لُپ دختر را کشید. وقتی فروشنده مبلغ را کسر کرد و کارت را پس داد یکی از دخترها دستش را انداخت دور بازوی پیرمرد و از مغازه خارج شد. دیدم که بازویش را می مالید. آن یکی اجناس را تحویل گرفت. به من نگاه کرد و چشمکی زد و گفت:
" این‌ پیری کاری که نمی تونه بکنه. فقط خوشش میاد بمالیمش. ما هم‌می مالیم. پیرخر گدا کارتش رو که دستمون نمیده. میگه هر چی می خواید انتخاب کنید. خودم حساب می کنم."
وقتی رفت من و خانم فروشنده به هم نگاه کردیم. ولی چیزی نگفتیم. کارتم را بهش دادم و گفتم لطفا حساب کنید. از پشت شیشه مغازه دخترها را به همراه پیرمرد دیدم که سوار ماشین گرانقیمتی شدند. عقب نشستند. حدس زدم پیرمرد راننده داشته باشد. همین.
✍آرام روانشاد
@chelsalegi

این روزها اگر گاه‌به‌گاه به یک قنادی بروم یا رستورانی، با دیدن جمعیت ایستاده جلوی ویترین‌ها برای انتخاب کیک یا شیرینی و یا افرادی که پیتزا و ساندویچ سفارش داده‌اند و منتظرند تا میزی برایشان خالی شود فکر می‌کنم اوضاع مردم آن‌قدرها هم که گفته می‌شود خیلی بد نیست انگار.
اما هر روز بعدازظهر که از سر بیکاری می‌روم دفتر املاک رفیقی می‌نشینم برای این‌که بگذرد این روزگار تلخ‌تر از زهر، با سکانس‌های متعدد و مکرری مواجه می‌شوم که به روی دیگر و البته واقعی ماجرا اشاره دارد تا متوجه شوم آن انگار، توهمی بیش نیست.
سکانس امروز؛
خانم تقریباً مسنی وارد دفتر شد و از همکار آن رفیق پرسید با دویست ، ماهی دو تومان چیزی برای اجاره دارند.
پاسخ را من می‌دانستم.
نه متاسفانه. با این رقم چیزی نمی‌تونید پیدا کنید. ممکنه پنجاه، شصت متری بدون آسانسور.
خانم مسن گفت: مهم نیست. دو نفر هستیم. فقط طبقات بالا نباشه. پای از پله‌ها بالا رفتن نداریم دیگه.
✍مرتضی قدیمی
@chelsalegi

‍ خوزستان که بودم چندتا پلاستیک کمک یه خانم میان‌سال رو جا به جا کردم میخواست دستمو ببوسه، نذاشتم. بابام نزدیک بود به وحشتناک‌ترین شکل ممکن بزنه به یه موتور که مقصر ما بودیم کسی که پشت موتور بود با یه لحن آروم گفت آقا دقت کن خب.
تو بازار ماهی‌فروشها خریدمون چیز دیگه‌ای بود به یه ماهی دست زدم گفتم وای چه باحاله! کسی که صاحبش بود دوتا بزرگشو جدا کرد و بهم داد. رفتیم یه جا ازشون اجازه گرفتیم گوشیمون رو شارژ کنیم ،کافه بود، برامون چایی زعفرونی با نبات آوردن. به یکی از مغازه‌دارا گفتم من این مدل شامپو به موهام میسازه که شیراز باید دو برابر این قیمت براش پول بدم گفت شمارم رو داشته باش هرموقع خواستی بگو برات میارم و میفرستم نخوای انقد زیاد پول بدی و بی‌هیچ چشم‌داشتی این کار رو برام انجام داد. استاد دانشگاه داداشم دید ما مسافریم و غریب دعوتمون کرد خونه‌ش تا ناهار دورهم باشیم چه خودش و چه خانمش بسیار گرم تحویلمون گرفتن
جنوب خلاصه نمیشه به یه موقعیت مکانی داخل نقشه. جنوب یه سبک زندگیه . منی که اهلِ جنوب کشورم و بیشتر با شهرهایِ جنوبی و آدماش در ارتباط بودم هر ثانیه از متروپل و شیون مادرا و اشکشون و لهجه‌ای که شیرینه ولی غمش جیگر آدمو میسوزونه باعث میشه اشک تو چشمام جمع شه من عزیز از دست دادم معنی داغ رو خیلی خوب متوجه‌ام. داغ آبادان بد رو دلم سنگینی میکنه. یادم به تک‌تک محبتهایِ جنوبیها میوفته و قلبم هزارتیکه میشه براشون. کاش کاری از من برمیومد. کاش هرچی خاک از متروپل بلند شده میخورد تو سر کسایی که درد نشوندن به دلِ شما. داغتونو نبینم
✍غزاله
@chelsalegi

این رویه‌ای که از سوی عده‌ای از خانم های هنرمند باب شده که بدون هیچ مدرک و دلیلی ادعا می‌کنند فلانی به من تعرض کرده یا آزار جنسی داده نه اخلاقی است، نه حقوقی است و نه مفید فایده.
این از اولی‌ترین و بدیهی‌ترین اصول قابل قبول تمام مکاتب حقوقی دنیاست که بار اثبات ادعا به عهده مدعی است و صرف یک ادعا تا زمانی که توسط مرجع قانونی اثبات نشود، بی اساس و واهی است و ادعا و انتشار آن قبل از اثبات به لحاظ اخلاقی و حقوقی مذموم است.
اگر صرف داشتن یک ادعا هرچند به لحاظ ثبوتی اتفاق افتاده باشد، ولی قابلیت اثبات در محاکم قانونی را نداشته باشد و فقط در رسانه ها و افکار عمومی پخش شود، در دراز مدت به ضرر همه افراد جامعه و بزه دیدگان واقعی است.
ترتیب اثر به ادعاهای بدون دلیل موجب می‌شود سنگ روی سنگ جامعه بند نشود.
خانم هنرمند بعد از سالها یادش آمده که فلان آقای هنرمند به او "تعرض" کرده! حالا واژه مبهم تعرض یعنی چه؟ یعنی پیشنهاد رابطه جنسی داده؟ زنای به عنف کرده؟ دست و بوسه بدون رضایت مرتکب شده؟ تهدید کرده؟ معلوم نیست؟
دلیلی دارید؟ خیر. پس خیلی غلط میکنید با آبرو و حیثیت افراد بازی می‌کنید!
✍احسان شجاعی
@chelsalegi