Шыдаш, Авай!
(Украина чуртунга, Тускайлаттынган Шериг Операциязынга чок болган оолдар мурнундан, эргим ынак аваларынга тураскааттым)
Авай!
Аал-чурттан үнген ояар төрээн черже,
Албан дириг чанып кээр дээш шыдавадым.
Ханныг дайын чалыы мени кээргевээди,
Хайыралдыг кызыл тыным алгаш барды.
“Ээп кээр мен, бүзүре!” дээн сөстеримни,
Ээлевээдим. “Кончууңну аан, оглум!” дээштиң,
Кара демир хааржакта мээң соомдан,
Карааң чажын соксаал чокка төкпе, авай!
Өзен черде мени ажаап кагзыңда-даа,
Өшпейн чоруур идегелиң билип чор мен.
“Оглум долгап, бижип кээр” деп бүдүү манаар,
Ооңну ам черле чидир, күжүр авай.
Дээрде мен, эргим авай, девидеве!
Дендии эки оран мында. Оожуум, дыштыг.
Харын чүгле ийи-чаңгыс чаашкын чагза,
Кайгал оглуң ыглап тур деп бодап аар сен.
Харлыг кыжын чаактарыңга, холдарыңга
Харлар болуп чаап бадып, эсти берип,
Чашкы шаамда эргеледииң сагынгаштың,
Шак ол ынчан сеңээ хензиг чассып аар мен.
Салым ындыг кээргенчиг болганы ол,
Санап кааны чуртталгамның үүлези боор.
Ада-чуртум камгалаар дээш аткаар баспаан,
Адым мөңге дириг хевээр болзун, авай!
Артып калган ажы-төлүм карактажып,
Аныяк чаш керниң кагба, күжүр авай.
Өске кижээ барып алза, хорадава,
Өөрүшкүлүг чуртталганы йөрээ, авай.
Мээң соомдан бээр кээрин далашпайн көр,
Берген назын төнчүзүнге чедир чуртта!
Өске оран чурттакчызы болган оглуң,
Өйү кээрге сени маңаа уткуп аар мен.
Амдыызында артып калган ажы-төл дээш,
Амыдырал судалыңны салба, авай!
Өлге-шыкка, аарыгга алыспайн чор,
Өлген-биле өлүр эвес, шыдаш авай!
Эрес-дидим Ада-чурт дээш берген тыным,
Эчизинде халас черле барбас болзун!
Дидим Маадыр эрес эрлер мында хөй бис,
Тиилелгениң хүнү кээрге дамчыт, Авай!
Сарыг бүрү черже тоглап дүжүп турда
Сагыжыңның аарыыры дам-на барып,
Оглумайлап, мени чоктап ыглавайн көр,
Остаан чүрээң оожуктуруп, туттун, Авай!
(Украина чуртунга, Тускайлаттынган Шериг Операциязынга чок болган оолдар мурнундан, эргим ынак аваларынга тураскааттым)
Авай!
Аал-чурттан үнген ояар төрээн черже,
Албан дириг чанып кээр дээш шыдавадым.
Ханныг дайын чалыы мени кээргевээди,
Хайыралдыг кызыл тыным алгаш барды.
“Ээп кээр мен, бүзүре!” дээн сөстеримни,
Ээлевээдим. “Кончууңну аан, оглум!” дээштиң,
Кара демир хааржакта мээң соомдан,
Карааң чажын соксаал чокка төкпе, авай!
Өзен черде мени ажаап кагзыңда-даа,
Өшпейн чоруур идегелиң билип чор мен.
“Оглум долгап, бижип кээр” деп бүдүү манаар,
Ооңну ам черле чидир, күжүр авай.
Дээрде мен, эргим авай, девидеве!
Дендии эки оран мында. Оожуум, дыштыг.
Харын чүгле ийи-чаңгыс чаашкын чагза,
Кайгал оглуң ыглап тур деп бодап аар сен.
Харлыг кыжын чаактарыңга, холдарыңга
Харлар болуп чаап бадып, эсти берип,
Чашкы шаамда эргеледииң сагынгаштың,
Шак ол ынчан сеңээ хензиг чассып аар мен.
Салым ындыг кээргенчиг болганы ол,
Санап кааны чуртталгамның үүлези боор.
Ада-чуртум камгалаар дээш аткаар баспаан,
Адым мөңге дириг хевээр болзун, авай!
Артып калган ажы-төлүм карактажып,
Аныяк чаш керниң кагба, күжүр авай.
Өске кижээ барып алза, хорадава,
Өөрүшкүлүг чуртталганы йөрээ, авай.
Мээң соомдан бээр кээрин далашпайн көр,
Берген назын төнчүзүнге чедир чуртта!
Өске оран чурттакчызы болган оглуң,
Өйү кээрге сени маңаа уткуп аар мен.
Амдыызында артып калган ажы-төл дээш,
Амыдырал судалыңны салба, авай!
Өлге-шыкка, аарыгга алыспайн чор,
Өлген-биле өлүр эвес, шыдаш авай!
Эрес-дидим Ада-чурт дээш берген тыным,
Эчизинде халас черле барбас болзун!
Дидим Маадыр эрес эрлер мында хөй бис,
Тиилелгениң хүнү кээрге дамчыт, Авай!
Сарыг бүрү черже тоглап дүжүп турда
Сагыжыңның аарыыры дам-на барып,
Оглумайлап, мени чоктап ыглавайн көр,
Остаан чүрээң оожуктуруп, туттун, Авай!
