۲۶ دلو، روز شکست قشون سرخ در افغانستان!
در یک روز سرد زمستانی افغانستان، برف کوه‌ها و دشت‌های وسیع این سرزمین را سفید پوش کرده بود و بادهای سرد از دشت‌های خشک و کوهستانی می‌وزید.
تقویم تاریخ ۲۶ دلو سال ۱۳۶۷ را نشان می‌داد در همین روز آخرین سربازان ارتش سرخ به رهبری جنرال بوریس گروموف با گام‌های سنگین و خسته از رنج جنگ، از "پل دوستی" پس از نزدیک به ۱۰ سال سر افگنده عبور کرده از خاک افغانستان بیرون شدند.
در این روز دلیرمردان افغان تاریخی جدیدی را با خط زرین در کارنامه‌های خود به ثبت رساندند افغان‌ها دومین امپراتوری را در سرزمین خود به زانو درآوردند.
شوروی سابق در این جنگ علاوه بر تلفات کمر شکن مالی تلفات سنگینی جانی را نیز متقبل شد مجاهدین افغان با استفاده از حملات چیرکی توانستند بیش از ۱۴ هزار نظامی شوروی سابق را بکشند و ده‌ها هزار تن دیگر آنان را زخمی و معلول کنند.
در میان آمار و ارقام یک حقیقت درخشان پنهان است؛ اراده و مقاومت مردم افغانستان، جنگی که نه فقط یک نبرد نظامی بود بلکه داستانی از مردان و زنانی بود که هیچ‌گاه دست از مبارزه نکشیدند.
آنها در برابر دشمنی به‌مراتب قوی‌تر و مجهزتر از خود، ایستادگی کردند و به جهانیان نشان دادند که اراده‌ی یک ملت، حتی در سخت‌ترین شرایط، از هر چیزی قدرتمندتر است.
مجاهدین افغان با سلاح‌های ابتدایی و در شرایطی دشوار در برابر ارتش شوروی ایستادند، آنها تنها به ایمان خود به اسلام، آرمان‌های آزادی و استقلال سرزمین‌شان تکیه داشتند.
پیروزی مجاهدین افغان که با شهادت میلیون‌ها افغان به دست آمد یک درس بزرگ به جهانیان داد و آن درس این بود که هیچ‌چیز نمیتواند مردم یک سرزمین را از پا درآورد، مگر آنکه خودشان بخواهند.
روز ۲۶ دلو ۱۳۶۷، روز خروج نیروهای شوروی از افغانستان، برای افغان‌ها روزی بود که نه فقط شوروی‌ها، بلکه تمام دنیا در برابر عزم و اراده این ملت سر فراز سر تعظیم فرود آوردند.
شکست شوروی در افغانستان عامل تولد ۱۴ کشور جدید در نقشه سیاسی جهان شد، معادلات جهان را از سر نوشت و نقطه‌ای عطف در تقویم جنگ سرد بود.
این پیروزی با اینکه با خون میلیون‌ها شهروند کشور رقم خود اما پیام واضحی به خونخواران جهان به همراه داشت آن اینکه افغان‌ها در برابر کسب آزادی از خون، سر، مال، خانه و خانواده‌های خود می‌گذرند و به هیچ کسی اجازه نمی‌دهند تا لحظه‌ای این افتخار را از آنان سلب کند.
این ایستادگی و این مبارزه‌ی بی‌پایان، نه تنها برای افغان‌ها بلکه برای تمامی ملت‌های تحت سلطه، پیامی روشن داشت و آن اینکه آزادی بهایی دارد که تنها با فداکاری و همبستگی ملت‌ها به دست می‌آید.
این پیروزی برای هر افغان، هر فردی که در تاریخ سرزمین خود فریاد آزادی سر داده است، یک پیام به همراه دارد که هیچ‌چیز نمیتواند اراده یک ملت را شکست دهد.
در یک روز سرد زمستانی افغانستان، برف کوه‌ها و دشت‌های وسیع این سرزمین را سفید پوش کرده بود و بادهای سرد از دشت‌های خشک و کوهستانی می‌وزید.
تقویم تاریخ ۲۶ دلو سال ۱۳۶۷ را نشان می‌داد در همین روز آخرین سربازان ارتش سرخ به رهبری جنرال بوریس گروموف با گام‌های سنگین و خسته از رنج جنگ، از "پل دوستی" پس از نزدیک به ۱۰ سال سر افگنده عبور کرده از خاک افغانستان بیرون شدند.
در این روز دلیرمردان افغان تاریخی جدیدی را با خط زرین در کارنامه‌های خود به ثبت رساندند افغان‌ها دومین امپراتوری را در سرزمین خود به زانو درآوردند.
شوروی سابق در این جنگ علاوه بر تلفات کمر شکن مالی تلفات سنگینی جانی را نیز متقبل شد مجاهدین افغان با استفاده از حملات چیرکی توانستند بیش از ۱۴ هزار نظامی شوروی سابق را بکشند و ده‌ها هزار تن دیگر آنان را زخمی و معلول کنند.
در میان آمار و ارقام یک حقیقت درخشان پنهان است؛ اراده و مقاومت مردم افغانستان، جنگی که نه فقط یک نبرد نظامی بود بلکه داستانی از مردان و زنانی بود که هیچ‌گاه دست از مبارزه نکشیدند.
آنها در برابر دشمنی به‌مراتب قوی‌تر و مجهزتر از خود، ایستادگی کردند و به جهانیان نشان دادند که اراده‌ی یک ملت، حتی در سخت‌ترین شرایط، از هر چیزی قدرتمندتر است.
مجاهدین افغان با سلاح‌های ابتدایی و در شرایطی دشوار در برابر ارتش شوروی ایستادند، آنها تنها به ایمان خود به اسلام، آرمان‌های آزادی و استقلال سرزمین‌شان تکیه داشتند.
پیروزی مجاهدین افغان که با شهادت میلیون‌ها افغان به دست آمد یک درس بزرگ به جهانیان داد و آن درس این بود که هیچ‌چیز نمیتواند مردم یک سرزمین را از پا درآورد، مگر آنکه خودشان بخواهند.
روز ۲۶ دلو ۱۳۶۷، روز خروج نیروهای شوروی از افغانستان، برای افغان‌ها روزی بود که نه فقط شوروی‌ها، بلکه تمام دنیا در برابر عزم و اراده این ملت سر فراز سر تعظیم فرود آوردند.
شکست شوروی در افغانستان عامل تولد ۱۴ کشور جدید در نقشه سیاسی جهان شد، معادلات جهان را از سر نوشت و نقطه‌ای عطف در تقویم جنگ سرد بود.
این پیروزی با اینکه با خون میلیون‌ها شهروند کشور رقم خود اما پیام واضحی به خونخواران جهان به همراه داشت آن اینکه افغان‌ها در برابر کسب آزادی از خون، سر، مال، خانه و خانواده‌های خود می‌گذرند و به هیچ کسی اجازه نمی‌دهند تا لحظه‌ای این افتخار را از آنان سلب کند.
این ایستادگی و این مبارزه‌ی بی‌پایان، نه تنها برای افغان‌ها بلکه برای تمامی ملت‌های تحت سلطه، پیامی روشن داشت و آن اینکه آزادی بهایی دارد که تنها با فداکاری و همبستگی ملت‌ها به دست می‌آید.
این پیروزی برای هر افغان، هر فردی که در تاریخ سرزمین خود فریاد آزادی سر داده است، یک پیام به همراه دارد که هیچ‌چیز نمیتواند اراده یک ملت را شکست دهد.
