تمایز بین احترام و علاقه
احترام و علاقه از جمله مفاهیمی هستند که بسیاری از افراد آنها را در کنار هم بکار می گیرند و این مساله غالبا مشکلاتی را در روابط بین فردی آنها ایجاد می کند. در حالیکه این دو واژه معانی متفاوتی داشته و باید آنها را از هم افتراق داد. علاقه، کشش ناشی از جذابیت صفات خاصی در فرد مقابل است، اما احترام، ارزشمند دانستن فرد مقابل به عنوان یک انسان، حفظ حریم شخصی و اجتناب از هر گونه رفتاری است که به این حریم آسیب رساند. ممکن است من به فردی که با او رابطه دارم علاقه ای نداشته باشم و صمیمیت و مشترکاتی میان خود و او احساس نکنم، اما به عنوان یک انسان، او را موجودی ارزشمند بدانم و حریم او را حفظ کنم. پس علاقه و احترام دو مفهوم متمایز و مرتبطند. در واقع لزومی ندارد که ما به فردی که مورد احترام ماست، علاقه داشته باشیم. اما عکس این قضیه معمولا صادق است که فرد مورد علاقه، مورد احترام نیز هست. اگرچه توانایی احترام گذاشتن، به عشق و علاقه فرد به همنوعانش وابسته بوده و به نوعی محصول آن است، اما ما می توانیم از این هنر برخوردار باشیم که شخصی را دوست نداشته باشیم و در عین حال حریم او را حفظ کرده و به او احترام بگذاریم. تمایز احترام و علاقه نشان دهنده این است که صرف بی علاقگی یا احساس تنفر نمیتوان مجوز بی احترامی باشد، زیرا این دو مقوله از هم منفک هستند. بنابراین دقیق تر آن است که احترام را همان ارزشمند دانستن انسان و مواجهه غیر ابزاری با افراد بدانیم، و علاقه را محصول آشنایی و شباهت میان افراد و ارتباط و شناخت عمیق تر آنها با یکدیگر. در این صورت دیگر ضرورت با هم بودن احترام و عشق منتفی می گردد و ما می دانیم که ناراحتی، خشم و نگرش منفی ما نسبت به برخی اشخاص نمی تواند بهانه ای برای بی حرمتی به آنها باشد.( دکتر کریم افشاری نیا/ مرداد۹۶).
Beautiful mind
@Afsharynia
https://t.me/afsharinia
احترام و علاقه از جمله مفاهیمی هستند که بسیاری از افراد آنها را در کنار هم بکار می گیرند و این مساله غالبا مشکلاتی را در روابط بین فردی آنها ایجاد می کند. در حالیکه این دو واژه معانی متفاوتی داشته و باید آنها را از هم افتراق داد. علاقه، کشش ناشی از جذابیت صفات خاصی در فرد مقابل است، اما احترام، ارزشمند دانستن فرد مقابل به عنوان یک انسان، حفظ حریم شخصی و اجتناب از هر گونه رفتاری است که به این حریم آسیب رساند. ممکن است من به فردی که با او رابطه دارم علاقه ای نداشته باشم و صمیمیت و مشترکاتی میان خود و او احساس نکنم، اما به عنوان یک انسان، او را موجودی ارزشمند بدانم و حریم او را حفظ کنم. پس علاقه و احترام دو مفهوم متمایز و مرتبطند. در واقع لزومی ندارد که ما به فردی که مورد احترام ماست، علاقه داشته باشیم. اما عکس این قضیه معمولا صادق است که فرد مورد علاقه، مورد احترام نیز هست. اگرچه توانایی احترام گذاشتن، به عشق و علاقه فرد به همنوعانش وابسته بوده و به نوعی محصول آن است، اما ما می توانیم از این هنر برخوردار باشیم که شخصی را دوست نداشته باشیم و در عین حال حریم او را حفظ کرده و به او احترام بگذاریم. تمایز احترام و علاقه نشان دهنده این است که صرف بی علاقگی یا احساس تنفر نمیتوان مجوز بی احترامی باشد، زیرا این دو مقوله از هم منفک هستند. بنابراین دقیق تر آن است که احترام را همان ارزشمند دانستن انسان و مواجهه غیر ابزاری با افراد بدانیم، و علاقه را محصول آشنایی و شباهت میان افراد و ارتباط و شناخت عمیق تر آنها با یکدیگر. در این صورت دیگر ضرورت با هم بودن احترام و عشق منتفی می گردد و ما می دانیم که ناراحتی، خشم و نگرش منفی ما نسبت به برخی اشخاص نمی تواند بهانه ای برای بی حرمتی به آنها باشد.( دکتر کریم افشاری نیا/ مرداد۹۶).
Beautiful mind
@Afsharynia
https://t.me/afsharinia
