ЎЗБЕГОЙИМ КАНАЛИ

📹 “Ўғлимни бахтсиз қилдим” I

🔶 Бўлган воқеа.


┄┅অঠই 🕋 ইঠঅ┅┄
📺   КАНАЛМИЗДА ИҚРОР. 
🔺𝕂𝕒𝕟𝕒𝕝𝕚𝕞𝕚𝕫𝕘𝕒 𝕆𝕓𝕦𝕟𝕒 𝔹𝕠'𝕝𝕚𝕟𝕘➖⬇️
https://t.me/joinchat/AAAAAFU_ki2DuwdoBGuycg

📹 Биз соғинган тарона

Алишер Рўзметовнинг ўғли
Хожакбар Рўзметов


Яқинлармизга юборамиз

🌼🌸🌺
┄┅অঠই 🕋 ইঠঅ┅┄

🔺𝕂𝕒𝕟𝕒𝕝𝕚𝕞𝕚𝕫𝕘𝕒 𝕆𝕓𝕦𝕟𝕒 𝔹𝕠'𝕝𝕚𝕟𝕘➖⬇️
https://t.me/joinchat/AAAAAFU_ki2DuwdoBGuycg
Каналга киришни унитмадизми 👆

​​Отамнинг ҳамма билан талашиб, жанжаллашиб тўплаётган мол-дунёси буюрармиди? Бир умр милицияда ишлаб, ҳаммадан юлиб йиққанлари яхшилик келтирармиди? Ҳаромдан топилган давлат яхшиликка буюрармиди? Отам на отасини,  на онасини дуосини олмаганлар, уларни уриб, дўппослаб касал қилиб қутилганлар. Бобомнинг хизматларини отам эмас, бир рус аёл билан унинг қизи қилди. Гоҳида шуларни ўйлаб, ўзимга ўзим дейман: "Ўз ота-онасига яхшилик қилмаган, уларнинг қадрига етмаган одам ўз боласига қилармиди?" Одамгарчилик қилиб, кўргани борсам: "Ҳа, нега келдинг?", деб қон йиғлатиб жўнатадилар. Қандай қилиб кўргани борай, айтинг?!
2023 йил 22 декабрда Женя хола оламдан ўтди... Ҳеч ким абадий эмас, ҳамманинг жони омонат! Ҳар ким албатта, ҳисоб қилинади. Ҳеч бир амал, ҳеч бир нарса жавобсиз қолмайди! Бу дунёдаги ғам-ғуссалар бир кун тупроққа кўмилиб унут бўлади, лекин... Қиёматда инсон ўша чеккан ғам-ғуссаларини қасосини олиш учун қайта тирилади! Аллоҳ таоло адолатли Зот! Кимнинг кимда нима нарсаси қолиб кетган бўлса, Қиёматда албатта, олиб беради. Лекин... сеҳр, иссиқ-совуқ, ёлғон гувоҳлик каби ишларда Аллоҳ таолонинг қаттиқ, аччиқ, аламли азоби бордир! Сеҳр ва иссиқ-совуқ қилувчилар эҳтиёт бўлсинлар, агар шу ишларнинг устида ўлсангиз сиз АБАДИЙ жаҳаннамга кирасиз! Сизларга қилган Ҳаж ва Умраларингиз ҳам ёрдам бермайди!
Бу ўткинчи дунёда яхшилик кўрмай, азоб-уқубатларда умр кечирган, ота-она, ака-ука, қайнона-овсин, фарзандлар ва ҳаказолар тарафидан зулм кўрганлар, улар тарафидан синалганлар... Сизлар ҳеч тушкунликка тушманг! Бу дунёда кўз ёш тўкканлар, Қиёматда албатта, севинчдан юзлари порлайди!
Хотима ўрнида айтмоқчи бўлганларим... Мен ҳикоядаги Онанинг жасоратига, метин иродасига ҳавасим келди! Эр билан сингилнинг ифлослигига қарамай қизларини уларни кўргани юбориши, ота хизматига шай туришни ўргатиши бу улкан мардлик! Буни ҳар ким қилолмайди! Ҳикоядаги мени севинтирган ҳолатлардан яна бири... қаҳрамонимизнинг бидъат, ҳаром ишларга аралашмаслиги, уларни ҳаётида қилмаганлиги, ишонмаганлиги таҳсинга лойиқ... Ёлғиз аёл боши билан икки қизини чиройли тарбия қилиб, уларга Аллоҳни танитиб, покиза қилиб узатиши... топилмас ҳазинадир... Ҳикояни ёзиш давомида мен бу Онага тасаннолар айтдим. Шунча синовларга қарамай Онанинг 65 ёшга кирганлиги катта ютуқдир! Аллоҳ таоло баракали умр берсин! Қаҳрамонимизнинг кўрган-кечирган аччиқ тақдирининг мукофотига... Фирдавс жаннатини тилаб қоламан!

(тугади)

Зулфия Маҳмуд.

🌸🍂🍁
https://t.me/joinchat/AAAAAFU_ki2DuwdoBGuycg

Алҳамдулиллаҳ... Аллоҳ азиз қилганни, бандаси хор қилолмас экан. Онам икки қизи, икки куёви, еттита неваралари ардоғида.
Холамни кўй ўйлайман... Ўз опасини оиласини бузди, икки қизини тирик етим қилди. Охири нима билан тугар экан-а? Холам катта фарзандини 27 ёшида одамлардан беркиниб, бошқа уйида тўй қилиб узатди. Сабаби келган ҳар бир совчиларга қўшнилар тарафидан яхши гаплар бўлмагани эди. Холамнинг битта невараси бор. Кейинги фарзандлари ҳам пишиб, етилиб ётибди. Синглим 28 ёш, укам 26 да, кенжаси 23 да. Холам билан алоқани узган тоғаларим катта тоғамдан кейин яна секин борди-келдини йўлга қўйишди. Унгача холам билан кўпнинг алоқаси кесилган эди.
2004 йил аям оламдан ўтдилар. Бир пайтлар холамнинг ифлос ишларига гувоҳ бўлган тоғаларим: "Қишлоққа қадам босмасин! Ўлдирамиз!", дейишган экан. Шундан кейин холам қишлоққа бормаган... Аям вафот этганларида мен бир ойлик келин эдим. Онам билан бирга қишлоққа бордик. Катта холам катта тоғамдан чўчиброқ: "Синглингиз билан куёв келса уйга киргизинг, индаманг! Уни ҳам онаси-ку", дедилар. Тоғам индамадилар... Жанозага отам билан холам биздан кейин кириб боришди... Ҳеч ким индамади... Холам бир бурчакка ўтириб олиб йиғлаганди, ўшанда... Ҳамма келганлар холамга нафрат билан боқишарди... Ҳа, нафратга арзийдиган ишлари кўп эди, унинг... Ҳа, лаънатга арзийдиган ишлари кўп эди, унинг... Уста Ширинда туришганида ўз кўзим билан кўрганим, гувоҳ бўлган бир нарсани эслатиб ўтгим келди... Битта хонада дастурхон қилиб солинган оқ чит, устига косада ун, унни ўртасида шам турарди. Ва шу хонасига кирмоқчи бўлсак: "Кирмаларинг у мени чиллахонам. Мен эскичани бўйнимга олганман", дерди. Холам умрини сеҳр-жоду, иссиқ-совуқ каби ҳаром ишлар билан хароб қилди. На ҳаётида ҳузур бор, на юзида нур... Онам сабрнинг орқасидан яхшилик ва лаззатга эришдилар. Аллоҳ таолонинг онамга мукофоти - ақлли, ибодатли, фаросатли, жонкуяр мард куёвларни бергани бўлди! Ўғиллардан-да аъло, ўғиллардан-да меҳрибон, алҳамдулиллаҳ... Биз синглим билан жуда яхши оилаларга келин бўлиб, тиниб-тинчидик...
Ўша пайтлар онам шаҳарда ёлғиз қолганларида катта тоғам: "Қишлоққа қайт, ўзим ёрдам бераман", деган эканлар. Онам: "Йўқ! Ҳеч қайтмайман, келинойим ва келинларимни олдида тилим қисиқ бўлиб юришни хоҳламайман. Ўзим ва қизларим учун ўзим ҳаракат қиламан. Ҳеч кимни тинчини бузиш ниятим йўқ", деб бормаган эканлар.
Зулфия опа, мен оиламдаги воқеаларни ор қилиб, уялганимдан қайниларим, овсинларимдан беркитганман. (Онамни ажрашиб кетганларини билишарди, лекин отамга холам тегиб олганларини билишмасди. Совчиларга онамнинг ажрашиб кетганлари айтиларди, хоин эса холам эканлиги айтилмаганди) Улар эса қаерлардандир эшитиб қолишибди. Овсинларим бир-икки марта гапириб, устимдан кулишди. Мен тан олмадим. "Ёлғон!", деб туравердим. Синглим ҳам менга ўхшаб оиласига айтмаган. Синглимни бешта қайнагачиси, тўртта овсини бор. Улар ҳам аллақаерлардан эшитишибди ва синглимни ўртага олиб савол-жавоб қилишибди. Синглим: "Ҳа, шундай бўлган. Лекин бу ишларда бизнинг айбимиз йўқ", дебди. Шундан сўнг улар жим бўлишибди. (Кимни нима ҳаққи бор, бировнинг оилавий ишларига аралашиб... Нега қайнагач, қайнисингил, овсинларнинг кўплари ўз ишларини қилмай, ўз ташвишларини қилмай келинларнинг кетига тушиб, ҳисоб сўраб юрадилар? Ёки сувни лойқалатиш шунчалар лаззат берадими?)
Ҳаёт қисқа, гина-аразларга арзимайди. Силаи раҳмни ўйлаб отамни кўргани боргим келади, лекин журъат қилолмайман. Нега биласизми? Холам билан қизлари: "Қизларингиз келмасин!", дейишган. Нима бўлганда ҳам ўгай сингилларим ва ўгай укаларимни яхши кўраман. Мен уларга ўхшаб кўксиларидан итармайман, келсалар бажонидил қабул қиламан.
Ҳамма нарсанинг хотимаси бор-ку... Холамнинг хотимаси нима билан тугар экан, қизиқ... Бобом шунча мол-дунё йиғдилар, бир рус аёлнинг уйида вафот этдилар. На йиққанлари ўзларига буюрмади, на фарзандлари қойиллатиб хизматларини қилишмади...

Биз отам онамни кўчада қолдиришларидан қўрққанмиз. Сабаби бир гапларида: "Оналарингни бу ердан олиб кетларинг", деган гаплари эди. Мен бир ҳовлида уч овсиним, қайнота-қайнонам билан яшардим. Синглим ҳам қайнота-қайнонали, катта даргоҳга бешинчи келин бўлиб тушганди... Алоҳида яшасак ҳам майли эди. Онамни жон деб олиб кетардик. Лекин... шароит...
Онамнинг ниятлари доим мен билан яшаш эди. Ўша йили қайнона ойижоним оламдан ўтдилар. Онам: "Энди мен билан яшанглар. Барибир мен ҳам бир ўзимман, қачонгача сизлар ҳам уч оила бир ҳовлида сиқилиб яшайсизлар... Келинглар бирга яшаймиз", дедилар. Онамнинг қарорларини ўйлаб кўрдик ва онамнинг ёнларига кўчиб ўтдик.
Бир куни ишдан келдим. Бироз ўтиб отам келиб тўполон қилдилар. Болаларим қўрқиб кетишди. Шунда биринчи бор отамга қаттиқ гапирдим: "Сизга нима етмайди? 2-3 тадан уйингиз бўлса, 2-3 та мошинангиз бўлса... Шу уйга қараб қолган жойингиз йўқ-ку, муҳтож эмассиз-ку". "Сенлардан бошқа яна 4 та болам бор. Менга шу уй керак!", дедилар отам. Шундан кейин отамнинг уйларига бормай қўйдим. Фақатгина синглим бориб-келиб юрди. Синглим ҳар борганида яхши гаплар билан отамни фикрларидан қайтармоқчи бўлибди, лекин отам ўз гапларида туриб олибдилар. "Агар Динара уйни сотмаса, мени ундай қизим йўқ! Оқ қиламан!", дебдилар. Бу ишларга гувоҳ бўлган Женя хола отамга қаттиқ гаплар гапирди-ю, отам билан алоқани узди. Бу гап-сўзлар 5 йилгача давом этди. Мен силаи раҳмни ўйлаб, уйни сотишга рози бўлмоқчи бўлдим, сўнг... кўчада қолишимиздан қўрқдим. Чунки бобом бир пайтлар ўз акаларининг ўғлига уй совға қилган эканлар. Бобомдан кейин отам амакиваччалари билан тортишиб уйни олиб қўйганлар. Ўша одам ҳозирда уйсиз сарсон-саргардон бўлиб, ижараларда юрибди. Бизнинг бошимизга ҳам ўша одамнинг куни тушмасидан олдин, ҳокимиятга чиқиб юристлар билан маслаҳат қилдим. Улар ҳужжатларни кўриб чиқиб: "Қўрқманглар! Бувингизга давлат томонидан шу уй берилганда ордерга ҳаммаларингиз ёзилгансизлар. Ўзаро келишиб сотиб бўлишмасангиз суд орқали тенг бўлинади", дейишди. Шундан сўнг...  кўнглим хотиржам бўлиб сотишга қарор қилдим. Уй сотиш осон эмас экан. Жуда кўп ҳаракатлар, намозларимда Аллоҳга қилган дуоларимдан кейин уйга харидор чиқди. 2022 йил февраль ойида уй сотилди. Отам келишув бўйича 10.000$ олишлари керак эди. Тўполонлар билан 12.000$ қилиб олдилар. Биз тўйиб кетганимиздан: "Олсин, бундан кейин бизни тинч қўйсин", дедик. Бизга теккан пулга Юнусободдан эски, ремонтсиз тўртинчи қаватдан 3 хона уй олиб, кўчиб ўтдик.
Мен уйга ачинмайман. Мен отамнинг меҳрига тўймаганимга ачинаман. Бир оғиз: "Болам, қизим", деган сўзларини эшитсам эди. Ўртоқларим оталари ҳақида тўлиб гапирсалар, менинг ичим ёнади. Қизимга ҳавасим келади, отаси: "Онаш", деб чақирадилар.
Ҳамма қариндошлар, айниқса отамнинг қавми отамни баттар ёмон кўриб кетишди. "Қўй, қизларингга ундай қилма!", деб насиҳат қилганлари кўп бўлди. Лекин отамга насиҳат бекор эди.
Отамни ҳатто ўз қўшнилари ҳам ёмон кўришади. Сабаби фарзандлари қўшни болалар билан жанжаллашгани... Сабаби қўшнининг болалари устидан ёзиб берганлари... Отам 3000$ га аризаларини қайтариб олишлари мумкинлигини айтганларида, ўша қўшни йигит: "Менинг бундай пулим йўқ. Қаматса қаматаверсин", деган экан. Отам аризани қайтариб олмаганлар, у йигит эса қамалиб кетди.
Онамни ҳалигача отам томон ҳурмат қилишади. Онам билан алоқаларини узишмаган. Отамнинг амакиларини қизи Гули аммам онам билан доим борди-келди қилардилар. Тақдирнинг аччиқ қисмати экан,  Гули аммам саратон билан оғриб қолдилар. Онам кўргани борганларида: "Сизларни билмаган акамни кўзлари кўр бўлсин", дегандилар эзилиб. 52 ёшларида Гули аммам вафот этдилар. Жанозага биз ҳам бордик. Қариндошлар ичида онамнинг ёшлари катта бўлгани учун ҳар бир ишни онамнинг маслаҳатлари билан қилишди. Жанозадан кейин кетишга отланар эканмиз, қариндошлар онам билан йиғлаб хайрлашдилар: "Келинойи нима бўлганда ҳам биз сизни яхши кўрамиз". "Мен ҳам сизларни яхши кўраман. Чунки сизлардан ёмонлик кўрмадим. Нима бўлган бўлса ўша инсон билан ўртамизда бўлган", дедилар онам.

📝ШАЙТОН ХОЛА.......   2 қисм

(Бўлган воқеа)

Бир куни холам қизи Нигорага: "Аданг келганида: "Нодира чўнтагингизга тирноқ солаётганини кўриб қолдим. Қизингиз бизни иссиқ-совуқ қилиш учун келяпти", дейман. Сен: " Ҳа, ада мен ҳам кўрдим", деб айтасан деди. Отам ишдан келдилар. Холам ва қизи тузган режалигисини бажаришди. Отам бизнинг устимиздан қилинган ҳамма туҳматга ишондилар. Сўнг... мени ва синглимни урушиб, йиғлатгандилар. Холамни мақсади бизларни келтирмаслик эди, отам эса холамнинг бу қабиҳ ниятини тушунмасдилар.
Бир куни холамнинг уйини йиғиштираётиб, бир қутига кўзим тушди. Қутидаги китоблар ичидан холамнинг кундалик дафтарини топиб олдим. У ерда холамнинг барча ифлосликлари, ҳатто: "Икки қизи ўлсин!", деб бизларни жуда ёмон гаплар билан эслаганини ўқидим. У қилган барча иссиқ-совуқ ишларини ҳаммасини дафтарга битиб қўйган эди. У дафтарнинг номи "Темир дафтар" эди. Йўқ! У дафтарнинг номи "Қиёматга ҳужжат" эди.
Холамни ифлос эканини билар эдим, аммо бу даражада шарафсиз, инсофсиз эканини билмагандим. Дафтарни ўқиб сесканиб кетдим. Бутун вужудим музлаб қолганди. Қўрққанимдан тезда дафтарни қутига солиб, қутини жойига қўйдим. Кўрганларимни ҳеч кимга айтмадим. Энди бўлса: "Нега ўша дафтарни олиб қўймаганман, нега ҳужжат, далил учун сақлаб қўймаганман", деб афсус қиламан. Майли, бу ҳам Аллоҳнинг хоҳиши, албатта...
Онам ўқитувчининг ойлиги билан рўзғор тебратишга қийналиб кетган эдилар. Ишдан бўшаб, савдо қилиб кўрдилар, бўлмади. Сўнг... каттароқ ширкатга фаррош бўлиб ишга кирдилар. Ва қўшимчасига кир ювучилик қилиб юрдилар. Таниш-билишлар: "Ипподромда бош ошхона бор, юрғизиб кўрсангчи", деб маслаҳат беришди. Ошхонага ишга ўтдилар. У ерни қўлларидан келганича юрғиздилар, мен ҳам синглим билан дарсдан кейин бориб қарашардик. Ўша йили Ипподром бозори ёпилиб кетди. Онам ишсиз қолдилар ва афғон эр-хотин элчиларининг уйида хизматкор ва ошпаз бўлиб ишлаб юрдилар.
Йиллар ортидан йиллар ўтди... Онам бизларни боқиш учун қандай ҳалол меҳнат бўлса барчасини қилдилар. Холам икки қизидан сўнг... кетма-кет икки ўғил туғди. Бизлар билан қўшганда 6 та фарзанд бўлган эдик.
Мен 1998 йил мактабни битирдим. Тикувчиликка қизиққаним учун ва бу ҳунарни пухта эгаллашим учун онам мени ОДО (Офицерлар саройи қошидаги бичиш-тикиш курси) га олиб бордилар. У ерда 3 йил ўқидим ва уйда саруполар тикиб, буюртмалар қабул қилиб, онамга ёрдам беришни бошладим. Синглим ҳам мактабни битирди. Ва Тиббиёт коллежига ўқишга кирди. Мен олий таълим олгим келиб Университетга ҳужжат топширдим. Лекин.. кира олмадим. Синглим коллежни битириб Низомий номидаги Педагогика Университетига ўқишга кирди. Ва ўқишни муваффаққиятли битириб, олий маълумотли бўлди.
Онам 2004 йил мени, 2007 йил синглимни чиройли, кам-кўстсиз қилиб узатдилар. Синглимни тўйида бобом онамга холамдан рози эмасликларини айтиб, холамни ёмонлаган эдилар. Ва бўлган ишларда афсусда эканликларини ҳасрат қилганларида, онам: "Адажон, мен ҳам шундай бўлишини хоҳламаганман, ўтган иш ўтди, тақдир экан", дегандилар.
Мени ҳам, синглимни ҳам биринчи фарзандларимиз ўғил бўлди. Онам яна чиройли совға-саломлар қилиб ақиқамизни ўтказиб бердилар. Ҳар замонда бир болаларимиз билан отамни кўргани бориб турардик. Ҳайит, йиғинларда отамнинг таваллуд кунларида эса турмуш ўртоқларимиз билан бирга бориб зиёрат қилардик.
2010 йил бобом оламдан ўтдилар. Холам менга бобомнинг маросимларида ёрдамлашишимиз кераклигини айтди. Биз турмуш ўртоқларимиз билан отамнинг ёнларида, хизматларида туриб бердик.
Бир борганимда холам: "Бизга яна уй керак!", деди. "Нимага?", деб сўрадим. "Болалар катта бўляпти, ўғилларим уйланса ҳаммамиз алоҳида яшашимиз керак", деди. Холамнинг нияти кейинроқ фош бўлди. 2016 йил отам: "Уй онамни уйи. Онамнинг номига олинган. Мен меросхўрман, уйни берасанлар ёки сотаман", дейишга тушдилар. Бир кун келиб отам қуда-андалар, куёвлар олдида яна шу машмашани қайтарадилар деб ўйламагандим.

​​Ўша бизга ажратилган 2 хонали уй, Уста Шириндаги 2 қаватли эски уйдан ажратилган эди. Суд комиссияси уйни қайта ўрганиш чоғида, уй газ билан (АГВ) иситилиши аниқланган экан. Қайта суд бўлганда, онам икки ёш гўдаги билан 2 хонали газ билан иситиладиган (АГВ) уйда яшашлари тўғри эмаслиги айтилган ва суд 4 хонали уйни қайтадан бизга ажратган экан. Лекин... отам уй эгасининг меросхўри бўлгани боис, суд онамни отамга 1000$ тўлаши ҳақида қарор чиқариб беради. Бу 1993 йил ёки 1994 йиллар эди. 1000$ ўша пайт учун жуда катта пул эди. Айниқса ўқитувчи бўлиб ишлайдиган онам учун топилмас, ҳаёл қилиб бўлмас рақам бўлган.
Отам уйга эга чиқолмаганидан аламзада бўлганлар. Шу сабаб бизларга қандай бўлмасин зарар бериш пайида бўлгандилар. Бир куни отам бизлар уйда йўқлигимиздан фойдаланиб келибдилар ва онамнинг дипломини, тилла тақинчоқларини олиб кетаётганларида устиларига келиб қолгандик. Лекин отам барибир ўша нарсаларни қайтариб бермаганлар. Бошқа сафар эса... онам ишдан уйга қайтаётганларида, отам онамни йўл юзида пойлаб ўтирадилар ва онам йўлдан ўтаётганларида отам онамни мошинасида уриб ариққа тушириб юборадилар. Қўшниларнинг ёрдами билан онамни Жуковскийдаги касалхонага олиб боришади. Онамнинг шаҳарда бизлардан бошқа ҳеч кими йўқ эди... Катта холамнинг ўғли Тўлқин, Низомий номидаги Педагогика Институтида ўқиши ва талабалар уйида яшаши бизларга катта ёрдам бўлган. Онам бизларга қараб туриши учун шу жиянларига илтимос қилгандилар. Ва онам шифохонадан тузалиб чиққунларигача Тўлқин тоғам бизларга қараб турган эдилар.
Кунларнинг бирида онам билан бозор қилгани бордик. Бозорда онам курсдош дугоналари Люда опа билан кўришиб қоладилар. Улар институтда учта қалин дугона бўлишган экан. Онам, Люда опа, Гулчеҳра опа... Ҳаммалари турмуш қуришгач, бир-бирларидан узоқлашиб кетишган экан. Бир-бирини топган икки дугона жуда севиниб кетишган эди. Люда опа: "Эринг яхшими?", деб сўраганида... онам ажрашиб кетганларини айтгандилар. Люда опа ишонмай: "Ҳазиллашяпсанми? Ҳазиллашма!", деганида... онам ҳазил эмаслигини, ҳаммаси рост эканлигини тушунтиргандилар. Люда опа ҳайрон бўлганича онамни кечги маҳалга уйига таклиф қилганди: "Кел, уйда бемалол гаплашиб ўтирамиз!" Ўша куни кечқурун меҳмонга Люда опаникига бордик. Уйи бизнинг уйга яқин ерда экан. Люда опани мендан 4 ёш катта қизи бор экан. Исми Камола эди. Люда опа қизи Камолага, отам онамни қандай севганини, онам учун нималар қилганини тинмай мақтаган эди. Ора-орада онамга қараб: "Ҳеч ишонолмаяпман, бўлган ишларга", деб қўйганди. Мен бу гапларни эшитиб отамни соғинардим... Отам билан 7 йил бирга яшадик. Тинч ва бахтли яшаган кунларимиз эса жуда саноқли... Мен ўша саноқли кунлардаги ширин дамларни чунонам соғинардим-ки...
Отам ҳар доимгидек шанба, якшанба кунлари бизни олиб кетишга келардилар. 1993 йил холам қиз туғди, исмини Нигора қўйишди. Отам билан холам бизни кўчиртиролмаган ўша Уста Шириндаги 2 хонали уйга кўчиб ўтишди. Отам 3 ойлик таътилда ҳам бизни олиб кетардилар. Отам ишда бўлганларида, холам бизларга ўгайлигини кўрсатарди. Отам ишдан келишларига бизларни ёмонлаб, туҳматлар қилиб, бизларни келтирмасликка ҳаракат қилар эди. Онамдан гап очилса, отам онамни сўкиб, ҳақорат қилардилар. Холам эса отамнинг важоҳатидан фойдаланиб: "Буни онаси сиз билан ярашиб олиш учун иссиқ-совуқ қилади", дерди. Мен бу гапларни онамга келиб айтсам, онам: "Агар иссиқ-совуқ бор нарса бўлганида, ҳамма яхши яшамасмиди?", дегандилар. Онам бундай ёлғон ишларга ишонмасдилар. Ким қандай бўлса, бошқаларни ҳам шундай ўйлайди!
Орадан 2 йил ўтди... Холам яна қиз туғди, исмини Наргиза қўйди. Биз 4 та қиз бўлдик... Динара, Нодира, Нигора, Наргиза...
Синглим Нодира билан ўгай сингилларимизни яхши кўрдик, ажратмадик, ўгайдек муносабатда бўлмадик... Улғайиб қолганимиз сабаб отамни олиб кетишлари анча камайиб қолганди... Шунинг учун ўзимиз борадиган бўлдик...

давоми бор

🍂🍁🌸
https://t.me/joinchat/AAAAAFU_ki2DuwdoBGuycg

Аям бу ишлар иссиқ-совуқлигини, қизининг жирканч йўлда эканлигини тушунганларида жуда кеч бўлган эди. Чунки... анча аввал холам бизникида яшаётганида онам холамнинг қадами эгри босилаётганини аямга айтганларида, аям: "Сан синглингни чиқиштирмаяпсанми?", деган эканлар. Шу билан онам ҳам индамаганлар.
Холам Тошкентга қайтгач, яна тинчлигимиз бузилади. Яна жанжаллар, яна калтаклар... Отам биз билан яшамай қўйгандилар... Кўчадан келганларида кўзлари қонга тўлиб кириб келардилар ва онамни бўғиб, дўппослаб урардилар. Биз гўдак эдик... "Ада, урманг", деб йиғлардик халос... Қўлимиздан бирон нарса келмасди... Бир сафар отам онамни уриб, ойналарни синдиргандилар. Мен ёрдамга қўшнини чақирмоқчи бўлиб, югурганман ва ойна синиқлари оёғимни кесиб ташлаганди. Қўшниникига чиқиб: "Ёрдам беринг, адам ойимми урваттилар", деганман шошиб. Қўшни эса менинг қонаб ётган оёқларимни кўриб тез ёрдам чақирганди. Тез ёрдам етиб келган ва уйнинг аҳволини кўриб отамга: "Агар яна шундай бир тўполон бўлса, қизингиз соқов бўлиб қолади", деганди. Мен ўшанда қаттиқ қўрқувга тушиб қолгандим, қўл-оёқларим силкиниб, титрардим. 1-синфга борганимда мени олиб кетишга отам келганлар. Ўшанда устозим: "Қизингиз дарсда ҳаёлда ўтиради, дарсларни тушунмаяпти, уйдаги шароитинглар қанақа?", деб сўраган эди. Ўшанда отам ҳамма нарсани тўғрисини айтган эдилар. Устозим отамга узоқ насиҳат қилганлари ҳали ёдимда...
Жанжаллардан чарчаган онам, аямга яна хабар берадилар: "Ойи, олиб кетинглар, оилам бузилиб кетяпти". Аям яна катта холам билан бирга Тошкентга келишади, лекин... холамни олиб кетишолмайди. Холам: "Кетмайман, ҳеч қачон бормайман", деб туриб олади ва Тошкентда қолади...
Отам онам билан неча маротаба ажрашиб қутилмоқчи бўлганлар. Лекин... онам оиласини сақлаб қолиш учун кўп ҳаракат қилганлар. Қанча-қанча калтаклар бошларида синганига қарамай, ажрашишни ўйламаган эканлар. Охири фойдаси бўлмагач, ажрашишга рози бўладилар.
Биз онам билан Юнусободдаги уйимиздан, Чилонзордаги 4 хонали уйга кўчиб кетадиган бўлдик. Кетадиган кунимиз бобом келдилар, кўчишимизга ёрдамлашиш учун қишлоқдан катта холам келдилар. Онам холам билан нарсаларни йиғиштирардилар, бобом эса онамга жуда оғир гапларни гапириб ўша уйда қолишга кўндирмоқчи бўлган эдилар. "Қизларинг катта бўлса бузилиб кетади, ҳатто кимлардан туққанини билмай ўтирасан", деб қўрқитмоқчи бўлганларини яхши эслайман...
Биз ўша бувимга олинган, отам билан холам беркиниб яшаб юрган, Чилонзордаги уйга кўчиб ўтдик. Холам эса аямдан, тоғаларимдан қочиб ижара уйларда яшаб юрди. 1992 йил бу уйга кўчиб келганимизда, мен 2-синфда ўқир эдим. Синглим 1-синфга боришни бошлади. Онам ўзларининг ишларига қатнардилар. Ҳар якшанба кунлари отам бизни холам билан яшайдиган уйига олиб кетардилар, онамнинг қаршилик қилганларига бирон марта гувоҳ бўлмаганман. Баъзан отамни онамга қилган, қилаётган ноҳақликларини кўрганимизда нафратимиз қўзиб кетса, онам: "Бундай қилманглар, ёмон гапирманглар, нима бўлганда ҳам сенларнинг отанг", дердилар.
Отам ҳеч тинчимадилар... "Болларимни оламан, мен билан яшашади", деб судлашдилар. Суд эса бизларни онам билан қолишимизга қарор чиқариб берганди.
Отам барибир тинчимадилар... "Бу уй менинг онамнинг номига олинган, уй онамнинг уйи, ўртадан бўламиз. Сенларнинг ҳаққиларинг йўқ!", деб яна судга даъво очдилар. Суд уйни отамга қолдириб, онамга 2 хонали уйга чиқиб кетишига қарор чиқариб берди.
Бечора онамга эрини бергани, бахтини бергани камдек энди 4 хонали уйини бериш жуда алам қилган эди. 4 хонали уйдан чиққиси йўқ эди... Ўша кун келди... Бизни уйдан чиқариш учун отам билан суд ижрочилари келадиган кун, онам мен ва синглимни олиб уйдан чиқиб кетгандилар ва кечгача то суд ижрочилари қайтиб кетгунгача кўчада юрган эдик. Уйдан кетмаслик учун онам шундай йўл тутган эдилар. Ўшанда отам ижрочиларга: "Эшикни бузиб кирайлик, нарсаларни кўчага чиқариб қўяверайлик", деган эканлар. Суд ижрочилари эса: "Бундай қилишга ҳаққимиз йўқ, аёлингизни ўзи бўлиши керак", деб кутиб-кутиб қайтиб кетишган экан. Эртаси куни онам ишни қайта кўриб чиқишлари учун отамни судга берадилар.

Онамнинг иш кунлари холам, отамга онамни ёмонлагани ёмонлаган эди. Ваҳоланки отамнинг бутун қариндошлари: "Фалончидака келин йўқ. Ҳам оиласини, ҳам ишини эплайди", деб мақташар ва ҳурмат қилишар эди. Ҳозир ҳам Женя хола кўп нарсани эслаб айтиб беради.
Бир куни бир жирканч воқеа бўлибди. Холам опасини ёмон кўрсатиш учун бобомга телефон қилибди. Бобом Женя холани уйида бўлганлар. Бобомга: "Тез етиб келинг, илтимос. Опамни ўйнаши келди, йўлакда гаплашиб туришибди", дебди. Ўша пайт чироқдан инспектор келиб қаватдаги шитни очиб ҳисоблагични текшираётган бўлган экан. Холам эса пайтдан фойдаланиб қолиш учун шу разилликни бошлаган. Отам ишда бўлгани учун бобомни чақириш холамга қулай бўлган. Женя холани уйи яқин бўлгани учун бобом тезда етиб келган. Ва холамдан: "Қани, қаерда?", деб сўраганлар. Холам юқори қаватни кўрсатиб: "Тепага қочиб чиқиб кетди", деб жавоб берган. Бобом юқорига чиққанида, инспектор қўшнини уйидан чиқиб келаётган бўлган. "Сен кимсан?", сўраган бобом. "Чироқдан келдим, инспекторман", деган. Бобом бу ишлар холамнинг нағмаси эканлигини тушуниб қайтиб кетган эканлар.
Онам синглиси туфайли оиласида тинчлиги бузилаётгани учун холамга талабалар ётоқхонасида яшашини айтганларида, холам онамнинг бу таклифига индамай рози бўлади. Чунки... у аллақачонлар поччасини йўлдан уриб бўлган, ғишт қолипдан кўчган эди. Онамнинг эса бу ишлардан хабари бўлмаган. Холам отамга ётоқхонада яшолмаслигини айтади. Отам холамни ижара уйга жойлаштиради. Кетаётганида эса онамга: "Ётоқхонага чиқиб кетяпман", деб алдаб кетади.
Уч хонали уйда яшаганимиз сабабли отам: "Шунча одамга бу уй торлик қиляпти, кенгроқ уйни ҳаракатини қилиш керак", деб бувимнинг ногиронлигидан фойдаланиб уй олишга ҳаракат қиладилар. Ҳаракатлар натижасида давлат Чилонзордан 4 хонали уй беради.
Бувимни аҳволлари оғирлашиб касалхонага тушадилар. Онам ишга, ишдан касалхонага, касалхонадан боғчага, боғчадан бизларни олиб уйга тикувчининг мокисидек қатнай бошлайдилар. Кунлари шу тарзда ўтади ва Чилонзордаги янги уйни бориб кўришга вақтлари бўлмайди..
Бир куни бобом Женя хола пишириб берган лиқлиқ (холодец)ни олиб бувимни кўргани касалхонага борибдилар. Бувим бобомга: "Кейинги сафар сиз овора бўлиб келманг, Женя келсин "холодец" ҳам олиб келсин", дебдилар. Бечора бувим Женя холани қандайлигига қизиққан бўлсалар керак... Кўп ўтмай Женя хола бувимни кўргани борган. "Как ты Зоя?", деб ҳол сўраган экан. Бувимни исмлари Зуҳра бўлган. Бироз гаплашиб ўтиришгач, Женя холани кетишга тараддудланганини кўрган бувим: "Женя, сочларимни тараб, ўриб қўясанми?", деганларида, Женя хола мамнуният билан бувимнинг сочларини тараб, ўриб қўйган экан. Орадан кўп ўтмай, 1987 йил бувим оламдан ўтган эканлар.
Орадан 2-3 йил ўтиб кетади... Онам ишдан чиқиб, Чилонзордаги янги уйини кўришга борадилар. Уйга яқинлашганларида отамнинг мошиналарини кўриб ҳайрон бўладилар. Онам уйга кирмасдан бир қўшнидан: "Бу мошинани эгасини танийсизми?", деб сўрайдилар. Қўшни: "Ҳа, танийман. Қўшнимиз бўлади, анчадан бери хотини билан бирга шу ерда яшайди", деб жавоб беради. Онам учинчи қаватга чиқиб, эшикни тақиллатадилар. Бахтга қарши эшикни отам очадилар, ичкаридан эса холам чиқиб келади. Қўрқоқ олдин мушт кўтарар! Отам онамни уриб кетадилар: "Нега келдинг?"
Юзлар очилади, сирлар фош бўлади. Онам зор-зор йиғлаб уйга қайтадилар ва дардини кимга айтишни билмай ўгай қайнонага қўнғироқ қиладилар. Қўнғироқни кўтарган Женя хола онамнинг изтиробли овозини эшитиб нима бўлганини сўрайди. Бўлган воқеаларни эшитган Женя хола: "Ким экан, у аёл?", деб сўрайди. Кимлигини айтолмай қийналган онамни Женя хола қистайвергач: "Синглим", деб жавоб берадилар.
Онам қишлоқдаги катта холамга қўнғироқ қилиб, бор воқеаларни айтиб берадилар. Ва: "Онам билан келиб синглимни олиб кетинглар", деб йиғлайдилар. Аям (бувим) билан катта холам келиб холамни олиб кетишади. Аммо кўп ўтмай холам қишлоқдан Тошкентга қочиб келади. Аям онамга: "Эплолмаяпман, нима қилай?", дебдилар. Шунда онам ошхонада 3 литрлик идиш ичига сийдикка ивитилган ловия билан мошни топиб олганларини аямга айтибдилар.

📝ШАЙТОН ХОЛА....... 1 қисм

(Бўлган воқеа)

Аллоҳ таоло Одамни яратаётганда унинг тупроғига ғам-андуҳ, синов, дардни кўпроқ, кулгу-хурсандчиликни камроқ қорганми (дейман)... Ўзи билгувчи! Инсон туғилганидан то ўлгунича асосий йиллари қийинчилик, ташвиш, касаллик, дард-алам, қайғу, ҳар-хил синовларда ўтади ва умри қандай тугаб қолганини фарқига ҳам бормай қолади. Бу дунё синов дунёси экан... Аллоҳ таоло ҳар кимнинг тоқатига яраша имтиҳон бераверар экан. Лекин... инсон Аллоҳнинг шариатига амал қилса, ҳикояда келганидек нохушликларга дуч келмайди. Маҳрам, номаҳрам, ҳалол ва ҳаром каби нарсаларга қаттиқ қараш инсонни ҳаётини чигаллаштирмайди. Аксинча... Аллоҳ таоло доимо унинг ишларини ўнглайди ва бир маромда юрғизиб қўяди.
1975 йилда онам катта орзу-умидлар билан Туркистондан Тошкентга ўқишга борадилар. Аммо... ўқишга киролмай қишлоққа қайтиб кетадилар. Ва 1979 йил яна ўқиш учун Тошкентга қайтадилар. Ўша ерда имтиҳонларга тайёргарлик кўриб юрганларида отам билан танишиб қоладилар. Отамни отаси ўша пайтларда жуда обрўли ишда ишлаган, қаёққа қўлларини узатсалар етган ва битган. Ҳамма жойда сўзлари ўтган экан. Отам бобомга онамни институтга ўқишга киргизиб қўйишини илтимос қилган эканлар. Бобом онамни Низомий номидаги Педагогика Институти, тарих ва ҳуқуқ факультетига ўқишга киргизиб қўйган эканлар. Ўша пайтларда бобом ким ўқишга кирмоқчи бўлса албатта, ёрдам қилган эканлар.
Отам онамни қаттиқ севганларидан, ўқиш тугамасидан аввал онамнинг қўлини сўраган эканлар. Онам розилик берганлар... Лекин отамнинг оиласи рози бўлишмаган экан. Чунки отамнинг отаси шаҳарлик обрўли инсонлар бўлишган, онамнинг оиласи эса оддий қишлоқни одамлари...
Отам икки тарафни кўндиргач 1983 йил, май ойида катта, жуда чиройли тўй бўлган. 1984 йил ҳаммани бахтиёр қилиб мен туғилганман. Отам дунёларга сиғмай Москвага учиб, ўша ердаги энг яхши савдо марказларидан чамадон-чамадон совға-саломлар, мен учун турли-туман кийим-кечаклар, ўйинчоқлар кўтариб қайтган эканлар.
Бир йил ўтиб, 1985 йилда синглим дунёга келади. Ота-онам кетма-кет келган бу бахтдан севинишган, бахтиёр бўлишган. Бобом бизларни қаттиқ яхши кўрган эканлар. Айниқса мени: "Тўнғич неварам", деб бошқача суйган эканлар. Онам ўқишни битириш арафасида иккита ёш боласига қарашга қийналиб, қишлоқдан синглисини ёрдамга чақирадилар ва уни ҳам ўқишга киришига ёрдам бермоқчи бўладилар. Шаҳарга келиб опасининг бахтини кўрган холамнинг юрагига шайтон ўрмалайди. "Нега мен эмас!"
Холамнинг шаҳарда ғараз ниятлари газак олиб отамни йўлдан оздириш учун шайтон билан шерикчиликни бошлаб юборади.
Отам оилада икки ўғил бўлишган. Отам ва амаким. Бувим амакимни дунёга келтирганларидан сўнг соғлиғи ёмонлашиб, руҳиятида ўзгаришлар бошланган, кейинчалик эса жигар циррозини орттириб олган эканлар. Отам билан онам турмуш қуришларидан олдин бобом бувимни устига рус аёлга уйланиб уни уйида яшар эканлар. (Евгения Робертовна биз уни тётя Жена дер эдик. Яъни, Женя хола) Бобомнинг бу қилиғи касал бувимнинг соғлиғига қаттиқ таъсир қилган, бобом эса бувимнинг касалини рўкач қилиб қутилиб қолган эканлар. Лекин бошқа ҳаммага бу қарор маъқул келган. Бойларга ҳамма нарса мумкин! Женя хола олий тоифали ўқитувчи эди. Бобом, бувим, Жена хола онамни ва бизларни жуда яхши кўришган. Бувим чевар эдилар, бу ҳунарлари менга ўтган. Бувим бизларга кийим-кечакларни ўзлари тикиб кийдиришни яхши кўрар эдилар.
Негадир отам баъзида бувимни: "Сен жиннисан!", деб уриб, хорлардилар. Онамнинг бувимга раҳми келиб ўртага тушиб, ўзлари ҳам калтак олардилар. Бу воқеалар ҳар доим кўз ўнгимда гавдаланаверади.
Онам ҳам ўқирдилар, ҳам қайнонага қарардилар, ҳам икки қизни тарбия қилардилар. Холам онамнинг ёрдами билан ўқишга киради. Ва биз билан бирга яшай бошлайди. Онам ўқишни битириб Маданият Техникумига ўқитувчи бўлиб ишга жойлашадилар.
Шундай қилиб уйимизга яхшилаб жойлашиб олган холам, онамнинг айбини қидирар, отамга гижгижлар, йўқ нарсаларга жанжал чиқартириб, онамни бузуқ қилиб кўрсатар эди. Отам онамни ҳар кимдан рашк қилаверганидан, дуч келган кишини кўрсатиб: "Шу ҳам ўйнашингми? Ўйнашингдир балки?", деб ураверадиган бўлиб қолгандилар.

​​– Дада, дадажон, ийтимос бизни тасаб тетманг. Жон дадажон! Сиз тетсангиз, биз яна оч қоямиз. Бизни оч қойдийманг! Менга ҳеч ким шийин-шийин оҳлай, ҳам олиб беймайди… – дея “пиқ-пиқ” йиғлай бошлади.
Шодиёна қизининг сўзларидан кўзига ёш олди.
– Нега оч қоларкансан қизим? Ахир ҳамма нарсани муҳайё қиламан-ку.
– Тетиб қолсангиз кўп кемайсиз. Ойим кейин фақат кайтоска биян гуйуч писиявеяди, писиявеяди.
Икром қизини кўтариб бағрига босмоқчи эди ҳамки, Шодиёна ундан аввал Асални кўтариб, бошқа хонага кириб кетди. Қизалоқ эса жажжи қўллари билан дадасига талпинар, болаларга хос ширин тилида “фақат тетманг, тетманг” деган сўзни такрорларди.
Икромнинг қалби хўрлик, ачиниш ва яна алланечук ҳисларга тўлиб-тошди. Илгари у сира бундай ғамга ботмаганди.
У қизининг йиғисидан оталик ҳисси жўшибми ё қилмишидан уялибми, ерга қараганча ташқарига чиқиб кетди. Машинага ўтираётиб, унинг кўзига ёш қалқиди. Қаерга кетаётганини ўзи ҳам билмасди. Уловни бошқариб кетаверди. Қулоғининг остида қизининг “бизни тасаб тетманг, жон дадажон!” деган сўзлари тинмай жарангларди.
У шаҳар ташқарисига чиқиб қолганини анча вақт ўтгандан сўнг пайқади. Бир чеккада машинани тўхтатди, узоқ ўйга толди. Қилмишидан пушаймон бўлиб, ўкириб-ўкириб йиғлади. Дилида эски одатларини ташлаб, оиласига кўпроқ меҳр кўрсатиши ҳақида ўйлади. Шу пайт уяли алоқа телефони жиринглади.
– Алло!
– Салом, азизим! Қўнғироқ қилай ҳам демайсиз, ахийри ўзим…
Икром учун таниш ва нозли овоз. Лекин ўзини тутиб жиддий оҳангда жавоб қайтарди.
– Яхши қиз, энди мени диққат билан эшитинг, бошқа бу рақамга қўнғироқ қилманг, тушунарлими?
Икром телефонни шартта ўчирди-да, йўл четига улоқтириб юборди. Кейин ортига, уйига қайтди…
Муаллиф?

🌸 🍁🍂

https://t.me/joinchat/AAAAAFU_ki2DuwdoBGuycg

📝ПУШАЙМОНЛИК....

(воқийлик асосида ёзилди)

Кўп қаватли уйларда турли тоифадаги одамлар, оилалар истиқомат қилади. Кимнингдир уйида ҳар куни байрам, кимникидадир арзимас нарса учун ҳам жанжал-тўполон, яна бошқаникида сукунат…
Бизнинг уйда ҳам шунга ўхшаш, бир кун қувонч, эртасига жанжал кейин икки-уч ҳафта жимжитлик. Шодиёна шу каби ўйлар билан деразадан ташқарига қарар, қаршисидаги кўп қаватли уйларда ғимирлаётган одамларни кузатарди.
– Нимадир куйяптими? – деди у димоғига урилган аччиқ ҳиддан хаёли бўлиниб. Сўнг дарров ошхонага югурди. Димлама тагига олганини кўриб, капкир билан қозонни ковлай кетди. Шу топда эшик қўнғироғи жиринглади.
Шодиёна эшикни очганида, ташқарида турмуш ўртоғи Икром тиржайиб турарди.
– Ассалому алайкум, яхши келдизми, дадаси? – деди-ю, тезда ошхонага қайтди. Шу тобда нариги хонада ўйинчоқ ўйнаб ўтирган 5 ёшли Асал дадасининг келганини эшитиб, эшик олдига чопиб чиқди.
– Дадажон, дада, менга нима олиб келдиз?
– Сенга мана “оҳ”, ўзингга ўхшаган шириии-нидан.
– Йаҳмат дадажон. Эйтага яна олиб беясми?
– Албатта, қизалоғим, албатта.
Икром ошхонага келиб, ҳар доимгидай Шодиёнани койишга тушди.
– Ҳа-а, бу эр келди, тузукроқ кутиб олай демайсан. Овқатни куйдириб юбордингми дейман. Ширин сўз эшитмайман десам, тайинли овқат ҳам емас эканман-да бу уйда.
Шодиёна эрининг дилозорликларига шунча вақт чидаган бўлса-да, унинг ҳозирги пичинглари ортиқча бўлди.
– Доим нолиганингиз, нолиган. Ўзи кейинги пайтда сизга умуман ёқмай қолдим, – деди Шодиёна қозоннинг тагидаги оловни ўчираркан.
– Ҳамма гап шунда-да, сизлар билан… Қизим бўлмаганида сендақа бефаҳм, овсар билан бир кун ҳам яшамасдим.
Шодиёна Икромнинг арзимас нарсалар учун таҳқирлашига унчалик эътибор бермай қўйган. Аммо уларнинг суҳбати жажжигина Асалнинг мурғак қалбига найзадек санчиларди. Оламни эндигина таниётган қизалоқ ота-онасининг жанжалидан безиб, қоронғуликка беркинадиган бўлиб қолди. Уйда шовқин кўтарилди, дегунча хонасидаги шкафнинг ичига беркиниб олади. Ҳозир ҳам у ўша ерга яширинди.
– Билмайман шу гапларни, неча бор айтдингиз. Уйга ҳам худди ижарада яшаётган одамдек номига келиб кетасиз. Ҳеч нарсага қизиқишингиз йўқ.
– Қизиқишингиз йўқмиш. Шунча озиқ-овқатни ким олиб келяпти, унда?
– Фақат емиш билан уйга эътибор бўларканми? Ахир ҳар бир хонадонда аёлдан фарқли ўлароқ, эркакнинг ҳам ўз вазифалари бор.
– Сен ким бўлибсанки, менга вазифаларимни ўргатасан. Аввало ўзингни бил, ҳалигача тузукроқ овқат пиширишни билмайсан. Топганимни кўкка совураяпсан.
Шодиёна эри билан гап талашиш бефойдалигини яхши билгани учун тилини тишлади. Икром хотинини мот қилганидан хурсанд бўлиб, қизи Асални чақирди.
Қизча отасининг овозини эшитса-да, шкафдан чиқмай ўтирарди.
– Чақирмай қўя қолинг. Барибир чиқмайди.
– Чиқмайди? Нега? Қаерда у?
– Шкафни ичига беркиниб оладиган одат чиқарган.
– Нимага? Нега менга буни аввалроқ айтмадинг?
– Сизни бақир-чақирингиздан… Кеча болалар шифокорига олиб бордим. У ҳам худди шу фикрни айтди. Оилада соғлом муҳит бўлмаса, боланинг психологиясида ўзгаришлар бўлар экан. Яна психологга ҳам учрашинглар, деб маслаҳат берди.
– Боламдаги бунақанги одатларни мендан яшириб юрибсанми, ҳали.
– Яшириб юрибсан? Охирги марта қачон мен билан одамга ўхшаб гаплашганингиз эсингиздами? Келибоқ жаҳл қиласиз, оғиз очиргани қўймайсиз. Мен-ку майли қизимга ҳам озор беряпсиз. Истасангиз арзимас нарсалардан уриш чиқариб, бир-икки ҳафта йўқ бўлиб кетасиз. Худо билади, қаерларда юрибсиз. Биз билан ишингиз ҳам бўлмайди. Йўқ бўлиб кетган кунларингизда оиламни бир сўм пулсиз, емаксиз ташлаб кетдим, ҳозир нима қиляпти экан, деб ҳеч ўйлайсизми?
Хотинининг сўзлари Икромнинг баттар жаҳлини чиқарди. Ҳақиқат туққанингга ёқмайди, деганларидек, унинг учун заҳардай туюлган айни ҳақиқат кўзларини оловга тўлдирди.
– Боламни шу кўйга солган сизсиз дерсан ҳали? Хоҳлаганингча яшайвермайсанларми, дея Икром эшик олдига бориб, оёқ кийимини кия бошлади. Шу топда Асал шкаф ичидан йиғлаб чиқиб, отасининг ёнига югуриб келди-да, унинг тиззасини маҳкам қучоқлади.

Кунлар совий бошлади
Уйдаги графинизга шу ичимликни тайёрлаб қўйинг

🤒 Уй шароитида шамоллашга қарши ажойиб дамлама тайёрлаш усули!

Ушбу дамламани тайёрлашингиз учун сизга лимон ва райхон керак бўлади! Бу дамлама парацитамол ўрнини бемалол боса олади!

🔹Бу канал ҳар бир инсонда бўлиши керак
Бизнинг манзил👇


🌺🍂🍁
┅অঠই 👑 ইঠঅ┅
📚САЛОМАТЛИК   канали➖⬇️
🔜 Бизга қўшилинг⬇️
https://t.me/joinchat/AAAAAEaemizz0siX-4AH_w

📹 Ўзбек сериали.

Аёл кучи

46➖қисм.

🍂🍁
┄┅অঠই 🕋 ইঠঅ┅┄
📺   КАНАЛМИЗДА СЕРИАЛ
🔺𝕂𝕒𝕟𝕒𝕝𝕚𝕞𝕚𝕫𝕘𝕒 𝕆𝕓𝕦𝕟𝕒 𝔹𝕠'𝕝𝕚𝕟𝕘➖⬇️
https://t.me/joinchat/AAAAAFU_ki2DuwdoBGuycg

🔔Уйда пул топишга иккиланяпсизми? Унда бу таклиф айнан сиз учун.✅

Бу ишда сизга ҳеч қандай диплом керак эмас. ✅

Биз ўзимиз сизга билимларни берамиз✅

Тайёр бизнес режа мавжуд❗️

Вақти сизнинг бўш вақтингизга қараб.❗️

Хаттоки синов муддати учун ҳам маош оласиз‼️

Қонунийлиги билан ҳам ажралиб туради.✅

Асосийси пул тикмасдан уйда ўтирган ҳолда пул топасиз. Бу имконият доим ҳам бўлавермайди. ❗️

Эҳтиёжларингиз учун бироз ҳаракат қилиб миллионлар эгаси бўлинг.💯

Мурожат учун:+998995658734
@Atakulova_Kamola
@Atakulova_Kamola
Сизни қизиқтирса биз билан боғланинг.
👇👇👇👇
https://t.me/kelonlayindaromad
https://t.me/kelonlayindaromad

#ЗИЙНАТ:

МУАЛЛИФ ШАМСИНУР

22-қисм


Уйларни кўра туриб маъқулини ҳарид қилишди. Зийнат балки алоҳида яшашса ҳаммаси ўзгача бўлар дея кутганди. Ахрорни ўзгариб турадиган ҳарактеридан нима кутишни ҳам билмасди у.

—Сени бугун ёлғиз қолдираман. Янги уйни бир икки ишини қилиб бўлгач ўша ерда тунашим мумкин.
Зийнат ажабланиб қаради.
—Балки сиз билан бирга борарман.
—Мен сени энди етаклаб юраманми? Айтдимку, фаросатинг етадими?
Зийнат жим бўлиб қолди. Дилига озор берувчи сўзларни ўйламасликка қанча уринмасин барибир қўлидан келмаётганди. Бошқа сўз айтолмади.

Баъзан, шунчаки елкасига бош қўйиб,
Мени жимгина тинглагувчи инсонга мухтожлик сезади инсон. Зийнатни дардлари тўлиб кетса ҳам сиртига чиқаролмасди. Барини ичга ютарди.

—Зийнат гўзаллик салонига бориб ўзингга янги имидж яратарсан?
Бувини гаплари Зийнатга ғалати эшитилмасин ноилож рози бўлди. Балки шу билан Ахрорни кўнглига йўл топар.
—Майли бувижон. Мен бориб келсй унда гўзаллик салонига.
—Бу пулни ол. Энг сўнгги урфдаги кийимлардан ол.
—Рахмат.
Зийнат ёлғиз боришни хоҳламай овсинига мурожаат қилганди, ишим кўп деб минғирлади.
—Унда ёлғиз бориб кела қоламан.
Зийнат ўзига қулай бўлган кийимлардан кийдида йўлга тушди. Куз, ҳаво бироз этни жунжиктиради. Аввалига бутикдан ёрқин рангдаги кийимларни ҳарид қилгач, кейин салонга боришни дилига тугди.
Бутикка кириб ўзига ёққан либосларни кийиб кўра бошлади. Кутиш учун қўйилган диванда ундан кўз узмай турган инсонни пайқагани ҳам йўқ. Кўзгуга қараб бир, икки хил либосни кийиб ўзига маъқул ёки ярашмаслигини кўра бошлади. Сўнгги кийган либоси ҳудди у учун атайин тикилгандек эди. Қаймоқранг узунроқ кофта ва шим унга жуда ярашиб турар, кийимдаги безаклар ҳам ўрнида ишлатилганди.
—Мана шу либос сизга жуда ярашди.
Зийнат овоздан чўчиб кетди. Бу овоз унга жуда таниш. Огирилиб қараганида яна қоп қора кийимда бўлган жиддий қиёфага кўзи тушди. Ичида нима учундир қўрқув уйғонди .
—Рангингиз оқариб кетди. Мен одам емайман.
Зийнатни тили ҳам айланмади. Унинг бирдан бир ҳаёли бу ердан кетиш бўлиб қолди. Бу одамни ваҳшийлигини кўрганди. Ўша куни тутиб олишса Зийнатни аҳволи нима кечарди Аллоҳга аён.
Зийнат ўзига ёққан кийимларни олиб касса ёнига борганида ўша йигит ҳам ўтирарди. Ёнида малласоч қиз. Қиз кийим ҳарид қилган бўлса керак сумкалар тўла, йигит эса пулини тўларди. Зийнат уларни кетишини кутиб четроққа ўтиб турди. Йигит кетар маҳали Зийнатга қараб гапиришни унутмади.

Давоми бор...

🌺🍂🍁
https://t.me/joinchat/AAAAAFU_ki2DuwdoBGuycg

#ЗИЙНАТ


МУАЛЛИФ ШАМСИНУР

21-қисм

***

Бугун Зийнат Ахрор билан ўзларига уй танлашга чиқишди .

— Мен кўп қаватли уйлардан олиш тарафдориман. Негадир ҳовли ёқмайди,- Ахрор эълонлардан квартираларни кўра бошлаганди.
—Нега, ҳовли ҳам яхшику. Шинамгина, тоза ҳаво. Кечаси ҳовлига чиқиб ойни кузатсангиз бўлади. Ёмғирда юзингизни тутиб маза қилиб ўтитсангиз бўлади.
—Ёш боласан ҳамон.
Ахрор билганидан қолмай янги қурилган бинолардан уй кўра бошлади. Кейин эса манзилни аниқлаб Зийнат билан кўриб келишга, йўлга чиқишди.


Ўтмиш

Зулхуморни оёғи ҳуш келдими Икромни ишлари юришгандан юришди. Аввалига мол-қўй олди сотдиси билан шуғулланиб юргач, кейин шаҳардан эскироқ бинони сотиб олиб катта дўкон очди. Иши аста кенгайиб, бозорлардан ҳам дўконлар сотиб олди. Шу-шу бўлдики уларни пичоғи доим мой устида. Икром сариқ эмас, Икромбой деб ном қозонди. Зулхумор Илромга турмушга чиққач биттагина фарзанд кўрди ҳолос. Неча бора даволанишлар самарасиз кетди. Мана ҳозир Зулхумор учта набира келинга қайнонабуви бўлиб ўтирибди. Ўз келини эса ўғли билан бошқа вилоятлардаги дўконларга бош қош бўлиб юради.

***

Ҳозирги кун.

Зийнат уйга кириб илк бор ҳаммомда тўйиб йиғлади. Ахрор уни кўнглини бироз илитадию, кейин ўша илиган кўнгилни баттар совутиб ташлайди. Зийнат қандай йўл тутишни билмай қолган.

—Бугун чиқасанми душдан?
Ахрорни норози овози эшитилгач Зийнат ичкаридан чиқишга мажбур бўлди.
—Намунча ухладингми?
Қиз қизарган кўзларини ерга тикканча индамай ўтиб кетди. Тунда иккови ҳам жой -жойига ётишаркан Ахрор гап қотди.
—Ерда ётиб белинг қотмадими?
—Йўқ ҳаммаси жойида.
—Истасанг мени ёнимда жой бор. Бу катта ётоқ икковимизга етиб ортади.
—Рахмат, қулайимни топиб олдим.
—Майли ўзинг биласан. Тағин мени ҳасис деб ўйлама.
—Ўйлаб бўлдим.

Давоми бор.

🍂🍁🌸
https://t.me/joinchat/AAAAAFU_ki2DuwdoBGuycg

#ЗИЙНАТ

МУАЛЛИФ ШАМСИНУР

20-қисм

Зийнат Ахрорни сўзларидан яна илий бошлаганди. Юрагида минг орзу умид билан кўзларини юмди. Эрта тонгда эса юзини силаётган қўллар тафтидан уйғониб кетди. Ўзини нари оламан деб, орқа томони билан деворга урилиб кетди.

—Намунча қўрқмасанг?
—Сиз, мени олдимда... Нима қиляпсиз?
—Хотинимсан шекилли, нима ўз хотинимга тегинишга ҳаққим йўқми?
Ахрор жиддий тикилиб турарди.
—Ухлаб қопман. Соат...
Зийнат осма соатга қараб ўрнидан сапчиб турди.
—Вой худойим кечикаманку.
—Бунча ваҳима қиласан? Нима шунчалар гуноҳинг кўпми?
—Бу нима деганингиз?
—Эрта қарисанг ҳам ўқийверасан.
—Қаришга улгурмасамчи?
Зийнат Ахрорга аҳмоққа қарагандек қараб ювиниш учун кириб кетди.


***

—Буви бизни алоҳида уйга кўчириб чиқармайсизми?
Зийнатни гапларидан Зулхумор опа ажабланди.
—Бу гап қаердан чиқди?
—Ахрор акам алоҳида яшасак бошқача бўлармиди деяпти.
—Аҳа, шунақа де?
—Ҳа.
—Бўпти, бу масалани кўриб чиқамиз.
—Рахмат буви.
—Эрингга айт, ўқишимни бориб ҳал қилиб беринг де. Ёки сени юборсин. Яхшиси мени олдимга чақир.
—Хўп.
Зийнат югурганча бувини олдидан кетди. Хонага кирганда , чиқаётган Ахрорга тўқнашиб кетди. Бир зумда нимага келганини унутди. Ахрор ҳам унга тикилиб қолди.
—Ёв қувдими?
—Йўқ... Мен... Айтмоқчи...
—Гапир.
Ахрор қизни синчиклаб юзини томоша қила бошлади. Зийнат чуқур нафас ола бошлади. Ахрор Зийнатни юзига сантиметр қолгунича яқинлашди. Зийнат уни бўса олади деб кўзларини юмди. Афсуски у ўйлаган нарса содир бўлмади. Ахрор хонадан чиқиб кетгач ўзига келди. Ғурури топталди.

—Зийнат сен ўзингни қўлга ол. Аҳмоқлик қиляпсан. У сени ўйин қилади.
—Йўқ у ҳам сенга бефарқ эмас. Бахтинг учун кураш.
Ақл ва юрак бир - бири билан тинимсиз жанг қиларди. Зийнат кўзгуга қараб кўз ёшларини артди. Сўнгра ташқарига чиқди.


Давоми бор.

🍁🍂🌸
https://t.me/joinchat/AAAAAFU_ki2DuwdoBGuycg

#ЗИЙНАТ

МУАЛЛИФ ШАМСИНУР

19-қисм

Ўтмиш

— Мен нима дегандим сенга?
— Юлдуз бошлама...
Зулхумор ўзини босолмай йиғларди.
— Сен аҳмоқсан, буни яхши билиб турибсан. Отанг онангни ўласи қилиб урганини мен кўзим билан кўрдим. Бечора синглинг ўртага тушиб , у ҳам насибасини олди. Сен сабаб яқинларинг азоб чеккани сенга бир тийинлик аҳамиятсиз. Шунга яраша бахтли бўлсанг ҳам майли эди. Бечора гўдакни аҳволи нима кечди экан?
— Мен яшашни истамайман.
— Бориб отангни оёғига йиқил. Ўлдирса отанг ўлдирсин. Юраги таскин топармиди шунда.
—Юлдуз қанақа дугонасан-а?
—Йиғлама, тур ўрнингдан. Дадангни олдига бирга борамиз.
Зулхуморни кўзларидан ҳавотирини билиш қийин эмасди.
—Йўўўқ, қўрқаман.
—Бутун умр беркиниб яшолмайсанку.
—Яшайман.

Аммо Юлдуз айтганидан қолмади. Икки кун ўтиб Зулхуморни отасини олдига олиб борди. Зулхумор отасини кўриб виждони қийналди. Ота бир бурдагина бўлиб қолганди.
—Дада...
Дадасини бошини кўтариб ҳам қарамади
—Мени битта қизим бор. Каттаси ўлган.
—Йўўўўқ, дада ундай деманг
Зулхумор отасини оёғига йиқилиб кечирим сўрашга тушди. Юлдуз ўргатган гапларни айта бошлади.
—Мени кечиринг дада. Мен фақат ўша йигитга турмушга чиқишни хоҳламадим. Юзингизни ерга қаратадиган иш қилмадим.
—Сен мени тириклай кўмиб кетдинг.
—Майли уринг, ўлдиринг. Аммо мени кечиринг дада
Зулхумор тиз чўкканча йиғларди.
—Сени кечирмайман. Уйга кир кўзимга кўринмай юр.

Шу -шу Зулхумор ота уйидан қўним топди. Ҳар куни дашном эшитар, ҳеч ким у билан тузук гаплашмасди. Бир дастурхонда овқат ҳам ейишмасди. Зулхуморни ҳаётига ёруғликни айнан шу дугонаси Юлдуз олиб кирди. Юлдуз аммасини набираси бўлган Икромга Зулхуморни расмини кўрсатиб мақтади. Икром отасиз ўсган бўлиб анча қийналган йигит эди. Зулхуморни бир кўришда ёқтириб қолди. Совчи юборди.
—Юлдуз сен нималарни бошлаб юрибсан?
—Икромга неча жойга совчиликка боришди. Сариқ, кўк кўз деб қиз беришмаяпти. Камига отасиз ўсган, ҳаминқадар яшайди. Сен уни бахтли қиласан.
—Жинни бўлдингми? Мен... Мен уни севолмайман.
—Зулхумор севганинг нима қилиб берди? Сен Икромга тегиб отангни юзини ёруғ қиласан. Икром ҳам хотинли бўлади.
—Аммо мен...
Зулхумор гапини охирига етказолмай чайналди.
—Бунисини ўша куни ўзим ҳал қиламан.
Юлдуз тиббиёт техникумида ўқирди. Дугонасини бу мушкулотдан қутқарди. Куёвни тўй куни яхшигина маст қилиб, Зулхумор лезвия билан бармоғини тилиб қон чиқарди. Қолган ҳаммаси рисоладагидек давом этди. Икром шундай гўзал қизга уйланганидан боши осмонда, қизни бошига кўтарарди. Икромни узоқ қишлоқдан экани ҳам Зулхуморни тарихини билмасдан уйланишига сабаб бўлганди. Улар Юлдузга сўзсиз ишониб қизга совчи юборишганди.

Давоми бор.

🍂🍁🌸
https://t.me/joinchat/AAAAAFU_ki2DuwdoBGuycg

#ЗИЙНАТ:

МУАЛЛИФ ШАМСИНУР

18-қисм


Лола эса тиржайганча Зийнатни устидан кулиб ўтирарди.
— Ахрор нима уни севмайсанми?

Зийнат узоқлашгач Лола ўзига қизиқ бўлган саволни берди.
— Севги, нима?
— Ҳммм, тушунарли. Бирор кимни севардингми?
Ахрор қизга тикилиб қаради. Уни бир қисми кўриниб турган бўлиқ сийналари, йигитни ютиб юборгудек қараб турган кўзлари, ва энг муҳими ундан келувчи ифор йигит бир зумда бошқа оламга олиб киргандек эди.
— Сени десам мен билан қолармидинг?
Ахрор қизга кўз узмай тикилди.
—Жоним билан, сендек йигитни рад этсам уволингга қоламанку.
Лола янада яқинроқ сурилиб Ахрорни қучоғига кириб кетгудек ўтирди.
— Бу янги ташриф қоғозим, кечда кўришайлик.
— Майли йигитни гули. Сен нима десанг шу,- Лола йигитни юзидан енгилгина бўса олди. Ахрорни шу онда нимадир ичида ғимирлаб қўйди. Ахрор бу имконни қўлдан бермайди.
Зийнат ювиниш хонасига кетаётганда кўзларидан ёш оқиб улгурганди. У Ахрорни муомаласидан ҳам, қизни олдида бунақа гапни гапиргани алам қилганди. Зийнат энди ювиниш хонаси томон буриламан деганда рақибига аямай мушт туширган йигитни кўриб беихтиёр бақириб юборди.
— Бўриии нимага қарамадинг коридоргааа,- қора кийим кийиб олган йигит баланд овозда бақирди. Зийнат жойида қотиб қолди. На олдинга юришни. На ортга юришни биларди.
— Ҳой қиз бор кет бу ердан.
Аммо қора кийимли йигит рақибини яна муштлар, тепки билан аямай сийларди.

— Бор йўқот.
Зийнат ўзини қўлга олиб кучи борича югурди.

Ахрор ўтирган томонга борар экан бир-бирини еб қўйгудек ўтирган эри ва Лолани кўриб ичидан нимадир узилди. Секин уларни ёнига келиб ўтирди. Ахрор ҳатто қараб ҳам қўймади. Лола нима табассум ҳадя қилиб, кўзини қисганча уларни ёлғиз қолдирди.

— Менга бу қиз умуман ёқмади.
— Бу сени муаммойинг. Уни юришини қара, қанчалар ўзини севади. Диди ҳам зўрлиги кўриниб турибди.
— Ҳа жуда, кўзизни узолмай қолганиздан билса бўлади,- Зийнат нишини санчди. Атрофга ҳавотир билан боқди. У умрида кўрган ғазабнок кўзлар уни кузатиб турганини кўриб эти жимирлаб кетди.
— Уйга кетайлик.
—Қани тур, кеттик бўлмаса.

Шаҳар айланиш Зийнатни қалбига oз бўлса ҳам ёруғлик олиб кира олмади.

Давоми бор.

🌺🍂🍁
https://t.me/joinchat/AAAAAFU_ki2DuwdoBGuycg