👑🌸 SOLIHAM 🌸👑

🔠🔠🔠🔠 - 🔠🔠🔠🔠🔠

🔠🔠🔠🔠🔠🔠🔠🔠

🔠🔠🔠🔠🔠🔠🔠 🔠🔠🔠🔠🔠🔠

🔠SIZGA ENG ZO'R ASSORTIMENTI BOR KANALNI TAVSIYA QILAMIZ.

🔠AYOLLAR UCHUN ENG KERAKLI KANAL

🧈🍰🍜🍳✂️🍪🥟🍪🍫🍰🍰🥐🎂🍫❤️🥩🥩🥩🍚🍴🥤🧀🥟🥂🍫🧤🥐🧁🍰🥕🍳🫕🫗🍮😀🍷🥃🍽🧂

╔═🌿══════╗    ╔═🌿══════╗
       KIRISH 🫖                 KIRISH 🍽
╚══════🌿═╝    ╚══════🌿═╝

📣Reklama xizmati: 6 yillik tajribaga ega telegram menedjeri @Malika_2289 🔈
#16

📹 ОПА СИНГИЛ

Бир бирига талпинишар бедор кўнгил,
Бири лола янглиғ бўлса бири сунбул,
Оқибати достон бўлсин дунёларга,
Дийдорлашиб турсин доим опа сингил.

Жигар опа, жигар сингил меҳрибони,
Кўрса яшнаб кетар ахир нур жаҳони,
Доим муштоқ кутар ота хонадони,
Дийдорлашиб турсин доим опа сингил.

Нима кутса шуни кўрсин тақдиридан,
Юзи ёруғ бўлиб турсин Ҳақ нуридан,
Айирмасин жигарларни бир биридан,
Дийдорлашиб турсин доим опа сингил.

🌹🌿АССАЛОМУ АЛАЙКУМ
          🌿🌸ХАЙРЛИ ТОНГ !!!

Душанба тонги муборак бўлсин!   Аллоҳ барчамизни юзи нурли, сўзи ҳузурли, толеимизни баланд, ризқимизни кенг қилсин.

Қалбимиздаги ниятларимизни ижобат айласин.
Кунимизни мазмунли қилиб,    хайру барокатларини ёғдирсин.
Омин.  🤲
😍Ҳамиша
🥰Омад
😊Қувонч
🤗Тарк этмасин!


❤️ Реаксия босишни унутманг азизларим

Sokinlikni sevaman...
Unda huzur bor !

O’qigan namozlarimizga beriladigan 5 ta mukofot


👤 Сардор Домла

ОНАНГИЗ АСРАНГ!!!

Oнангиз ёнида бир зум ўтириб,
Меҳрли кўзларга бир тўйиб қаранг,
Дунё ишларини бир четга суриб,
Онаси ҳаётлар, онангиз асранг!

Ҳаётдан кетганда қадри билинар,
Томоққа ҳаттоки сув ҳам илинар,
Пушаймон бўларсиз, бағир тилинар,
Онаси ҳаётлар, онангиз асранг!

Қалбини ғам алам қамраб олмасин,
Йўлингизни кутиб кўзи толмасин,
Кексайган кўнглида армон қолмасин,
Онаси ҳаётлар, онангиз асранг!

Онасин ҳолидан хабарсиз киши.
Мазмунсиздир умри, баҳору қиши,
Ҳеч қачон тугамас бу дунё иши,
Онаси ҳаётлар, онангиз асранг!

Оналар пойида бўлса гар жаннат,
Не учун онага қилмайсиз хизмат,
Онадан айрилмоқ энг оғир қисмат,
Онаси ҳаётлар, онангиз асранг!

Биз учун ҳадисдур айтган ҳар сўзи,
Дунёда онадай зот борми ўзи,
Фақат қувонч билан ёшлансин кўзи,
Онаси ҳаётлар, онангиз асранг!

Яхши шеър экан, яхшиларга илиндим...!!!😊

Ota ~ Onasini Qadrlaganlar Kanali

@MEXRIBONIM_OTAM_ONAM 🌸

📝 Ҳаёт...

👆Ҳаёт, мохир муаллим, гарчи гапира олмасада жуда яхши тушунтиради...

👆Ҳаёт, одил хакам, унда ҳеч ким ғирром ўйнай олмайди...

👆 Ҳаёт, уста тарозибон, нимага лойиқ бўлсангиз фақат ўшани беради...

👆Ҳаёт, шундай хонандаки, одамларни хоҳлаган куйига ўйната олади...

👆Ҳаёт, оқил донишманд, сизга нима яхши, нима ёмонлигини эслатиб туради...

👆Ҳаёт, бахт ва бахтсизлик, орзу ва армон, муҳаббат ва нафрат, хурмат ва иллат, доно ва нодон оқибат ва ғафлат каби жуфтликлар йиғиндисидир...

👆Ҳаёт, бахоларингиз жамланиб борадиган кундалик дафтардир...

👆Ҳаёт, кичкина ховли, ховлингизга хоҳласангиз гул экасиз... хоҳласангиз тиконзорга айлантирасиз.!

🌞🍂Ассалому алайкум ва рахматуллоху ва баракатуҳ

🌸🌸ХАЙРЛИ ТОНГ🌸🌸

Бугунги кунингиз хайрли ўтсин...

🍃🌹Сиз бир ҚУЁШ -
кўнгилларни ёритгувчи...

🍃🌹Сиз бир МЕҲР -
бахт чашмасин илитгувчи...

🍃🌹Сиз бир ҚУВОНЧ -
дилни завққа тўлдиргувчи...

🍃🌹Сиз бир ОМАД -
қалбда ғурур ундиргувчи..

🍃🌹Барчамизга янги тонг янги кун, янги имкон,муборак бўлсин!

ЯҚИНЛАРИНГ ЙИҒЛАТСА.

Яқинларинг йиғлатса,
Кўз ёшингни яширгин.
Битта яхшилик қилса,
Ўнта қўшиб оширгин.

Яқинларинг йиғлатса,
Ётдан ёруғлик кутма.
Сўнги йўлга кузатувчинг
Шу йиғлатган, унутма.

Яқинларинг йиғлатса,
Қилма элга овоза.
Кабутар кўк қучса ҳам,
Қайтар жойи ховоза.

Яқинларинг йиғлатса,
Қўлларин қўй кўзингга.
Ҳа десалар, дегин толди,
Кўзим қараб юлдузга.

Яқинларинг йиғлатса,
Дема мени билмади.
Сен ким бўпсан, Абу Лаҳаб
Пайғамбарни билмади.

Яқинларинг йиғлатса,
Бу ўткинчи бир хисдир.
Қурон ўқи, қалбингга,
Қурон таскин, мунисдир.

Бироқ шундай яшагин-ки,
Салом ўрнинг билинсин.
Ортингдан дуо қилиб,
Жаннатларни илинсин.

ОПА-СИНГИЛЛАРНИ 
ЙУҚЛАБ  ТУРИНГ...

Оилалар тўлиқ бўлсин...

Бу мавзу, ўзбекнинг дардига айланиб улгурди.
—Ойингдан хабар борми?-сўрайман ўқувчимдан.
—Ҳа, телеграмда гаплашиб турибман,-дейди кўзлари жавдираб.
—Кетганларига уч йил бўлиб қолди-я, келиб қолсалар керак
—Йўқ, ҳали қайтмас эканлар. Арабистонда эканлар. Энди яхши иш топибдилар ўзи, -дейди ерга қараб бирдан мени маҳкам қучоқлаб олади, йиғлаб юборади
—Онамни жудаям соғиндим, устоз...Ўпкам тўлади, маҳкам қучоқлайман, елкаларини силайман, бирга йиғлаймиз
Кеча отаси чет элга ишлагани кетган яна битта ўқувчим дарсга келмади. Сабаби, уйига уста чақирган экан, иккита номаҳрам эркак билан онасини ёлғиз қолдиришни истамаган ўқувчим уйида қолибди. Мактабда текширув бор эди. Онасини устани якшанба куни чақирмаганликда айладим, бироз қизишиб кетдим. Хуллас, бечора аёл иложсиз қолганидан "Майли, боламни мактабдан ҳайдаттириб юбора қолинг, лекин жўнатолмайман",-деди. Хаммаси жонига текканлиги гап оҳангидан сезилиб турарди. Аслида, ичимда ўқувчимни орияти учун алқаб турибман, аммо биздан ҳам давоматни талаб қиладилар, ўз кўнглимда бурчимни адо этяпман... Яна йиғладим, бироз туриб қайтиб қўнғироқ қилдим, бугунча қолиши мумкинлигини айтдим...
Бундан ўн йил олдин бир ўқувчимнинг ҳам онаси, ҳам отаси болаларини холасига ташлаб Россияга ишлагани кетди, Шу кетган бўйи ўқувчим мактабни битирганда қайтиб келди
Ота-она меҳрига тўймаётган болалар... Моддий жавобгарликни бўйнимизга оламиз-у, маънавий жавобгарлик ҳақида ўйлаб ҳам кўрмаймиз...
Чегарадан турнақатор бўлиб юртига қайтиб келаётган ватандошларимга разм соламан. Оғир юк халталарни оғирлигидан кўтариб эмас, судраб олиб ўтадилар...Ким билади, бу халталарда қизалоғига олган қўғирчоғи борми? Мен уларнинг
бола-чақасининг олдига қувониб, ошиқиб келаётганига ишонаман.
Болалигимда отам беллари оғриб, ётиб қолдилар. Адам бемор бўлиб ётибдилару, қувончимни кўрсангиз. Ёнларидан бир зум кетмайман. Ўшанда мендан бахтли одам йўқ эди. Сабаби, ўта банд бўлганликларидан биз адамларни уйда кам кўрар эдик. Бирга ўтказган ўша уч куним хотирам қатларида эртаклар оламида сайр қилган кунларим сифатида ёдимда қолган...
Ота-онаси ўзга давлатларда юрган болаларга жуда ҳам қийинлигини сезиш у қадар мушкул эмас, шунчаки, ўз фарзандингизни улар ўрнига қўйиб кўринг...
Бугун жуда кўп ўзбек хонадонлари болалар олдида қарздор. Аслида, бола бобо ва бувилар тарбиясини ҳам олиши керак, уларнинг бағрида эркаланиши, эртак тинглаши, бирга номоз ўқиши керак... Бобо-бувилар у ёқда турсин, ота-онасининг дийдорига тўймаётган болаларнинг нима гуноҳи бор?
Феруза

Ўқинг... Фақат йиғламанг!

📝«Ўзинг эринг билан яшолмадинг, энди менинг бахтимга чанг соляпсанми?!»

Бу воқеа уч йил аввал юз берганди. Дугонам Манзура тўйига таклиф қилди. Тўрда ўтирган келишган куёв ҳар жиҳатдан ўзига мосдай туйилганди. Уларнинг турмушлари жуда чиройли бошланди. Ҳар ҳолда Манзура ўша кезларда ниҳоятда бахтиёр эди. Бир куни келин-куёвлар бизникига меҳмонга келишди. Турмуш ўртоғи бегоналар олдида Манзура билан қўпол муносабатда бўлаётгани кўнглимни хира қилди. Мен ўзимча «Хафалашиб қолишган бўлса керак, оилада нималар бўлмайди, эр-хотиннинг уриши — дока рўмол қуриши, ярашиб кетишади», деб ўйладим.
Баҳорда қизимни истироҳат боғига айлантиришга олиб чиқдим. У ерда тасодифан Манзуранинг эри Ёрқиннинг бошқа қиз билан қўл ушлашиб, сайр қилиб юрганини кўриб қолдим. Ичимни бир нима жизиллатиб куйдириб ўтгандай бўлди. Манзурага ачиндим. Нима жин урди мени, билмайман. Эртасига дугонамнинг ишхонасига бориб, унга кўрганларимни айтиб бердим. Бироқ дугонам гапларимга ишонмади.
— Ўзинг эринг билан яшолмадинг, энди менинг бахтимни кўролмай чанг соляпсан-да, а? — деди у ҳеч кутилмаганда.
Гўё биров юзимга аямай шапалоқ тортгандай бўлди. Ўз яқинимдан бундай гапни кутмаганим учун карахт аҳволга тушиб қолгандай эдим.
— Манзура, бу нима деганинг? Ахир ҳаётим ҳақида ҳеч ким билмаса ҳам, сен биласан-ку, дугонажон. Гиёҳванд эр билан яшаб бўлмаслигига ҳеч кимнинг фаҳми етмаса ҳам, сенинг фаҳминг етади-ку. Дугонангни пичоқсиз сўяётганингни биласанми? Мен сенга эрингдан ажраш, демаяпман, шунчаки кўзларингни каттароқ оч, эринг кетиб қолмасидан бурун уни қайтар, демоқчи эдим, холос, — дедим.
Кўнглим оғриди. Кўзларимдан қуйилиб келаётган ёшни тўхтатолмасдим. Жондан азиз дугонам эса узр сўраб, бу дилхираликни асло юмшатишга уринмади. Мен ўша куни бир аҳволда уйга қайтдим ва дугонам билан асло хабарлашмадим. Шундан сўнг ўзимга ўзим «Энди ҳеч қачон дугонам бўлмайди», деб қасам ҳам ичдим. Бир куни соат тунги ўн иккига яқинлашаётганда эшик тақиллаб қолди. Кўнглимга ваҳима инди. Бемаҳалда келган ким бўлди экан, деб тирқишдан қарасам, Манзура турарди. У озиб-тўзиб кетганди. Эшикни очишим билан дугонам йиғлаб, бўйнимга осилди.
— Кечир, кечир, дугонажон, сўқир бўлган эканман. Ким дўсту ким душманлигини ажратолмай қолибман. Гапларинг тўғри чиқди, — деди у ҳўнграб. — Эрим мени ташлаб кетди. Бошқа қизга уйланармиш. Унинг жонига текканмишман, менда кўнгли йўқмиш. Шунча вақт кўнглингга озор бериб қўйганим учун ўзимни кечиролмадим. Мени кечир… кечир…
У гапларимни эшитмас, тинимсиз узр сўрагани-сўраган эди. Дугонамни тинчлантириб, ошхонага чой дамлагани чиқдим. Чойнак кўтариб, ортимга қайтганимда эса у ҳеч қаерда йўқ эди. Энг қизиғи, эшик қулфи ичкаридан очилмаганди. Дугонамнинг сирли тарзда ғойиб, бўлганига ишонгим келмасди, эҳтимол, бу воқеа хаёлимда содир бўлди, деб ҳам ўйладим. Бироқ стол устида унинг рўмолчаси турарди. Нам рўмолчани қўлимга олдим, унда қон изларини кўриб, юрагим орқага тортди. Бу синоат олдида ҳайратда эдим. Тонг саҳарда шум хабарни эшитиб, барига тушундим. Дугонамни кеча соат кечки ўнлар атрофида кўчада машина уриб юборган ва у ўша жойда жон берган экан. Демак, кеча тунда уйимга унинг арвоҳи узр сўраб келган экан.

ОНА СИЗГА ВАҚТ ТОПОЛМАДИМ

Мен улғайиб, сиз эса сўлиб,
Юрибман шон шуҳратга тўлиб.
эҳ ўзимча сал катта бўлиб,
Она сизга вақт тополмадим.

Ярим тунда, кўзингизда ёш,
Йўл кутасиз, коса тўла ош.
Мен бир нокас, мен бир бағритош,
Она сизга вақт тополмадим.

Яшаябсиз дамни кўрмай эп,
Етмишда ҳам менинг ғамим еб.
Мен-чи ёрим, болам, чақам деб,
Она сизга вақт тополмадим.

Онангиздан хабар олинг, эй онаси бор инсонлар. Борлигида қадрига етинг. Ибрат учун яқинларга ҳам юборинг.

📝Кўп аёллар билан гаплашсам уларнинг аксарияти “э опа кўнглим қолган” дан бошлайди. Турмуш ўртоғидан кўнгил қолиши бу яхши аломат эмас....

Эркаклар эса:
- Уни ўзи ношукр
- Доим қўриқчи
- Телефонимни кавлайди
- Минғир минғир
- Унга ҳамиша нимадир етмайди..
- Хотинни вазифаси уйда бола боқиш... каби сўзлар билан ўзини оқлайди...

Шак шубҳасиз жаноб эр, Сиз ҳақсиз. Эркак деган Аллоҳнинг мавжудоти кучли, бақувват, теран ақл соҳибидир.

Муҳтарам жаноб эр, айтингчи,

У нима учун ношукр?

Сиз охирги марта унга қачон кичкинагина хадяча совға қилдингиз?

-Доим қўриқчи? Нимага?

Чунки сизга мутлоқо ишонмайди..

-Телефонимни кавлайди???

Ишонч бўлмаса кавлайди, Сиз телефонингиз қулфини очиб ўзингиз билан бир танишиб олинг.
Сиз ишончлимисиз?

-Минғир минғир..

Сиз тоқатли бўлинг! Шуниси билан заифа у. Сиз кучлисизку ахир..!

-Унга ҳамиша нимадир етмайди????

Ҳаа бу хилқатга кўза -кўза тилла, катта ховли, дубайга чипта керак-а наздингизда.
Асло, тўғри керакдир нималардир... Аммо унга хаммасидан ишончга лойиқ лафзингиз қадрлироқ!

Жаноб эр, қачон уни рўзғор ташвишларидан суғириб олиб сокин жойга олиб бордингиз? Қачон?
Хаттоки у қайси гулни, ёқтиришини ҳам билмайсиз, бир пайтлар олиб келгандирсиз гулни чиройлироғидан... у эса ўзини гулини кутади...
Севиш ва муҳаббатни ўз талқинингизча ўйлайсиз ва шуни унга ўтказасиз! Ёмонсиз!

Аёлингиз сиз билгандан кўра улканроқ бахт - эътиборингизни кутади.
Куни бўйи нечта одамга яхши гап гапирасиз, унга хам атаб энг яхши иккита гапингизни кўнглингизга тугиб қўйинг.

Бефарқлигингиздан безиб, болалари билан ўзга бир дунё қуриб олса, у дунёга киролмай қоласиз, ишонинг!

Аёллар хиссиётга берилувчан бўлади. Хаммаси жуда оддий, аёлингизни рўзғор ташвишларидан ажратиб олинг-да, қўлларидан тутиб, “Яхшиям борсан-е” денг! Шу ёмонингиз яна хизматингизни қилишга кучга тўлсин, Армонларингиз ушалсин, хонадонингиз бахтга тўлсин...
Мархабо Каримова

Сен билан бир хил китоблар ўқишни хоҳлайман.

- Biz yuzi chiroylilarga emas...
- Butun borlig'i bilan Allohni sevadiganlariga oshiqmiz...

Қиз бола тарбияси ҳақида психологик тавсиялар! Психолог #Sayyora_Xatamova

Хадеб кийинчиликни уйлайверсанг, уша кийинчилик бошингга тушади.

🌹Яхшилик хакида уйлайверсанг, тезда уша яхшилик хам келади.

🌹Бу худди гипноза ухшайди.
Масалан, "Ухладим, ухладим" деяверсанг, ухлаб коласан.

🌹 «Мен касал будим" деяверсанг, касалга чалинасан.

🌹«Шифо топдим» деяверсанг, шифо топасан. «Kуним битди» деяверсанг, охирлаб коласан.

🌹Ироданинг плана мисол сехри барча нарсани района чикаради.

🌹 Бир инсонни хадеб ёмон деб уйлайверсанг, уни санга нисбатан факат ёмонлигини учратасан.

Хуршида билан ҳар учрашганимизда унинг сен туфайли чекаётган изтироблари, ҳадикларини ҳам сезиб турардим, аммо билдирмасдим. Охири нима билан тугашини кутардим. Тан оламан, уни яхши кўра бошлагандим… Лекин рафиқамга айланиши учун муҳаббатнинг ўзи етарли эмас, мен учун муҳими ишонч эди! Ишонасанми, сен ҳақингда оғиз очмади, шу дўстингиз менга ёқмайди, демади ҳам. Айлантириб сўраганимда бир мартагина «биров ҳақида қатъий фикр билдиришдан йироқман» деди. Кеча… кеча ҳам сизларни кузатиб тургандим… дарахт панасида… Бу ёғини ўзинг биласан… 
Собир нимадир демоқчи бўлди, аммо овози томоғида қолгандай эди.
 - Севгимни топдим, аммо дўст деб юрган кишимни йўқотдим. Собир, сенга раҳмат айтаман, фақат… энди хайрлашсак. Ахир, унга мен ҳақимда айтган гапларинг қулоғимдан, унга кўрсатган қилиқларинг кўз ўнгимдан кетмайди энди. Бу, — Отабек бир варақ қоғозни силкитди, — бу ишдан бўшашим учун ариза. Раҳбарнинг олдига кираман-у, кетаман. Хайр. 
Отабек секин ёпган эшикка тикилиб ҳануз қотиб турган Собирнинг 
кўзларини ёш пардаси қоплади…
Хикоя тугади.

Камгап, вазмин, нигоҳлари маъноли Отабек дўстичалик кўркам бўлмаса-да, ёқимтойлиги билан, бу ёқимтойлик ботинидаги самимийлиги, соддалиги, софдиллиги билан кишини ўзига тортарди. Хуршида аллақачон Отабекка кўнгил боғлаб улгурганди. 
- Кечирасиз-у… дўстингизнинг қайлиғига шу гапларни айтишга уялмайсизми?! 
Собир Хуршиданинг босиқ қаҳрини ноз-фироққа йўйди: - Қанақа қайлиқ? Сизга кўнгли бўлса, чўзиб юрмай, тўйни ўтказиб, бағрига олганча қўйиб юбормасди! 
- Хўп, Ҳосила-чи?
 - Ҳосила… сизнинг олдингиздан ўтаверсин! 
- Инсон кўнгли ўйинчоқми сизга?
 - Қўйинг шу гапларни. 
Фақат бир гап айтаман, сиз менинг кўнглимни ёмон ўйнатаяпсиз, кўнглим буткул измингизда… 
- Кетинг!!! 
Шу кундан бошлаб Собир Хуршидани ҳоли-жонига қўймасликка қасд қилди, гўё. Ҳар келганида қимматбаҳо туҳфалар келтира бошлади — катта юмшоқ ўйинчоқ, қимматбаҳо гулдаста, хорижий косметика комплекти, икки қаватли торт… 
Қиз безиллаб қолди. 
Ишхонасидагилар олдида бир изза бўлса, Отабек эшитиб қолишидан бир чўчирди. Ахир, эшитса нима деб ўйлайди? Минг қилса ҳам дўсти қолиб, ҳали танишганига уч ой бўлмаган қизга ишонадими?!
 - Мени ўз ҳолимга қўйинг! — деди Собир яна келганида ва ичкарига кириб кетмоқчи бўлди. Лекин йигит йўлини тўсиб, билагидан тортқилаганча ҳовлига, дарахтлар панасидаги ўриндиққа томон ундади. Ўтган- кетгандан андиша қилган Хуршида ноилож унга бўйсунди.
 - Мени тинч қўйинг, сизга зиғирча кўнглим йўқ! — деди ўтиришган ҳамон Хуршида. 
- Нега энди? Кўнглингиз Отабекдами? Нимасига учдингиз унинг? 
Оғзига ошни чайнаб солмасангиз ютолмайдиган, онаси енгилтак — жазмани билан қочиб кетган, қари отасининг нафақасига-ю, ўзининг ҳисобчилик маошига аранг кун кўрадиган шу тентакнинг нимаси ёқди сизга?
- Дўтсмисиз унга? Уни ёмонламанг! 
- Мен эмас, у менга дўст. Бойлигим учун, обрўйим учун! 
Кўрдингиз-ку, учрашувгаям менинг машинамда бориб, менинг ҳисобимдан меҳмондорчилик қилдик… Хуршида, менга хўп десангиз, остонангизгача тилла бўлади. Битта ўғилман, эрка келин бўласиз. Бу эса хамир учидан патир… Собирнинг қўлидаги қутича очилган заҳоти тилла тақинчоқлар комплекти шомги чироқлар ёғдусида ярқираб кетди. 
- Қаранг, асл тилла! Кўзлари бриллиант! Атай сиз учун олдим! Булар ҳам сизнинг гўзаллигингиз олдида хира темирга ўхшайди… Хуршидам менинг… Қучоқлашга уринган йигитнинг юзи тарсаки зарбидан бир лаҳзада бўртиб чиқди.
 - Аблаҳ! Сенинг виждонинг йўқ, ўрнига пул-мол солиб олгансан! 
Сен… сен бу гапларингни бориб ўзингга ўхшаганларга айт! 
- Ҳали шундайми? Бир кун ялиниб келарсан… 
-Собир қизнинг ортидан сўкинди. 
Эшикка етиб олган Хуршида тўхтади. 
Бурилиб қараб, титроқ жилмайиш қилди: - Бу дунёда адолат бўлса, сенга ялинадиган куним қолмайди! Айтмоқчи, Ҳосилани тинч қўй! Акс ҳолда, асл қиёфангни очиб беришимга тўғри келади… …
Эртасига ишга тушдан кейин келган Собирнинг сўлғин авзойига қараб, Отабек ташвишланди: - Тинчликми? Кайфиятинг йўқ?
 - Ҳа, кўп ичворибман… 
Ўзингнинг кайфинг михдайга ўхшайди?
 - Ҳа…Тўйни белгиладик. Келаси шанбага.
 - Хуршидагами?.. 
- Хуршидага. Нимайди?
 - Ҳеч нарса. Бахтли бўлинглар. 
Хуршида яхши қиз, сени бахтли қилишига ишонаман… 
— Собирнинг овози титради. 
- Биламан, — Отабек кулимсиради-ю, жиддийлашди. 
- Нимани биласан? - Бахтли бўлишимни. Билмайман-у, ишонаяпман.
 Бунда сенинг ҳам ҳиссанг бор.
 - Тушунмадим?! Ўрамай гапирсанг-чи! 
Отабек тараддудланди. 
Бироз маҳтал қилгач, сўз бошлади: - Бир бошдан… Биласан, онам бизни ташлаб кетгач… аёл зотидан кўнглим қолди. Шу ёшга кириб ҳам уйланмай юрганимнинг асосий сабаби уларга бўлган наф­ ратим эди. Аммо дадам кексайиб, бот-бот хас­ талана бошлагач, бу қарорим заифлаша бошлади. Менга умрини бағишлаган дадамнинг армонда кетишини истамасдим. Шунинг учун уйланишга розилик бердим. Эҳ-ҳе, кўп қизлар билан учрашдим, сал айб топсамоқ эриётган кўнглим музлаб қолаверди. Тушунмасдим, нега кўнглим тўлмаяпти? Бир куни тушундимки, бўлажак рафиқамнинг садоқатини ҳозирдан синаб, ишонмагунимча уйланолмайман… Хуршидани кўрган пайтим уни синаш хаёлимда йўқ, аниқроғи, қандай синашни билмасдим. Шунда сен ўзинг билмаган ҳолда менга ёрдам бериб юбординг. Сенинг қилмишингни билардим.......

ИМТИХОН...

Собир, мен билан бир жойга бориб кела олмайсанми?
 - Қаерга?  Умуман, ўзимдан кўра машинам керакка ўхшайди… 
- Очиғи, иккиси ҳам. Машинангда истироҳат боғига борсак. Автобусда кетаверардим-у, учрашувга кечикаман. Таксини эса нима қиламан, сендай дўстим турганда. 
- Учрашувга? Э, писмиқ-е, қаёқдан илинтира қолдинг?
 - Бунинг нима аҳамияти бор? Сени у билан таништираман. 
Дўстимсан-ку, сенинг у қиз ҳақидаги фикринг, хулосанг мен учун муҳим. Юрақол энди!.. 
- Кетдик! 
Истироҳат боғи дўстлар ишлайдиган идорадан анча олисда эди. Етиб боришгунча ярим соат вақт ўтди. Йўл-йўлакай Отабек «севги тарихи»ни сўзлаб берди: қиз дадаси даволанган шифохонада ҳамшира экан, дадасига, аммаларига ёқиб қолибди. Суриштириб, ҳар томондан маъқул топишгач, совчиликни бошламоқчи бўлишган экан, Отабек қаршилик қилибди. «Аввал кўрай, танишай» дебди. Лекин дадаси: «Шундай деб қанча яхши қизларни қўлдан чиқардинг, бу сафар ҳам учрашувдан буришиб қайтсанг, кўнглингга қараб ўтирмайман. Ўладиган дунёда келин кўриб, невараларимни суйиб қолай» дебди.
 - Ҳа, энди уйланмасам бўлмайди, шекилли. 
Дадамнинг гапларида ҳам жон бор… — деди Отабек хўрсиниб. 
- Тўғри, ёшимиз ҳам ўттизга қараб кетаяпти. 
Турмуш савдоси қийин экан, бўлмаса мен ҳам аллақачон олахуржунни орқалаб юрардим, — Собир гап қистирди. Истироҳат боғи дарвозаси олдида турган иккита қизни кўриб, Отабек ўртоғини туртди: - Қара, ўша. Расмини кўргандим, танидим. Ёнидаги дугонаси бўлса, балки сенга тўғрилаб юборармиз… «Ўша» қизни кўриб Собирнинг юраги гупиллаб кетди. Бунча хушрўй бўлмаса! «Бу гўзаллик Отабекдай сўтакка рўпара бўлиб турганини!»
 - Салом, Хуршидахон, куттириб қўйганимиз учун узр, — Собир қизнинг исмини ўртоғидан билиб олган эди, дарҳол ташаббусни қўлига олди. 
- Ҳечқиси йўқ, биз ҳам ҳозиргина келдик, — Хуршиданинг дугонаси кулимсиради. 
- Танишинглар, куёвликка номзод — Отабек! Мен эса, Худо хоҳласа, бўлажак куёвнавкар Собирман. Отабек қизариб дўстини киши билмас туртиб қўйди. Хуршида ер чизди. 
Дугонаси дадил экан, жавобсиз қолдирмади: - Бу киши — Хуршида, мен дугонасиман, исмим Ҳосила. - Танишганимиздан хурсандмиз. Қани, энди, кечки овқат маҳали яқинлашаяпти, биз ишдан эмас, очарчиликдан чиққандаймиз… Шунга, кафега кирсак? Қаршилик йўқми? Унда, кетдик! Собирнинг қизлар билан муомалада суяги йўқ, унда-бунда учрашувларга ҳам чиққан. 
Отабек унинг шу одатини хушламасди, ҳозир «шунисигаям шукур» деб қўйди ичида. Собирнинг эпчиллиги бўлмаганда, Отабек шу уқувсизлиги билан нима қила оларди? Кафеда кабоб еб, шарбат ичишди. Асосан Собир билан Ҳосила гаплашишар, Отабек билан Хуршида эса унда- бунда, шунда ҳам мажбур бўлганда гапириб қўйишарди. Дастлаб бепарво, ёқинқирамай ўтирган Отабек аста-секин Хуршидага эътибор бера бошлади. Қизнинг узун сочлари, ортиқча пардоздан холи чеҳраси, ибо ловуллатган ёноқлари, қуйи боққан кўзларини яна-да яшираётган киприклари… Дискотека майдончасида бир тўда йигит-қизлар хорижлик хонанда қўшиғига монанд қийшанглаб-суйкалиб ўйнай бошлашганида Хуршиданинг ижирғангандай юзини ўгирганига ҳам аҳамият берди. «Наҳотки, шу қизга юрагим илий бошлаган бўлса? Қанийди, юрагим истаган қиз шу бўлиб чиқса! Йўқ, биринчи таассурот етарли эмас, уни ҳали кўп кузатишим, синашим керак!» Собирнинг ҳам ўз хаёли бор эди: «Ҳосила ҳам чаккимас, лекин барибир Хуршида бошқача! Мендан нима кетди, бир уриниб кўрай… Кимни танласа, шунга тегади- да!» Бир неча кун ўтиб, Собир Хуршидани излаб шифохонага борди. 
Уни кўриб Хуршида ҳайратланди: - Ассалому алайкум, келинг… Тинчликми? Бирор яқинингиз… 
- Худога шукур, яқинларим соғ-саломат. Лекин ростдан ҳам тинчим йўқ. 
- Ие, нега? Тушунмадим?
 - Хуршидахон, ростини айтсам…Сизни кўргандан бери тинчим йўқ! 
Хуршида унга чандон ҳайрат билан боқди. 
Зеро, бу йигитнинг Ҳосила билан ўралашиб, ўлдим- куйдим қилиб юрганини дугонасининг ўз оғзидан эшитганди. Собир унга ёқмагани учун Ҳосилани огоҳлантирганди ҳам. Йигитнинг дали-ғулилиги, киришимлилиги, эпчиллиги, сўзамоллиги бир қарашда яхши, аммо бу фазилатлар ортида кибр, мақтанчоқлик, худбинлик ётганини сезганди.........