ပရိတ်ကြီး(၁၁)၊ပဌာန်း၊ဂုဏ်တော်ကွန်ချာ

လိုင်းမရလို့နားထားပါတယ်။ရတာနဲ့ပြန်တင်သွားပါ့မယ်🙏🙏🙏

၂၆။စီဝရသိဗ္ဗနသိက္ခာပုဒ်
စီဝရသိဗ္ဗန သိက္ခာပုဒ်
အမှုသည်—ရှင်ဥဒါယီ။
အမှု—ဘိက္ခုနီအား သင်္ကန်းချုပ်ပေးမှု။


ဥဒါယီနှင့် ဇနီးဟောင်း ဘိက္ခုနီ

ရှင်ဥဒါယီသည် သင်္ကန်းအချုပ် ကောင်းသူတည်း၊ အခါတပါး၌ သူ၏ဇနီးဟောင်း ဖြစ်ခဲ့သော ဘိက္ခုနီက သင်္ကန်းချုပ်ခိုင်းသဖြင့် ကောင်းစွာချုပ်ဆိုးပြီးလျှင် ထိုသင်္ကန်း၏ အလယ်ခေါင် (ဝတ်သည့်အခါ ကြောဘက်ကျလောက်သော အရပ်၌) ယောက်ျားနှင့်မိန်းမ မေထုန်မှီဝဲနေပုံ အရုပ်ထင်အောင်ချုပ်၍ ခေါက်ထားလေ၏။ ထိုဘိက္ခုနီသည် သင်္ကန်းလာယူသောအခါ “ရော့... ခေါက်ထားတဲ့အတိုင်း ယူသွားပြီးသိမ်းထား, ဩဝါဒခံယူဘို့ လာသောအခါကျမှ ဒီသင်္ကန်းကိုဝတ်ပြီး ဘိက္ခုနီတို့ရဲ့ နောက်ဆုံးကလိုက်ခဲ့”ဟု မှာလိုက်လေသည်။
ထိုဘိက္ခုနီမလည်း သူ့လင်ဟောင်း မှာလိုက်သည့်အတိုင်း သိမ်းထားပြီးလျှင် ဩဝါဒခံယူလာမှ ထိုသင်္ကန်းကို အမှတ်တမဲ့ဝတ်၍ နောက်ဆုံးက လိုက်လာမိရာ, ထိုဘိက္ခုနီကိုယ်တိုင်မှာ အရုပ်ပါနေကြောင်း သိဟန်မတူသော်လည်း မြင်ရသောလူတို့က “သိပ်အရှက်မရှိတဲ့ ဘိက္ခုနီတွေဘဲ”ဟု အားလုံးကိုသိမ်းကြုံး၍ ကဲ့ရဲ့ကြလေသည်၊ ထို့နောက် ဘိက္ခုနီတို့က မြင်ကြ၍ “ဘယ်သူ့လက်ရာလဲ”ဟု ထိုဘိက္ခုနီကို စစ်မေးလေသော် ဥဒါယီ၏ လက်ရာဖြစ်ကြောင်းသိကြ၍ “ဒီလိုအလုပ်မျိုးဟာ အရှက်မရှိဘူးလို့ နာမည်ရတဲ့ သေသောက်ကြူးတွေသော်မှ မတင့်တယ်ဘူး၊ ရှင်ဥဒါယီကား အဘယ်မှာ တင့်တယ်နိုင်ပါ့မလဲ”ဟု ကဲ့ရဲ့ကြ၍ ရဟန်းတို့အား လျှောက်ကြလေရာ, ရဟန်းတို့မှတဆင့် ဘုရားထံလျှောက်ကြ၍ ဆွေမျိုးမတော်ကြောင်းကိုလည်း သိတော်မူရသဖြင့် ဤသိက္ခာပုဒ်ကို ပညတ်တော်မူရလေသည်။

သိက္ခာပုဒ်

အကြင် ရဟန်းသည် ဆွေမျိုးမတော်သော ဘိက္ခုနီ၏ သင်္ကန်းကို ကိုယ်တိုင်မူလည်းချုပ်အံ့၊ သူတပါးကိုမူလည်းချုပ်စေအံ့၊ ထိုရဟန်း ပါစိတ်အာပတ်သင့်၏။

၂၅။စီဝရဒါနသိက္ခာပုဒ်

စီဝရဒါနသိက္ခာပုဒ်
အမှုသည်—ရဟန်းတပါး။
အမှု—ဘိက္ခုနီအား သင်္ကန်းပေးမှု။

ဘိက္ခုနှင့် ဘိက္ခုနီ

ရဟန်းတပါးသည် လမ်းတလမ်း၌ ဆွမ်းခံလှည့်လည်၏၊ ဘိက္ခုနီတယောက်လည်း ထိုလမ်း၌ပင် ဆွမ်းခံလှည့်လည်၏၊ ရဟန်းက “နှမမည်သည့်နေရာ၌ ဆွမ်းလောင်းရှိတယ်”ဟု ပြော၏။ ဘိက္ခုနီကလည်း သူမြင်ခဲ့သော နေရာကို ပြန်၍ ညွှန်ပြ၏၊ သူတို့ မပြတ် တွေ့ကြသဖြင့် မိတ်ဆွေဖြစ်ကြလေသည်၊ အခါတပါး၌ ရဟန်းမှာ သံဃိက ပစ္စည်းဝေရာမှ သူ့အတွက်သင်္ကန်းချုပ်ဘို့ အဝတ်ရလာ၏၊ ထိုဘိက္ခုနီသည်လည်း ဩဝါဒခံယူသွားရင်း ထိုရဟန်းအထံဝင်ရာ “ငါ့မှာ သင်္ကန်းချုပ်ဘို့ အဝတ်ရတယ်, ယူမလား”ဟုမေးလျှင် “တပည့်တော်မမှာ သင်္ကန်း ရှားပါးနေတာနဲ့ အတော်ဘဲ”ဟုဆို၍ ယူသွားလေ၏။ ထိုရဟန်းမှာလည်း သင်္ကန်းရှားပါးလျက်ပင်၊ ထို့ကြောင့် အခြားရဟန်းများက ဝေစုရသော အဝတ်ကို သင်္ကန်းချုပ်ဘို့ရန် တိုက်တွန်းသောအခါ ဘိက္ခုနီမအား ပေးလိုက်ရကြောင်း ပြောလေသည်။
ထိုအကြောင်းကိုကြား၍ ကဲ့ရဲ့ကြပြီးလျှင် ဘုရားရှင်အား လျှောက်ကြလေရာ, ဘုရားရှင်သည် ဆွေမျိုးတော်-မတော် စစ်မေးတော်မူ၍ မတော်ကြောင်း”သိတော်မူသောအခါ “ယောပန ဘိက္ခု အညာတိကာယ ဘိက္ခုနိယာ စီဝရံ ဒဒေယျ”ဟု မူလပညတ်ကို ထားတော်မူပြီးနောက် လဲလှယ်၍မျှ မဖြစ်နိုင်ကြသဖြင့် ဘိက္ခုနီတို့က ကဲ့ရဲ့သောကြောင့် “အညတြပါရိဝတ္တကာ”ဟု ဖြည့်စွက်၍ အနုပညတ်ထပ်တော်မူရပြန်သည်။

သိက္ခာပုဒ်

အကြင်ရဟန်း လဲလှယ်အပ်သော သင်္ကန်းကိုကြဉ်၍ ဆွေမျိုးမတော်သော ဘိက္ခုနီအား သင်္ကန်းပေးအံ့၊ ပါစိတ်အာပတ် သင့်၏။

အတူတူပါပဲခင်ဗျ။



ရှင်တော်မြတ်ဘုရားသည် သာဝတ္ထိပြည်၌ သီတင်းသုံးနေတော်မူစဉ် ရဟန်းတစ်ပါးသည် ဘိက္ခူဏီမတစ်ဉီးနှင့် မိတ်ဆွေဖြစ်ကာ ထိုဘိက္ခူဏီမအား မိမိသင်္ကန်းကိုပေး၏။ ထိုအကြောင်းကို မြတ်စွာဘုရားသိလျှင် သင်္ကန်းပေးသေားရဟန်းကိုခေါ်တော်မူ၍
"ဘိက္ခူဏီမ ဟာသင်နဲ့ဆွေမျိုးတော်စပ်သလား" ဟုမေးတော်မူ၏။

ရဟန်းကဆွေမျိုးမတော်စပ်ကြောင်း လျှောက်ထား၏။ ထိုအခါ မြတ်စွာဘုရားသည် ဆွေမျိုးမတော်စပ်သော ဘိက္ခူဏီမကို သင်္ကန်းမပေးရ။ ပေးလျှင် သုဒ္ဓပါစိတ် အာပါတ်သင့်စေဟုပညတ်တော်မူသည်။

ယင်းသို့ ပညတ်တော်မူပြီးနောက် ဘိက္ခူဏီမတို့သည် သကင်္န်းလဲလှယ်သည့်အလုပ်ကို မလုပ်ကြတော့ချေ။
သကင်္န်းအချင်းချင်း အလဲအလှယ်မလုပ်ကြသောကြောင့် အချို့သော ဘိက္ခူဏီမတို့မှာ သကင်္န်းများဟောင်းနွမ်းချို့တဲ့ကြ၏။ ယင်းအကြောက်းကို ဘုရားရှင်အားလျှောက်ထားကြလေရာ ဘုရားရှင်သည် ရဟန်းများကို ခေါ်တော်မူပြီးလျှင် သီးသုံးဖော် ငါးဉီးအချင်းချင်း သကင်္န်းအလဲအလှယ်ပြုလုပ်နိုင်သည်။ ဖလှယ်နိုင်သည်ဟုခွင့်ပြုတော်မူသည်။

၂၄။အာမိသသိက္ခာပုဒ်

ဆဗ္ဗဂ္ဂီရဟန်းတို့ စွပ်စွဲမှု

ဘိက္ခုနီတို့အား ဩဝါဒပေးရသော ထေရ်ကြီးတို့မှာ ပစ္စည်း ၄-ပါး ပေါများကြသည်ကို ဆဗ္ဗဂ္ဂီတို့ မြင်၍ “ထေရ်ကြီးတို့သည် တရားကို မြတ်နိုးသောကြောင့် ဘိက္ခုနီတို့အား ဩဝါဒပေးကြသည်မဟုတ်၊ ဆွမ်းသင်္ကန်းစသော အာမိသကို လိုချင်၍ ဩဝါဒပေးကြသည်”ဟု ပြောဆိုစွပ်စွဲမှုကြောင့် ဤသိက္ခာပုဒ်ကို ပညတ်တော်မူရသည်။

သိက္ခာပုဒ်

အကြင် ရဟန်းသည် ဤသို့ပြောဆိုကဲ့ရဲ့အံ့ (အဘယ်သို့ ပြောဆိုကဲ့ရဲ့သနည်း) အာမိသ အကြောင်းကြောင့် ထေရ်ဖြစ်ကုန်သောရဟန်းတို့သည် ဘိက္ခုနီတို့ကို ဆုံးမကြကုန်၏၊ ဤသို့ပြောဆို ကဲ့ရဲ့အံ့၊ ထိုရဟန်းပါစိတ်အာပတ်သင့်၏။

https://t.me/lifeofbuddhaQandA

လေ့လာလိုသူတွေအတွက်မျှဝေတာပါ။

https://t.me/lifeofbuddhaQandA

၂၃။ဘိက္ခုနုပဿယသိက္ခာပုဒ်

ဆဗ္ဗဂီရဟန်းများ

ဆဗ္ဗဂ္ဂီရဟန်းတို့သည် ဘိက္ခုနီတို့၏ ကျောင်းသို့သွား၍ ဆဗ္ဗဂ္ဂီရဟန်းမတို့အား ဩဝါဒပေးကြလေ၏၊ အခြား ရဟန်းမတို့သည် ထိုဆဗ္ဗဂ္ဂီရဟန်းမတို့အား “ဩဝါဒခံယူဘို့ရန် သွားကြစို့”ဟု ခေါ်လာသောအခါ ကိုယ်တော်များက မိမိတို့ထံလာ၍ ဩဝါဒ ပေးကြသောကြောင့် မိမိတို့လိုက်ဘို့ မလိုကြောင်းကို ပြောကြလေသည်၊ ထိုဘိက္ခုနီတို့သည် ဆဗ္ဗဂ္ဂီရဟန်းတို့ကို “ဘိက္ခုနီကျောင်းသို့ လာ၍ ဩဝါဒ ပေးရမလား”ဟု ကဲ့ရဲ့ကြပြီးလျှင် ရဟန်းယောက်ျားတို့အား လေသည်၊ ထို့ကြောင့် ဘုရားရှင်သိတော်မူရကား “ယော ပန ဘိက္ခု ဘိက္ခုနုပဿယံ ဥပသင်္ကမိတွာ ဘိက္ခုနိယော ဩဝဒေယျ, ပါစိတ္တိယံ။”ဟု မူလပညတ်ကို ပညတ်တော်မူရလေသည်။

အနုပညတ်ထပ်တော်မူရပုံ


ထိုကဲ့သို့ ပညတ်တော်မူပြီးနောက် မိထွေးတော်ဂေါတမီ မကျန်းမမာ ဖြစ်နေရာသို့ ထေရ်ကြီးတို့သည် ဂိလာန အမေးလာကြစဉ်, မိထွေးတော်က တရားဟောဘို့ရန် တောင်းပန်သောအခါ “ဘိက္ခုနီကျောင်းသို့လာ၍ တရားမဟောကောင်း” ဟု အမိန့်ရှိ၍ တရားမဟောဘဲ နေကြလေသည်၊ ထို့နောက် ဘုရားရှင်ကြွလာတော်မူသောအခါ “ရှေးတုန်းက တရားနာရလို့ နေသာထိုင်သာရှိတဲ့ အကြောင်း, ယခု တရားမနာရသဖြင့် မချမ်းသာကြောင်း”လျှောက်သောကြောင့် “အညတြ သမယာ... တတ္ထာယံ သမယော, ဂိလာနာ ဟောတိ ဘိက္ခုနီ, အယံ တတ္ထ သမယော။”ဟု ဖြည့်စွက်၍ အနုပညတ်ထပ်တော်မူရလေသည်။

သိက္ခာပုဒ်

အကြင်ရဟန်းသည် သွား၍ ဆုံးမသင့်ရာ အခါ မဟုတ်ဘဲ ဘိက္ခုနီကျောင်းသို့ သွား၍ ဘိက္ခုနီတို့ကိုဆုံးမအံ့၊ ပါစိတ် အာပတ်သင့်၏၊ သွား၍ ဆုံးမသင့်ရာ အခါကား ဘိက္ခုနီ မကျန်းမမာ ဖြစ်နေသောအခါတည်း။

နာမကျန်းဖြစ်နေသော ဘိက္ခူဏီမကျောင်းသို့ရောက်သောအခါ ထိုဘိက္ခူဏီမကတရားတောင်းလျှင် ဟောပြောရမည်။မဟောပြောဘဲရှောင်ဖယ်မသွားရ။ရှောင်ဖယ်ထွက်သွားလျှင် သုဒ္ဓပါစိတ် အာပါတ်သင့်စေသည်ဟု ပညတ်တော်မူသည်။

၂၂။အတ္ထင်္ဂတသိက္ခာပုဒ်
အတ္ထင်္ဂတသိက္ခာပုဒ် သည် မြတ်စွာဘုရား၏ သာသနာတော်တွင် ရဟန်းတော်များ လိုက်နာစောင့်ထိန်းရန် ပညတ်တော်မူခဲ့သည့် သုဒ္ဓပါစိတ်အာပတ်တစ်ခု ဖြစ်သည်။

သမိုင်း

အင်္ဂါရှစ်ပါးနှင့်ပြည့်စုံသော ရဟန်းတို့သည် ဘိက္ခူနီမများအား တရားဓမ္မများသင်ကြားပြသကြ၏။ တစ်​နေ့တွင် ရှင်စူဠဗန္ဓကရဟန်းသည် ဘိက္ခူဏီမများအား နေဝင်၍မိုးချုပ်သည့်တိုင်အောင် တရားဓ္ဓမကိုသင်ကြားပြသပြီးမှ လွှတ်လိုက်လေ၏။ ဘိက္ခူဏီမများမှာ မိမိတို့ကျောင်းသို့ပြန်ရာတွင် အ်ပ်စက်ကြကာနံနက်လင်းမှ ကျောင်းကိုပြန်ကြရလေသည်။
ထိုအဖြစ်ကိုလူတို့မြင်သဖြင့် ရှင်စူဠဗန္ဓက ရဟန်းကိုကဲ့ရဲ့စကားဆိုကြ၏။လူတို့၏ ကဲ့ရဲ့စကားကို ဗုဒ္ဓဘုရားရှင်ကြားသိတော်မူလေလျှင် ရဟန်းတို့သည် ဘိက္ခူဏီမများအား နေဝင်မိုစချုပ်သည်အထိ ဟောပြောသင်ကြားဆုံးမခြင်းမပြုရ။ ပြုခဲ့လျှင် သုဒ္ဓပါစိတ်အာပါတ်သင့်စေဟုပညတ်တော်မူသည်။

သိက္ခာပုဒ်

“သမ္မုတိရသော ရဟန်းသည် နေဝင်သည့်တိုင်အောင် ရဟန်းမိန်းမတို့ကို အကယ်၍ ဆုံးမငြားအံ့၊ (ထိုရဟန်းအား) ပါစိတ်အာပတ် သင့်၏” ဟု မိန့်တော်မူ၏။

၂၁။ဩဝါဒသိက္ခာပုဒ်
ဩဝါဒသိက္ခာပုဒ် သည် မြတ်စွာဘုရား၏ သာသနာတော်တွင် ရဟန်းတော်များ လိုက်နာစောင့်ထိန်းရန် ပညတ်တော်မူခဲ့သည့် သုဒ္ဓပါစိတ်အာပတ်တစ်ခု ဖြစ်သည်။

သမိုင်း

ဘုရားရှင်သည် သာဝတ္ထိပြည်၌ သီတင်းသုံးနေတော်မူစဉ် သမ္မုတိသံဃာတော်ဖြစ်သော မထေရ်ကြီးများသည် ဘိက္ခူဏီမများအား တရားဓမ္မများကို သင်ကြားပြသကြ၏။ဆိုဆုံးမစရာရှိသည်များကိုလည်းဆိုဆုံးမကြသည်။ထိုသို့ဆိုဆုံးမသော သံဃာတော်များအား ဘိက္ခူဏီမတို့သည်အာစရိယဆရာအနေဖြင့် ကြည်ညိုလေးစားကြ၏။ သဒ္ဓါပွားကာလှူဒါန်းကြ၏။ သို့ကြောင့်မထေရ်ကြီးများတွင် လာဘ်လာဘပေါများကြ၏။
မထေရ်ကြီးများတွင် လာဘ်လာဘပေါများသည်ကို ဆဗ္ဗဂ္ဂီရဟန်းများမြင်လေရာ ငါတို့လည်း ဘိက္ခူဏီမများကို လာဘ်လာဘအတွက် လောဘတပ်မက်ကြကာ သမ္မုတိမရဘဲနှင့် ဘိက္ခူဏီမများအား ဆိုဆုံးမကြလေတော့သည်။

ထိုအကြောင်းဘုရားရှင်သိလေလျှင် ဆဗ္ဗဂ္ဂီရဟန်းများအား ခေါ်တော်မူ၍ ဉတ်ကမ္မဝါဖြင့် မသမုတ် သောရဟန်းသည် ဘိက္ခူဏီမများ မသင်ကြားမဆုံးမရ။ အင်္ဂါရှစ်ပါးနှင်ဲပြည့်စုံသော ရဟန်းများသာသင်ကြားဆုံးမရမည်။ သမ္မုတိမရဘဲနှင့် သင်ကြားဆုံးမလျှင် သုဒ္ဓပါစိတ် အာပါတ်သင့်စေဟုပညတ်တော်မူသည်။

၂၀။သပ္ပါဏကသိက္ခာပုဒ်
သပ္ပါဏကသိက္ခာပုဒ် သည် မြတ်စွာဘုရား၏ သာသနာတော်တွင် ရဟန်းတော်များ လိုက်နာစောင့်ထိန်းရန် ပညတ်တော်မူခဲ့သည့် သုဒ္ဓပါစိတ်အာပတ်တစ်ခု ဖြစ်သည်။

သမိုင်း

ဗုဒ္ဓဘုရားရှင်းသည် အာဠဝီပြည် အဂ္ဂါလဝစေတီတွင် သီတင်းသုံးနေတော်မူစဉ် အာဠဝီပြည်သားရဟန်းများသည် ပိုးကောင်အများအပြားရှိသောရေဖြင့် မြက်ပင်များကိုသော်လည်းကောင်း၊ မြေပြင်ကိုသော်လည်းကောင်း ၊ မိမိကိုယ်တိုင်လည်းသွန်းလောင်း၍ သူတစ်ပါး ကိုလည်း သွန်းလောင်း ရန်စေခိုင်း၏။
ထိုအကြောင်း ဘုရားရှင် သိလျှင် ရေတွင်ပိုးကောင်များရှိမှန်းသိလျှက်နှင့် ကိုယ်တိုင်မြက်ပင်၊ မြေပြင်တို့ကို သွန်းလောင်းခြင်းမပြုရ၊ သူတစ်ပါးကိုလည်း ခိုင်းစေခြင်းမပြုရ။ ဤသိုပြုလျှင် သုဒ္ဓပါစိတ် အာပါတ်သင့်စေဟုသပါဏကသိက္ခာပုဒ်ကို ပညတ်တော်မူသည်။

သိက္ခာပုဒ်

အကြင်ရဟန်းသည် သိလျက် ပိုးရှိသော ရေကို မြက်၌သော်လည်းကောင်း၊ မြေ၌သော်လည်းကောင်း သွန်းလောင်းငြားအံ့ ထိုရဟန်းအား ပါစိတ်အာပတ် သင့်၏” ဟု မိန့်တော်မူ၏။

၁၉။မဟလ္လကဝိဟာရသိက္ခာပုဒ်
မဟလ္လကဝိဟာရသိက္ခာပုဒ် သည် မြတ်စွာဘုရား၏ သာသနာတော်တွင် ရဟန်းတော်များ လိုက်နာစောင့်ထိန်းရန် ပညတ်တော်မူခဲ့သည့် သုဒ္ဓပါစိတ်အာပတ်တစ်ခု ဖြစ်သည်။

သမိုင်း

ဗုဒ္ဓဘုရားရှင်းသည် ကောသမ္ဘီပြည် ဃောသိတာရုံကျောင်းတွင် သီတင်းသုံးနေတော်မူစဉ် ရှင်ဆန္ဒမထေရ်အား အမတ်တစ်ယောက်က လှူဒါန်း၏။ မထေရ်သည် ကျောင်းကိုအထပ်ထပ်မိုးသောကြောင့်ပြိုကျလေသည်။
ထိုအခါ ဆန္ဒမထေရ်ထံ၌ မြက်၊ ထင်းစသော အမှိုက်တို့ကိုအစဉ်အမြဲရှင်းလင်းပေးနေသော ပုဏ္ဏား၏ စပါးလယ်ခင်း ပျက်၏။ ပုဏ္ဏားသည် သူ့လယ်ခင်းပျက်သောကြောင့် ဒေါသထွက်သောကြောင့် ဆန္ဒမထေရ်အား ကဲ့ရဲ့လေ၏။ ယင်းအကြောင်း ဘုရားရှင်ကြားသိတော်မူလေလျှင် စိမ်းသောကောက်ပဲပင်ရှိသောနေရာ၌ ကျောင်းကိုအထပ်ထပ်မမိုးရ။ မိုးခဲ့သည်ရှိသော သုဒ္ဓပါစိတ်အာပါတ်သင့်စေဟုပညတ်တော်မူသည်။


သိက္ခာပုဒ်

“ကြီးသောကျောင်းကို ဆောက်လုပ်စေလိုသော ရဟန်းသည် တံခါးအိမ်တိုင်အောင် တံခါးရွက်ကို ထားခြင်းငှါလည်းကောင်း၊ တံခါးပေါင်နှင့် တံခါးရွက်ကို မတုန်လှုပ်စေခြင်းငှါလည်းကောင်း၊ လေသာတံခါးရွက်ကို အပြေအပြစ်ပြုခြင်းငှါလည်းကောင်း အထပ်ထပ် လိမ်းကျံအပ်၏။ အမိုးနှစ်ထပ်သုံးထပ် ‘နှစ်စဉ်သုံးစဉ်’ မိုးခြင်းကို စိမ်းသော ကောက်ပဲမရှိရာ အရပ်၌ စီရင်အပ်၏။ ထိုနှစ်ထပ်သုံးထပ် မိုးခြင်းထက် အလွန် စိမ်းသော ကောက်ပဲမရှိရာ အရပ်၌လည်း ရပ်၍ စီရင်ငြားအံ့ (ထိုရဟန်းအား) ပါစိတ်အာပတ်သင့်၏” ဟု မိန့်တော်မူ၏။

ကိုယ်တိုင်းစဉ်းစားတွေးခေါ်ဖို့မိမိပတ်ဝန်းကျင်ကိုဆွဲဆောင်ပါ။

ကျွန်တော်တို့လူမျိုးတွေတော်များများ အမှန်တရားလက်ခံတဲ့ပုံစံက_

၁။ အမျိုးတော်ရင်မှန်တယ်။
၂။ နိုင်ငံခြားသားပြောရင်မှန်တယ်။
၃။ မိသားစုအတွင်းပြဿနာဖြစ်ရင် ဘေးအိမ်ကစကားမှန်တယ်။
၄။ မိမိလေးစားတဲ့ပုဂ္ဂိုလ်ပြောရင် အကုန်မှန်တယ်။
၅။ ကိုယ့်အဖွဲ့မှန်တယ်။

ပြဿနာတစ်ခု၊ အဖွဲ့အစည်းတစ်ခု၊ သတင်းတစ်ခု မှာအမှန်တရားက အမှန်တရားဖြစ်နေရင်တော့ကိစ္စမရှိပါဘူး။
အမှန်တရားက အမှားတစ်ရံ(အမှားကိုအများလက်ခံ)ဖြစ်နေရင်တော့ ကောင်းရင်စံ၊ မကောင်းတော့လည်းခံပေါ့။

Facebook၊ Youtube ၊ Twitter၊ Instagram၊ Telegram စသဖြင့် Social media တွေမှာပေါက်ပန်းလေးဆယ်၊ ဟုတ်တာ၊ မဟုတ်တာသတင်းတွေပြောကြ၊ တင်ကြ၊ ရေးကြတာ အုန်းအုန်းထပါပဲ။

သတင်း channel တွေဆိုတာ ရည်ရွယ်ချက်တစ်ခုစီတော့ရှိကြပါတယ်။သတင်းChannelတိုင်း ကိုယ်ရည်ရွယ်ချက်အတွက် အမှားတွေတင်သလိုအမှန်တွေလည်းတင်ကြပါတယ်။

အမှန်တရားတစ်ခုကို အားနည်းသွားအောင် တင်ပြနိုင်သလို၊ အမှားတစ်ခုကိုအားနည်းသွားအောင်(မှားတာတောင်စေတနာအမှားပါပေါ့)လုပ်ကြပါတယ်။

ကိုယ်တိုင်ကလည်း သွားမကြည့်နိုင် မလေ့လာနိုင်တော့ သိတဲ့သူပြောတာ နားထောင်ရတာကြောင့်သတင်းနဲ့အသက်မွေးဝမ်းကြောင်းပြုသူတွေရှိလာရတာပါ။ကိုယ်တွေလည်းစပ်စုတာ၊ လူရာဝင်ချင်တာ(နိုင်ငံရေး)၊ တစ်ခုခုအလိုရှိတာ(စီးပွားရေး၊လူမှုရေး၊ ကျန်းမာရေး၊ ကျန်းမာရေး)ဖြစ်မှာပါ။ ကိုယ်မေးတဲ့သူ(ဖတ်တဲ့သတင်းဌာန)က အထက်မှာပြောခဲ့သလိုပဲ ရည်ရွယ်ချက်တစ်ခုရှိပါတယ်။

အကြောင်းအရာတစ်ခု၊ သတင်းတစ်ခုကို သတင်း ဌာနတွေကရေးကြမှာပါ။ သိချင်ရင် တစ်ခုတည်းကိုမဖတ်မိပါစေနဲ့။ ရှုထောင့်အမျိုးမျိုးကရေးထားတဲ့အကြောင်းအရာကိုဖတ်ပြီးမှ ဖြစ်ပျက်နေတာနဲ့ယှဉ်ပြီး အမှန်ကိုစဉ်းစားပြီးမှလက်ခံသင့်ပါတယ်။

ကျွန်တော်တို့လူမျိုးလုပ်တာက မစဉ်းစားတာဖြစ်ပြီး မလုပ်တာက စဉ်းစားတာပါ။ ဘယ် channel ကို report လုပ်ဖို့ group ၊ link စသဖြင့်လုပ်ကြတာတွေ့ရပါတယ်။

ကျွန်တော့်အမြင်ကတော.မိမိကိုယ်ကို မှန်တရားကိုမြတ်နိုးလှပါတယ် ခံယူထားရင်တော့ ဘယ် channel မှ report မလုပ်သင့်ပါဘူး။သတင်းသမားတိုင်းကတော့ကိုယ့်ရည်ရွယ်ချက်၊ စည်းရုံးလိုတဲ့ဘက်ကို အသားပေး ရေးကြမှာပါ။ စဉ်းစားဖို့က ကိုယ်တိုင်ပါ။

နိုင်ငံနဲ့လူမျိုးကိုချစ်လှပါတယ်ဆိုရင်ပေါ့ဗျာ။ ဟိုတုန်းကစာသင်ခန်းထဲနံရံပေါ်ကဆိုင်းဘုတ်တွေထဲက-
၁။ မိမိအတန်းကို ကောင်းအောင်ကြိုးစားမည်။
၂။ မိမိအတန်းကို ကောင်းအောင်ကြိုးစားမည်။
၃။ မိမိတိုင်းပြည်ကို ကောင်းအောင်ကြိုးစားမည်။
("ကြိုးပမ်း" လို့လည်း ဖတ်ဖူးတယ်။စာသင်ခန်းတွေထဲရှိ/မရှိ မသိတော့ပါ။မရောက်တာနှစ်ချီနေပြီးမို့ပါ။)
ဆိုတဲ့အချက်​တွေမှာ မိမိကိုယ်ကိုကောင်းရင် မိမိပတ်ဝန်းကျင်ကောင်းလာမှာပါ။ပတ်ဝန်းကျင်ကောင်းရင် ရပ်ရွာ၊မြို့၊တိုင်းပြည်စသည်ဖြင့်ကောင်းသွားမှာပါ။ အဓိက ကမိမိပါပဲ။

စာကတော့ရှည်သွားပါတယ်ဗျာ။ကိုယ့်လူမျိုးအများစုကလည်း ဝတ္ထုတစ်ပုဒ်သာအစအဆုံးဖတ်တာ သိပါတယ်။သူတစ်ပါးပြောသမျှ စိတ်ဆွပေးသမျှ အဖြစ်အပျက်အမှန်အပေါ်ဒေါ်သထွက်၊စိတ်ဆင်းရဲ၊ သောကများတာ မပြောလိုပေမယ့် လုပ်ကြံဇတ်လမ်းတွေအပေါ် ဒေါသထွက်၊ စိတ်ဆင်းရဲ၊ သောကများတာတွေ မြင်လာရတော့ ရေးရတာပါ။ ဒါကြောင့် ကျွန်တော့တို့လူမျိုးတွေရဲ့ အားနည်းချက်ကိုသိပြီး အတွေးအခေါ် မြင့်မားသူက အားနည်းသူကိုတွဲ​ခေါ်သင့်တယ်လို့ယူဆမိပါတယ်ခင်ဗျာ။ဒါကြောင့် "ကိုယ်တိုင်းစဉ်းစားတွေးခေါ်ဖို့မိမိပတ်ဝန်းကျင်ကိုဆွဲဆောင်ပါ "လို့ အကြံပြုတိုက်တွန်းလိုပါတယ်ခင်ဗျာ။

အွင်း
🙄🙄🙄🙄ဂယ်လား။

၁၈။ဝေဟာသကုဋိသိက္ခာပုဒ်

ဝေဟာသကုဋိသိက္ခာပုဒ် သည် မြတ်စွာဘုရား၏ သာသနာတော်တွင် ရဟန်းတော်များ လိုက်နာစောင့်ထိန်းရန် ပညတ်တော်မူခဲ့သည့် သုဒ္ဓပါစိတ်အာပတ်တစ်ခု ဖြစ်သည်။

သမိုင်း

ဗုဒ္ဓဘုရားရှင်းသည် သာဝတ္ထိပြည်တွင် သီတင်းသုံးနေတော်မူစဉ် ရဟန်းနှစ်ပါးသည် တပါးသောရဟန်းက ခြေတပ်အင်ပျဉ်အောက်၌အိပ်၍ တပါးသောရဟန်းသည်ခြေတပ်အင်ပျဉ်ပေါ်သို့ အဆော့တလျင်အိပ်ချလိုက်၏။ ထိုစဉ်ညောင်စောသ်းအင်ပျဉ်တွင်တပ်ထားသော အပေါင်ခြေကျွတ်၍ အောက်တွက်အိ်သောရဟန်းကိုယ်ပေါ်သို့ကျလေ၏။
ယင်းအကြောင်းဗုဒ္ဓဘုရားရှင်သိလေလျှင် ညောင်စောင်း အင်ပျဉ် ပေါ်သို့အဆောတလျင်အရေးတကြီးကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်းအိပ်မချရ။ ငြင်ငြင်သာသာအိပ်ရမည်။အကယ်၍ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း၊ဒရောသောပါး အိ်ချလျှင် သုဒ္ဓပါစိတ် အာပါတ်သင့်စေဟုပညတ်တော်မူသည်။

သိက္ခာပုဒ်

“အကြင်ရဟန်းသည် သံဃိကကျောင်း အထက်ဆင့်တွင် ပျဉ်မခင်း၍ ဟင်းလင်းအပြင်ရှိသော ကုဋီ၌ အပေါင်တွင် အခြေတပ်သော ညောင်စောင်းကို သော်လည်းကောင်း၊ အင်းပျဉ်ကိုသော်လည်းကောင်း ဖိ၍ မူလည်း ထိုင်ငြားအံ့၊ ဖိ၍ မူလည်း အိပ်ငြားအံ့၊ (ထိုရဟန်းအား) ပါစိတ်အာပတ် သင့်၏” ဟု မိန့်တော်မူ၏။

၁၇။နိက္ကဍ္ဎသိက္ခာပုဒ်
နိက္ကဍ္ဎသိက္ခာပုဒ် သည် မြတ်စွာဘုရား၏ သာသနာတော်တွင် ရဟန်းတော်များ လိုက်နာစောင့်ထိန်းရန် ပညတ်တော်မူခဲ့သည့် သုဒ္ဓပါစိတ်အာပတ်တစ်ခု ဖြစ်သည်။

သမိုင်း

ဗုဒ္ဓမြတ်စွာသည် သာဝတ္ထိပြည်တွင် သီတင်းသုံးနေတော်မူစဉ် သတ္ထရသရဟန်း ဝဂ္ဂီရဟန်းတို့သည် သံဃိကကျောင်း၌ ဝါဆိုရန်ပြင်ဆင်ကြလေသည်။ ထိုအခါ ဆဗ္ဗဂ္ဂီရဟန်းများက ....
"ငါတို့သာ ဒီကျောင်းမှာ နေမယ်။ သင်တို့မနေကြနဲ့။"ဟု(ဒဲ့ပဲနော်😁😁😁)သတ္ထရသဝဂ္ဂီရဟန်းများအား နှင်လွှတ်ကြ၏။သတ္ထရသရဟန်များလည်း တခြားသို့ထွက်ခွါမသွားကြဘဲ နေမြဲနေသည်။ ထိုအခါ ဆဗ္ဗဂ္ဂီရဟန်းများ အတင်းအဓမ္မ နှင်ကြသည်။
ယင်းအကြောင်း ဗုဒ္ဓရှင်တော်ဘုရား ကြားသိတော်မူလေလျှင် သံဃိကကျောင်းတွင် နေထိုင်ကြသောရဟန်းများသည်။ တစ်ဉီးအပေါ်တစ်ဉီးအမျက်ဒေါသထားပြီး နှင်မလွှတ်ရ။နှင်လွှတ်လျှင် သုဒ္ဓပါစိတ်အာပါတ်သင့်စေဟုပညတ်တော်မူသည်။

သိက္ခာပုဒ်


“အကြင်ရဟန်းသည် (တစ်ပါးသော) ရဟန်းကို အမျက်ထွက်ကာ နှလုံးမသာသဖြင့် သံဃိကကျောင်းမှ နှင်ထုတ်ငြားအံ့၊ နှင်ထုတ်စေငြားအံ့၊ (ထိုရဟန်းအား) ပါစိတ်အာပတ် သင့်၏” ဟု မိန့်တော်မူ၏။

၁၆။ အနုပခဇ္စသိက္ခာပုဒ်
အနုပခဇ္စသိက္ခာပုဒ် သည် မြတ်စွာဘုရား၏ သာသနာတော်တွင် ရဟန်းတော်များ လိုက်နာစောင့်ထိန်းရန် ပညတ်တော်မူခဲ့သည့် သုဒ္ဓပါစိတ်အာပတ်တစ်ခု ဖြစ်သည်။

သမိုင်း
ဗုဒ္ဓဘုရားရှင်းသည် သာဝတ္ထိပြည်၌ သီတင်းသုံးနေတော်မူစဉ် ဆဗ္ဗဂ္ဂီရဟန်းတို့သည် မိမိတို့ထက်အသက်သိက္ခာဝါကြီးသော ရဟန်းများအားအတင်းတိုးဝှေ့အလုအယက်အိပ်ယာနေရာများခင်းကျင်းကြလေသည်။ ထိုအခါမထေရ်ကြီးများမှာ ကျဉ်းကြပ်၍ မနေသာတော့သောကြောင့် ထိုနေရာမှ ထွက်ခွာသွားကြရလေ၏။
ယင်းအကြောင်း ဗုဒ္ဓမြတ်စွာ သိတော်မူလေလျှင် ဆဗ္ဗဂ္ဂီရဟန်းများအား မျာစွာကဲ့ရဲ့တော်မူလေ၍ ရှေ့ဉီးစွာရောက်နေသော သတင်းကြီး ရဟန်းများအား အတင်းတိုးဝှေ့ပြီးအလုအယက် အိပ်ယာနေရာ မခင်းကျင်းရ။ ခင်းကျင်းခဲ့လျှင် သုဒ္ဓပါစိတ် အာပါတ်သင့်စေဟုပညတ်တော်မူသည်။

သိက္ခာပုဒ်

“အကြင်ရဟန်းသည် သံဃိကကျောင်း၌ ရှေးဦးနေလင့်သော ရဟန်းကို သိလျက် တိုးဝှေ့၍ ‘အကြင်ရဟန်းအား ကျဉ်းမြောင်းကျပ်တည်းလတ္တံ့၊ ထိုရဟန်းသည် ဖဲသွားလတ္တံ့’’ ဟု အကြောင်းတစ်ပါးမရှိဘဲ ဖဲသွားစေလိုခြင်းကိုသာ အကြောင်းပြု၍ အိပ်ခြင်းကို ပြုငြားအံ့၊ (ထိုရဟန်းအား) ပါစိတ်အာပတ် သင့်၏” ဟု မိန့်တော်မူ၏။

၁၅။ ဒုတိယသေနာသနသိက္ခာပုဒ်
ဒုတိယသေနာသနသိက္ခာပုဒ် သည် မြတ်စွာဘုရား၏ သာသနာတော်တွင် ရဟန်းတော်များ လိုက်နာစောင့်ထိန်းရန် ပညတ်တော်မူခဲ့သည့် သုဒ္ဓပါစိတ်အာပတ်တစ်ခု ဖြစ်သည်။

သမိုင်း

ဗုဒ္ဓဘုရားရှင်းသည် သာဝတ္ထိပြည်၌ သီတင်းသုံးနေတော်မူစဉ် သတ္တရသ ဝဂီရဟန်းတို့သည် သံဃိကကျောင်းတွင် အိပ်ယာနေရာကို ခင်းကျင်းပြီး မိမိတို့ကိုယ်တိုင်သိမ်းဆည်းခြင်းလည်းမပြု ၊ သူတစ်ပါးကိုလည်း သိမ်းဆည်းရန်မစေခိုင်ဘဲနှင့် အရပ်တစ်ပါးသို့ထွက်ခွါသွားကြလေသည်။
ထိုအကြောင်း ဗုဒ္ဓရှင်တော်ဘုရား ကြားသိလျှင် သံဃိကကျောင်း၌ အိပ်ယာနေရာကို မသိမ်းဆည်းဘဲ သိမ်းဆည်ရန်မပန်ကြားဘဲ အရပ်တပါး သို့ထွက်ခွါမသွားရ။ သွားခဲ့လျှင် သုဒ္ဓပါစိတ် အာပါတ်သင့်စေသည်ဟုမိန်တော်မူသည်။

သိက္ခာပုဒ်

“အကြင်ရဟန်းသည် သံဃိကကျောင်း၌ အိပ်ရာနေရာကို ခင်း၍သော်လည်းကောင်း၊ ခင်းစေ၍သော်လည်းကောင်း ဖဲသွားသော် ထိုအိပ်ရာနေရာကို မသိမ်းငြားအံ့၊ မသိမ်းစေငြားအံ့၊ မပန်ကြားမူ၍သော်လည်းကောင်း ဖဲသွားငြားအံ့။ (ထိုရဟန်းအား) ပါစိတ်အာပတ် သင့်၏” ဟု မိန့်တော်မူ၏။

၁၄။ပဌမသေနာသနသိက္ခာပုဒ်

ပဌမသေနာသနသိက္ခာပုဒ် သည် မြတ်စွာဘုရား၏ သာသနာတော်တွင် ရဟန်းတော်များ လိုက်နာစောင့်ထိန်းရန် ပညတ်တော်မူခဲ့သည့် သုဒ္ဓပါစိတ်အာပတ်တစ်ခု ဖြစ်သည်။ 

သမိုင်း

ဗုဒ္ဓရှင်တော်မြတ်ဘုရားသည် သာဝတ္ထိပြည် ဇေတဝန်ကျောင်းတွင် သီတင်းသုံးနေတော်မူစဉ် ရဟန်းတို့သည် သံဃိကဖြစ်သော ညောင်စောင်း၊ အင်ပျဉ်တို့ကို လွင်တီးခေါင်တွင်ခင်းကျင်း၍ သိုမှီးခြင်းမပြုဘဲသွားလာကြသည်။ ထိုအခါ ညောင်စောင်း ကိုမိုးရေများစွတ်စိုလေသည်။ ထိုအခြင်းအရာကိုသံဃာတော်တို့မြင်လျှင် မြတ်စွာဗုဒ္ဓ အားလျှောက်ထားကြသည်။ ထိုအခါ ဗုဒ္ဓက သံဃီကဖြစ်သော အမျာူနှင့်သက်ဆိုင်သည့် ညောင်စောင်းအင်ပျဉ်တို့ကို မိမိတို့အရပ်တပါးသို့ ထွက်ခွာသွားသည့်အခါ သိမ်းဆည်းခဲ့ရမည်။ အကယ်၍ မသိမ်းထားခဲ့ဘဲ လွင်တီးခေါင်၌ပစ်ထားခဲလျှင် ထိုရဟန်းသည် သုဒ္ဓပါစိတ် အာပါတ်သင့်စေဟုပညတ်တော်မူသည်။

သိက္ခာပုဒ်

“အကြင်ရဟန်းသည် သံဃာ၏ ဥစ္စာ ‘သံဃိက’ ဖြစ်သော ညောင်စောင်း ‘ခုတင်’ ကိုသော်လည်းကောင်း၊ အင်းပျဉ် ‘ခုံရှည်’ ကိုသော်လည်းကောင်း၊ ဘုံလျှို ‘ဖုံ’ ကိုသော်လည်းကောင်း၊ ဖျာအခင်းကိုသော်လည်းကောင်း၊ လွင်တီးခေါင်၌ ခင်း၍လည်းကောင်း၊ ခင်းစေ၍ လည်းကောင်း ဖဲသွားသော် ထိုသံဃိက ညောင်စောင်း၊ အင်ပျဉ် စသည်ကို မသိမ်းငြားအံ့ မသိမ်းစေငြားအံ့၊ မပန်ကြားမူ၍ ဖဲသွားငြားအံ့။ (ထိုရဟန်းအား) ပါစိတ်အာပတ် သင့်၏ဟု မိန့်တော်မူ၏။

ဆရာနဲ့ဒကာ
ဆရာကိုပြန်ထိန်းကြပါစို့ဗျာ။
ဒကာ့တာဝန်ပေကိုးဗျ။
နော့။😁😁😁
အားရင်အားသလိုမီးရှို့သွားမှာဖြစ်လို့ Channel ထဲမှာ ဉီးဇင်းများရှိရင်လည်းကန်တော့နော်ရှင်ဘုရားတို့။