စာဖတ်မယ်

“ဘယ်ပြောတတ်ဦးမလဲ . . . နီနီရဲ့ . . . အင်း . . . သမီးကိုဆိုရင်တော့ . . . သူပြောရင်ပြောမှာပါ . . . သေချာကပ် နားထောင်ကြည့်ပါဦး”

နီနီရိန်က နောက်တစ်ကြိမ် ဗိုက်နားသို့ ကပ်နားထောင်လိုက်သည်။

“ဝုန်း”

လက်နက်ကြီးကျသံကြောင့် နီနီရိန် မှာ အလန့်တကြားဖြင့် မြေကြီးတွင် ဝပ်လိုက်၏။

အခြေအနေနှင့်အချိန်အခါကို တောထဲမှာမွေး တောထဲတွင်ကြီးသည့် နီနီရိန် တတ်မြောက်သင်ယူပြီးသား။

သူတို့စခန်းတိုက်ခိုက်ခံရလေပြီ။

“သမီး . . . နီနီ . . . နင့်အစ်မဆီသွား . . . နင့်အစ်မနဲ့ နေ”

ရိုင်ဖယ်သေနတ်ကိုဆွဲလျက် စခန်းရှေ့သို့ ပြေးသွားသော ကြည်ကြည်။

“ဒေါ်လေး . . . ထထ . . . ”

နီနီရိန်ကမူ မြေပြင်ပေါ်တွင် ထိုင်ချလိုက်သော မဟို ကိုသာ သွားဆွဲထူနေသည်။

ထိုအချိန်တွင် မိုးကြည် ရောက်လာ၏။ မိုးကြည်သည် ချိုင်းထောက်ဖြင့် လျှောက်နေရသူဆိုသော်လည်း သာမန်လူတစ်ဦီးကဲ့သို့ပင် လျင်မြန်စွာလျှောက်နိုင်သည်။

“လာကြ . . . အနောက်ဘက် လျှိုထဲကို ဆင်းပြေးကြမယ် . . . နီနီ . . . မဟို . . . ဖြည်းဖြည်းထ”

သခင်ဗသိန်းတင်၏ ညီ ဗိုလ်ယူစိန် စခန်းချရာနေရာဖြစ်သည့်အတွက် တစ်ဖက်က လူအင်အား၊ လက်နက်အင်အားဖြင့် ဖိတက်လာနေသည်။

တကယ်တမ်းတွင်ကား ဗိုလ်ယူစိန် သည် တနင်္သာရီခရိုင်အတွင်းသို့ အစည်းအဝေးသွားတက်နေသဖြင့် မရှိ။

ဇနီးဖြစ်သူ ကိုယ်ဝန်နေ့စေ့လစေ့ မဟို သာ ကျန်ရစ်သည်။

ကြည်ကြည်နှင့် ရင်ပေါင်တန်းကာ ပစ်နေသော ရဲဘော်မှာ နောက်သို့ လန်ကျသွား၏။

“အင်အားများတယ် . . . ဆုတ် . . . ဆုတ် . . . မကြည်ကြည်ဆွေ . . . ခင်ဗျားသွားတော့ . . . မဟိုနဲ့ ကလေးတွေ ကို ခေါ်ပြီး ဆုတ်တော့”

စခန်းလုံခြုံရေးခေါင်းဆောင်တပ်စုမှူးက အော်ဟစ်အမိန့်ပေးလိုက်သည်။

လက်နက်ကြီးများက စခန်းတွင်းသို့ ဆက်တိုက်ကျနေဆဲ။

ကြည်ကြည်က သေနတ်ကို လွယ်လျက် အတွင်းဘက်သို့ ပြေးသွားသည်။

စခန်းတွင်း မည်သူမျှ မတွေ့ရတော့။

“နီနီ . . . သမီး . . . နီနီ”

■ ခက်ဇော်

အခန်း(၁၇)သဘက်ခါ

ညနေစာစားချိန်မို့ . . . စခန်းကုန်းအလယ်စားဖိုတဲနေရာတွင် စုရုန်းနေကြသော ရဲဘော်အချို့နှင့်အမျိုးသမီးထုကြီးမှာ သေနတ်သံများ၊ စက်လက်သံများကြောင့် အလန့်တကြားဖြစ်ကုန်ကြသည်။

စစ်တပ်က လေးဘက်လေးတန်မှ ဝိုင်းတက်လာကာ သေနတ်များဖြင့် ပစ်ကြ၏။

ထမင်းစားတဲသို့ လာနေသည့် ကလေးငယ်များမှာ ကျည်ဆန်အောက်တွင် အသက်ပျောက်ကြရသည်။

ရဲမေအချို့က သေနတ်များဖြင့် ပြန်လည်ခုခံကြ၏။

“ဟေ့ . . . သူပုန်မတွေ . . . ငါတို့ မင်းတို့စခန်းကို စီးမိနေပြီ . . . အားလုံးလက်နက်ချကြ”

လဗျတ်နောင်၏ အသံနက်ကြီးက သေနတ်သံများကြားမှ။

……………………………………………..

လှုပ်ရှားတပ်ဖြစ်သော လဗျတ်နောင်၏ တပ်မှာ အာဏာနီစခန်းကို ဝင်စီးပြီးသည့်နောက် ပြန်လည်ဆုတ်ခွာသွားခဲ့သည်။

အောက်တိုဘာ ၃ ရက်။ ညမှောင်ချေသန်းချိန်။

လရောင်ပျပျအောက်တွင် ညက မလင်းတလင်း။

မော် ၃ စခန်းမှ တပ်ရင်းတစ်ရင်းနှင့်အတူ ထားဝယ်အမျိုးသမီးသမဂ္ဂအတွင်းရေးမှူး မဟို၊ ကြည်ကြည်ဆွေတို့ က အာဏာနီစခန်းသို့ ရောက်ရှိသွားကြ၏။။

သူမကိုယ်တိုင် စစ်သင်တန်းပေးခဲ့ဖူးသည့် စခန်းကုန်းပေါ်သို့ ကြည်ကြည်ဆွေက တက်သွားရန်ပြင်လိုက်သည်။

“နေဦး . . . ကြည်ကြည် . . . ပွိုင့်တပ်စိတ်က အရင်တက်ပါစေဦး”

“ရတယ် . . . မဟို . . . ကျွန်မ သတိရှိပါတယ်”

ကြည်ကြည်ဆွေက စတင်းဂန်းကို အသင့်အနေအထား ကိုင်ကာ စခန်းကုန်းအတွင်းသို့ ဝင်သွားလိုက်၏။

ခေါင်းပွင့်။ ဗိုက်ပွင့် ကာ မြေပြင်ပေါ်တွင် သေဆုံးနေသည့် ကလေးငယ်များ၏အလောင်းများ။

ရဲဘော်အချို့မှာ ရက်ရက်စက်စက် လည်ပင်းလှီးသတ်ခံထားရသည်။

“အမျိုးသမီးတွေတော့ တစ်ယောက်မှာ မတွေ့တော့ဘူး . . . သူတို့ ဖမ်းသွားကြပြီထင်တယ်”

ပွိုင့်တပ်စိတ်မှ ရဲဘော်တစ်ဦးက လာပြောသည်။

ကြည်ကြည်ဆွေက စခန်းထမင်းစားတဲ အနောက်ဘက် သစ်ပင်ကြီးရှိရာသို အကြည့်ရောက်သွားသည်။

“မဟို”

မဟိုကလည်း ကြည်ကြည်ဆွေ ညွှန်ပြရာသို့ ကြည့်လိုက်၏။

သစ်ကိုင်းများတွင် တန်းလန်းဆွဲခံထားရသော မည်းမည်းအရိပ်များ။

“မီးတုတ် . . . မီးတုတ်ယူခဲ့ကြပါ”

ရဲဘော်များက မီးတုတ်များဖြင့် သူမတို့ဆီသို့ ပြေးလာကြသည်။

မီးရောင်အောက်တွင်။

လည်ပင်းကို ကြိုးဖြင့် တန်းလန်းဆွဲခံထားရသော အမျိုးသမီး (၅)ဦး၏ အလောင်းများ။

မထွန်းကြူ၊ မမြသင်း၊ မခင်ဝင်း၊ မတင်အေး၊ နော်ပန်းအေး။

အာဏာနီစခန်း၏ အရေးပါသော လူလတ်ပိုင်းအမျိုးသမီးခေါင်းဆောင်များ။

အချို့မှာ ထမီမပါတော့ဘဲ . . . ခန္ဓာကိုယ်အောက်ပိုင်းတစ်ခုလုံး သွေးများဖြင့် ရွှဲနစ်နေကြသည်။

“အဓမ္မပါကျင့်သွားကြပုံပဲ . . . ယုတ်မာလိုက်ကြတာ”

မဟို က ထိုနေရာတွင်ပင် ထိုင်ချကာ ချုံးပွဲချငိုလိုက်သည်။

ကြည်ကြည်ကတော့ အလောင်းများကို မျက်တောင်မခတ်တမ်းကြည့်နေ၏။

“သူတို့ ဟာ ဂုဏ်သိက္ခာရှိတဲ့ ရဲရင့်တဲ့ အမျိုးသမီးတွေပါ . . . သူတို့ကို ကျွန်မတို့ လေးလေးစားစား သင်္ဂြိုဟ်ပေးခဲ့ကြရအောင်”

ကြည်ကြည် ၏ စကားကို နံဘေးမှ တပ်စုမှူးရဲဘော်က ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်သည်။

အာဏာစခန်းတိုက်ပွဲတွင် အမျိုးသမီး ၂၂ ဦး၊ ကလေး နှစ်ဦးအရှင်အဖမ်းခံခဲ့ရပြီး၊ ရဲဘော် ရှစ်ဦး၊ ကလေးငယ် ခြောက်ဦးကျဆုံးခဲ့ရသည်။

အဖမ်းခံရသည့်အမျိုသမီး ၂၂ ဦးအနက်မှ လူလတ်ပိုင်းခေါင်းဆောင်အမျိုးသမီး ငါးဦးမှာ စစ်တပ်၏ အုပ်စုဖွဲ့ အဓမ္မပြုကျင့်ပြီး ရက်ရက်စက်စက်သတ်ဖြတ်ခြင်းကို ခံလိုက်ကြရသည်။

ကျန်အမျိုးသမီး ၁၇ ဦးမှာ မည်သည့်သတင်းအစအနမျှ မရတော့။

……………………………………………..

ထိုနှစ်ကာလများ။

ပဲခူးရိုးမရှိ ဗမာပြည်ကွန်မြူနစ်ပါတီ(ဗဟို) သည်လည်း ထိုးစစ်များကို အလူးအလဲရင်ဆိုင်နေရချိန်၊ ထားဝယ်ခရိုင်အတွင်းတွင်လည်း စခန်းများစွာ ရွှေ့ပြောင်းရင်း ခုခံစစ်ကို ဆင်နွှဲနေကြရသည်။

ထားဝယ်အမျိုးသမီးသမဂ္ဂနှင့်အတူ ထားဝယ်အမျိုးသမီးများသည်လည်း ထိုခုခံစစ်တွင် ရှေ့တန်းမှ ပါဝင်လာခဲ့ကြ၏။

၁၉၇၁ ခုနှစ် တောင်ပြောက်တိုက်နယ်၊ အလယ်စုရွာတိုက်ပွဲတွင် ထားဝယ်ခရိုင်အမျိုးသမီးတပ်မှ တပ်စိတ်မှူး ဒေါ်ကျင်သန်းကျဆုံးခဲ့သည်။

သရက်ချောင်းမြို့နယ်၊ မော် ၂ စခန်းသို့ ရိက္ခာသွားသယ်သည့် ထားဝယ်အမျိုးသမီးသမဂ္ဂမှ ဒေါ်သန်းကြည်၊ ဒေါ်ဖွားကြည်၊ ဒေါ်အုံးကျင် အပါအဝင် အမျိုးသမီးငယ် လေးဦးမှာလည်း စစ်တပ်၏ ဖမ်းဆီးခြင်းခံကြရသည်။

၁၉၇၂ ခုနှစ်တွင် သခင်လူရှိန်၏ ဇနီး ထားဝယ်အမျိုးသမီးသမဂ္ဂ ဒုဥက္ကဋ္ဌ သခင်မ ဒေါ်မစိန် နှင့် ညီမဖြစ်သူ ဒေါ်မြစိန်တို့သည် မော် ၃ စခန်းမှ မော် ၂ စခန်းသို့ ကူးသန်းရာမှ အဖမ်းခံရပြန်သည်။

ကြည်ကြည် သည် တူမဖြစ်သူ မိုးကြည်၊ သမီးငယ် နီနီရိန်တို့နှင့်အတူ လောင်းလုံးမြို့နယ်ရှိ အရှေ့ဖျားစခန်းသို့ ပြောင်းရွှေ့ခိုလှုံနေရ၏။

တစ်ဖက်တွင်လည်း အမျိုးသားရဲဘော်များနှင့်အတူ ပြောက်ကျားတိုက်ပွဲများတွင် ပါဝင်တိုက်ခိုက်နေသည်။

……………………………………………..

၁၉၇၃ ခုနှစ်။

လောင်းလုံးမြို့နယ်၊ အရှေ့ဖျားစခန်း။

ကိုယ်ဝန်ရှစ်လရှိနေပြီဖြစ်သော ထားဝယ်ခရိုင်အမျိုးသမီးသမဂ္ဂအတွင်းရေးမှူး မဟို ၏ ဗိုက်ပူပူကလေးကို ခုနစ်နှစ်သမီးလေး နီနီရိန်က နားဖြင့် ကပ်နားထောင်လိုက်သည်။

“အထဲက ကလေးလေး က . . . စကားပြောတတ်လား . . . ဒေါ်ဒေါ်”

The Sheronies of Tavoy - ထားဝယ်နှင်းဆီ
[အခန်း ၁၆]
....................................

“ရဲဘော်မောင်ရိန် ခေါ် သူရိန်

မြေအောက်ထောက်လှမ်းရေးတာဝန်ခံ၊ ဗမာပြည်ကွန်မြူနစ်ပါတီ(ထားဝယ်ခရိုင်)

ဖက်ဆစ်အရင်းရှင်စနစ်ဆိုးကို ခုခံတွန်းလှန်ဖြိုဖျက်နေသည့် ငါတို့၏ တော်လှန်ရေးကြီးအတွက် သင့်အသက်နှင့် ခန္ဓာကို.ပေးဆပ်ခဲ့မှုအား၊ တော်လှန်သော ပါတီ၊ တော်လှန်သော ပြည်သူ့တပ်မတော်သားများနှင့် တော်လှန်သော ပြည်သူအပေါင်းက မမေ့မလျော့ ဂုဏ်ပြုအပ်ပါသည်။

သင့်အား ငါတို့ အလေးနီပြုပါ၏ ။

ပုံ

ဗမာပြည်ကွန်မြူနစ်ပါတီ(တနင်္သာရီတိုင်း)”

ဗိုလ်ယူစိန် ၏ စာဖတ်ပြသံ အဆုံး အားလုံး တိတ်ဆိတ်နေကြ၏။

“မကြည်ကြည်ဆွေရော”

မဟို၏ အသံကခပ်တိုးတိုး။

“သူ ဒီအခမ်းအနားကို မတက်ဘူးလို့..သခင်ဗစီကို သတင်းပို့ထားပြီးသားတဲ့...မနက်အစောကြီးကတည်းက အာဏာနီ အမျိုးသမီးစခန်းကို သွားတဲ့ အဖွဲ့နဲ့ ပါသွားတယ်”

နီနီရိန်ကို ပုဆိုးတစ်ထည်ဖြင့် စလွယ်သိုင်းချီပိုးထားသော မိုးကြည်က ခပ်တိုးတိုးပင် ပြန်ဖြေသည်။

……………………………………………..

၁၉၆၈ ခုနှစ်၊ အောက်တိုဘာလ။

ရှားရှားပါးပါး ထားဝယ်မှ ရောက်ရှိလာသော သတင်းစာဖြတ်ပိုင်းတစ်ခုကြောင့် စခန်းတစ်ခုလုံး ဆူညံပွက်လောရိုက်ကုန်သည်။

အချို့လည်း အော်ဟစ်ငိုယိုကြ၏။ အချို့ကလည်း အစိုးရ၏ ဝါဒဖြန့်သတင်းမို့ မယုံကြည်ကြရန်၊ စိတ်ဓာတ်မကျကြရန် ဆော်ဩနေကြသည်။

“ပဲခူးရိုးမတစ်နေရာတွင် သခင်သန်းထွန်း ကျဆုံးပြီဆိုသည့်သတင်း”

၁၉၆၈ စက်တင်ဘာလ ၂၄ ရက်နေ့၊ ညနေ ၅ နာရီ မိနစ် ၂၀ အချိန်တွင် တောင်ငူခရိုင်၊ အုတ်တွင်းမြို့နယ်အနောက်ခြမ်း၊ ပဲခူးရိုးမအရှေ့စောင်း၊ ကျောက်ချောင်းကမ်းပါးရှိ တောင်ကြောလေးပေါ်တွင်၊ ကြုံတိတ် (ခ)လုံတိတ်(ခ) ရဲဘော်မြကြီး၏ အနီးကပ်လုပ်ကြံသတ်ဖြတ်မှုကြောင့် သခင်သန်းထွန်းကျဆုံးခဲ့ရသည်။

ပဲခူးရိုးမရှိ ဗမာပြည်ကွန်မြူနစ်ပါတီ၊ ပေါ်လစ်ဗျူရိုအတွင်းသာမက မြန်မာတစ်ပြည်လုံးရှိ ပါတီစစ်ဒေသများတွင်ပါ ကြီးကြီးမားမားလှုပ်ခတ်မှု ဖြစ်ပေါ်လာခဲ့၏။

သခင်ဇင်နှင့် သခင်ချစ်တို့ ဦးဆောင်သည့် ပေါ်လစ်ဗျူရိုက အခြေအနေကို အမြန်ဆုံးတည်ငြိမ်အောင် ထိန်းထားနိုင်လိုက်သည်။

သို့သော်..သခင်သန်းထွန်း မကျဆုံးမီက ချမှတ်ခဲ့သည့် ယဉ်ကျေးမှုတော်လှန်ရေးကာလ ပါတီဝင်အချင်းချင်း ဖြုတ်ထုတ်သတ်မှု၊ သခင်သန်းထွန်းကျဆုံးမှု စသည့် အားနည်းချက်များကို အခွင့်ကောင်းအဖြစ်သဘောထားကာ စစ်တပ်က ထိုးစစ်ကြီးများကို ဆက်လက်ဆင်နွှဲရန် ဆုံးဖြတ်ခဲ့သည်။

တနင်္သာရီတိုင်းအတွင်းတွင်လည်း ကွန်မြူနစ်ပါတီစခန်းများကို အပြီးတိုင်ချေမှုန်းရန်အတွက် ဒုတိယအကြိမ် “ဖြတ်လေးဖြတ်” စစ်ဆင်ရေးကြီးစတင်လာခဲ့သည်။

……………………………………………..

၁၉၆၆ ခုနှစ်၊ အောက်တိုဘာလ ၁ ရက်နေ့။

ထားဝယ်ခရိုင်အမျိုးသမီး အာဏာနီစခန်း။

မဟာအောက်တိုဘာတော်လှန်ရေး စတင်ရာ လဖြစ်သည်မို့ အာဏာနီစခန်းမှ အမျိုးသမီးများမှာ တက်တက်ကြွကြွရှိနေကြသည်။

စစ်တပ်၏ ဖြတ်လေးဖြတ်စတင်ပြီဖြစ်သောကြောင့် စားနပ်ရိက္ခာရှားပါးလာသော်လည်း ရှိသမျှနှင့် ခြိုးခြံမျှဝေကာ စားသုံးနေကြရ၏။

ဗမာပြည်ကွန်မြူနစ်ပါတီမှ ပေးထားသော အမျိုးသားတပ်စိတ်တစ်စိတ်သာ လုံခြုံရေးရှိပြီး ကျန်သည့် ကိစ္စအဝဝကို အာဏာနီစခန်းမှ အမျိုးသမီးများကသာ ကိုင်တွယ်ဖြေရှင်းနေကြရသည်။

အမျိုးသားအများစုမှာ လောင်းလုံးအရှေ့ခြမ်းရှိ ရှေ့တန်းစခန်းများတွင် စစ်တပ်၏ ထိုးစစ်ကို ရင်ဆိုင်နေကြရ၏။

ထိုအချိန်တွင် ထားဝယ်အခြေစိုက် ခလရ ၂၅ မှ ဒုတိယဗိုလ်မှူးကြီး လဗျတ်နောင် ဦးစီးသည့် လှုပ်ရှားစစ်ကြောင်းတစ်ကြောင်းသည် အာဏာနီစခန်း၏ အနီးတဝိုက်တောတွင်းသို့ ရောက်ရှိလာကြသည်။

လဗျတ်နောင်မှာ ကွန်မြူနစ်စစ်ဆင်ရေးများတွင် အတွေ့အကြုံရှိပြီး..တနင်္သာရီတိုင်း၏ ပါတီခေါင်းဆောင် ဗိုလ်မှူးကျော်တင့်ကို အသေဖမ်းမိနိုင်ခဲ့သဖြင့် တစ်ဆင့်တိုးရာထူးဖြင့် မကြာမီ တပ်ပြောင်းတော့မည်ဖြစ်၏။

မပြောင်းမီကာလအတွင်းမှာပင် ဖြတ်လေးဖြတ်စစ်ဆင်ရေးကြီး ဆင်နွှဲသွားရန် စိတ်အားသန်နေသူလည်းဖြစ်သည်။

ထို့ကြောင့် သူ၏ နာမည်ကျော်လက်‌ရွေးစင်တပ်နှင့်အတူ နောက်တန်းထောက်ပို့စခန်းတစ်ခုသာသာရှိသော အမျိုးသမီး အာဏာနီစခန်းကို ခါးလယ်မှဖြတ်တိုက်ရန် ကြံစည်ခြင်းပင်။

လဗျတ်နောင်၏ ရှေ့ပြေးတပ်များသည် ညနေစောင်း နေဝင်ရီတရောအချိန်တွင် အကာအကွယ်များ ယူကာ နွားခလောက်များ ဆွဲလျက် စခန်းနီးသို့ ကပ်လာကြ၏။

“ဂလောက် . . . ဂလောက် . . . ဂလောက်”

အနီးအနားတွင် ရွာများလည်းရှိသည့်အပြင် နွားများ မကြာခဏတောထဲလမ်းမှားလာတတ်ကြသဖြင့် စခန်း၏ ရှေ့ကာကင်းရဲဘော်များမှာ အမှတ်တမဲ့ပင်။

“ဒီနွားတွေကွာ . . . ဒီချိန်ထိ လာမသိမ်းကြဘူး . . . ငါတော့ ဟင်းစားပေါ်ပစ်ချင်နေပြီ”

“မလုပ်ပါနဲ့ကွာ . . . ရွာက လာတိုင်လို့ . . . ထိပ်တုံးနဲ့ မိနေမယ်”

“ဘယ့်နှယ့်နေနေကွာ . . . အသားဟင်းက ငတ်လာတာကြာတော့ . . .လုပ်ပစ်ချင်တာ . . . စခန်းက မိန်းမတွေ၊ ကလေးတွေလည်း မျှစ်နဲ့ အသီးအရွက်နဲ့ နှစ်ပါးသွားနေရတာ ဘယ်လောက်ကြာပြီလဲ”

“ဒုတ်”

သူတို့နှစ်ဦး၏ အချီအချစကားပင် မဆုံးလိုက်။ ရန်သူစစ်တပ်မှ ဓားဖြင့် ဝင်လုံးထိုးသည်ကို ခံလိုက်ကြရ၏။

“ဝုန်း . . . ဒက် . . . ဒက် . . . ဒက် . . . ဒက်”

“ဒိုင်း . . . ဒိုင်း . . . ဒိုင်း”

မော် ၃ စခန်းတွင် အောင်ပွဲတစ်ခုအတွက် တပ်နီလူငယ်များ ပြင်ဆင်နေကြသည်။

သရက်ချောင်းခရိုင်၊ စော်ဖျားရွာတွင် ထားဝယ်ခရိုင်အတွင်းရေးမှူး သခင်ဗစီမှ ဦးစီးကာ ကျင်းပသည့် တနင်္သာရီတိုင်း လယ်သမားထုညီလာခံကြီးမှ ပြန်လာမည့်သူများကို ကြိုဆိုဂုဏ်ပြုရန်ဖြစ်၏။

ထိုပွဲသို့ သခင်ဗစီနှင့် ခရိုင်ကော်မတီဝင်အချို့၊ ကေဒါတာဝန်ခံ မောင်ရိန်တို့ တက်ရောက်နေကြသည်။

အာဏာနီအမျိုးသမီးစခန်းတွင် သင်တန်းသွားပို့ချပြီး ပြန်လာသည်မှာ နှစ်ရက်သာရှိသေးသည့် ကြည်ကြည်သည် သမီးငယ်လေးအား တဲပေါ်တွင် ချော့သိပ်နေ၏။

အောင်ပွဲအတွက် ဆူညံနေကြသည့် ရဲဘော်တို့၏ သီချင်းသံများကို တစ်ချက်တစ်ချက်ကြားနေရသည်။

ရိက္ခာတာဝန်ခံဖြစ်နေပြီဖြစ်သည့် မိုးကြည် တစ်ယောက်လည်းအမျိုးသမီးအဖွဲ့များအကြား အလုပ်များနေရော့မည်။

နီနီရိန်လေးမှာ အိပ်မောကျသွားပြီဖြစ်သည်။

လယ်သမားညီလာခံသည် မနေ့ကတည်းက ကျင်းပသည်ဖြစ်သဖြင့်...ယနေ့ဆို မောင်ရိန်တို့ သေချာပေါက် ပြန်ရောက်လာတော့မည်။

ကြည်ကြည်က သူ့ရိက္ခာထဲမှ ရှားရှားပါးပါးရထားသော ငါးခြောက်လေးကို သိမ်းဆည်းရာမှ ထုတ်လိုက်သည်။

တောခရမ်းချဉ်သီးအရိုင်းများလည်း ရလာသည်မို့..မောင်ရိန်အကြိုက် ခရမ်းချဉ်သီးငါးခြောက်ဟင်းချက်ရန် ပြင်ဆင်လိုက်၏။ ငါးခြောက်ကို အငံပေါ့စေရန် ရေအထပ်ထပ်ဆေး၊ ခရမ်းချဉ်သီးကို လှီးချွတ်ကာ ထည့်ပြီး ဟင်းအိုးကို မီးဖိုပေါ်တင်လိုက်စဉ် အိမ်ပေါ်မှ အသံကြားလိုက်ရသည်။

“ကိုမောင်ရိန်”

ကြည်ကြည်က ပျော်ရွှင်မြူးတူးစွာဖြင့် အိမ်ပေါ်သို့ တက်လာလိုက်၏။

“ကိုမောင်ရိန် . . . ပြန်လာပြီလား”

ကိုမောင်ရိန်မဟုတ်။

မိုးကြည်က နီနီရိန်လေး၏ ဘေးတွင် ထိုင်ကာ နီနီရိန်ကို စိုက်ကြည့်နေသည်။ ကြမ်းပြင်ပေါ်တွင် ချိုင်းထောက်ကိုလည်း ဖြစ်သလို ပစ်ထား၏။

“မိုးကြည် . . . သမီး . . . ဘယ်တုန်းကရောက်နေတာလဲ”

မိုးကြည် ပြန်မဖြေ။

“ဟဲ့ . . . မိုးကြည် . . . ပြောပါဦး . . . ဘာဖြစ်နေတာလဲ”

မိုးကြည်က ပြူးကြောင်သောမျက်လုံးများဖြင့် ကြည်ကြည့်ကို မော့ကြည့်လိုက်သည်။

“မိုးကြည် . . . ဘာဖြစ်တာလဲလို့ . . . ပြောလေဟယ်”

“ဒေါ်လေးကြည် . . . သခင်ဗစီတို့ ပြန်ရောက်လာကြပြီ”

“ဪ . . . မနေ့က ညီလာခံလုပ်တာဆိုတော့ ဒီနေ့ပြန်ရောက်မှာ . . . သိတယ်လေဟယ် . . . သူတို့ကို ကြိုဖို့ စခန်းမှာ ဒီလောက်ဆူညံနေတာ . . . ငါမသိဘဲနေမလား . . . ကိုမောင်ရိန်ရော . . . ဘယ်မှာလဲ”

မိုးကြည်က အိခနဲ ရှိုက်ကာ . . . ငိုချလိုက်၏။

“ဟဲ့ . . . မိုးကြည် . . . ဘာဖြစ်တာလဲ . . . ဘာဖြစ်တာလဲ . . . ဟင်”

ကြည်ကြည့်စိတ်ထဲ ထင့်ခနဲဖြစ်သွားသည်။ ထို့ကြောင့် တဲပေါ်မှ ပြေးဆင်းကာ စခန်းဗဟိုကင်းရှိရာသို့ ထွက်လာလိုက်၏။

ခုန ဆူညံပျော်ရွှင်နေကြသော စခန်းမှာ ထူးထူးခြားခြားတိတ်ဆိတ်နေသည်။

“မကြည်ကြည်”

သခင်ဗစီ၏ ဇနီး မဟိုက ယာယီဆေးရုံလုပ်ထားသော တဲပေါ်မှ လှမ်းခေါ်လိုက်၏။

“မဟို . . . သခင်ဗစီတို့ ပြန်လာကြပြီဆို . . . ကိုမောင်ရိန်ရောဟင်”

ယာယီဆေးရုံပေါ်တွင် သွေးများပေကျံနေသော အင်္ကျီဖြင့် . . . လဲလျောင်းနေသော သခင်ဗစီ ကိုလည်း တွေ့လိုက်ရသည်။

“ဘာဖြစ်တာလဲ . . . ဘာဖြစ်ကြတာလဲ”

“မနေ့က စော်ဖျားက လယ်သမားညီလာခံကို စစ်တပ်က သတင်းရပြီး ဝင်ပစ်သွားတယ် . . . ကြည်ကြည် . . . ညီလာခံ ပျက်သွားတယ် . . . လယ်သမားကိုယ်စာလှယ်ကိုးယောက်နဲ့ တို့ရဲဘော်တစ်ယောက်ကျသွားတယ်”

“ရှင်”

“သခင်ဗစီတို့ စင်ပေါ်မတက်ခင်လေးမှာ သူတို့က လူအုပ်ကြားကို ဝိုင်းပြီးပစ်ကြတာ”

“မဟို . . . ကိုမောင်ရိန် . . . ကိုမောင်ရိန် . . . ရော . . . တဲပေါ်မှာလား . . . ကိုမောင်ရိန်”

“ကျဆုံးသွားတဲ့ တို့ရဲဘော်ဆိုတာ . . . ရဲဘော်မောင် . . . ”

ကြည်ကြည်က မဟို၏ ပါးစပ်ကို လက်ဝါးဖြင့် ပိတ်လိုက်၏။

“ရပြီ . . . မပြောနဲ့တော့ . . . မဟို . . . ကျွန်မသိပြီ . . . ကျွန်မ ယောက်ျားဟာ . . . သူ့တာဝန်ကို အသက်နဲ့လဲထမ်းဆောင်သွားတာ . . . မဟို . . . သူ့အတွက် ကျွန်မ မငိုဘူး . . . စိတ်ချ”

ကြည်ကြည်ဆွေ က အံကို တင်းတင်းကြိတ်လျက်။

ခက်ဇော်
အခန်း ၁၆ သဘက်ခါ

“ဒီလိုပါ . . . မကြည်ကြည် . . . အခု . . . ကျွန်မက ထားဝယ်အမျိုးသမီးသမဂ္ဂရဲ့ အထွေထွေအတွင်းရေးမှူးနေရာကိုယူထားပါတယ် . . . ပဲခူးရိုးမပေါ်လစ်ဗျူရိုရဲ့ ညွှန်ကြားချက်အရ . . . ထားဝယ်၊ လောင်းလုံး၊ သရက်ချောင်း၊ ကံပေါက်နယ်တွေမှာ အမျိုးသမီး အာဏာနီ စခန်းတွေ ဖော်ထုတ်ဖို့ ရှိပါတယ် . . . ဒီတော့ အခြေအနေအရ ကျွန်မတို့အမျိုးသမီးများဟာလည်း လက်နက်နဲ့ စစ်ရေးကို သင်ယူဖို့လိုလာပါပြီ . . . စစ်တပ်မှာ တာဝန်ထမ်းဆောင်ဖူးပြီး အမေရိကန်က စစ်သင်တန်းဆင်းလာခဲ့တဲ့ ရဲဘော်မကြည်ကြည်အနေနဲ့လည်း . . . ကျွန်မတို့ရဲ့ စစ်သင်တန်းတွေမှာ ကူညီကိုင်တွယ်ပေးနိုင်ဖို့ပါ”

ကြည်ကြည်က မဟို၏ လက်မောင်းအား ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။

“ဒါ ကျွန်မ ကျွမ်းကျင်တဲ့အလုပ်ပဲ . . . ပြီးတော့ ကျွန်မတို့ အမျိုးသမီးတွေဆိုတာ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ခုခံကာကွယ်နိုင်တယ်၊ ကိုယ့်ကြမ္မာကိုယ်ဖန်တီးနိုင်တယ်ဆိုတာ ပြသရဖို့အတွက်ပဲ . . . ကျွန်မ ကူညီမှာပေါ့ . . . မဟို”

သခင်ဗစီနှင့် ဗိုလ်ယူစိန်တို့က လက်ခုပ်တီးကာ အားပေးလိုက်ကြသည်။

“ကဲ . . . ပါတီရဲ့ တာဝန်ပေးမှုအပေါ် အခုလို လှိုက်လှိုက်လှဲလှဲလက်ခံပေးလို့ . . . ဂုဏ်ပြုပါတယ် . . . ရဲဘော်မောင်ရိန်ရဲ့ တာဝန်က နောက်သုံးလေးလမှ စတင်မှာပါ . . . လသားပဲရှိသေးတော့ . . . မကြည်ကြည်ကတော့ . . . ကလေးလသားလေးနဲ့ဆိုတော့ အာဏာနီစခန်းတည်ပြီးချိန်မှာ ဒီစခန်းကို အခြေပြုပြီးပဲ . . . သွားလိုက်လာလိုက်လုပ်ရင် အဆင်ပြေနိုင်မှာပါ . . . ရဲ‌ဘော်မောင်ရိန်ရော . . . မကြည်ကြည်ပါ တာဝန်နဲ့ ခရီးသွားချိန်မှာ ကလေးကို ရဲဘော်မိုးကြည်နဲ့ ဒီက ပါတီဝင်ရဲမေတွေ၊ သမဂ္ဂအမျိုးသမီးတွေက စောင့်ရှောက်ပေးထားဖို့လည်း ကတိပြုပါတယ်”

……………………………………………..

၁၉၆၇ ဇန်နဝါရီလ ၁၃ ရက်။

“စုစုသား ဖယ်သူဆို ဒေါန်းတောန်မိုဆို၊ မငိုပါန စုစုသား၊ ဒါန်းတော့န်မိုအငုမ်သား တောကြောန်ကီး၊ လာပီဆို၊ ဗွီးတံကတို၊ မငိုပါန စုစုသား၊ တောကြောန်ကိုလ ကလားကီးစား”

မိုးကြည်၏ ပေါင်ပေါ်တွင် လှဲလျောင်းရင်း . . . နီနီရိန်လေးက တခစ်ခစ်ရယ်သည်။

ကြည်ကြည်က အသင့်ပြင်ဆင်ထားသော ခရီးဆောင်အိတ်ကို မောင်ရိန် ထံ ကမ်းပေးလိုက်၏။

မောင်ရိန်က ကြည်ကြည်၏ လက်ကို ဆုပ်ကိုင်ထားသည်။

ထို့နောက် နီနီရိန်လေးထံသို့ သွားကာ တစ်ချက်နမ်းလိုက်၏။

“ကြည် . . . ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်လည်း ဂရုစိုက်ပါ . . . နီနီရိန်လေးနဲ့ မိုးကြည်ကို အစ်ကိုစိတ်ချမယ်”

ခရီးဆက်မည့် လှည်းက အဆင်သင့်ဖြစ်ပြီ။

“ကိုမောင်ရိန် . . . ဒီမှာ . . . ရှင့်ခမောက်”

ကြည်ကြည်က နံရံတွင်ချိတ်ထားသော မောင်ရိန် စောင်းနေကျ ခမောက်ကို ကမ်းပေးလိုက်၏။

“နေပါစေ . . . ကြည် . . . နေလည်းသိပ်ပူတာမဟုတ်ဘူး . . . အစ်ကိုမရှိတဲ့အချိန် . . . ဒီခမောက်လေးကြည့်ပြီး.အစ်ကို့ကို လွမ်းနေပေါ့”

……………………………………………..

“ဒေါ်လေးကြည်”

မိုးကြည် က သူမ၏ ဝါးချိုင်းထောက်လေး၏ ချိုင်းခုနေရာကို စစ်ဝတ်စုံအစုတ်ဖြင့် သေချာပတ်စီးရင်း ပြောလိုက်သည်။

“ပြောလေ . . . မိုးကြည် . . . ဘာပြောချင်လို့လဲ”

ကြည်ကြည်၏ ရင်ခွင်ထဲတွင် နို့စို့နေသော နီနီရိန်လေး ၏ မျက်နှာကို မိုးကြည်က တစ်ချက်ကြည့်လိုက်သည်။

“ရန်ကုန်မှာ ဒေါ်လေးကြည်ရဲ့ အမွေတွေ ကျန်ရစ်ခဲ့တယ်ဆို . . . စခန်းထဲမှာ တချို့ပြောနေတာ ကြားတယ်”

“အင်းလေ . . . မိုးကြည်ရဲ့”

“ဒေါ်လေးကြည်က စစ်တပ်အရာရှိမလုပ်ရင်တောင် . . . အေးအေးဆေးဆေးနေနိုင်တဲ့သူပါ . . . သမီးကြောင့် . . . ဒီတော့ထဲမှာ..ဒုက္ခသုက္ခတွေနဲ့ . . . နေနေရတာ”

မိုးကြည်စကားကို ကြည်ကြည်က ပြုံးလိုက်၏။

“ဒီလိုလည်းမဟုတ်ပါဘူး . . . မိုးကြည်ရဲ့ . . . ဒေါ်လေးကြည် . . . ဒီဘဝကိုကျေနပ်ပါတယ် . . . ပြီးတော့ လိပ်ပြာလုံတယ်”

“ဟိုလေ . . . မိုးကြည် စဉ်းစားမိတယ် . . . ဒေါ်လေးကြည် . . . အရင်က ဒေါ်လေးကြည် မိုးကြည်ကို မြို့ပေါ်ခေါ်သွားမယ်ဆိုတုန်းကသာ မိုးကြည်လိုက်လာခဲ့ရင် . . . မိုးကြည်ရဲ့ ညီမလေး နီနီရိန်လည်း မြို့ပေါ်မှာပဲ နေမှာပဲ . . . မိုးကြည်လိုမျိုး ကျောင်းစာမတတ်ဘာမတတ်ဘဝမျိုးနဲ့ သူကြီးပြင်းလာမှာ မိုးကြည်စိုးရိမ်တာ”

“မိုးကြည်ရယ် . . . စဉ်းစားကြည့်စမ်းပါ . . . အဲဒီတုန်းက မိုးကြည်သာ ဒေါ်လေးကြည်နဲ့ ပြန်လိုက်လာခဲ့ရင် . . . ကိုမောင်ရိန် နဲ့ ဒေါ်လေး ဘယ်ညားတော့မလဲ . . . ဒီတော့ နီနီရိန်လေးကိုလည်း ဘယ်မွေးလာတော့မလဲ”

“အင်း . . . အဲ့ဒါလည်း ဟုတ်သားနော် . . . ဒါပေမယ့်လေ . . . နီနီရိန်လေးကိုတော့ မိုးကြည်စိတ်ပူတယ်”

“ကဲ . . . မိုးကြည် . . . ဘာမှ တွေးမနေနဲ့ . . . ဒေါ်လေးကြည် ဟာ မိုးကြည်ကို ကာကွယ်စောင့်ရှောက်မယ်ဆိုတဲ့ ရည်ရွယ်ချက်နဲ့ ဒီဘဝထဲ ရောက်လာခဲ့တာဆိုပေမယ့် . . . အခုချိန်မှာတော့ . . . ဒေါ်လေးကြည်ဟာ လူတန်းစားတိုက်ပွဲကိုယုံတယ် . . . နောက် ဒီဒေသခံတွေကိုချစ်တယ် . . . အထူးသဖြင့် အမျိုးသမီးအခွင့်အရေးတန်းတူညီမျှမှုအတွက် သတ္တိရှိရှိရပ်တည်နေကြတဲ့ သမဂ္ဂအဖွဲ့ဝင်တွေကို လေးစားတယ် . . . ဒေါ်လေးကြည် ကိုယ်တိုင် ဒီတော်လှန်ရေးကြီးနဲ့ ဒီအမျိုးသမီးတွေနဲ့ တသားတည်းဖြစ်နေပါပြီလေ”

နေရောင်ခြည်ဖြာထွက်လာပြီဖြစ်သဖြင့် ဆောင်းမြူခိုးတို့က တောတခွင်လွင့်စင်လို့သွားခဲ့ပြီ။

……………………………………………..

၁၉၆၈ ခုနှစ်။ ဇန်နဝါရီလ။

The Sheronies of Tavoy - ထားဝယ်နှင်းဆီ
[အခန်း ၁၅]
................................................................

“ခင်ဗျားတို့ကို.အခုလို မသေမပျောက်ဘဲ ပြန်တွေ့ရတာ ဝမ်းသာတယ်ဗျာ . . စခန်းထဲမှာ.ဗိုလ်ယူစိန်တို့.သခင်ဗစီတို့လည်း ခင်ဗျားကို စောင့်နေကြတယ်”

ရိုင်ဖယ်သေနတ်ကိုင်ထားသော ရဲဘော်ကျော်သောင်းက ပြုံးပြုံးရွှင်ရွှင်။

နီနီရိန်ကို ထွေးပွေ့ထားသော ကြည်ကြည်၏ ပုခုံးကို မောင်ရိန်က ဖက်ထားလိုက်သည်။

ကျောက်နီမော်ရှိ သားဖွားဆရာမ မသန်းသန်းဆွေ၏ အိမ်တွင် မထင်မှတ်ဘဲ ခြောက်လခန့်သောင်တင်ပြီးသည့်နောက် မော် ၃ စခန်းသို့ သူတို့ရောက်လာကြပေပြီ။

စခန်းအဝင်အဝတွင်ပင် အမျိုးသမီးအဖွဲ့များက သူတို့ကို ထွက်ကြိုကြ၏။

ချိုင်းထောက်ဖြင့် ကျွမ်းကျင်စွာလမ်းလျှောက်လာသော မိုးကြည်က ရှေ့ဆုံးက။

“ဒေါ်လေးကြည်ရယ် . . . အော့က္လော့ဝပ်ကို ဝင်စီးပြီဆိုကတည်းက သမီး တစ်ညမှ အိပ်လို့မပျော်ဘူး . . . တော်ပါသေးရဲ့ . . . ဒါ . . . သမီး ညီမလေးလား”

“ဟုတ်တယ် . . . မိုးကြည် . . . နီနီရိန် တဲ့”

“နီနီလေးပေါ့ . . . နီနီရေ . . . လာပါဦး . . . သမီး”

မိုးကြည်က ချိုင်းထောက်တစ်ဖက်ဖြင့် နီနီရိန်ကို ချီပိုးလိုက်သည်။

“မိုးကြည် . . . ကလေးခဏထိန်းထားဦးနော် . . . ဒေါ်လေးကြည်တို့ ခေါင်းဆောင်တွေကို သတင်းသွားပို့လိုက်ဦးမယ်”

မောင်ရိန်နှင့် ကြည်ကြည်တို့က ထားဝယ်ခရိုင်ကွန်မြူနစ်ပါတီအတွင်း‌ရေးမှူး သခင်ဗစီ ၏ တဲရှိရာသို့ ထွက်သွားကြသည်။

တဲရှေ့ကွပ်ပျစ်တွင် ဗိုလ်ယူစိန်နှင့် သခင်ဗစီတို့က မြေပုံကားချပ်တစ်ခုနှင့်အလုပ်ရှုပ်နေကြ၏။

မောင်ရိန်နှင့် ကြည်ကြည် ကို တွေ့လိုက်ရသည့်အခါ ဗိုလ်ယူစိန်၏ မျက်နှာမှာ ခေတ္တမျှ ညှိုးရော်သွားသည်။

မောင်ရိန်ကလည်း ဗိုလ်ယူစိန်၏ လက်မောင်းကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ဆို့နင့်နေ၏။

“ကျွန်တော် တာဝန်မကျေခဲ့ဘူး . . . ဗိုလ်မှူးကျော်တင့်နဲ့ မမတင် ကျွန်တော်တို့ရှေ့တင် . . . ကျွန်တော်တို့ရှေ့တင်”

သခင်ဗသိန်းတင်၊ ဗိုလ်မှူးကျော်တင့် တို့၏ ညီအရင်းဖြစ်သည့် ဗိုလ်ယူစိန်က အံကို ကြိတ်ကာ မျက်နှာကြောကို ပြန်တင်းထားလိုက်သည်။

ကြည်ကြည်လည်း မျက်ရည်ဝဲနေလေပြီ။

“ရဲဘော်တို့နှစ်ယောက် အခုလို အသက်ရှင်လျက်နဲ့ တို့ဆီပြန်လာနိုင်တာကပဲ . . . ပါတီတာဝန်ကို ကျေပွန်စွာထမ်းဆောင်တာပါပဲ . . . သွားလေသူ ရဲဘော်ကျော်တင့် ရဲ့ ကြီးမြတ်တဲ့ပေးဆပ်မှုက ပါတီရဲ့ သမိုင်းမှာ အမြဲရှိနေမှာပါ”

“ကလေးမွေးထားပြီးစဆို . . . ကလေးရော”

သခင်ဗစီက အခြေအနေကို ဝင်ထိန်းသည့်အနေဖြင့် စကားဖြတ်ပြောလိုက်သည်။

“ကလေးက မိုးကြည်နဲ့ ထားထားပေးခဲ့တယ် . . . သခင်ဗစီ”

“ကဲ . . . ရဲဘော်မောင်ရိန်ရော . . . ရဲဘော်ကြည်ကြည်ပါ ထိုင်ပါဦး”

သူတို့နှစ်ဦး ကွပ်ပျစ်ပေါ်တွင် ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။

“အဲ့ဒီနေ့က ကျုပ်တို့လည်း ဗိုလ်မှူးကျော်တင့်ကို ကယ်ဖို့ ရလိုရငြား အချိန်မီ ရွာဘက် ထွက်လာတာပဲ . . . ဒါပေမယ့် . . . သူတို့ဘက်က တက်လာတဲ့တပ်စုနဲ့တွေ့ပြီး တိုက်ပွဲဖြစ်နေတာနဲ့ . . . မမီလိုက်တာဗျာ . . . ပါတီအတွက်ရော၊ ဒေသအတွက်ပါ တကယ်တန်ဖိုးရှိတဲ့ ခေါင်းဆောင်လင်မယားကို ကျွန်တော်တို့ ဆုံးရှုံးလိုက်ရတာပေါ့ . . . ကျွန်တော့်စိတ်ထဲ ခင်ဗျားတို့လင်မယားပါသွားပြီလို့ ထင်တာ . . . ”

သခင်ဗစီ က စကားအဆုံးသက်ပြင်းချလိုက်၏။

ဗိုလ်ယူစိန်၏ ဇနီး မဟို ကလည်း ကြည်ကြည်၏ ဘေးတွင် လာဝင်ထိုင်သည်။

“အခု ခရီးရောက်မဆိုက် . . . တာဝန်ကိစ္စပြောရမှာ အားတော့နာပါတယ် . . . ရဲဘော်မောင်ရိန်နဲ့ မကြည်ကြည်”

ဗိုလ်ယူစိန်က ရှေ့မှ မြေပုံကို လိပ်ကာ ပြောလိုက်၏။

“ဟုတ်ကဲ့ . . . ပြောပါ”

“အခု ရဲဘော်တို့နှစ်ယောက်ကို အသက်ရှင်လျက် ပါတီက ပြန်ရလိုက်တာဟာ . . . တန်ဖိုးမဖြတ်နိုင်ပါဘူး . . . ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ ဗဟိုရဲ့ ညွှန်ကြားချက်အရ ကျွန်တော်တို့ဟာ တနင်္သာရီတိုင်း ဆယ်မြို့နယ်က လယ်သမားညီလာခံတစ်ခုကို နောက်နှစ်နှစ်အတွင်း လုပ်ဖို့ ရှိတယ် . . . အဲဒီတော့ မြို့နယ် ဆယ်မြို့နယ်ကနေ လယ်သမားကိုယ်စားလှယ်တွေ ရွေးချယ်နိုင်ရေးအတွက် အဲဒီမြို့နယ်တွေက ပါတီကျောရိုးတွေဆီ လှည့်လည်ပြီးပူးပေါင်းဆောင်ရွက်ဖို့လိုတယ် . . . ရဲဘော်မောင်ရိန်က အရင်ကတည်းက ယူဂျီလုပ်ငန်းကျွမ်းကျင်တယ် . . . စည်းရုံး‌ရေးစွမ်းရည်ကောင်းတယ် . . . ဒါကြောင့် . . . ဒီတာဝန်ကို ရဲဘော်မောင်ရိန်ကို ပေးချင်တယ် . . . မကြည်ကြည်ရော ဘယ်လိုသဘောရပါသလဲ”

“ကိုမောင်ရိန်က ကျွန်မနဲ့ မညားခင်ကတည်းက ကွန်မြူနစ်ရဲဘော်ပါ . . . နောက်ပြီး . . . ဗိုလ်ကျော်တင့်နဲ့ မမတင် ကျဆုံးခဲ့မှုဟာ ကျွန်မတို့လင်မယားကို ကာကွယ်ပေးရင်းဖြစ်ခဲ့တာလည်းပါပါတယ် . . . ဒီတော့ ကျဆုံးသူတွေကိုယ်စား . . . ကျွန်မတို့မှာလည်း တာဝန်တွေရှိတယ်လို့ ယူဆပါတယ်”

သခင်ဗစီရော . . . ဗိုလ်ယူစိန်ပါ ကျေကျေနပ်နပ်ပြုံးလိုက်ကြ၏။

“နောက်တစ်ခုက . . . ဟောဒီက အမျိုးသမီးခေါင်းဆောင် မဟိုက ပြောပါလိမ့်မယ်”

မဟိုက ကြည်ကြည် ကို ပြုံးပြလိုက်သည်။

ဘာလို့ စာဖတ်ကြတာလဲဆိုတဲ့မေးခွန်းကို အမေရိကန် စာရေးဆရာ ကောလတ်ကော်တန်က အခုလို ပြန်ဖြေဖူးတယ်။

အကြောင်းရင်း သုံးမျိုး ရှိတယ်။

ပထမတစ်မျိုးက တွေးခေါ်ဆင်ခြင်ဖို့ စာဖတ်တာ။ ဒုတိယတစ်မျိုးက စာရေးဖို့ စာဖတ်တာ။ နောက်ဆုံးတစ်မျိုးကတော့ ဖတ်ပြီးတာတွေကို စကားဖောင်ဖွဲ့ချင်လို့ ဖတ်တာ။ ('ငါတို့ ဘာလို့စာဖတ်ကြတာလဲ'ဆိုတဲ့စာအုပ်ထဲမှာ စာဖတ်ရခြင်း အကြောင်းရင်း ၂၆ မျိုးကို ကျွန်တော် သေသေချာချာ ရေးပြခဲ့ဖူးပါတယ်။)

ကော်တန်ပြောတဲ့သုံးချက်မှာ နောက်ဆုံးအချက်ကို သတိထားစေချင်တယ်။ ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင် အဲဒီအချက်ကို ဆယ်ကျော်သက်အရွယ်ထိ တော်တော် ကျင့်သုံးခဲ့တယ်။ ဘယ်စာအုပ်ဆိုတာနဲ့ ဝင်ပြောလိုက်ရမှ၊ အသစ်ထွက်တာနဲ့ သူများထက် အရင်ငှားဖတ်ပြီး ဖတ်ပြီးကြောင်း ကြွားလိုက်ရမှ စိတ်ကျေနပ်ခဲ့တယ်။ လွန်ခဲ့တဲ့ ၁၀ နှစ်ကျော်ကာလ၊ မဂ္ဂဇင်းတွေထဲပါတဲ့ ဖတ်ညွှန်းခေါင်းစဉ်တစ်ခုကိုတောင် အခုနေ ပြန်သတိရမိပါသေးတယ်။ ' ပြောချင်လို့ ဖတ်ထားတာ ' တဲ့။

ဖတ်ထားပြီး ပြောကြတာ ကောင်းတဲ့ကိစ္စပါ။ ဒါပေမဲ့ ပြောချင်ရုံလောက် ရဖို့ ဖတ်တာမျိုးက အမြဲတမ်းအတွက်ဆို သိပ်မကောင်းဘူး။ အထူးသဖြင့် သိမှုနယ်ပယ် ချဲ့ထွင်လိုသူတွေအတွက် မကောင်းဘူး။ ဒီအချက်ကို သတိထားစေချင်တယ်။

ဘာကြောင့်သတိထားစေချင်တာလဲဆိုတော့ လူများစွာ စကားဖောင်ဖွဲ့ပြောဆိုမှုအများဆုံး စာအုပ်တွေဟာ ခေတ်နဲ့အတူ ပေါ်ထွက်လာတဲ့ ငါးပွက်ရာ ငါးစာချတဲ့စာအုပ်တွေ ဖြစ်နေတတ်လို့ပဲ။ (စာအုပ်အနည်းငယ်သာ ဒီအထဲက လွတ်တယ်။) အများစုက ဖေတော့မောင်တော့ဝတ္ထုတွေ။ နောက်၊ ဘာစီးပွားရေးကိုမှ အကျအန မလုပ်ဖူးဘဲ မိဘကြွယ်ဝမှုနောက်ခံနဲ့ ဖြတ်သန်းနေထိုင်ပြီး လူတကာကို စီးပွားရေး ဘယ်လိုလုပ်ဖို့၊ လုပ်ငန်းသစ် ဘယ်လိုထူထောင်ဖို့၊ စွန့်ဦးတီထွင်သူဖြစ်အောင် ဘယ်လိုကျင့်ကြံဖို့၊ ဘယ်လိုစီမံခန့်ခွဲဖို့၊ ဘယ်လိုစိတ်အားမြှင့်တင်ဖို့ဆိုပြီး ဘာသာပြန်လှုံ့ဆော်တဲ့စာအုပ်တွေ။ တချို့က နိုင်ငံတကာမှာ ရောင်းအကောင်းဆုံး စာအုပ်ကို ဘာသာပြန်တယ်။ တချို့က ဝက်ဘ်ဆိုက်တကာမှာ ရှာဖတ်ပြီး ဘာသာပြန် စုပေါင်းစပ်ပေါင်းလုပ် စာအုပ်ထုတ်တယ်။ ကိုယ်တိုင် သုတေသနလုပ် စစ်တမ်းပြုစုတာတွေ၊ ကိုယ့်ဘဝအတွေ့အကြုံအရ အကြံပေးတာတွေ ပါဝင်တဲ့ ပြည်တွင်းဖြစ် အစစ်အမှန် ကိုယ်ထူးကိုယ်ချွန်စာအုပ်ကောင်းမျိုးကတော့ ရှားတယ်။ နောက်၊ ဘဝအတွေ့အကြုံ အနိမ့်အမြင့် အစုံအလင် ကြုံတွေ့ဖူးပြီးနိုင်လောက်တဲ့ (ယေဘုယျ)အရွယ် အသက် ၄၀ တောင် မပြည့်သေးဘဲ အသက် ၁၈၊ ၂၀ လောက်နဲ့ မပြည့်မစုံ အကြံပေးရေးသားထားတဲ့ 'ဘဝနေထိုင်နည်းလမ်းညွှန်' စာအုပ်တွေ။ နောက်ပြီးတော့၊ စိတ်ပညာကို အခြေခံတောင် အချိန်ပေး မလေ့လာမလိုက်စားဘဲ၊ အကျအန မသင်ယူဖူးဘဲ အင်္ဂလိပ်စာတတ်ရုံလောက်နဲ့ အင်တာနက်မှာ ရှာဖတ်ပြီး လိုရာဆွဲယူရေးသားထုတ်ဝေတဲ့ စိတ်ပညာဆိုင်ရာ စာအုပ်တွေ။ (EQ, IQ နဲ့ပတ်သက်တာ၊ Introvert, Extrovert, Ambivert နဲ့ပတ်သက်တာ၊ Narcissit နဲ့ပတ်သက်တာတွေမှာ အသိအမြင်အလွဲတွေ၊ ရောထွေးအချက်အလက်တွေ ခဏခဏ တွေ့ရတယ်။) ဒါတွေက ရောင်းအကောင်းဆုံးစာရင်းမှာ တွေ့နိုင်တဲ့စာအုပ်အမျိုးအစားတချို့ပါ။ အရောင်းသွက်တယ်၊ လူ​မေးများတယ်။ ဝယ်ပြီးပြီ၊ ဖတ်ပြီးပြီ ပြောဖို့အတွက် အားပေးကြတယ်။ ဖတ်ကြတယ်။ ဖတ်ပြီးပြီပြောဖို့၊ စကားဖောင်ဖွဲ့တဲ့အထဲ ပါနိုင်ဖို့နဲ့ လူအများဖတ်တာ မဖတ်လိုက်မဖြစ်ရအောင် ဖတ်ကြတယ်။ ပြောချင်လို့ ဖတ်တာပေါ့၊ စကားဖောင်ဖွဲ့ဖို့ ဖတ်တာပေါ့။

စာအုပ်တွေအကြောင်း စကားဖောင်ဖွဲ့တာ မကောင်းဘူးလားဆို ကောင်းတာပေါ့။ ဒါပေမဲ့ ဖွဲ့တဲ့ဖောင်က ဆင်ခြင်မှုအခြေခံတဲ့ ဖောင်မဟုတ်ရင်၊ ဖောင်ဖွဲ့ပြီး ဘယ်လို ဆင်ခြင်မှုခရီးမျိုးမှ မထွက်ဖြစ်ကြဘူးဆိုရင် ရေရှည်ကျ မကောင်းဘူး။ ပိုဆိုးတာက ဝမ်းစာမပြည့်ဘဲ ယုတ္တိလွဲ (False Analogy) တွေ ထည့်သွင်းရေးသားတဲ့စာအုပ်တွေကို အဟုတ်မှတ် ဖတ်ရှုပြီး တူရာစု စကားဖောင်ဖွဲ့ ခရီးဆက်နေကြတဲ့အဖြစ်တွေပဲ။

#စကားဖောင်ဖွဲ့ဖို့စာဖတ်တာလား

#စာပိုးကောင်ရဲ့မှတ်စုများ - ၇

#လူသာမန်
22.5.2017; 9:46 pm

“ရှင် . . . ဟိုတောင်းတွေထဲ သွားပုန်းချေ”

မောင်ရိန်က အခြေအနေကို သဘောပေါက်သွားပြီး တောင်းများအနောက်တွင် သွားရပ်နေလိုက်သည်။

စစ်သားတစ်ဉီးက အောက်သို့ ဆင်းလာ၏။

စက်လှေကြမ်းပြင်တွင် မွေးကင်းစကလေးငယ်နှင့် အောက်ပိုင်းတစ်ခုလုံး စိုရွှဲနေသော ကြည်ကြည့်ကို မြင်သွားသည်။

အနံ့အသက်တချို့ကြောင့် စစ်သားက နှာခေါင်းရှုံ့လိုက်၏။

“ဟုတ်တယ် . . . ဆရာ . . . ဒီအောက်မှာ ကလေးမွေးထားတဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်ပဲပါတယ်”

စစ်သားက အပေါ်ပြန်တက်သွားသည်။

“အေး . . . စက်လှေဆရာ . . . အခု အော့က္လော့ဝပ်ဘက်မှာ ဗကပနဲ့ တိုက်ပွဲတွေဖြစ်နေတယ် . . . ပင်လယ်ကနေ ဒီဘက်ကို ကျွံထွက်လာတဲ့ ကွန်မြူနစ်တွေဘာတွေရဲ့ လှေတွေ လမ်းမှာ တွေ့ခဲ့လား”

“မတွေ့မိပါဘူးဆရာ”

“သွားရင်းလာရင်း တွေ့မိတာနဲ့ အနီးဆုံးတပ်ဆီ သတင်းပို့ . . . ဟုတ်ပြီလား”

“ဟုတ်ကဲ့ပါ”

စစ်သားများ ပြန်ဆင်းသွားကြ၏။

ထိုအခါမှပင် ကြည်ကြည်လည်း သက်ပြင်းချလိုက်နိုင်တော့သည်။

ခဏအကြာ စက်လှေဆရာလည်း ဆင်းလာ၏။

“ညီမ နင့်ယောက်ျားရော”

“ကျွန်တော်ဒီမှာပါ”

မောင်ရိန်က ထွက်လာသည်။

“ငါနဲ့ ငါ့တပည့်နဲ့က အထမ်းလုပ်ပြီး မင်းမိန်းမကို သယ်သွားပေးမယ် . . . စစ်သားတွေအောက်မှာ ရှင်းသွားတဲ့အချိန်ကျမှ မင်းကို ငါ လာခေါ်မယ် . . . လောလောဆယ်တော့ မင်းက ဒီထဲမှာပဲ နေခဲ့”

“ခဏနပေါဦး”

ကြည်ကြည်၏ ပေါင်ကြားမှ သေနတ်ပြောင်းကြီးထွက်လာသဖြင့် စက်လှေဆရာမှာ မျက်လုံးပြူးသွားသည်။

“ဟာ . . . ဒါကြီးက”

မောင်ရိန်က ကြည်ကြည်ထံမှ စတင်းဂန်းကို လှမ်းယူလိုက်သည်။

“ဒုက္ခပါပဲ . . . ဒါကြီးလည်း ပါလာတာလား”

“ကျွန်တော်တို့ အသက်အန္တရာယ်ကို ကာကွယ်ဖို့ပါဗျာ”

“အမလေး . . . စစ်တပ်သာ မိလို့ကတော့ . . . ငါတို့ပါ သေကုန်မှာဟ . . . ဆရာတော်ဘုရားရေ . . . အချွန်နဲ့ မ ရက်ပါပေ့ . . . ဘုရား . . . ကဲ . . . ကဲ . . . အေးမောင်ရေ . . . လာဟ . . . သူ့ကို သယ်ပို့ ပုခက်ပြီးရင် ယူခဲ့တော့”

စက်လှေဆရာ၏ တပည့်က ကြိုးပုခက်ကို ယူပြီး အောက်သို့ ဆင်းလာသည်။

……………………………………………..

“စက်လှေပေါ်မှာ မွေးလာတဲ့ ထူးထူးခြားခြားမိန်းကလေးပဲ . . . အမေရော . . . ကလေးပါ . .
. ကျန်းမာကြပါတယ်”

သားဖွားဆရာမ စကားကြောင့် . . . မောင်ရိန်က စိတ်ချလက်ချဖြစ်သွား၏။

“အချိန်က အတော်လေးမိုးချုပ်နေပြီ . . . ဒီတစ်ညတော့ အိမ်မှာပဲ အိပ်သွားကြပေါ့ . . . မနက်ကျတော့ ဘယ်ကို ပြန်ကြမှာလဲ . . . ကျောက်ဝပ်ပြင် ကိုပဲလား”

မောင်ရိန်နှင့် ကြည်ကြည်ဆွေတို့မှာ ရုတ်တရက်ဖြေရန်ခက်နေသည်။

သွားဖွားဆရာမက သူတို့အခြေအနေကို အကဲခတ်မိသွားဟန်တူသည်။

“တောဘက်က ခရီးသွားတွေနဲ့ တူပါရဲ့”

အဓိပ္ပာယ်ပါသောစကား။

မောင်ရိန်က ပုဆိုးဖြင့် ထုတ်ထားသည့် စတင်းဂန်ကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင်သာ ဆုပ်ထား၏။

“အော့က္လော့ဝပ်က ထွက်လာကြတာလား”

မောင်ရိန်က စတင်းဂန်းကို ထုတ်ကာ သားဖွားဆရာမအား ချိန်ထားလိုက်သည်။

“ခင်ဗျား ဘယ်သူလဲ”

“ကျွန်မဦးလေးက ပါတီရဲ့ မြိတ်ခရိုင်အတွင်းရေးမှူး ဗိုလ်မှူးစိုးတင့်ပါ . . . ကျွန်မနာမည် သန်းသန်းဆွေပါ . . . ပါတီထောက်ခံတစ်ယောက်ပါပဲ”

ထိုအခါမှ မောင်ရိန်က သေနတ်ကို ပြန်ချလိုက်တော့၏။

“ရှင်တို့ အခု ဘယ်ကိုဆက်သွားကြမလဲ . . . အော့က္လော့ဝပ်ဘက်မှာတော့ တိုက်ပွဲတွေဆက်တိုက်ဖြစ်နေတာပဲ”

“ကျွန်တော်တို့ လောလောဆယ်တော့ မြို့ပေါ်မှာပဲ . . . ”

ကြည်ကြည်က မောင်ရိန်၏ လက်ကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။

“ကျွန်မတို့ မော် ၃ စခန်းကိုသွားချင်တယ်”

“ဖြစ်ပါ့မလား.ကြည် . . . အခုမှ မွေးပြီးကာစကို . . . နားပါဦးလား”

“မိုးကြည်ကို ကျွန်မစိတ်ပူတယ် . . . ကျွန်မ သူ့ဆီကို သွားချင်တယ်”

“နေကြပါဦး.လောလောဆယ်တော့ ဒီတဝိုက်မှာ စစ်တပ်က ခြေရှုပ်နေတယ် . . . ဒီရွာမှာက လုံခြုံပါတယ် . . . တလနှစ်လလောက် ကျွန်မအိမ်မှာ ခဏခိုနေကြပါ.ကလေးရော . . . လူကြီးပါ . . . အားရှိတော့မှ . . . သွားဖို့ ကျွန်မ စီစဉ်ပေးပါ့မယ်”

“ဝါး . . . ဝါး . . . ဝါး”

ထိုအချိန်တွင် ဘေးနားတွင် ငြိမ်နေသော ကလေးငယ်က ထငိုလိုက်သည်။

“ဒါနဲ့ . . . ကလေးနာမည်ကို ဘယ်လိုပေးမလဲ စဉ်းစားထားကြပြီလား”

“နီနီရိန်”

ကြည်ကြည် က သမီးငယ်လေးမျက်နှာကို ကြည့်ကာ ခေါ်လိုက်၏။

“ကျွန်မ စဉ်းစားထားတဲ့ နာမည်ပဲ . . . ကွန်မြူနစ်ပါတီရဲ့ တိုက်ပွဲတွေထဲကနေ ကျောက်နီမော်မှာ မွေးလာတဲ့ ကလေးလေး . . . ထားဝယ်ရေဝန် ဦးဒါ ခေါ် မင်းကျော်သူရိန် ရဲ့ မျိုးဆက် . . . နီနီရိန် . . . နီနီရိန်”

မောင်ရိန်က သမီးငယ်ကို ကြည့်ကာ ပြုံးလိုက်သည်။

“နီနီရိန်”

သူ့နာမည်ကို အသိအမှတ်ပြုသည့်အလား . . . ငိုနေသော ကလေးငယ်မှာ တခစ်ခစ်ရယ်တော့၏။

ခက်ဇော်
အခန်း(၁၅)သဘက်ခါ

The Sheronies of Tavoy - ထားဝယ်နှင်းဆီ
[အခန်း ၁၄]
....................................................

လှိုင်းတို့သည် ကြမ်းတစ်ချည်၊ ငြိမ့်တစ်လှည့်။

အော့က္လော့ဝပ်မှ အထက်ဘက် ကျောက်နီမော်ရွာဆီသို့ မျဉ်းဖြောင့်အတိုင်း ဆန်တက်လာသော စက်လှေတစ်စီး။

အော့က္လော့ဝပ်ရွာအောက်ပိုင်းတောတန်းကြီးထဲတွင် တိုက်ပွဲများဖြစ်ပွားနေကြစဉ် အော့က္လော့ဝပ်ရွာ ဘုန်းတော်ကြီးမှ မောင်ရိန်နှင့် ကြည်ကြည်တို့ကို စက်လှေတစ်စီးဖြင့် ဘေးကင်းလုံခြုံသည့် ကျောက်နီမော်ရွာဆီသို့ ပို့ခိုင်းလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။

ကျောက်နီမော်သည် စက်လှေဆိပ်ရှိသည့် တံငါရွာကြီးဖြစ်ပြီး ထားဝယ်မြို့မှ ၃၉ မိုင်အကွာတွင် တည်ရှိသည်။ ထားဝယ်ဒေသ မည်သည့်နေရာသို့မဆို ရေကြောင်းဖြင့် ကူးသန်းသွားနိုင်သည့်အနေအထားရှိ၏။ အော့က္လော့ဝပ်ရွာမှ ရေလမ်းအတိုင်း မြောက်ဘက်သို့ ကျောက်ဝပ်ပြင်တစ်ရွာကျော် ခရီးသာခြားသည်။

တံငါရွာဖြစ်သဖြင့် ကုန်သည်များအဝင်အထွက်များပြီး စက်လှေအဝင်အထွက်များသဖြင့် မျက်နှာစိမ်းများ ရောက်ရှိလည်း အထူးအဆန်းဖြစ်မနေ။

ထိုအားသာချက်များကြောင့် အော့က္လော့ဝပ်ဘုန်းတော်ကြီးက ကျောက်နီမော်သို့ ပို့ခိုင်းလိုက်ခြင်းပင်။

“ခဏလေးပါ . . . ကြည် . . . ဟိုမှာ . . . ကျောက်နီမော်လှေဆိပ်ကို မြင်နေရပြီ . . . ဟိုမှာ သားဖွားဆရာမရှိတယ် . . . ဘာမှမပူနဲ့နော်”

စိတ်လှုပ်ရှားမှုဒဏ်၊ ခရီးလမ်းကြမ်းတမ်းမှုဒဏ်များကြောင့် ကြည်ကြည်မှာ ကလေးမွေးရန် ဗိုက်နာနေလေပြီ။

စက်လှေဝမ်းဗိုက်ထဲ မှလင်မယားနှစ်ယောက်ကို ကြည့်ကာ စက်လှေဆရာကလည်း စက်ရှိန်ကို အစွမ်းကုန်မြှင့်တင်လိုက်သည်။

“ဗွက်”

“ဟာ . . . ဘာဖြစ်တာလဲမသိဘူးဗျာ . . . ကျွန်တော့်မိန်းမ . . . ကျွန်တော်မိန်းမ”

မောင်ရိန်၏ အော်သံကြောင့် စက်လှေဆရာက လှေဝမ်းထဲဆင်းလာသည်။

“ဒါ ‌ရေမွှာပေါက်တာပဲ . . . မင်းမိန်းမ . . . ကလေးက မွေးတော့မှာဟ”

“ဟာ . . . ဒုက္ခပါပဲဗျာ”

“မဒုက္ခနဲ့ ငါ့လူ . . . ငါ့အမေက ဝမ်းဆွဲမို့ . . . ငါကလေးကောင်းကောင်းမွေးပေးတတ်တယ် . . . အေးမောင်ရေ . . . စက်လှေကို ခဏထိန်းထားကွာ . . . စက်ရှိန်ကိုလည်း လျော့ချပစ်လိုက်”

“သေချာလို့လားဗျာ . . . ”

“စကားများမနေနဲ့ . . . ဟေ့ကောင် . . . ငါ့တစ်ယောက်တည်းမရဘူး . . . မင်းမိန်းမမွေးတာ မင်းပါ ကူမှရမယ်”

……………………………………………..

မောင်ရိန်က ရေပုံးကို ဆွဲလျက် ကုန်းပတ်ပေါ်မှဆင်းလာ၏။

ကြည်ကြည် ကလည်း အော်ညည်းနေသည်။

စက်လှေဆရာမှာလည်း ချွေးတလုံးလုံးဖြင့်။

“မီး . . . ဒီနားကို ပြပါဦး . . . အချင်းချဖို့ကျန်သေးတယ် . . . ငါချက်ကြိုးကို ထိန်းဆွဲထားမယ် . . . မင်း ကလေးကို အသာလေးဆွဲထုတ်.”

စက်လှေဆရာက အော်ပြောသည်။

“အူဝဲ . . . အူဝဲ . . . အူဝဲ”

ချက်ကြိုးထုံးပြီးသည့်နောက် ကလေးငိုသံ ထွက်ပေါ်လာသည်။

ကြည်ကြည်ဆွေ၏ မျက်နှာမှာလည်း ဖြူလျော့နေရာမှ သွေးရောင်ပြန်လွှမ်းလာ၏။

“ဘာလေးလဲ”

စက်လှေဆရာက ကလေး၏ အောက်ကို ငုံ့ကြည့်လိုက်သည်။

“မိန်းကလေးကွ”

မောင်ရိန်နှင့် ကြည်ကြည် တို့ တစ်ယောက်မျက်နှာ တစ်ယောက်ကြည့်ကာ ပြုံးပြလိုက်ကြ၏။

“ဆရာ . . . လှေဆိပ်ရောက်ပြီ.ကမ်းကပ်ရတော့မလား”

စက်လှေဆရာ၏ တပည့်က အပေါ်လာအော်ပြောသည်။

“ကမ်းရောက်ပြီပဲဟာ . . . ကပ်လိုက်ပေါ့ဟ”

“မဟုတ်ဘူးဆရာ . . . ဟို . . . ဟို . . . ကမ်းပေါ်မှာ စစ်သားတွေတွေ့နေလို့”

“ဟင်”

စက်လှေဆရာက အပေါ်သို့ ပြန်တက်သွားသည်။

ထို့နောက် အောက်သို့ ပြန်ဆင်းလာ၏။

“ကျောက်နီမော်လှေဆိပ်မှာ စစ်သားတွေ ရောက်နေတယ် . . . ဘယ်လိုလုပ်ကြမလဲ”

မောင်ရိန်ရော၊ ကြည်ကြည်ပါ စိုးရိမ်စိတ်များစိုးမိုးသွားကြသည်။

“နေဦး သိပ်လည်းမစိုးရိမ်ကြပါနဲ့ . . . ဒီညီမ အခြေအနေက ကမ်းကပ်ပြီး သားဖွားဆရာမဆီ သွားမှ ဖြစ်မှာ . . . သွေးနုသားနုဆိုတော့ တခြားလိုအပ်တဲ့ဟာတွေလုပ်ဖို့ရှိသေးတယ် . .
. ကျုပ် စီမံကြည့်ပါမယ်”

“ဖြစ်ပါ့မလားဗျာ . . . ကျွန်တော်တို့အခြေအနေကို ခင်ဗျားသိပြီးသားပဲ”

“ရပါတယ် . . . ဆရာတော်ဘုရားက ကျုပ်လက်အပ်လိုက်တာပဲ . . . ကျုပ် အဆင်ပြေအောင်လုပ်ပါ့မယ်။ တကယ်လို့ သူတို့က တခုခုမေးရင်.ကျောက်ဝပ်ပြင်က လို့ပြောနော် . . . အော့က္လော့ဝပ်ကလို့ လုံးဝမပြောမစေနဲ့”

စက်လှေဆရာက အပေါ်သို့ ပြန်တက်သွား၏။

မောင်ရိန်က ပုဆိုးဖြင့် လိပ်လာသော စတင်းဂန်းကို ထုတ်လိုက်သည်။

“ကြည် . . . ဘာမှ မပူနဲ့ . . . ကြည်နဲ့ ကလေးကို ကိုယ် အတတ်နိုင်ဆုံးကာကွယ်ပေးမယ် . . . ဟုတ်ပြီလား”

စက်လှေကား ကမ်းသို့ ကပ်ပြီဖြစ်သည်။

“ဘယ်ကလာတာလဲဟေ့”

“‌ကျောက်ဝပ်ပြင်ကပါ . . . ဆရာတို့ . . . ကျွန်တော့်နှမလေး စက်လှေပေါ် အရေးပေါ် မီးဖွားလိုက်ရလို့ပါ . . . ဒီက သားဖွားဆရာမဆီ သွားပို့ချင်လို့”

“မင်းတို့ သေချာလား . . . လှေပေါ်မှာ ဘာတွေပါလဲ . . . စစ်မယ်”

စက်လှေပေါ်မှ အသံများကို ကြားနေရ၏။

လှေပေါ်သို့ တက်လာသည့် စစ်ဖိနပ်သံများ။

“ကိုမောင်ရိန် . . . ရှင့် သေနတ် ကျွန်မကို ပေးစမ်းပါ”

“ဘာလုပ်မလို့လဲ.ကြည်”

ကြည်ကြည်က မောင်ရိန်လက်ထဲမှ သေနတ်ကို ဆတ်ခနဲ ဆွဲလုပ်လိုက်သည်။

ထို့နောက် သူမ၏ သွေးများပေကျံနေသည့် ထမီအောက်သို့ ထည့်လိုက်ပြီး လက်က သေနတ်မောင်းကို အသင့်ကိုင်ထားလိုက်သည်။

▪️အာဏာရှင် ကပ်တဲ့ အာရုဏ်ဆွမ်း▪️

ဝက်သား မဟုတ်ပါဘူး၊
ပြီးခဲ့တဲ့အပတ်က ကျည်ဆံထိသေသွားတဲ့
ကျောင်းသားလေးရဲ့ပေါင်သားပါ

ဘုန်းပေးတော်မူပါ . . . ဘုရား

ငါးငပိရည် မဟုတ်ပါဘူး
ဒီမနက်မိုးလင်းခါနီးလေးကမှ
ဗုံးကြဲပစ်လိုက်တဲ့ တောင်တန်းဒေသရဲ့အရိုးတွေ

တို့စရာလေးတွေ မစုံလို့လား ဟင်
သေသေသပ်သပ် လှီးထားတယ်လေ

လတ်လတ်ဆတ်ဆတ် သခွားသီးအကွင်းလေးလား
အလယ်ကဟာကို သခွားစေ့လို့ မထင်ပါနဲ့နော်
အဲဒါ ဖမ်းပြီး ဖောက်ထုတ်လိုက်တဲ့
နိုင်ငံရေးသမားရဲ့မျက်လုံးလေးပေါ့

မွှေးနေတဲ့အကင်လေးတွေကိုရော
လျှောခနဲ ဝင်သွားအောင်
ပြည်သူ့မျက်ရည်ကို အပူပေးပြီး ကျိုထားတဲ့
ဟင်းချိုလေးနဲ့ သုံးဆောင်တော်မူပါလား
အဲ့ဒါ . . အဲ့ဒါ
အအီပြေအောင် အချဉ်ရည်လေး ယူပါဦး
နိုး နိုး ငရုတ်နှစ် မဟုတ်ပါဘူး
လမ်းမပေါ်က သွေးတွေကို
ခဲပျစ်အောင် အဓမ္မနည်းနဲ့ လုပ်ထားတာပါ. . .ဘုရား

ဝရဲ့လား ပြည့်စုံရဲ့လား လုံလောက်လား
ဆွမ်းပူပူ ဖြူဖြူလေးတွေပေါ်မှာ
"ဒို့သာသနာ" လို့ ရေးထားတာ ပျော်ရဲ့လား
လက်ဆေးတော်မူပါ . .ဘုရား

အချိုပွဲကို ဘာတည်းဦးမလဲ
နောက်ထပ် အသက်ပေါင်းများစွာ
သေမယ့်စစ်ပွဲတွေလား
ပြန်မကြွခင် . . .
"ဒကာနဲ့ဆရာ ငရဲကို အတူတူ သွားစို့" ဆိုတဲ့
စကားမပါဘဲ တရားကို
ဟောသွားပါဦး အရှင်ဘုရား ။


- မောင်ရေချမ်း

[တူမီးတော်လှန်ရေးစာစဥ္ အမှတ် (၁၁) တွင် ဖော်ပြထားသောကဗျာဖြစ်ပါသည်။]

“ဟေ့ . . . ဆက်သွယ်ရေး . . . တပ်မကို စာတိုနဲ့ ပို့စမ်း . . . ဗမာပြည်ကွန်မြူနစ်ပါတီရဲ့ ဗဟိုကော်မတီဝင်.သခင်ဗသိန်းတင်ရဲ့ ညီ အရင်း ကျော်တင့် နဲ့ ထားဝယ်အမျိုးသမီးသမဂ္ဂအတွင်းရေးမှူး မတင်စိန်တို့ကို ခလရ(၂၅)တပ်ရင်းမှူးကိုယ်တိုင် အသေရှင်းလင်းနိုင်လိုက်ကြောင်း”

တနင်္သာရီတိုင်း၏ အရေးပါလှသော ခေါင်းဆောင်လင်မယားနှစ်ဦးသည် တော်လှန်ရေးကောင်စီစစ်အစိုးရ၏ ထားဝယ်ခရိုင်အတွင်း ပထမဆုံးစစ်ဆင်ရေးတွင်ပင် ကျဆုံးခဲ့ရသည်။

ဗိုလ်မှူးကျော်တင့်သည် အင်္ဂလိပ်နယ်ချဲ့ဆန့်ကျင်ရေး၊ ဂျပန်ဖက်ဆစ်တော်လှန်ရေးတို့တွင် ပါဝင်လာပြီး ၁၉၄၈ မတ်လတွင် ဗမာပြည်ကွန်မြူနစ်နှင့်အတူ ပထမဆုံးတောခိုလာသူဖြစ်၏။

ကျဆုံးချိန်တွင် ဗိုလ်မှူးကျော်တင့်မှာ အသက် ၄၈ နှစ်ရှိပြီဖြစ်ပြီး . . . ထားဝယ်အမျိုးသမီးသမဂ္ဂ အထွေထွေအတွင်းရေးမှူး မတင်စိန်မှာ အသက် ၄၆ နှစ်ရှိပြီဖြစ်သည်။

……………………………………………..

“ပလောက် . . . ပလောက် . . . ပလောက် . . . ဖောင်း . . . ဖောင်း . . . ဖောင်း”

အော့က္လော့ဝပ်ရွာ အောက်ဘက် တောတန်းဆီမှ အပြန်အလှန်ပစ်ခတ်သံများ ထွက်လာကြသည်။

စစ်သားနှစ်ယောက်က ခြံဝန်းအတွင်းသို့ ပြေးဝင်လာကြ၏။

“ဗိုလ်မှူး . . . ဒီရွာအောက်ဘက်မှာ ကျွန်တော်တို့ကို ရန်သူ့တပ်တွေ ဝိုင်းပစ်တာ ခံနေရပါတယ်”

တပ်ရင်းမှူ လဗျတ်နောင်က အလန့်တကြားမတ်တတ်ထရပ်လိုက်သည်။

“ဗိုလ်ကြီးထွန်းကျော်လည်း ထိထားပါတယ် . . . အခြေအနေမကောင်းဘူး”

“ခုချက်ချင်း ထွက်ဖို့လုပ်ဟေ့”

တပ်ရင်းမှူးလဗျတ်နောင် ခေါင်းဆောင်သည့် တပ်မှာ အော့က္လော့ဝပ်ရွာ အပြင်ဘက်ဆီသို့ ကမန်းကတန်းထွက်ခွာသွားကြသည်။

ရွာကလေးမှာ ထိတ်လန့်ဖွယ်ရာကောင်းလောက်အောင် တိတ်ဆိတ်သွားကြ၏။

ကြည်ကြည်မှာ သူ့ပါးစပ်ကို ပိတ်ထားသည့် မောင်ရိန်၏ လက်ကို ကိုက်ထားရာမှ လွှတ်လိုက်သည်။

ထို့နောက် ထပ်ခိုးပေါ်ရှိ အပေါက်ကို အသာလှပ်ကြည့်လိုက်၏။

မြေပြင်ပေါ်တွင် တိတ်ဆိတ်စွာလှဲလျောင်းနေကြသော ခေါင်းဆောင်နှစ်ဦး။

လွန်ခဲ့သော နာရီပိုင်းကမှ သူတို့နှင့်အတူ ရှိခဲ့သော သူနှစ်ယောက်။ ယခုတော့။ သူတို့မျက်စိရှေ့တွင် ရက်စက်စွာ အသတ်ခံခဲ့ရပြီ။

ကြည်ကြည်က အံကို ကြိတ်ကာ အိခနဲ ငိုချလိုက်သည်။

မြင်ကွင်းကို ကြည့်ကာ မောင်ရိန်က တောက်ခေါက်လိုက်၏။

“အချိန်မရဘူး . . . ကြည် . . . သူတို့ ရွာထဲ ပြန်ဝင်မလာခင် . . . ကိုယ်တို့ ပြေးမှရမယ်”

ခက်ဇော်
အခန်း(၁၄)သဘက်ခါ

“ဟုတ်ပြီ . . . ဒါဆို ဗိုလ်ကြီးထွန်းကျော် နဲ့ တပ်စုက ရွာအောက်ဘက် တောတန်းထဲကို လိုက် . . . ဒီကောင်တွေ အောက်ဘက် ဆင်းပြေးတာပဲနေမယ် . . . ကိုယ်ဝန်ဆောင်ပါတော့ အရမ်းကြီးမပြေးနိုင်လောက်ဘူး . . . တွေ့တာနဲ့ နှစ်ယောက်လုံးကို ရှင်းလင်းပစ်ခဲ့ . . . ငါတို့ရောက်နေတာ သတင်းပေါက်လို့မဖြစ်ဘူး”

“ဟုတ်ကဲ့ . . . ဗိုလ်မှူး”

စစ်ကြောင်းတစ်ကြောင်းက ထွက်ခွာသွားသည်။

“လက်ပြန်ကြိုးတုပ်စမ်း”

ဗိုလ်မှူးကျော်တင့်နှင့် မတင်စိန်တို့ကို လက်ပြန်ကြိုးတုပ်လိုက်ကြ၏။

“ဒီနားမှာ လာဒူးထောက်ခိုင်း”

တပ်ရင်းမှူးလဗျတ်နောင် က ကွပ်ပျစ်ပေါ်တွင် ထိုင်လိုက်သည်။

“ခင်ဗျားတို့ အရှေ့ဖျားစခန်းမှာရှိတဲ့ လူစာရင်းရယ်၊ သူတို့ ဘယ်ဘက်ကို ဆုတ်ခွာသွားတာလဲဆိုတာရယ်၊ ဒီဘက် ရွာစဉ်တစ်လျှောက်က ခင်ဗျားတို့ပါတီရဲ့ ကျောရိုးတွေစာရင်းရယ်ကို ကျုပ်သိချင်တယ် . . . ဒါတွေ သိရရင် . . . ခင်ဗျားရော၊ ခင်ဗျားမိန်းမကိုပါ မသတ်ဘူး . . . မြို့ပေါ်ခေါ်သွားပြီး အမှုရင်ဆိုင်ရုံပဲ . . . ဘယ့်နှယ့်လဲ”

“ဟ . . . ဟ”

ဗိုလ်မှူးကျော်တင့် က ရယ်လိုက်သည်။

“ဘာရယ်တာလဲ . . . ခင်ဗျားက ဘာရယ်တာလဲ . . . ခွေးသူတောင်းစားကွန်မြူနစ် . . . ရယ်စမ်း . . . ရယ်စမ်း”

တပ်ရင်းမှူးက ဗိုလ်မှူးကျော်တင့်၏ မျက်နှာကို သူ၏ စစ်ဖိနပ်ဖြင့် သုံးလေးချက် ဆင့်ကန်လိုက်၏။

“ဟေ့ . . . စစ်ခွေး . . . သတ်လေ . . . ငါ့လင်ကို နှိပ်စက်မနေနဲ့ . . . သတ္တိရှိရင် . . . ငါတို့ကိုသတ်လိုက်”

မတင်စိန်က အံကိုကြိတ်လျက် အော်လိုက်၏။

“ကောင်မ . . . နင်ပါ သေရမယ် . . . လာစမ်း”

လဗျတ်နောင်က မတင်စိန်၏ ဆံပင်ရှည်တို့ကို ဆွဲလိမ်ကာ ရေချိုးသည့် စဉ့်အိုးရှိရာသို့ တရွတ်တိုက်ဆွဲသွား၏။

“ဟေ့ကောင်တွေ . . . ချုပ်စမ်း . . . ဒီကောင်မကို”

စစ်သားနှစ်ဦးက မတင်စိန်ကို ချုပ်လိုက်သည်။

လဗျတ်နောင်က မတင်စိန်၏ ခေါင်းကို စဉ့်အိုးထဲ နှစ်လိုက်၏။

“ပြောစမ်း . . . ပြောစမ်း . . . ဒီရွာထဲက ဗကပ ကျောရိုးတွေ ဘယ်သူတွေလဲ . . . ပြောစမ်း . . . နင်တို့ စစ်ကြောင်းတွေ ဘယ်မှာ ပုန်းနေတာလဲ . . . ပြောစမ်း”

ထို့နောက် ခေါင်းကို စဉ့်အိုးထဲမှ ပြန်ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။

“ဟေ့ကောင် . . . ကျော်တင့် . . . မင်းမယားကို ရေနစ်သတ်ပစ်မယ်ကွ . . . ပြောစမ်း . . . ငါတို့မေးတာ ဖြေစမ်း”

“ထွီ . . . ခွေးတွေ . . . ငါတို့က ယုံကြည်ချက်နဲ့ လူထုလူတန်းစားအတွက် တော်လှန်နေတာကွ . . . သေရဲတယ်ကွ”

“ဟာ . . . ဒီကောင်”

လဗျတ်နောင်က ပြေးသွားပြီး ဗိုလ်မှူးကျော်တင့် မျက်နှာကို ဖြတ်ကန်လိုက်ပြန်သည်။

ဗိုလ်မှူးကျော်တင့် မျက်နှာတွင် အသွေးအလိမ်းလိမ်းနှင့်။

“ဆရာကြီး”

လဗျတ်နောင် အချက်ပြလိုက်သည်နှင့် တပ်ကြပ်ကြီးက စစ်သုံးဓားမြှောင်ကို ထုတ်လိုက်သည်။

ထို့နောက် ဗိုလ်မှူးကျော်တင့် ၏ လက်ဖဝါးကို ကိုင်ကာ စိုက်ချလိုက်၏။

“အား . . . ”

အော်သံနက်ကြီး‌ကြောင့် ထပ်ခိုးတွင် ဘေးတစောင်းပုန်းနေရသော ကြည်ကြည်က ခေါင်းထောင်လာသည်။

မောင်ရိန်က ကြည်ကြည်၏ ခေါင်းကို အသာပြန်ဖိထားလိုက်၏။

“မကြည့်နဲ့ . . . ကြည် . . . မကြည့်နဲ့”

မောင်ရိန်အသံက ခပ်တိုးတိုးဆိုသော်လည်း တုန်ရီနေသည်။

အောက်ဘက်မှ မြင်ကွင်းကို ကြည့်ပြီး စတင်းဂန်းကို လက်မှ ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်ထား၏။

“ပြော . . . ကောင်မ . . . မဟုတ်ရင် . . . နင့်ရှေ့တင် နင့်လင်ကို ဒီထက်ဆိုးအောင် လုပ်ပြီး သတ်ပြမယ်”

“ဟေ့ . . . စောက်ကြောက်တွေ . . . ငါ့ကို လာသတ်လိုက်စမ်း . . . ဒီမယ် . . . ငါက ထားဝယ်အမျိုးသမီးသမဂ္ဂ ခေါင်းဆောင် တင်စိန်ပဲ . . . အင်္ဂလိပ်ကိုလည်း ဆန့်ကျင်ခဲ့တယ် . . . ဂျပန်ကိုလည်း ငါတို့ကိုယ်တိုင် ပါဝင်တိုက်ခဲ့တာပဲ . . . သခင်မ မတင်စိန်တဲ့ဟေ့ . . . ငါတို့ အမျိုးသမီးတွေဟာ နင်တို့လိုမိစ္ဆာတွေအောက် ဘယ်တော့မှ ဒူးမထောက်ဘူးဆိုတာ ဒီနေ့ နင်တို့ သိအောင် ပြမယ် . . . ငါတို့ကို သတ်လို့လည်း ဒီအာဏာရှင်တော်လှန်ရေးဟာ ပြီးဆုံးမသွားဘူး . . . တစ်ယောက်သေရင် နှစ်ယောက်ထပ်ပေါ်လာမယ်”

“ဟာ . . . ဒီကောင်မ . . . စောက်စကားများလိုက်တာ.ဟေ့ကောင်တွေ ရေနစ်သတ်ကွာ . . . ကြာတယ်”

စစ်သာများက မတင်စိန်၏ ခေါင်းကို ရေထဲသို့ နစ်လိုက်ကြပြန်သည်။

ဗိုလ်မှူးကျော်တင့်က ရှိသမျှအားဖြင် ရုန်းထဖို့ကြံသော်လည်း . . . စစ်သားများက သေနတ်ဒင်များနှင့် ဝိုင်းဝန်းထုကြ၏။

အဖြစ်အပျက်အသံများကို ကြားနေရသည့် ကြည်ကြည်က ရုန်းကန်ပြီး ထရန်ပြင်သည်။

“ကြည်ကြည် . . . မလုပ်နဲ့ . . . ဗိုက်ထဲက ကလေးကို သနားပါ . . . အခုအချိန်မှတော့.ဘာမှအကျိုးမရှိဘူး”

မောင်ရိန်က ကြည်ကြည်၏ လက်များကို ချုပ်ထားလိုက်၏။

စဉ့်အိုးထဲ ခေါင်းနှစ်ခံရသော မတင်စိန်၏ ခြေလက်များမှာ ရုန်းကန်နေရင်းမှ တဖြည်းဖြည်း ငြိမ်ကျသွား၏။

“တင်တင် . . . ခွေးမသားတွေ . . . တင်တင်”

“ဒိန်း”

တပ်ရင်းမှူးလဗျတ်နောင်၏ လက်ထဲမှ ပစ္စတိုသံ။

ဗိုလ်မှူးကျော်တင့်မှာ သွေးအိုင်ထဲတွင် မှောက်လျက်။

The Sheronies of Tavoy - ထားဝယ်နှင်းဆီ
[အခန်း ၁၃]
...........................................

ဗိုလ်မှူးကျော်တင့် က ဒေါ်တင်စိန်၏ လက်မောင်းကို ဆွဲကိုင်လိုက်သည်။

“ခဏနေဦး . . . အလျင်စလိုမလုပ်နဲ့ . . . တင်တင် . . . အခန်းထဲမှာရှိတဲ့ ကြည်ကြည့်ကို အရင်ဘေးလွတ်ရာပို့ဖို့လုပ် . . . သူက နေ့စေ့လစေ့ကြီး”

ဒေါ်တင်စိန်က အခန်းတွင်းသို့ ပြေးဝင်သွား၏။

မောင်ရိန်ကလည်း စတင်းဂန်းဖြင့် ထွက်လာရန်ပြင်သည်။

“မောင်ရိန် . . . မင်းမိန်းမအရေးကြီးတယ် . . . သူ့ကို မင်းခေါ်သွား . . . နောက်ဖေးပေါက်ရှိလား”

ကုတင်ပေါ်မှ ကြည်ကြည်က အနောက်ဘက်ပြတင်းတံခါးကို အသာလှပ်ကြည့်လိုက်သည်။

“မရဘူး . . . အနောက်မှာလည်း လူရိပ်တွေ့တယ် . . . သူတို့ အိမ်ကို ဝိုင်းထားပြီထင်တယ်”

“ကဲ . . . ကြည် . . . အကိုတို့ အရေးပေါ်အစီအစဉ်အတိုင်း လုပ်ကြတာပေါ့”

မောင်ရိန်စကားကို ကြည်ကြည်က ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်သည်။

မောင်ရိန်က ကုတင်အောက်မှ ဝါးလှေကားတိုတစ်ခုကို ထုတ်လိုက်၏။

သူတို့လင်မယားသည် ငါးပိငါးခြောက် ကုန်သည်အဖြစ် အသွင်ယူကာ ဒီရွာသို့ ရောက်ရှိလာကတည်းက အရေးပေါ် အစီအမံအဖြစ် အိမ်အရှေ့ဘက်ခေါင် နှင့် ထုပ်တန်းကြားတွင် လူနှစ်ယောက်ပုန်းခိုရန် ထပ်ခိုးပုံစံပြုလုပ်ထားခဲ့သည်။

ကြည်ကြည်က လှေကားဖြင့် အပေါ်သို့တက်သည်။ မောင်ရိန်က အောက်မှ ထိန်းပေးထား၏။

“ကြည် . . . လှေကားသိမ်းလိုက်တော့”

“နေဦး . . . မောင်ရိန် . . . မင်းပါ လိုက်သွား . . . မင်းသူ့ကို ကာကွယ်ရမယ်”

“ဟာ . . . ကျွန်တော်သူတို့ကို ခံပစ်မယ်လေဗျာ”

“နေဦး . . . မောင်ရိန် . . . ခံပစ်ရင် ငါတို့အားလုံး သေကုန်လိမ့်မယ် . . . သွား . . . မင်းပါ အပေါ်တက်ပုန်းချေ . . . ဒီကိစ္စ ငါတို့ လင်မယားပဲ ရှင်းမယ်”

“ဗိုလ်မှူး . . . ကျွန်တော်”

မောင်ရိန်က အရှေ့ခန်းတွင် ကျန်သော ဗိုလ်မှူးကျော်တင့် ထံ လှမ်းအော်သည်။

“ရဲဘော်မောင်ရိန် . . . ဒါအမိန့်ပဲ . . . မင်း . . . ကြည်ကြည့်ကို ကာကွယ်ပါ . . . သွားတော့”

မောင်ရိန်က မျက်စိကို စုံမှိတ်ကာ သက်ပြင်းချလိုက်၏။ ထို့နောက် လှေကားမှတစ်ဆင့် အပေါ်ထပ် ပုန်းခိုရာသို့ တက်သွားတော့သည်။

“ဒိုင်း . . . ဒိုင်း . . . ဒိုင်း”

“ခင်ဗျားလက်နက်ချနော် . . . ဗိုလ်ကျော်တင့် . . . မဟုတ်ရင် . . . အိမ်ကို မွစာကြဲအောင် ပစ်ရလိမ့်မယ်”

ပြတင်းတခါးမှ မတင်စိန်က ခြောက်လုံးပြူးသေနတ်ကို ကိုင်လျက် လက်မြှောက်ကာ ပေါ်လာသည်။

“ဆက်မပစ်နဲ့တော့ . . . ငါတို့ ဆင်းလာခဲ့မယ်”

တပ်ရင်းမှူးဗိုလ်မှူးလဗျနောင် ဦးစီးသည့် ခလရ (၂၅) တပ်များက ခြံဝန်းအတွင်းသို့ သေနတ်များ ချိန်ကာ ဝင်လာကြ၏။

ဗိုလ်မှူးကျော်တင့်က ခန္ဓာကိုယ်ကို တတ်နိုင်သမျှ မတ်မတ်ရပ်ကာ အိမ်ပေါ်မှ ဆင်းလာသည်။ နံဘေးတွင် ဇနီးဖြစ်သူ ထားဝယ်အမျိုးသမီးသမဂ္ဂ၏အထွေထွေအတွင်းရေးမှူး မတင်စိန်။

တပ်ရင်းမှူးလဗျတ်နောင် က မတင်စိန် လက်ထဲမှ ခြောက်လုံးပြူးကို သိမ်းယူလိုက်၏။

“နှစ်ယောက်လုံး မြေကြီးမှာ မှောက်ထားစမ်း . . . ခေါင်းထောင်မကြည့်နဲ့ . . .ကြည့်တာနဲ့ သတ်မယ်”

မြေပြင်တွင် မှောက်နေသော ဗိုလ်မှူးကျော်တင့်နှင့် မတင်စိန်တို့ကို စစ်သားနှစ်ယောက်က အပေါ်မှ ဖိနပ်ဖြင့်နင်းကာ လှံစွပ်ဖြင့် ထောက်ထားကြသည်။

“အပေါ်မှာ ဘယ်သူရှိသေးလဲ . . . ဆင်းခဲ့စမ်း”

အပေါ်မှ မည်သည့် အသံမျှ မထွက်။

“ဟေ့ . . . ပြောစမ်း . . . ခင်ဗျားတို့နဲ့အတူ ဘယ်သူတွေရှိသေးလဲ”

“မရှိပါဘူး”

ဗိုလ်မှူးကျော်တင့်က ပြောလိုက်သည်။

“ဟေ့ . . . ရွာသားတွေထဲက တစ်ယောက်ခေါ်ခဲ့စမ်း”

ခြံရှေ့တွင် ငုတ်တုတ်စုထိုင်ခိုင်းထားသည့် ရွာသားများထဲမှ တစ်ယောက်ကို စစ်သားတစ်ဉီးက ခေါ်ထုတ်လာသည်။

“ဒါ ဘယ်သူ့အိမ်လဲ . . . ပြောစမ်း”

“အရှေ့ဘက်ကမ်းက ပြောင်းလာတဲ့ ငါးပိပွဲစားတို့ လင်မယားအိမ်ပါ”

လောင်းလုံးကျွန်းဆွယ်က ထားဝယ်တို့က သရက်ချောင်းဘက်ကို အရှေ့ဘက်ကမ်းဟု အလွယ်ခေါ်လေ့ရှိသည်။

“ဖြောင်း”

တပ်ရင်းမှူးက ခြေထောက်ဖြင့် ဖြတ်ကန်လိုက်သဖြင့် ရွာသားမှာ လဲကျသွား၏။

“မင်းကို ငါမေးတာ . . . ဒီအိမ်မှာ နေတဲ့ လူနာမည်ပြောတာ . . . ဘယ်သူနေလဲ . . . ဘယ်နှယောက်နေလဲသိချင်တာ”

“ကိုဇော်ဦးနဲ့ မစိန်ပွင့် လို့တော့ သိပါတယ် . . . ရွာကိုရောက်ပြီး ဒီအိမ်ကို ငှားနေတာ သုံးလေးလပဲ ရှိပါသေးတယ်.မစိန်ပွင့်က ကိုယ်ဝန်ကြီးနဲ့ပါ”

“အေး.ဟုတ်ပြီ”

တပ်ရင်းမှူးလဗျတ်နောင်က ဗိုလ်မှူးကျော်တင့်၏ ရှေ့တွင် မုဆိုးဒူးထောက်ထိုင်လိုက်သည်။

ထို့နောက် ဗိုလ်မှူးကျော်တင့်၏ ဆံပင်ကို လက်ဖြင့် ခပ်ကြမ်းကြမ်လှန်ဆွဲလိုက်၏။

“ပြောစမ်း . . . အဲ့ဒီ ဇော်ဦး နဲ့ စိန်ပွင့် က ဘယ်သူတွေလဲ . . . ပြောစမ်း”

“ငါတို့ ကျောရိုးတွေပဲ . . . . မင်းတို့ဝင်လာမှာ ကြိုသိလို့ . . . သူတို့ကို တောထဲ ပြေးခိုင်းလိုက်ပြီ”

ထိုအချိန်တွင် အိမ်ပေါ်တက်ရှာကြသော စစ်သားများ ပြန်ဆင်းလာကြ၏။

“အပေါ်မှာတော့ ဘာမှ မတွေ့ပါဘူး . . . ဗိုလ်မှူး . . .အမျိုးသမီးအသုံးအဆောင်တွေနဲ့ ဟော့ဒီကျည်ကတ်တွေ တွေ့ပါတယ်”

ကြည်ကြည်ကတော့ . . . ကိုယ်ဝန်နှင့်မို့ အခန်းထဲရှိ ကုတင်တွင် လှဲလျောင်းနေသည်။

“ဒိန်း”

သေနတ်သံတချက်။

“ဗကပ ကျော်တင့် . . . ခင်ဗျား ကို ဗမာ့တပ်မတော်က ဝိုင်းထားပြီ . . . ပြန်ခုခံဖို့ မကြိုးစားပါနဲ့”

အပြင်မှအော်သံကြောင့် . . . မောင်ရိန်က စတင်းဂန်း ကျည်ကတ်ကို အမြန်ကောက်တပ်လိုက်သည်။

ဒေါ်တင်စိန်ကလည်း ခါးကြားတွင် အသင့်ထိုးထားသော ခြောက်လုံးပြူးသေနတ်ကို ထုတ်လိုက်၏။

ခက်ဇော်
အခန်း(၁၃)သဘက်ခါ