برگردیم به داستان کودکان. اگر این داستانها را برای بچه ها بخوانید محتویات داستانها در نیمه خودآگاه آنها ضبط میشود. خودآگاهیی که روی زمین مشغول این فعالیتها است یک خودآگاه مطلقا خون آشامانه است, یک هسته مرکزی برای تولید انرژی ندارد, مجبور است مدام از سایرین کسب انرژی کند. دادن برایش معنایی ندارد. یکسره در حال گرفتن از سایر موجودات است. با کاشتن آنچه که میخواهند در نیمه خودآگاه کودکان, وقتی کودکان رشد کردند واقعیت مورد نظرشان را از نیمه خودآگاه همین کودکان دیروز و بزرگسالان امروز تولید میکنند. محتویات کتب درسی هم مشمول همین ماجرا است. به آنچه درباره اصول زیربنایی شکل جهان و تاریخ به ما گفته شده ایمان داریم و به این ترتیب خودمان این واقعیت را ایجاد میکنیم.
هر بار که کودکی کتابی خشونت آمیز میخواند, به دلیل تمایل ذاتی بچه ها به دیدن چیزهایی که نباید ببینند, دوباره و چند باره سراغ همان کتاب میرود و هر بار به آسیب روحیی که از خواندن این مطالب خشونت بار دچارش شده واکنش نشان میدهد. انرژی حاصل از این واکنش ناشی از آسیب روحی برداشت میشود. فیلمهای ترسناک هم به همین شکل عمل میکنند. من فیلمهای ترسناک ایتالیایی دهه 70 را تماشا میکردم و فکر میکردم ترسناک ترین چیزهایی است که بتوان در فیلم نشان داد. فیلمهای فعلی از آن هم ترسناکتر شده, فیلمهایی مانند ارّه. خود سالنهای سینما هم روی نقاط انرژی زمین بنا میشوند تا انرژی بیشتری از بینندگان فیلمهای ترسناک برداشت کنند.
انرژی ترس بهترین انرژی برای آنها است. آنها از انرژی ترس برای خلق کردن واقعیت دروغین استفاده میکنند. آنها انرژی عشق را نمیفهمند. تفکر آنها تفکر «تسخیر کن و نابود کن است.» ذهنیت آنها بر پایه حفظ خود, تسخیر کردن و نابود کردن است. این خودآگاهی برای فرزندان خودش اهمیتی قائل نمیشود. اگر فرزندی ضعیف یا بیمار متولد شود به دور انداخته میشود. خودآگاهی پستانداران از بچه اش حمایت و نگهداری میکند. اما آنها وقت خود را صرف کسی که ضعیف یا بیمار یا ناتوان است نمیکنند. ضعف و بیماری و ناتوانی را نقطه ضعفی در ژن خود میدانند و ترجیح میدهند حذفش کنند.
– مثل اسپارت ها؟
مکس- بله. جنگ روی این سیاره بر سر گرفتن قلب است. اسپارتها اگر ده بچه داشتن رهایشان میکردند و دو تایی که دوام می آوردند را نگه میداشتند.
– نظرت درباره جنبش صلح طلبانه دهه 60 چیست؟
مکس- جنبشی در دهه 50 و 60 اتفاق افتاد. ارواح داوطلبی در دهه 50 به دنیا آمدند تا در دهه 60 و 70 ایجاد تغییر کنند. به سرعت در این جنبش نفوذ کردند و مخدر ال اس دی را وارد این جنبش کردند. ال اس دی یک مخدر مصنوعی است. آیواسکا مخدری طبیعی است. در منافع استفاده از آن تردید دارم. میتواند مفید باشد یا میتواند چشم سوم را به دیدن چیزهایی باز کند که صدمه شدید و آسیب روحی بزرگ وارد میکنند. ال اس دی مخدر مصنوعی است و مضر.
ادامه دارد….
@Zeo_Magazine
