ورس متن رپی شعر و...

نظر بدین رفقا

گم شدم دوباره من تو قلبه شلوغت
گفتی میمونی پیشمو دلبستم به دروغت
ولی رفتنه تو ساخته تو ذهنه من تروما
کردی عوض همه باورامو به این آدما
خیلی وقته نخندیدم من از ته دل
شدم دریای غمی که هیچ وقت نداشته ساحل
افتادی از نگام عینه برگ های پاییز
دادم بگا قلبو چرا واسه یه عشقه ناچیز؟
جونمو میدادم برات چرا کشتی منو
چرا وقتی که نبودم بگا دادی کل تنو
شبارو قدم میزنم زیر نور ماه
بگو کویینم نباشه چه معنایی داره شاه
عوض کردی حس عشقه منو با نفرت
لاشی بودن مسابقه نی میگیری سبقت
گفتی میمونی پیشمو این یه دروغ بود
جای عطرت رو لباسم رو میگیره بوی دود
قوی مثله قبل ولی پره کاسه صبر
چرا عزیز میشن آدما تا میرن زیره قبر؟
نمیدونن قدر تا وقتی دارن تو رو
اینا از دستت که میدن میسازن ازت زورو
بکیرم میگیرم تا که بگذره زندگی
ولی ترک میکنم سیگارو ندارم وابستگی

فکرت سرمو خورد مثل خوره
تغییر میدادم خودمو هرچی بدی هم بوده
قول میدم یه روز برات بشم لایق
اگه بودی میگفتم برادر برده
یه روز دوتایی توی قایق
چشم من قفل چشمای عسلیت
باهم ستاره هارو میشمردیم
انگار همچی یه رویا خوابه
ای
میشدم هرچی تو میخواستی
قسمت خواست باهم نباشیم
من الان غرق توی دردام
هنوز دنبال طلوع فردام
هنوز دنبال یه خوابم
برای یک سانیه بغلت باشم
شاید نخواستی منو کنی باور
ولی اینو بدون نمیری از یادم
اینو داشته باش از طرف من
اونی که نخواستیش
برای لحظه های بعد
مراقب باشی تو این جامه بد
جایی که همه سواستفاده گرن
هیچ وقت نداشته باشی تردیدی
اگه این انتخابته خوب حرفی نی
اگه دیدی جایی و کج میری
نگران نباش پیشتم
یک دو سه بشماری

تموم شد هرچی رویایی که ساختم
اگه بودی میساختیم یه چیز بی سابقه
طلایی موهات بود چراغ راهم
برو... برو پیش همونی که لایقه
من الان بغض تو گلوم
الان به جا خودت فکرته پلوم
منتظرم کی شب میشه تموم
انگار یه معتادم زیر چشام کبود
الان ساعت پنج صبحه مرد
منم بیدارم یا یه عالمه درد
تویی که داشتی با همه فرق
اینو بدون هواتو دارم تا تش

قد کشیدم من لایِ علفای هرز
درس پس دادم به جا تاریکی من توی ترس
فکرای تو سرم هیچ موقع نمیشن رام
انگیزه ای ندارم که بلند بشم من ع جام
عشقی ندیدم من تو این شهره پره دود
یارو هنوز نیومده میخواد بره سریع زود
دنیا شده برام فقط تکراره روزا
روزا میگذره هنوز میگم کیر تو این اوضاع
آرامشم شده فقط دوده تو ریه
همه قلبمو گاییدن داده تاوانو ریه
آلوده به گناه ولی ارزوی بهشت
مثل هولای هوری عشقو نفروختم به بهشت
جونه میزنه پیری توی وجودم
من یه درونگرام که حس نمیشه این حضورم
خیلی وقته کشیدم ع جامعه بیرون
ولی نمیتونم سر کنم من یه شبو بی اون

نظر بدین رفقا

زنگ بزن دوباره از این آدم گِله کن
که من نسخ صداتم حتی پشته تلفن
حتی من با تو می‌بینم رویامو تو بیداری
عاشقه وقتیم که سر،روی شونم میزاری
تو نباشی سیگارمو کی ازم میگیره؟
نگو میخوای بری که اون بدونه تو میمیره!
آرامشم شده نیکوتینه تو چشات
میخوام بریزم ب سلامتیت امشبو یه شات
اصن عشق چی بودش که من شدم دچارش؟
نسخ دختری شدم که من بودم معتادش
شدی مثل خوابی که قبلا یه جا دیدمش
آرومم میکنی تو منو لا این همه تَنِش
لش تو بغله هم بخوابیم تا سر ظهر
دنیا رو بکیرمون بگیریم با یه شاته پر!

سرگردان

توی عصر دود و آهن، جایی که رویاست خوابِ عادت
من میان بودن و نبودن، رو طاق قیامت
پرسه می‌زنم توی خوابای خسته از فردا
جایی که انسان واسه سود، ارزشش می‌شه کالا

بی‌جواب می‌مونم، روبروی دریا
بین بیداری و وهم، قلبم از فریاد
تو دستم ی مداد، روی ورق‌های پوسیده
خط می‌زنم مسیرِ رهایی که دروغو پوشیده

می‌بینم استعداد زیر فشارها زخم خورده
توی راه‌های بی‌پایان، دل مرده‌ها پی بُرده
راه‌ها بسته، افکار واهی میان قاب‌ها
تو می‌خندی، ولی غرقیم زیرِ بار نقاب‌ها

منطق‌ها شدن بن‌بست توی چاهِ سکوت محض
آزاد می‌شی یا اسیر، این سواله با من همدست
تو دل این خیابونا، سایه‌های تاریک به جنگ
جایی که عدل مرده، حرفا هم از جنس نیرنگ

می‌گن تغییر بیهوده‌س یا شاید تقدیر همینه
که آدم تو دور باطل به چرخش عادته شبیه
آب راکد که پوسیده تو عمقِ غفلت
این ثبات واسه ملت، ردیف کرده عزلت

حالا بمونم یا پا بشم تو عصرِ نابود آینده
بمونم پا نور و خورشیده تابنده
یا بذرم رو بکارم تو زمینِ پُر از عطش
بکَنم از فقر که که یقه رو گرفته از ازل

باید عقیده‌ها رو آزاد بسازیم تو این حصار
که ملت درک کنن، برن بیرون از چاهِ انکار
رشد که میاد، به جای برابری ترفیع می‌شه
برا ملت شکسته پر، قفسِ شوم تقدیر می‌شه

من نمی‌خوام واسه رپ قافیه به بندم
قصدم اینه که مغزِ خاموش و زنده کنم
یه نگاه به قلب‌ها که خاموش زیر خاکستر
خشت‌های حقیقت بمونه و فتنه کنم

"عباس اسدی"

Vase man nist⛓🕳


واسه من نیس!....



اساطیر//
Asati₹//

برابری تو کشور ما قفله زن
واسه ما پسرام سخته زندگی
میکنم برا زندانیامون دعای ازادی
زندگی سخته ولی ناامید نشو مرد
مسئولش خوب نیستن ولی میمونیم تا تش پایی میهن

تا بکنیم تمام کشورمونو ابادی
حالا کلمات اخر بزار پیش هم تا ابد حرف من همینه
تا ابد حرف من همینه

Barłø

خورشید تاریک طلوع کرده درونم
که قلمو میکشم رو ورق سرازیر میشه خون سیاه
شبو روزم تاریکه/قلمم معنویه
من همون دیوارم/که هروقت عصبی بودی زدی مشتو بهش
حرفام سنگین تر از وزن خودمه
جنگ درون مغزم تنها شهیدش منم
جنگ مغزم/سیاهی قلبم/بغض گلوم
بازم نشکوندمش جلو هیچکی که نگن داره درد زیاد
یخ وسط بیابونمو زندگی خورشید
هرچی بیشتر اب میشم میشه تجربه بیشتر
Barłø

پادگانه دنیا مجبوریم به زندگی!

چشما قرمز رد داده مخه شدیدا
سره شماهاس‌ اگه ظاهر شه رخه پلیدم
انگا چنسالی و خارج بودم که
توی جمع خونوادگیمم واسم پره غریبس

متر میکنم خیابونارو تو سطح شهر
حتی عزیز نمیشم واسه کسی بعد مرگ
هرچی بگم ایگنور میشه آخرش
این جماعت کره گوشاشون واسع حرفه حق

ورس1


شدید دوری میکنم من از آدمای نزدیک
فقط وقتی تنهام حال هوام بد نی
ضرب همه چی واسه من در میاد صفر
حتی ۱۰۰تا خوبیم داشته باشه میشه صد هیچ

نمیگیره دیگه خندم از هرچیزی
اگه تو میخندی بدون داری کم درگیری
بگو بینم وقتی لنگی وسط بیابون
تا حالا حتی یدونه دربست دیدی

قد کشیدم من لایِ علفای هرز
درس پس دادم به جا تاریکی من توی ترس
فکرای تو سرم هیچ موقع نمیشن رام
انگیزه ای ندارم که بلند بشم من ع جام
عشقی ندیدم من تو این شهره پره دود
یارو هنوز نیومده میخواد بره سریع زود
دنیا شده برام فقط تکراره روزا
روزا میگذره هنوز میگم کیر تو این اوضاع
آرامشم شده فقط دوده تو ریه
همه قلبمو گاییدن داده تاوانو ریه
آلوده به گناه ولی ارزوی بهشت
مثل هولای هوری عشقو نفروختم به بهشت
جونه میزنه پیری توی وجودم
من یه درونگرام که حس نمیشه این حضورم
خیلی وقته کشیدم ع جامعه بیرون
ولی نمیتونم سر کنم من یه شبو بی اون

دوس داری که مثل خورشید قوی بتابی
ولی دوس نداری بسوزیو شبو نخوابی
راهی رو که من میرم فقط از روی علاقس
این شیطان بدجوری از دسته ادما کلافس
میگن گوشه گیری شدی دور از جامعه
مردن ادما تو قلبم باس بخونم فاتحه
اره درونگرام نیستم برونگرا من
تنهاییو به جمع ترجیح میدم مثل راحبه
هوا زمستونم سرده مثله قلبه تو
منم آدمه سابق نشدم دیگه بعد تو
عشق هم همینه مگه نه؟تهشم جداییه
یکی هم میزاره میره یکی میمونه دیگه
اونی که تو این بازی بگا میره منم
این بغضه لعنتی میکنه شبا منو خفم
دیگه بکیرمه حاجی بودو نبودت
قلبه شکستم نمیکنه دیگه قبولت

و حرف‌ها هست و
کلماتی برای گفتن نیست...

ماهه تاریکی میتابه به شبای من
داره میسازه دوباره با روحه من اهریمن
ادمای دورم عشقو با پولاشون خریدن
مثل فرهاد واسه عشق واقعی نجنگیدن
منم حالم خوبه ولی توی مستی
تکو تنها میرم جلو ندارم من ترسی
حاجی وقتی جیبه پره خدا میشه فراموش
ولی وقتی خالی میشه میگن اصن خدا کوش؟
اینا همه فیکن مثله فیلم هالیوود
ولی رپو وقتی شروع کردم جیبه خالی بود
صفحه خالی ورق پر میشد با بگایی
ولی برعکسش خالی میشد لیوانم حسابی
حبس شده روحم تو این تنه کالبدی
داره جمع میشه کارا روی بیته دانلودی
ندارم حوصله چیزی رو من جدیدا
فهمیدم که آشنا های دورم باهام غریبن
دنیا قشنگ نبود اصلا توی تصورم
تنها ترین ادم منم تو این شبه تولدم
دور میزنه منطقه مغزو قلبم
سردرگمم توی دو راهیه مغزم

https://t.me/PAWSOG_bot/PAWS?startapp=dKWNZy94

LFG!
PAWS is the new top dog! 🐾

t.me/HidenChat_Bot?start=7073430715

سوالی، حرفی، حدیثی...

کل شبو روزم میگذره تو بگایی
خیلی زدم فریاد اما کسی نشنید صدایی
حس نهنگ ۵۲هرتز رو دارم خدایی
درونگرایی هم میده بهم حس جدایی
شبارو میکنم سر دور از آدمای شهر
کصه خاره پولو عشق تنهاییام بود بهشت
گفتی میمونی راستش!حرفات دروغه فاک بچ
رفتو جا مونده ساکش،بحثو نده انقدر کِش
شدم یه شاعره Alone ک داره جر میده فلوم
اگه تو شاخ بشی جلوم پاره میشی مثل ونوم
ازم بگیر فاصله ی جوری زدم قافیه
تا گوشا میشه حامله نیس ادمی که کامله
که شما رو هم شامله خب بچه کونه باکره
زیدت واسم ساکره
جوری دست میکنم واسه فنات بشه خاطره

از یه جایی به بعد سخت ترین کار جهان، باور کردن آدمهاست.

دلم خیلی پره ازین ادمای کیری
یاده خوبیات میکنن درست وقتی ک میمیری
همه جا میریو حتی همه جا میشینی
دیگه اصن جذاب نی برا تو دافه با بیکینی

توی جونی من رسیدم به ته خط
خدا از همون اولم زده اسمه مارو خط
همه شدن قاضی دارن فازه قضاوت
مثله قاضی های شهرن که ندارن صداقت

چرا خدا نمیکنه دیگه به ما نگاه
چرا شیطان میگه بزن همه چی رو بگا
چرا تلخه حاجی اصن طعمه همه حقایقا
میزنه به سرم میگه کله شهرو بگا

آسمونه دلم دیگه شده ابری
منم ایوبه زمانه که نداره صبری
اینا خوده فیکن ولی میدن پزه اصلی
شیرم اگه باشی یه روز میشی تو سیرک اهلی

ارزوی ما که خیلی وقته حاملس
دائم داریم بگا میریم که این عمق فاجعس
به جایی میرسی که نمیدی تو به کسی دس
تو هم حالت خوبه اگه شبارو بکنی مست

دلم دیگه پره مثله کاسه صبرم
روزه خوبم بیاد نیستم دیگه توی قبرم
دلم خیلی پره زیاد قد اسمون خدا
یه روزی میمیرم میشم از ادما جدا

گرفتی مارو انگا داشم تو
حق بده که بخوام بگازم خب
من از این زمینه خیلی دیدم
سره عرق نی که شده چشامم پر

میشینم با رفقا هنو زیاد من
با منی داش باش همیشه خیال جمع
همیه می‌کندن ازم زیادی
سره همینه بجا بنز الان پیادم


یه گوشم تو فضا دستم سیگاری پک
تو گوشم محکم این بیخوابی زد
هنوز میگیرم کام از هر چیزی
سره همینه الان اگه هستم زیادی مست

یه گوشم تو فضا دستم سیگاری پک
تو گوشم محکم این بیخوابی زد
هنوز میگیرم کام از هر چیزی
سره همینه الان اگه هستم زیادی مست

بیبی سرد نشو با من یکم عذابع برام
اگه نباشم معلومه میشه احوالت خراب
بخش مشترک تو و تهرانو هستم
هم تو خرابی هم اون داره هوای خراب

"همه چیز را فراموش می‌کنیم، جز آن چیزی که هیچ‌وقت نمی‌خواستیم از دست بدهیم."

یه روز تموم میشه ورقای تقویم
گذشتت میکنه دائم آینده رو تسلیم
قلبتو گاییدن داره میشه روحت تسخیر
هر چی که پیش بیاد میوفته گردنه تقدیر
خوابایی میبینی که نداره تعبیر
شیطان از زمانه ادم داده تیمو تشکیل
ع نسله هابیلو قابیلیم
میجوشه گناه تو رگ
سرگرمه رسانه میشیم
میکنن کل مغزو هک
قدم به قدم با سیگارم تو خیابون
راه می‌رم میخونم مینویسم با هدفونه تو گوش
هر سولاخی رو که دیدی تو نباید بکنی توش

بگا میره دنیا اینا خوشن با گوگوش
کبکه زیره برفن همه میرن توی لونع موش

بعضی وقتا دارم پشته قلم حس گاد
من نمیتونم به ادما کنم اصن اعتماد
شدن همه لاشی روی صورتا نقاب
توی لاشی بودن باید بدی به همشون کاپ

تو ای دليل ایمان به عدالت
گر روزی زبان سرخ کوچک مان سرِ سبزِ سبکمان را به باد داد
می‌دانیم که تو همچون ولیِ دم حساب تک به تک دم و بازدم های باقی مانده مان را
بند به بند شعر های نوشته نشده مان را
قطره به قطره اشکهای نریخته مان را
و در آخر ذره ذره لبخند های نزده مان را
از آنها میستانی
و استوار برای شعرهای یتیم مان پدری میکنی



اگا وحید

می‌شینم هنوز رو مبل بغله تو
آره این دیونه زیادیه هولت خب
نیستی پیشم و عجیبه برام
شاید عزیزم باشه اینا همش یه جک


میخوامت تورو هنوز عزیزم من
چشمات منو با همه غریبم کرد
اینجا یه زمینه جنگه که
تورو آدم باید واسه خودش غنیمت زد

عجیبه عشقم صدات برام
کیف میکنم، وقتی صدات دراد
تو مثه یه روح زیبایی که
نمی‌ترسم حتی بشی احضار شبا




سره تو کاشتم تو قلبم بوته‌ خار زیاد
مگه میشه این پاها خونه باز بیاد
دوست داشتم من همیشه تورو
خیلی بیشتر از من این روی ناز میخواد


هنوز میگیرم بغل قاب عکساتو
با تو من عشقم کاملم تا صبح
بودی پزشک. شخصیه من
که خوب بود همیشه حاله من با تو




حتی پری دیو میشه واسع من بد شانس
همیشه بود واسه حرفه من خواب
چی شد الان که بجا لبه تو
میگیرم لب فقط از لبه پرتگا




ندیدم مثلت هنو دور خودم
آره من خلم اصن خله توهم
تیبا دو هم حتی قشنگ میشه
وقتی واسه تو من پره گلش کنم

مشکیه نقاشی هام توی دفتر
هر چی خاستمو زندگی خط زد
خستم از دویدن برا مقصد
خستم از فکرای توی مغزم
میبینی خنده رو فقط وقتی مستم
آرزو هامون فقط توی عکسن
پیکمو میریزم و یه گوشه ای میشینم
نمیدونی چی میگم به سوالای مغزم
یادگاری حرفاشون رو دلم زخمن
بگذریم بد بودیم براشون حتما
به مامان بگید دارم بد احتیاج
ابریه هوا میشه بد اشتیاق
#mayi
#karma♻️

(دیس)
[Course]
دیوونم دیوونم دیوونه ی محضم
فرصت نمیدم به کسی یه لحضم
هیچکسی نشنید این صدارو اصلا
چند خط خوندم این کتابو بستم
[verse]
تخت جمشید تخت داره
ریدن به تو هم وقت داره
بازت میکنم مثل دروازه
بشه قلب پاره
پیش به سوی رپ فاخر
تو به چی وصلی خایه های باقر
داداشت زیرزمین نیست توی کاخه
دیس بدم بهت چه گوهی هستی آخه؟
چاقال بخاطرت از عرش به فرش میام
تو بگو بریم جهنم میگم چشم دارم میام
اگه سوراخِتو تنگ کنی
جوری میگامت که عَر عَر کنی
[Course]
دیوونم دیوونم دیوونه ی محضم
فرصت نمیدم به کسی یه لحضم
هیچکسی نشنید این صدارو اصلا
چند خط خوندم این کتابو بستم
دیوونم دیوونم ذِهنیَت خراب
ولی با بقیه لاشیا یکیم الان
[Verse2]
دوتا بچه میبینی جَو نگیرت
وگرنه میکنم بد عقیدت
کیر تو سلیقت
رو بلندیم ساختم از کلمات اِوِرِست
تلفات ندیم حاجی صلوات بِفِرست
نه محتاج درینکم نه مواد نه طلسم
سمت من شاخ نشو زِپِلِشک
کاری کنم که گُلم بزنی گریَت میگیره استیلی
تو از اون خوشگلایی که زود دیس میشی
اگه فحش خارکصه نباشه لال میشی
یه ترک میدی و زود غیب میشی
ریشات چقدر بلند شده کود بهش میدی؟
نگیر سمتمون چونکه قورتت میدیم
ترکیب تو پی اس نجومی تاکتیکم نجومی
دفاع تو خونمه خایه داری حمله کن
زیر زمین همش برا منه گل
مثلِ میخ سِفتَم وقتی کردن همه شل
کار بلد کمه ولی بلدم همشو
وقتی لفظام سوزوندنت یعنی خفه شو
فوری خنثات می کنم ترکامم همه بمب

[Course]
دیوونم دیوونم دیوونه ی محضم
فرصت نمیدم به کسی یه لحضم
هیچکسی نشنید این صدارو اصلا
چند خط خوندم این کتابو بستم

طاها❤️

..:
زندگی رفتو موند برام یه خشم
ماکه تهش میشیم رفیق برای قبر
ولی قلمم شده خودش بهاره من
این طرفا مث اینکه راهش فراره حق


عدالت رفته پی زندگیش
آینده رو میبینه تو جندگیش
حرومیا میزنن دم از مرام
مینویسم در میاد سر از کلام


این فقط هس اسمش زندگی
الکی باشیم چش به چی
نابود میشی اگه دل بدی
توی رویاهات شبا هی ولی


حتی خوشی رفته دنبال خودش
اینکه کجام من شده سوال ذوقش
سوت میکشه از درد مدام مخش
من همونم که تنهایی اتاق کشتش


مینویسم چون همین ازم برمیاد
زندگی میبینم یهو رویاها از سرم درمیاد
بیتام شد حاصل این غما
بیتایی که سرچشمش این دردا


آره درسته الان تنهام
با اینکه هنو اول رام
ولی حداقل موندن برام دردام
خنده چپ شده همش بام


دلم ک تنگه واس خاطر بچگیام
فرق داره با اون موقع تازه خستگیام
خنده هام به گریه تبدیل چند بار شدن
نمی‌کشه بدنم چون دلار شده هشتاد تومن


مردی تو کدوم خاطره پسر
نیستی چجوری به افکارم خاتمه بدم
دنیایی که روحم میکنه ولم
بعید نی همگی قاتلت بشن

پواح 😂

یلداتون مبارک ❤️🍉

تبادل نزنیم؟🌚😂

سیا چالم شد اون چاله گونه هات
کسی نبود پشتم اونقد که اون بودش بام
شاید مسیر خیلی طولانی بودش
ولی یادمه همیشه دیدمش اونو توی راه


شاید بره اصن الکی بکنه دل
دل داد عجیب ولی به منه خشت
وقتی دورم زدن یه صفه طولانی
اون موقع بپام موندو گذشت حدش از حد عشق

دستامون تو تابستون میشد بی هم کلد
حتی فولادم باشم آتیشع توعه که منو می‌کرد ذوب

در دوزخی مبهوت، روحی سرگشته
در سایه باد، قصه ایی دل‌خسته

ای آسمان برسر، اشک های من
رسیده‌ام به دریا، در عشق بی‌ثمری

آه ای حقیقت تلخ، در زنجیر گم
روحی گسیخته، در سایه باد سرد

غم آلودی پر شده از رنگ‌های سرد
ای باد! تو چه میدانی، از درد هایی که بر دوشِ روح است؟

ـ اگا وحید

Motlagh
👾🤖

سیا چالم شد اون چاله گونه هات
کسی نبود پشتم اونقد که اون بودش بام
شاید مسیر خیلی طولانی بودش
ولی یادمه همیشه دیدمش اونو توی راه


شاید بره اصن الکی بکنه دل
دل داد عجیب ولی به منه خشت
وقتی دورم زدن یه صفه طولانی
اون موقع بپام موندو گذشت حدش از حد عشق

دستامون تو تابستون میشد بی هم کلد
حتی فولادم باشم آتیشع توعه که منو می‌کرد ذوب