تَطَـــــــ🇵🇸ـــــوُر

آن چوبی که سنوار در لحظه آخر پرت کرد، مبتنی بر نظام صدق و جهد است. یوسف وقتی در اتاق زلیخا گیر افتاد، صادقانه نمی‌خواست مرتکب گناه شود اما این صدق کافی نیست و باید جهد (تلاش پیوسته خالصانه) هم انجام می‌داد. یوسف به سمت در بسته حرکت کرد؛ دری که می‌داند قفل است اما تا دم در رفتن تمام تلاشی بود که یوسف می‌توانست انجام دهد. یحیی سنوار که یک عمر صادقانه با اسرائیل مبارزه کرده هم در لحظات آخر وقتی پاهایش از کار افتاده و یک دست او تقریبا قطع شده است، تمام جهدی که می‌تواند بکند انداختن چوب به سمت پهپاد اسرائیلی است. این‌ وعده خداست که در نتیجه صدق و جهد پیروزی حاصل می‌شود. پیروزی‌ها را به پیروزی ظاهر اگر تقلیل بدهیم، یوسف هم بعد از ماجرای اتاق به زندان افتاد، یحیی هم کشته شد اما پیروزی اصلی، بزودی از راه می‌رسد همانطور که برای یوسف از راه رسید.

دردناکترین موضوعبرای من اون آبنبات هاهستند، شایداینا تنهاکالری بوده که درطول روز دریافت می‌کرده و با همون مبارزه می‌کرده.احتمالابرای مدت هاغذای گرم وکاملی نخورده واینو از اندام نحیفش میشه فهمید.
آب نبات ها نعنایی هستند ودهانش خوشبو بوده برعکس دهن کثیف کسانی که بهش تهمت می‌زدند.

اشتباه کردید این فیلم را منتشر کردید؛ این فیلم سند ماندگار و دالی بر اسطوره بودن یحیی سنوار خواهد شد

این فیلم که ارتش اسرائیل آن را منتشر کرده، آخرین لحظات زندگی فرمانده شهید یحیی سنوار است‌‌.

مردی که تنها و زخمی - نه در داخل تونل‌های زیر زمینی، بلکه بر روی زمین - با تنی مجروح و خسته، با دستی قطع شده و نفس‌هایی به شماره افتاده، در آخرین تلاش برای مبارزه با اشغالگر سرزمینش چوبی را به سمت پهپاد اسرائیلی که به او نزدیک شده است پرت می‌کند.

این صحنه پرشکوه‌ترین لحظات نزدیک به مرگ یک مرد است.

می دونید سنوار چرا چوب رو طرف پهپاد پرتاب کرد؟
که بگه خبری از تسلیم شدن نیست
اگر سربازان تون هم بیاند تا آخرین توان مبارزه میکنم
و اونها پیام رو دریافت کردن
و بزدلانه با گلوله تانک ساختمون رو هدف قرار دادند

اسرائیل خواست با انتشارِ آخرین لحظاتِ نبردِ این فرماندهٔ بزرگ، تحقیرش کند! ولی خودش تحقیر شد. بارها این ویدیو را دیدم و دیدید. چیــزی جز «شجاعت و غیرت» ندیدم.
دستِ راستش را در مقابل گلولهٔ تانک از دست داده؛ اما زمین نیفتاده. دشمن جراتِ نزدیک شدن به پیکرِ نیمه‌جانش را هم ندارد! برای شناسایی‌ش حتی سرباز هم نه؛ یک پهپاد فرستاده و او ته‌ماندهٔ جانش را جمع می‌کند و چوبی که را در دست دارد سمتِ پهپـاد پرت می‌کند. نه خودش را به مُــردن می‌زند؛ نه اَمان می‌خواهد و نه زمین می‌افتد. تا آخرین لحظه می‌جنگد، تسلیــم نمی‌شود. نه توی تونل‌ها و نه با دستانِ لرزان توی پناهگاه! «یک‌نفــر» در مقابلِ یک ارتش و پهپاد و تانک و تجهیزات! تماماً حماسه‌ست و حماسه‌.


کدام فیلم ابرقهرمانیِ هالیوودی می‌توانست چنین روایتی از اسطوره‌هایِ دوران ما بسازد و «یحیی» را در میانِ نسل‌ها تکثیر کند؟ کدام اراده‌ای می‌تواند قاسم ‌سلیمانی‌ها را، نصرالله‌ها را، عباس موسوی‌ها را، سنوارها را از یادها ببرد؟ این «مکتب» زنده‌ست و عزّت و استقامتِ آرمانش را از خدا می‌گیرد؛ تمامِ عزّت از آنِ خداست.

همه‌چیزِ زندگیِ مجاهدینِ امّتِ ما،به تنهایی یک نماد است. یک حماسهٔ تمام‌عیار!

خانوادهٔ یحیی سنوار در ۱۹۴۸ آواره شده بودند؛ او در کمپِ پناهندگان خان‌یونس بدنیا آمد. شیخ ‌احمد یاسین که حماس را تاسیس کرد؛ ‌سنوار بلافاصله به آن پیوست. در سال ۱۹۸۸ دستگیر شد و به ۴ حبسِ ابد معادل ۴۲۶ سال زندان محکوم شد. ۲۳ سال از عمرش را در زندان‌هایِ اسرائیل گذراند. در سال ۲۰۱۱ در جریان مبادله ۱۰۲۷ زندانی اسیر فلسطینی با یک نظامی اسرائیلیِ اسیر به دست حماس، آزاد شد؛ صهیونیست‌ها می‌گفتند آزادی او بزرگترین اشتباهِ ما بود! بلایِ جان‌شان شده بود. اسرائیل با هدفِ ترورِ او، خانه‌ش را در خان‌یونس شناسایی و بمباران کرد. رسانه‌های عبری مطمئن بودند که او ترور شده؛ اما پس از چند‌روز سنوار در همان محل حاضر می‌شود و خنده‌کنان رویِ مبلِ خانه‌اش عکس می‌گیرد. سال‌هاست دنبال‌ش می‌گردند. صهونیست‌ها او را مغزِ متفکرِ عملیاتِ طوفان‌الاقصی می‌دانند. عملیاتی که فلسطین را برایِ دنیا معنی کرد. ‌گفت «صلح و مذاکره درکار نیست! یا پیروز می‌شویم یا کربلاء رخ می‌دهد؛ والسلام.»
پرسیدند از ترور نمی‌ترسی؟ ‌گفت؛ «شهادت به‌دست دشمن اشغالگر برای من بهترین هدیه است؛ ترجیح می‌دهم با گلوله و موشک شهید شوم تا اینکه با کرونا، سکته یا تصادف بمیرم.»

صهیونیست‌ها، عافیت‌طلبانِ جهانِ عرب و اَیادی فارسی‌زبانِ صهیونیست به تأسی از اربابان‌شان می‌گفتند سنوار اُسرا را سپرِ بلای خود کرده! هرجا می‌رود چند اسیر را با خود می‌برد تا سپرِ جان‌ش شوند؛ می‌گفتند در تونل‌ها پنهان شده! اصلا در غزه نیست؛ جاسوس است! عادت‌شان است؛ ترورِ شخصیتِ مجاهدانی که هرکدام‌شان یک‌تنه ابلیس‌ها را زمین‌گیر می‌کند. اما او در میدانِ نبرد، با جلیقهٔ جنگی، چفیه‌ای دورِ گردن، خشابِ گلوله بر گلو، با یک‌دست، رویِ زمین و نه داخلِ تونل؛ در یک رویاییِ مستقیم با ارتشِ دشمنِ صهیونیست تا آخرین لحظهٔ زندگی‌ش؛ عزتمندانه جنگید، تسلیم نشد، زانو نزد، شهید شد.


همه‌چیزِ زندگی مجاهدین نماد است. تولدشان، زیستن‌شان، رزم‌شان، حرف‌هایشان، تنهایی‌شان، مرگ‌شان و خون‌شان. حماسه است و باشکوه! حماسه‌ را باید روایت کرد.
شکوهِ این خون‌ها، چشمِ ابلیس و ابلیسَک‌ها را کور خواهد کرد.

خوشا رقصِ مَردانی از آینه
سوارانِ میدانی از آینه

خوشا رفتن از خود، رسیدن به خویش
سفر در خیابانی از آینه

- قیصر امین‌پور -

بماند ب یادگار

اقای دکتر پزشکیان، محمدرضا عارفِ ۷۳ سالهٔ اصلاح‌طلب رو به معاون اولی منصوب کرد. کاش در همین انتخـابِ اول به شعارِ جــوان‌گرایی و فراحزبی‌بودن عمل می‌کردید.

اصلا طبیعی نیست من هنوز بااسم و عکس شهید رئیسی گریه میکنم...

برای ثبت در تاریخ

بچه‌ها!
شهر اگر سقوط کرد نگران نباشید
دوباره فتح میکنیم!
مراقب باشید ایمانتان سقوط نکند..

-شهید‌محمدعلی‌جهان‌آرا-

از انتخابِ اصلحِ با تقوا [و ناکارآمد] و تکیه بر تشخیص فردی و توهمِ «تکلیف» و کمک نگرفتن از توصیه‌های بزرگان انقلاب، پزشکیان در اومد. این یعنی وقتی رفتار سیاسیِ ما عقلانی نباشه، از بهترین شعارها و ژست‌ها هم کثافت‌ترین نتایج در میاد.

هنوز دارید همو تیکه‌پاره می‌کنید؟! می‌دونید چیه؟
با مشارکتِ بالا یا حدودِ ۵۰٪ در انتخاباتِ جمهوری‌اسلامی، جمهوریِ اسلامی برنده‌ست. سیدعلی خامنه‌ای برنده‌ست. خب؟ فارغ از نتیجه.

این یعنی چی؟! یعنی شما اگه دغدغهٔ ولایت‌فقیه داشته باشی می‌فهمی که ایشون در وهلهٔ اول به آمار مشارکت بالا تاکید می‌کنه. و این یعنی شکستِ تحریم انتخابات و اراجیفی از این دست؛ اون‌هم بعد از اغتشاشاتِ ۱۴۰۱ و پروژه‌ رسانه‌ای پرهزینهٔ ضدانقلاب.

حالا شما خجالت نمی‌کشید؟! از اول به جونِ هم افتادید، اصلاحات پشتِ یک انسانِ نابلد «سفت» وایساد. شما الانم به جونِ هم افتادید؟ ادعایِ سیاست‌دانی دارید ولی از سیاست‌مداریِ ولی‌فقیه هیچی نمی‌دونید. می‌دونستید مهم‌ترین امتحــانِ شما [قبل از هرچیزی] وفاقِ بینِ خودتون بود که مردود شدید؟!

خب دیگه این مدت خیلی دوییدیم، خصوصاً برایِ افزایش مشارکت در وهلهٔ اول که خواستهٔ اولِ رهبری بود. همگی خسته نباشید دوستان! لذتِ دغدغه‌مندیِ گروهی و بدونِ چشم‌داشت یعنی همین!


حالا چند تا نکتهٔ طولانی هست؛
-اول این‌که این مملکت، مملکتِ امام‌زمانه. اگه نیتِ شما واقعاً برایِ ظهور و تقویتِ نظام اسلامی بوده که بدونید «یقیناً از طرفِ خدایِ حیّ‌وحاضر بی‌جواب نخواهد موند!»
همین دوییدن‌هایِ یک‌دل رو تمرین کنید برایِ رسیدنِ صاحبِ این پرچم. من تعبیرش می‌کنم به «امتحانِ تمرین».


-دوم این‌که به قولِ دکتر جلیلیِ عزیز؛
این رئیس‌جمهورِ منتخب، الان دیگه رئیس‌جمهورِ همه‌ست. ادبیاتِ ظریف و رفقا که به این‌همه انسانِ رای‌دهنده به جلیلی می‌گن «اقلیت» به ما نمی‌چسبه. البته هنوز «بی‌شناسنامهٔ پامنقلی» خطاب کردنِ مردم یادمون نرفته. و بله یادمون نمی‌ره مملکتِ ویران تحویلِ شهید رئیسی دادن و ایشون هم در راهِ خدمت به همین مردم جانِ خودش رو از دست داد. حالا اشتباه بوده؟! ملت دیدن ایشون حتی بلد نیست از روو بخونه و بهش رای دادن؟! ملت فلاکتِ دوران روحانی رو دیدن و باز انتخابش کردن؟! ملت دروغ‌هایِ واضح‌ رو دیدن؟! ملت یک خط برنامه هم ندیدن؟! ملت به زانو زدنِ ظریف جلوی اعراب رای دادن؟! به وزیرِ استیضاح شده بابتِ ناکارآمدی؟! ملت ادبیاتِ بی‌ادبانه‌ رو دیدن؟ توهین‌ها رو به شهید‌رئیسی؟! ملت دیدن بزرگترین آب‌شیرین‌کنِ غیرساحلی سیستان بلوچستان رو شهید رئیسی افتتاح کرد؟! ملت دیدن سید تو مسیرِ خدمت در همون استان‌هایِ آذری‌زبان شهید شد؟! ملت گریه‌های کارگرانِ هپکو و هفت‌تپه رو برای رئیسی دیدن؟! کارخونه‌های احیا شده رو دیدن؟! پیمان‌های بین‌المللیِ زمان رئیسی؟! اخراجِ تیم هسته‌ای زمان روحانی؟! فاجعهٔ بنزین آبانِ ۹۸؟! کسری بودجهٔ ۴۰۰ هزار میلیاردی؟! بدهی‌هایِ کلان؟! ملت با فراموش کردنِ دههٔ ۹۰ قر دادن؟! با شعارِ رفع‌فیلترِ فیلترکننده‌ها؟! با شعارِ نخ‌نمایِ تَکراریِ حجاب؟ کشته‌هایِ ۷۰۰ تایی کرونا زمان روحانی؟! خشکی دریاچهٔ ارومیه؟! بله. همینه. دموکراسی بر پایهٔ آراء مردم همینه!


به هرحال؛
مشارکتِ ۵۰ درصدی - بعد از اغتشاشاتِ ۱۴۰۱ و فعالیت‌های پشت سر همِ اینترنشنال‌ها- مهم‌ترین پیام برایِ اون‌هاییه که گاهی خیالِ خامِ براندازی به سرشون می‌زنه و عینک‌دودی می‌زنن و فازِ رای‌بی‌رای می‌گیرن. این مشارکت رو در حالِ عادی نسنجید؛ در حالتی بسنجید که ایران صدها توطئه و آشوب رو پشتِ سر گذاشت و معنا دارد!
در فقدانِ رئیس‌جمهورِ عزیزمون دو انتخاباتِ بدون خلل برگزار شده. می‌گید نه؟! واکنش‌هایِ ضدانقلاب رو به این آمار ببینید.


بله می‌دونم سخته جایِ امیرعبداللهیانِ دیپلماتِ مقتدر، امثال ظریفِ ضعیف رو دیدن، اینم می‌دونم که سخته جایِ رئیسیِ محجوبِ بااخلاقِ زحمت‌کش؛ امثالِ روحانی رو دیدن. اما شاید این کفرِ نعمتِ سیدِ خادمِ مظلومی مثل رئیسیِ عزیز باشه! حتی برایِ مدعیان :)

می‌فهمم حقیقتاً زحماتِ شبانه‌روزیِ شهیدرئیسی رو با همچین تیمِ بدسابقه‌ای طاق زدن خیلی تعجب‌برانگیزه؛ در واقع شاید کسی مثلِ من این چهل‌روز رو با داغ نگذرونده باشه؛ قبلا گفته بودم. اما یقیناًکلّه‌خیر. احتمالا طولی نکشه تا ناکارآمدیِ دولت سوم روحانی مثل همون دوتا دورهٔ قبلی‌‌ش برای رای‌دهندگانِ کم‌حافظه‌ روشن ‌شه. فقط اون‌موقع اگر کسی گفت «نذاشتن کار کنیم» اون «من کارشناس نیستم» و «می‌فهمم که نمی‌فهمم»ها رو یادشون بیارید.
بعنوانِ فردی که در طول ریاست‌جمهوریِ شهید، مُدام دلم از طعنه‌ها خون می‌شد می‌گم؛ تحولاتِ منطقه و مملکت رو درست برایِ ملت تحلیل کنید! نه با لودگی و مسخرگی و علمِ مجازی. و این‌که بجایِ تیکه‌پاره کردنِ بچگانهٔ هم؛ بلوغِ وفاق را بیاموزید.

ولی خدایی اگرپزشکیان رای بیاره خوشبخت ترین رئیس جمهور ایرانه خواهد بودچون

هیچ وعده ای نداد
هیچ قولی نداد
هیچ برنامه ای هم اعلام نکرد
رشد ۸ درصد هم گفت نمیتونم
مسکن هم گفت نمیتونم
بنزینم گفت گرون میکنم

رای هم آورد ...

تر و‌خشک باهم‌میسوزن💔

💔