كی میدونه خيابونا بغض چند نفر رو ديدن و به روی خودشون نياوردن؟
كی میدونه اين خيابونا چند نفر رو ديدن كه رفتن و هيچوقت نرسيدن؟
من مطمئنم که آدم باید يه نفر رو براي نرسيدن داشته باشه، که از حجم نبودنش به خيابون بزنه، به جاش قهوه سفارش بده، دونه به دونه خاطراتش رو مرور کنه و با هر اشکی که میریزه، از مازوخیسم دوستداشتنيش لذت ببره...
[پويا جمشيدی]