﮼شوگار

تراپی؟
نه ممنون" بغل اون یه نفر گریه میکنم".

نامزد ریاست جمهوری شدی
نامزد من که نشدی هی تکست میدی.

نوشته بود:
"خونه رو مرتب کردم، حالا تنها چیزی که اینجا بهم ریخته‌س منم".

آدم خیلی چیزارو یادش میمونه،ولی دیگه راجبش حرف نمیزنه.

اون تهِ تلگرام،ثابت میکنه که آدما موندنی نیستن و یه روزی بالاخره ترکت میکنن.

این جمله‌ی" نخوابیا الان میام با هم حرف بزنیم">>>>>>

𝗣𝗼𝘀𝘁-🦋!
دانلودریمیکس -

از پیش من بری کجا،ماه مگه جز آسمون جایی رو داره؟

𝗣𝗼𝘀𝘁-🤍!
دانلودریمیکس ؛

1:02
به درک اگه همه رفتن💕👋🏼 -

﮼مرا ببوس پاره ی تنتم لعنتی 🦋 -

آدم فکر میکنه بعد از رسیدن به یک سن مشخص، زندگی رو درک میکنه و بعد متوجه میشی که دقیقا مثل گذشته سردرگمی،
گمونم لعنت شدن یعنی همین؛
اینکه قطعات زندگیت هیچوقت کنار هم قرار نگیرن و همینطوری پخش شده باشن.

نوشته بود:
دلتنگی مثل شکستگی شیشه عینک می‌مونه،
هرجارو نگاه می‌کنی می‌بینیش:)))).

هر آدمی بالاخره یه روز یه جا کم میاره،
ولی من انتظار داشتم واسه کم اوردن حداقل چهل سالم باشه:)

‏«فلان اتفاق افتاد که افتاد، دنیا که به آخر نرسید». بله عزیزم. دنیا به آخر نرسیده، من به آخر رسیدم.

🖤🔐

همه هم‌سن و سالامو که میبینم
حس میکنم خیلي عجیبه که نه اکیپ دارم، نه هر روز کافه‌گردي میکنم، نه کارایی که دوس دارمو میکنم، نه با اکیپ خاصي کویر و طبیعت میرم، تنها شباهتم به هم‌سن و سالام فقط سنمه.

مودم؟
خستم، یه افسردگی دارم که همش در حال انکار کردنشم، دایره ی آدمای دورم به صفر رسیده و تنهام، شبا روی تخت گریه می‌کنم، حوصله ی مطلقاً هیچ کاریو ندارم، عصبیم و می‌خوام همرو قتل عام کنم، صداها و آدما رو مخمن، اعتماد به نفسم رسیده به زیر خط فقر و حس می‌کنم زشت و حوصله سر برم، آهنگا تکرارین، آینده مبهمه، دهنم باز نمیشه حرف بزنم و یکسره تو خودمم،رویاهام سیاهن و مغزم توانایی مثبت بافی رو نداره، یه خواب طولانی می‌خوام،تموم.

جدا از آدمایی که سعی میکنن با رفیقام صمیمی بشن به شدت بیزارم.