1⃣ در طب اخلاطی ( سنتی ) روشهای گوناگون روغنگیری و روغنسازی وجود دارد که یکی از این روشها، درزید کردن (غرق کردن) یک ماده با زمان و شرایط خاص، در روغن میباشد. که باعث میشود بخشی از ترکیبات داخل مواد، با روغن ترکیب شود.
2⃣ در این روش، از روغنهای گوناگون استحصال شده از مواد دارای روغن، مانند: زیتون، بادام، آفتابگردان، کنجد، نارگیل، ...... استفاده میگردد. لذا وقتی از روغنهای مواد غیر روغنی، نامبرده میشود پایه روغنی آن نیز ذکر میشود. مثلا" روغن بنفشه پایه زیتون، روغن بومادران پایه کنجد، روغن همیشهبهار پایه کدو، .......
3⃣ در طب افواهی ایرانی ( طب فقرا یا مکتب میرزایی ) بر پایه الهامات و تحلیلها، با اجتهادهای متاثر از مزاج زمان و مکان و پیشرفتهای علمی، پایه جذب ترکیبات داخل مواد را در مقاطعی خاص با هدف افزایش توان درمانگران، تغییر دادهاند و تجارب گرانبهایی را تقدیم جامعه طبی نمودهاند.
4⃣ از جمله این اجتهادها، استفاده از نفت، بجای روغن در جذب ترکیبات داخل مواد است که با توجه به نفوذ نفت و خواص آن، استفاده از آن درمانگران را غافلگیر نموده است. که به همان روش روغنسازی از آن استفاده برده میشود.که به آن نفتی یا نفت ماده ( مثلا" نفت بنفشه ) میگوبند.
5⃣ از جمله این نفتیها میتوان از نفت بنفشه، نفت رازیانه، نفت نخود، نفت بادام، نفت کدو، ...... نام برد.
♦️ برخی از کارشناسان که شاگرد مرحوم رقیهبیگم بودهاند از گازاویل ( گازوئیل ) یا مواد نفتی رقیق ( مانند تینر ) و نیمه رقیق ( مانند روغن موتور ) دیگر نیز استفاده نمودهاند.
♦️ در برخی موارد این کارشناسان مواد غلیظ نفتی را نیز با نفت، رقیق و استفاده نمودهاند.
@shamsesharif
اجتهاد شده از آموزههای مرحومه #رقیه_بیگم