‌‌

امتحان دارم نمی‌رسم به چنلا چون چنل همیشه هست اما زمانم بر نمی‌گرده مخصوصا توو این دوره های حساس بنابراین بعد از تموم شدنشون دوباره هستم.

‌‌ pinned «روزی که من نبودم برای شادی روحم به حیوانات غذا بدید، چه دست هایی که تا آرنج توو عسل کردیم و آدمی‌زاد گاز گرفت.»

روزی که من نبودم برای شادی روحم به حیوانات غذا بدید، چه دست هایی که تا آرنج توو عسل کردیم و آدمی‌زاد گاز گرفت.

شب یلدا؟
چه شب یلدایی که نه برق داریم، نه آب، نه گاز، بخاطر آلودگی هوا و کمبود گاز مدارسمون تعطیل شده و دانشگاه‌ ها مجازی، چه شب یلدایی که دلار شده ۷۹ هزار تومن و سود سهام عدالت ۳۰۰ تومن، چه شب یلدایی که ۱ گرم طلا شده ۵ میلیون تومن، چه شب یلدایی که یه دونه پسته ۵ هزار تومنه، رسما هر آرزویی داریم باید ×۷۹ کنیم، همیشه به ما گفتن تا جوونید کار کنید پس ما نباید از این جوونی ۴ تا خاطره خوب داشته باشیم؟
نمی‌شه که همش بدویم بعدم آخرش هیچی به هیچی، دنیا به جوون های دهه ۷۰ و ۸۰ خیلی بدهکاره.

وقتی که میمیرید آدمای زیادی بابت مرگتون ناراحت می‌شن، آدمای زیادی می‌ان سر خاکتون اشک می‌ریزن اما جالبیش اینجاست که هیچکدوم از این آدما بخاطر شما ناراحت نیستن، اونا فقط بابت زندگی خودشون که قراره بدون شما سپری شه اشک می‌ریزن، بخاطر خودشون که قراره بدون شما زندگیشون رو ادامه بدن ناراحتن، آدما حتی اشکی که سر خاکتون هم می‌ریزن برای خودشونه، وقتی که بمیرید هویتتون می‌شه یه جسد از کلمه جسدو بیارید و جسدو خاک کنید استفاده می‌کنن، می‌بینید؟
اونا حتی دیگه به اسم هم صداتون نمی‌زنن مردمی که کل زندگیتون سعی داشتید تحت تاثیرشون قرار بدید، مردمی که بخاطر ترس از قضاوتشون هیچوقت اونجوری که می‌خواید نبودید، مردمی که برای رضایتشون حتی خودتونم ناراحت می‌کردید، حالا یه سوال؟
اگه شانس اینو داشتید که بعد مردنتون دوباره زندگی می‌کردید، چطوری زندگی می‌کردید؟
بازم می‌زاشتید اطرافیانتون با حرفاشون جلو زندگی کردنتونو بگیرن؟
ولی شما شانس دوباره زندگی کردن ندارید پس الان همونجوری زندگی‌ کنید.

 

افسوس که تمام روابط انسانی نیاز به نوعی نقاب دارند و تنهایی آخرین گریزگاه انسان‌های صادق است.

- صادق‌ هدایت

نیازی به غرور و ادا بازی نیست، شما در ذهن ما بی اهمیت‌ تر از چیزی هستید که فکر می‌کنید.

هر وقت خواستید قرارتونو با من کنسل کنید کاملا راحت باشید، من از اولشم دلم نمی‌خواست بیام.

متنفرم از روابط بی بند و بارتون، از تعهد های آبکیتون، از بنفیت و وان نایتتون، از نگاه‌ های هرزتون، از خیانت‌ های پنهونتون، از دم دستی کردن و به لجن کشیدن واژه‌ ای به اسم عشق و انسان، از پافشاریتون برای اثبات درست بودن راهتون.

تولد شما اون روزی نیست که به دنیا اومدید، اون روزیه که هر بار تغییر می‌کنید و به آدم بهتری تبدیل می‌شید وگرنه که هر سال وقت گذروندن و تحمیل کردن انواع و اقسام بیماری های روانی به دیگران، لول آپ شدن توی دروغگویی و دورویی و نمک نشناسی دیگه جشن گرفتن نداره، چیو جشن می‌گیرید، که فلان سال متولد شدید تا بقیه رو آزار بدید؟

جایگاه هر آدمی تو زندگی من می‌تونه عوض شه، من عادت دارم هر از گاهی چک می‌کنم، از رفتار و اخلاقشون بگیر تا احترامی که برام قائلن، یه آدم می‌تونه هنوز با من در ارتباط باشه اما جایگاه و ارزش قبل رو برام نداشته باشه، آدمی که قبلا مهم نبوده می‌تونه عزیز شه، من اجازه می‌دم که آدما خودشون نشون بدن بلیطشون چقدر می‌ارزه و من چقدر باید بهشون بها بدم.

فرزند بیشتر، زندگی سخت‌تر، غم‌انگیزتر، دشوارتر و در نهایت افسرده‌تر.

ترجیح می‌دم بهم بگن بی جنبه تا اینکه در مقابل هر حرفی سکوت کنم.

یه جوری زندگی کنید هیشکی متوجه روز خوب و بدتون نشه، باور کنید بیشتر اینایی که به عنوان رفیق و فامیل دور و برمونن با دیدن خوشحالیامون ناراحت می‌شن و با دیدن روزای تلخمون خوشحال می‌شن‌.

یکی از ویژگی‌ های عجیبی که دارم اینه که وقتی آدم‌ ها بهم بدی یا بی‌مهری می‌کنن همون لحظه چیزی نمی‌گم، طوری رفتار می‌کنم انگار هیچی نشده اما عقب ذهنم دارمش، بعد هی جمع می‌شه، هی جمع می‌شه یهو طرف رو کلا بدون هیچ حرفی از زندگیم پاکش می‌کنم، شاید طرف فکر کنه بی دلیله ولی من کلی دلیل بابتش از قبل تو ذهنم دارم.

هیچکس متوجه ناراحتیتون نمی‌شه تا زمانی که تبدیل به عصبانیت می‌شه و اونوقت شما می‌شید همون آدم بده.

لاشی بازی رو مد نکنید، هرزگی رو ترند نکنید، هر جایی بودن رو جا نندازید، پلاس بودن توی این مهمونی و اون مهمونی رو رواج ندید، جاست فرند یا همون لاس فرند رو عادی نکنید، پیش بردن چند تا رابطه‌ی همزمان و موازی رو نرمالایز نکنید، به هندل کردن چند تا دوست دختر و دوست پسر افتخار نکنید، به روابط جنسی متعددتون ننازید، خلاصه بگم می‌شه خیانت رو عادی سازی نکنید؟
نه این داستان، اگه افسردگی و تنوع طلبی ازتون یه مریض روحی نسازه، هی‌آی‌وی و اچ‌پی‌وی حتما حیوون ترسناک می‌سازه که دیگه هیچوقت نمی‌تونید متعهد بمونید و این خیلی ترسناکه، باور کنید هرزه فکری با روشن فکری فرق داره.

به حرف نیست که به حرف که باشه همه هم رفیقن، هم بامرامن، هم عاشقن و هم دل‌خسته ولی حرفو که همه بلدن بزنن ببینید وقتش که رسید کی ثابتش می‌کنه، کی وقتی ازش دور شدید سعی می‌کنه خودشو بهتون نزدیک‌تر کنه تا به دنیاش برتون گردونه، کی وقتی تا شب آنلاین نشدید زنگ می‌زنه ببینه کجایید، کی وقتی کمک خواستید همون لحظه هر جا باشید خودشو بهتون می‌رسونه، یه وقتایی یه خورده تلخ شید ببینید چند تا آدم واقعی تو زندگیتون دارید.

یکی ازم پرسید چرا با یسریا بدون هیچ توضیح و دلیلی قطع ارتباط می‌کنی؟
گفتم چون خودشون می‌دونن که در حقم چیکار کردن، قرار نیست تک تک جزئیات یه ماجرا رو برای یه آدم بالغ توضیح بدم، تو کاری که دلت خواست رو کردی و من هم با احترام کنار گذاشتمت.

یه چیزی می‌گم آویزه ی گوشتون کنید:
یه بار سمت کسی رفتید، تحویلش گرفتید، بار دوم اون شمارو دید باید بیاد جلو و اگه نیومد شما نباید برید سمتش، چرا؟
چون ما ارث پدر کسی رو نخوردیم که حالا ازمون طلب احترام و قربون صدقه داره، ما مسئول مشکلات روانی بقیه و توهم خود بزرگ بینی کسی نیستیم.

پلیکان اگه غذا گیر نیاره با منقار گوشت تن خودشو می‌کنه می‌زاره دهن جوجه ها، یه داستان معروف می‌گه:
تو عصر یخبندان یه پلیکان انقدر این کارو تکرار کرد که از شدت ضعف جون داد و در همین حال یکی از جوجه ها گفت: "بالاخره از شر غذای تکراری خلاص شدیم"
اینو گفتم که بهتون بگم:
هیچوقت همه چی تون رو واسه آدما نزارید.

دو سال پیش یه نفر برگشت بهم گفت تو جزء دسته‌ آدمایی هستی که وقتی هستی، نیستی، ولی وقتی نیستی، هستی، گفتم یعنی چی؟
گفت وقتی هستی انقدر فکر دغدغه‌ های آدمی که حضور خودت گم می‌شه لای همه چی، نمی‌زاری آب توو دل آدم تکون بخوره، حواست به همه چی هست جز خودت و نمی‌زاری حواس کسی به تو باشه، دغدغه‌ هاتو نمی‌دی دست مردم ولی دغدغه‌ های آدمو دست می‌گیری، وقتی آدم ازت فاصله می‌گیره تازه جای خالیِ بودنت حس می‌شه، انقدر قوی حس می‌شه که آدم طاقت نمی‌اره نبودنتو.

ناشناسمون..🩶

https://t.me/+HNGQmYxnd6g1YTg0

ما بین افراد حسود با چهره های صمیمی زندگی می‌کنیم، هر کسی دوست شما نیست، به هر کسی هر حرفی رو نزنید، هر چیزیو تعریف نکنید، همه جزئیات زندگیتون رو به اشتراک نزارید، روابط عاطفیتون رو برای هر کسی شرح ندید، شما نمی‌دونید اما بعضی ها از شکست های شما خوشحال می‌شن.

هر جا دیدید بهتون بی احترامی می‌شه، ارزشتون رو پایین می‌ارن، حتی اگه خیلی اون آدم رو دوست داشتید رهاش کنید و خودتون رو همونطور که هستید دوست داشته باشید و اینکه نیاز نیست به آدم‌های دیگه بابت کاراتون توضیحی بدید و شرمنده باشید، برای خودتون و توی دنیای خودتون زندگی کنید.

دو روز شما از کسی خبر نگیرید قول می‌دم آدم فیک و واقعی از توشون در می‌ان و همه مشخص می‌شن اگه احیانا خبری هم گرفتن یا صرفا جهت فضولیِ یا از همه مهم تر کارشون گیر بوده که اینو بعدا متوجه می‌شید.

من در واقع از آدم‌ها کینه به دل نمی‌گیرم، آدم‌ها رو فراموش می‌کنم و اهمیتشون رو برام از دست می‌دن می‌شن هیچی و اگر برام به این هیچی برسن دیگه تا همیشه هیچی باقی می‌مونن.

دنبال آدمی بگردید که نقطه اشتراک زیادی با شما داشته باشه تا پیوسته دنبال افعال دستوری نگردید، اونی که شبیه شما فکر می‌کنه مطمئن باشید اگر رفتار اشتباهی هم داشته باشه و یا گاها مخالف، به واسطه اشتراک فکری و عقیدتی یا می‌پذیره یا شما رو قانع می‌کنه وگرنه این کار و کن ، اون کار رو نکن‌ها هیچوقت یه زندگی خوب و پر آسایش رو تشکیل نمی‌ده.