امیر بهشتی | مقیاس

تورم ماهانه آرژانتین رسید به زیر یک درصد

تورم سالیانه 250 درصد هم به زیر 10 درصد خواهد رسید.

اقدامات اصلی خاویر میلی که به قلم خودش در مجله اکونومیست چاپ شده در پست ریپلای شده، موجود هست.

مدت زمان دوره، یک فصل، 20 الی 25 جلسه

برگزاری حضوری(محدوده جماران) و امکان شرکت به صورت غیرحضوری

استارت دوره، نیمه دوم دی ماه

قبولی در دوره،
نیازمند قبولی در مصاحبه هست.

دوره‌ی قبلی برگزار شد و اکثریت بچه‌های این دوره و دوره‌های قبل در بازار صعودی اخیر بازار کریپتو سود بسیار عالی‌ای کسب کردند و واقعا باعث خوشحالی ما و خودشون هست.

حالا ثبت نام دوره‌ی جدید شروع شده و سعی شده تا با مصاحبه‌ی اصولی، افرادی که پتانسیل‌های لازم برای فعالیت در این بازار رو دارن و هدف مشخص در این بازار دارن به دوره پذیرفته بشوند تا هزینه و از همه مهم‌تر وقتشون تلف نشده باشه.

لینک ثبت نام و مصاحبه در دوره‌ی جدید زندگی در بازار کریپتو

https://docs.google.com/forms/d/e/1FAIpQLSejlWOmLZTLEGREcxG5irWTrXs8aHmBSmmPhi0vfkQVPJhxng/viewform?usp=pp_url

اثرگذاری رو اشتباه فهمیدیم...

فرامرز اصلانی گیتار رو تا امروز دست چند نفر داده؟
چند نفر با فرامرز اصلانی گیتار دستشون گرفتن؟
چند نفر با فرامرز اصلانی ترانه نویس شدن؟

آه.

میخوام بگم تاثیرگذاری اینطوریه.

توو بعضی از بودنا چی هست که بدون اینکه خود طرف لزما اینو بخواد، تاريخ رو جِر ميده و ميره جلو؟

پدر دنيا رو كسايى درآوردن كه ميخواستن يه اثرى بذارن، و دنيا رو كسايى نجات ميدن كه فقط كار خودشون رو ميكنن و چيز خاصى نميخوان!

در یک تغییر جسورانه از تاریخ طولانی افراط‌های مالی آرژانتین، سیاست اصلی ما پیگیری بودجه متعادل است. نیازهای مالی ما، به جز تمدید بدهی‌ها، صفر خواهد بود. با ثابت ماندن کل بدهی اسمی، نسبت بدهی به تولید ناخالص داخلی ما به تدریج کاهش خواهد یافت و به طور مؤثر به بازگشت به سلامت مالی منجر خواهد شد. در کشوری که وعده‌ها اغلب به راحتی داده می‌شوند، ما بر تبدیل تعهد خود به تعادل مالی به یک واقعیت ملموس تمرکز کردیم. همانطور که در ماه‌های آینده ثابت می‌کنیم که می‌توانیم تعهد خود به سلامت مالی را حفظ کنیم و بدهی‌های خارجی خود را بازپرداخت کنیم، ریسک کشور باید به تدریج ناپدید شود و راه را برای افزایش پس‌انداز، بهره‌وری بالاتر و رشد واقعی دستمزدها هموار کند.

سیاست پولی ما چندین مرحله متمایز را پشت سر گذاشته است. مرحله اولیه شامل حذف چاپ پول برای تأمین هزینه‌های دولت بود. مرحله دوم حذف بدهی‌های بهره‌دار بانک مرکزی بود که باعث حذف رشد خودکار عرضه پول ناشی از نرخ بهره شد. با حذف این بدهی‌ها تا ماه هفتم کاری ما، رشد پول بیشتر تنها نتیجه خرید دلار توسط بانک مرکزی بود که ممکن است منجر به گسترش پولی بیش از حد قابل قبول شود. برای جلوگیری از این، ما به مرحله سوم (و فعلی) خود منتقل شده‌ایم که در آن خریدهای ذخایر را کاهش داده‌ایم و این منبع باقی‌مانده چاپ پول را متوقف کرده‌ایم.

اکنون تنها مسئله زمان است تا تورم به سطوح بین‌المللی (اگر نه کمتر) کاهش یابد. پس از دستیابی به این هدف، کنترل‌های سرمایه را برداشته و تمام مداخلات ارزی باقی‌مانده را متوقف خواهیم کرد.

رشد اقتصادی در مسیر بهبود است، که توسط عوامل چرخه‌ای و ساختاری هدایت می‌شود. پس از یک کاهش شدید، دستمزدها و حقوق بازنشستگی در بخش خصوصی اکنون در حال افزایش است که باعث افزایش تقاضای کل و استفاده بیشتر از ظرفیت‌ها می‌شود. موجودی‌هایی که در سال ۲۰۲۳ به انتظار ابر تورم انباشته شده بودند، به تدریج کاهش یافته و تقاضای کل را بیشتر نرمال می‌کند. از نظر ساختاری، ما از افزایش ۱۵٪ تولید ناخالص داخلی در پس‌انداز کل، به لطف تنظیمات مالی، بهره‌مند خواهیم شد.

این با یک برنامه بلندپروازانه اصلاحات ساختاری ترکیب شده است که عمدتاً در قانون پایه‌ای که در ژوئیه توسط کنگره تصویب شد، تجسم یافته است. لغو قوانین کنترل اجاره، به عنوان مثال، منجر به افزایش ۱۷۰٪ عرضه و کاهش ۴۰٪ هزینه‌های اجاره واقعی شده است. علاوه بر این، کاهش ریسک کشور، ناشی از بازگشت به پایداری مالی، به عنوان یک کاتالیزور قدرتمند برای پس‌انداز و سرمایه‌گذاری عمل می‌کند.

آنچه در سال ۲۰۲۵ پیش رو داریم، بیشتر از آنچه که قبلاً انجام داده‌ایم است: تعادل مالی سخت، بدون رشد پول و مقررات‌زدایی. آرژانتین از یک دوز بیش از حد کسری‌ها، چاپ پول و مقررات بی‌فایده رنج برده است. همه این‌ها باید برود. همانطور که ما به دنبال یک دولت کوچکتر هستیم، تثبیت مالی باید عمیق‌تر شود. و با توجه به تعادل مالی که همیشه داریم، می‌دانیم که هزینه‌های کمتر راه را برای مالیات‌های کمتر باز می‌کند. ما همچنین آگاهیم که رفع مشکلات مقرراتی آرژانتین زمان می‌برد. چالش در اینجا این است که اصلاحات را در حرکت نگه داریم.

ما پیشرفت‌های قابل توجهی داشته‌ایم، اما هنوز کارهای زیادی باقی مانده است. اگر موفق شویم، بسیاری ممکن است دستاوردهای ما را یک "معجزه" بنامند. اما این یک معجزه نیست - این نتیجه حکمرانی با احتیاط اقتصادی و پایبندی به اصول آزادی اقتصادی است که ملت‌ها را غنی کرده است. ما تلاش می‌کنیم به جهان نشان دهیم که پذیرش ایده‌های آزادی، رفاه را به ارمغان می‌آورد.

در پایان سال ۲۰۲۳، آرژانتین در آستانه یک بحران اقتصادی بزرگ قرار داشت که یادآور بدترین بحران‌های گذشته‌اش بود. حجم پول در گردش به دو برابر سطح سال ۱۹۷۵ رسیده بود که منجر به تورم شدید و رکود پنجاه ساله شد. بدهی‌های بهره‌دار بانک مرکزی به چهار برابر پایه پولی افزایش یافته بود که حتی از نسبت سال ۱۹۸۹ که منجر به ابر تورم شد، فراتر رفت. تا پایان سال، تولید ناخالص داخلی پس از ۱۵ سال رکود به شدت کاهش یافت. قیمت‌ها در طول سال ۲۰۲۳ به میزان ۲۱۱٪ افزایش یافت. در مواجهه با این فاجعه قریب‌الوقوع، تنها راه چاره ما اقدام سریع و قاطع بود. ما با کاهش ۳۰٪ هزینه‌های عمومی به صورت واقعی، در اولین ماه کاری خود به تعادل مالی دست یافتیم. همچنین قیمت ارز را کاهش دادیم و مالیات واردات را افزایش دادیم که باعث کاهش تفاوت قیمت بازار سیاه از بیش از ۱۰۰٪ به ۲۵٪ قابل مدیریت شد. ریسک کشور، که معیاری برای سنجش خطر نکول است، ۴۰٪ کاهش یافت و تورم قیمت عمده‌فروشی ماهانه (که در دسامبر ۲۰۲۳ به ۵۴٪ رسیده بود) به ۲٪ کاهش یافت.

معمولا برندگان جایزه‌های نوبل اقتصادی افرادی سالخورده‌تر از سایر نوبلیست‌ها هستند و دلیل اصلی اون هم زمان‌بر بودن نتایج پیاده‌سازی مدل‌های اقتصادی‌ای هست که مطرح میکنند. زمان‌بر بودن از این حیث که آیا این نظریه درست بوده یا نه، پارامتر‌ها درست بودن یا نه و ....

در واقع شاید پیچیده‌ترین کار در دنیا طراحی مدل‌های اقتصادی و رشد باشه اون هم به این دلیل که نتایج ران شدن این مدل‌ها بسیار زمان‌بر هست تا تغییرات رو بشه تو دنیای واقعی لمس کرد.

به یاد دارم یکی از جملاتی که اکثر اقتصاددان‌های دنیا و ایران بر اون متفق‌القول هستند، بحث مطالعات اقتصاد آرژانتین هست. موش آزمایشگاهی دنیای اقتصاد را میتوان آرژانتین دانست، از رشد‌های بسیار بالای اقتصادی تا افول و تورم‌های بالا، از سیاست‌های کاملا صفر و یکی انبساطی و انقباضی و سیاست‌های متوع پولی و اقتصادی و البته جدید‌ترین مورد که جای تامل بسیاری دارد، رئیس جمهور آرژانتین و تصمیمات اقتصادی خاویر میلی است. تصمیماتی که آرژانتینِ درگیرِ تورم را به نرخ‌های غیر قابل تصور و پایین در تورم رساند. عکس بعدی تصویری از مقاله‌ی خاویر میلی است که نکات بسیار با اهمیتی در آن قرار دارد و در پست بعدی ترجمه‌ی آن را قرار میدهم.

حالا که یکم بازار سبز شده...

ممکنه خیلی‌ها دوباره وارد بازار بشن
کسایی که یا تازه به این بازار علاقه‌مند شدن یا قبلا با ناملایمتی بازار از بازار خارج شدن.

حالا که بازار جون گرفته و ماها که پررو بودیم و نرفتیم از این بازار و چهارتا پیرهن بیشتر پاره کردیم، لازمه که هوای این جدیدها، تازه کدیا، خرید اولی‌ها یا ضرر کرده‌های قدیم رو داشته باشیم.

ادب و شعور حکم میکنه آدم از محل کارشم حتی میخواد جابه‌جا بشه فوت و فن و نکات قدیمی رو به نیروی جدید جایگزین خودش یاد بده.

هوای تازه ورودها رو داشته باشیم. همین.

حجم تامین مالی گروه صنعتی #گلرنگ از طریق بازار سرمایه طی سال‌های اخیر.

با توجه به حجم تسهیلات کلی شرکت‌های گروه صنعتی گلرنگ و در دسترس نبودن آسان تسهیلات بانکی، امید است سازمان بورس با اقدامات بجا به جهت رونق بخشیدن چرخ صنعت و ابزارهای تامین مالی مبتنی بر بدهی، الزامات و اقدامات تامین مالی برای گروه‌های صنعتی را تسهیل کند.

یادش بخیر
انتخابات قبلی آمریکا ما یه شب تا صبح شرکت بیدار موندیم و شاید بعضی از اعضای قدیمی اون پوشش خبری کامل رو یادشون باشه و اون شب سعی کردیم انتخابات رو پوشش لحظه‌ای بدیم و از اون روز تا الان 4 سال گذشته.....

نتیجه شد پوشش کامل انتخابات و لایو سیاسی و از همه مهمتر اطلاعات تاریخی و سیاسی از احزاب آمریکا در 106 پست مجزا


توصیه میکنم این روزها که بحث انتخابات و سیستم رای‌گیری آمریکا داغ هست، پست‌های اول این 106 پست رو که ریز و بم سیستم رای‌گیری آمریکا رو آوردیم با هشتگ زیر مطالعه کنید.

#USelection2020

برای رحم نکردن.
برای کسانی که شاید،
نیاز به خواندن این متن داشته باشند.

چند سال قبل تصوراتم از زمان و تایم داشتن جور دیگه‌ای بود، انگار زمان خیلی بیشتر بود، ،ثانیه‌ها کندتر بودن و قرار نبود انقدر زمان محدود باشه و تازه خیییییلی وقت بود برای یک سری کارها.

همیشه فکر میکردم یه سری‌ها چقد الکی که وقت سپری نمیکنن. چقد الکی صبحشون روز میشه و شبشون روز. یه حس ترحمی داشت. یکم هم حس برتری.

ولی راستش اگه از وقتی هفده سالم بود هرروز فقط پانزده دقیقه صرف زبان انگلیسی، و پانزده دقیقه صرف زبان چینی، و پانزده دقیقه صرف زبان اسپانیایی کرده بودم، امروز می‌تونستم با نیمی از جمعیت جهان صحبت کنم بدون اینکه متوجه بشن یک خارجی هستم. اما همیشه حوصله‌م نیومد، و اعصابم نکشید!

اگه آدم‌های هفده هجده ساله‌ای هستند که اینجارو میخونند باید این رو بدونند که به حرفم نیاز دارند و این حرف از یک کانتینر شمش طلا باارزش‌تر خواهد بود براشون اگه بش عمل کنند:
به خودتون رحم نکنید.
بهتره خودتون به خودتون رحم نکنید، تا بعدا شرایط زمان بتون رحم نکنه.
هرجا حوصله کاری رو نداشتید که حوصله لازم داشت، دارید از خودتون میخواید که به خودتون رحم کنید. ولی نکنید. هرجا خودتون به خودتون گفت اعصاب ندارید، بش توجه نکنید. حتی اگه التماس‌تون کرد بش رحم نکنید. و اصلا فکر نکنید که ممکنه زود بمیرید، با اینکه ممکنه زود بمیرید. اینجا دنیاییه که قهرمان المپیک تو سی سالگی سکته می‌کنه، و بیماری که دریچه قلبش مصنوعیه، دیابت داره، و یه کلیه‌ش از کار افتاده کیک هشتاد و پنج سالگیش رو فوت می‌کنه.
فرشته مرگ ترسناک نیست، سادیسته. همه می‌تونند این رو تأیید کنند، اما همه نمی‌تونند عمیقا هضمش کرده باشند.

همه حرفم همینه:
با فرض اینکه وقت زیاده، به خودتون رحم نکنید.

یک ضرب‌المثل ترکی هست که میگوید «وقتی زمین سفت میشود گاوها به هم چپ‌چپ نگاه میکنند».
منظورش گاوهایی است که زمین را شخم میزنند و با هم به یک گاوآهن بسته شده‌اند. هرکدام فکر میکند آن دیگری خوب کار نمیکند که اینطور شده...

حالا حکایت ما و وضعیت اقتصادی اینروزهای مملکتمان است...
سرکارگرها فکر میکنند کارگرها خوب کار نمیکنند که اوضاع اینشکلی شده، کارگرها فکر میکنند تقصیر سرکارگرهاست، رئیس فکر میکند هر دویشان پدرسوخته و تنبلند، آنها هم فکر میکنند رئیس کارش را بلد نیست! در حالی‌که تقصیر هیچکدام نیست و فقط زمین سفت شده است...

و البته خب گاوهایی هم هستند که زمین همیشه برایشان نرم است. گاوهای نهادهایی با بودجه‌های میلیاردی که تولید ندارند، دغدغه‌ی رقابت ندارند، نگرانی اجاره‌ی واحد و سوله ندارند، دلواپسی عوارض و مالیات ندارند...
و البته خب خیلی چیزهای دیگه هم ندارند!

خواستم از اینجا بگویم، دوستان من! متاسفانه زمین سفت شده/ لطفا باهم مهربان باشیم و به هم چپ چپ نگاه نکنیم!

متاسفانه قواعد کسب و کار توی کتاب‌ها خیلی هم روشن کننده و آموزنده‌ی چیزی نیست.

قواعدی که عمدتا به بررسی نمونه‌های موفق کسب و کار میپردازه و به کارهایی که پرداختن؛ و نه کارهایی که نباید در کسب و کار کرد. مثال بارزش هم میشه داستان هواپیماهایی که از جنگ برگشتن و نقاطی که بیشترین آسیب‌ها رو دیده، ذهن بازنده میاد همون نقاط رو تقویت میکنه چون تکرار شدن ولی ذهن برنده به هواپیماهایی که برنگشتن فکر میکنه و اتفاقا بقیه‌ی جاهای هواپیما رو بجز بخش‌هایی که تیر خوردن تقویت میکنه چون اونایی که برنگشتن یحتمل از اون نقاط آسیب دیدن و اون نقاط، نقاط کلیدی‌تر و حساسی هستن که با آسیب دیدنشون هواپیماها برنگشتن.

برخلاف عامه‌ی باورها داشتن یه کیف پول ده دلاری + 1000 دلار پول لزوما به معنی برتری نسبت به کیف پول 1000 دلاری و 10 دلار پول نیست. اکثر بیزنس‌من‌ها برخلاف اکثریت که فکر میکنن هوش مالی موفق یعنی انتخاب گزینه اول، گزینه دوم رو انتخاب میکنن چون معتقدن اینجوری با یه کیف 1000 دلاری حتی خالی میشه یه قرارداد 10000 هزار دلاری بست. در حالیکه با کیف 10 دلاری زوار در رفته حتی اگه 1000 دلار پول داخلش باشه شدنی نیست.

یکی دیگه از چیزهایی که در رفتار آدم‌های اطرافم مشاهده میکنم که عمدتا هم فعالین بازارهای مالی و تحلیل‌گرهای اقتصادی هستن همین دیدگاه غلط در مورد نحوه‌ی پولدار شدن و هوش مالی هست.


خیلی از کسایی که میشناسم و فعال در نهادهای مالی هستن، تقریبا تمام دارایی‌هاشون رو سرمایه‌گذاری میکنن. در نگاه اول سرمایه‌گذاری میتونه خیلی جذاب باشه، خیلی هم توصیه شده. کارشون هم مشاوره سرمایه‌گذاری، سبدگردانی و ... هست، پس منطقا چم و خم بازار رو بلد هستن و چی بهتر از سرمایه‌گذاری؟ اونم با این تورم. اونم با این اقتصاد.

ولی وقتی منطقی‌تر به قضیه نگاه کنیم، یه وقتایی یک سری هزینه‌ها که ممکنه برامون تایم بخره، ممکنه، ارتباط ایجاد کنه، ممکنه ...... خیلی بیشتر از سرمایه‌گذاری بازدهی داره وقتی هدف در آوردن پول باشه. تو توابع اقتصادی اون چیزی که مطلوبیت مارو بالا میبره، مصرف هست ولی در بچه‌های بازار این مطلوبیت بیشتر تبدیل به سرمایه‌گذاری شده. یعنی حس خوب اینکه من چقدر پرتفو دارم. من چقد سبد دارم و ...


درسته که پول زیاد چشم‌انداز مصرف که بالا برنده‌ی مطلوبیت هست رو در آینده افزایش میده، ولی تا جاییکه من دیدم خیلی‌ها رو دچار یک لوپ ناقص میکنه. این آدم‌ها اگه شانس بیارن و بازارشون خوب باشه که هیچ ولی اگه به پیسی بخوره بازار، آسیب‌های شدیدی میبینن. در صورتیکه میتونستن به کلی راه دیگه از بازار و از بغل بازار کسب درآمد کنن. حتی به مخارجی که میتونست ایجاد کانکشن بکنه، زمان سیو کنه و .... فکر هم نمیکردن ولی فقط فضیلت سرمایه‌گذاری رو در نظر داشتن، در صورتیکه همه چیز این نیست. و تازه سرمایه‌گذاری‌ها هم عمدتا به قصد حفظ ارزش پول بوده و نه چیزهای گرون، مثل زمان و کانکشن و ....

خلاصه که هوش مالی خیلی شبیه اون چیزی که تو کتابا گفته میشه نیست، اکثر کتابای موفقیت که حتی کیلویی کف انقلاب فروش میره، بیشتر سر اونایی رو گرم میکنن که .....

10 11 سال قبل که تازه برنامه‌نویسی رو با Q Basic و C یاد گرفته بودم، خوشحال بودم, همیشه فکر میکردم که یه روزی هر چیزی رو میشه مدل کرد، هر چیزی رو میشه پیشبینی کرد.

میگشتم، دنبال کلید شکست بازار، اون نکته ریزه، همون دست نیافتنیه، همونی که پول چاپ میکنه و فکر میکردم یه روزی پیداش میکنم.

اونروز فکر نمیکردم نشه یه چیزایی رو با اختلاف کم پیشبینی کرد.

امروز ولی نوتیف قیمت دلار و شرایط اقتصادی و فلان و بیسار یه سوال تو ذهنم ایجاد کرد، چرا انقدر فاصله هست.

تو همه چی.
بین شرایطی که باید میبود،
و شرایطی که هست.

بین چیزایی که تو فکرمون بود،
و وضعیت الان.

بین تصوراتمون از آینده‌ی روشن تو گذشته‌
و آینده‌ی تاریک در زمان حال.

بین پتانسیل‌های رشد و شیب سقوط فعلی

بین تصمیمات عقلایی و تصمیمات مسئولین...

بین .....

ایران،
هر کسی رو به اندازه تلاشش ناامید می‌کنه.

بجز این ترکیب
هر جایگشت دیگه‌ای از این 3 پرچم با همین دیالوگ‌ها، بی معنی نیست.

گویا تایید شد.

یه جایی تو سریال شوگان یه دیالوگی هست که میگه فقط کسایی که جنگ رو ندیدن مایلن جنگ شروع بشه.

امیدوارم هر چی بشه،
آدم‌های بی گناه کشته نشن و تاوان ندن.

و اما نات‌کوین و همستر، ترند جدید؟

تقریبا 8 9 ساله که ترید میکنم، از سال 2017 هم اخبار کریپتو و ایردراپ‌ها رو دنبال میکنم و همه مدل توکنی دیدم. از sleep to eran بگیر تا play to earn و click to earn.

این روزها اما دست کوچیک و بزرگ یه گوشی هست که تق تق داره کلیک میکنه و به خیال خودش داره کسب درآمد میکنه و خیلی‌ها هم که اصلا تلگرام نداشتن رو به خودش جذب کرده.

توی سال‌های اخیر روندهای بیخود زیادی به دنیا حاکم شدن، از LGBT تو تک‌تک سریال‌ها و فیلم‌ها بگیر تا اون چیزهای مرخرفی که سوشال به آدم‌ها نشون میده. از کم شدن تستوسترون و هورمون‌های مردانه تو مردا و خیلی چیزهای دیگه، از حس ناکافی بودن سوشال و بیماری‌های روحی روانی.

ولی حرفم در مورد داستان اخیر نات‌کوین چیه؟
چرا دو نسل قبل ما میتونستن یه کتاب قطور بخونن و چرا میتونستن تمرکز کنن ولی الان حتی ممکنه همین یه تیکه متن رو خیلی‌ها بدون حوصله بخونن؟ چرا دامنه توجهاتمون اومده زیر 2 ثانیه؟

یکی از روندهای بی‌خود حاکم بر دنیا چه عمدی چه غیر عمدی، همین دامنه توجه افراد رو هدف گرفته. با چیزایی مثل اکسپلور، تیک‌تاک، توییت‌های کوتاه و تامین ریز خوراک ذهنی و ... دامنه توجه مردم تا یک دهم کاهش پیدا کرده.

با کاهش این دامنه دیگه تمرکز کردن برای انجام هر کاری خیلی سخت میشه، از کتاب خوندن بگیر تا رانندگی و هر کار دیگه و قطعا ابن کار اکثر افراد رو بی اراده و منفعل و افسرده میکنه. همه فلج ذهنی و روحی میشن و از اطرافشون لذت نمیبرن چون مغز عادت کرده به ریز خوراک، به ریز دوپامین و ...

اکثر افرادی که دارن کلیک میکنن به امید اینکه دارن یه کار مثبت و اقتصادی انجام میدن، در واقع دارن مدارهای نورونی و دوپامینی مغز خودشون رو از بین میبرن و هرز میکنن و این مدل پروژه‌های کلیک تو اِرن به دلیل نوع واکنش دادنشون دیگه قطعا این مدارها رو نابود خواهد کرد.

به من ربطی نداره که تحلیلتون رو این پروژه‌ها چیه و میتونید پول در بیارید ازش یا نه ولی قطعا این کار در بلند مدت حتی اگر عایداتی داشته باشه باعث میشه هیج مهارت جدیدی نتونید یاد بگیرید، رو درس و شغلتون نتونید تمرکز کنید یا حتی بتونید متمرکز فکر کنید.

خلاصه اینکه پنیر مجانی تو تله موشه، یکم فکر کنید، نمیگم ایردراپ بده، نمیگم توکن‌های این مدلی بدن ولی اگه بیل بزنید جای کلیک کردن، بیشتر کاسبید. حالا خود دانید.

همستر لیست شد و ....

اونایی که ری‌اکشن‌ موز و دیسلایک داده بودن دیگه نمیتونن ری‌اکت بزنن، میدونید چرا؟

چون نوک انگشتشون پهن شده، تاچ گوشی کار نمیکنه.😂

سلام

داخل اینستا یه سری از الگوهای جمعیتی که از سایت populationpyramid دراوردم رو استوری کردم.

شاید زیادی خوشبینانه باشه ولی روندی که هرم جمعیت ایران به خودش گرفته با الگوی کشورهای در حال توسعه در حال یکی شدن هست(از سال ۷۰ تا الان) و اکثر کشورهایی که روند خوبی رو طی کردن این الگو رو داشتن...

میل کمتر به فرزندآوری برعکس کشورهای همسایه که مثل ما مشکلات اقتصادی دارن، نشانگر تفاوت عمده‌ی این مسئله هست.

امیدوارم...

لینک استوری‌ها

سلام

من و مهندس تهرانی تقریبا 3 سالی هست که به صورت فصلی یک دوره‌ی جامع رمز ارز و کریپتو، شامل فاند، تکنیکال، روانشناسی و .... برگزار میکنیم.

مدت زمان این دوره بین 20 الی 25 جلسه 3 ساعته هست که میتونید هم به صورت آنلاین و هم به صورت حضوری(لوکیشن جم سنتر) شرکت کنید.

پیش شرطِ نهایی شدن ثبت نام، قبولی در مصاحبه هست که اخرین مهلت اون چهارشنبه‌ی همین هفته هست.

ظرفیت دوره‌ها محدود و خصوصی هست.

هزینه‌ی دوره 700 دلار هست.

اگر مایل به ثبت نام و کسب اطلاعات بیشتر هستید، میتونید از طریق لینک زیر اقدام کنید.

https://docs.google.com/forms/d/e/1FAIpQLSdnGKpFf0G2gM-TVi82UjCC3z_X3MhZ4D3hG6JjPwgSA43kXQ/viewform?usp=pp_url

اگر سوالی داشتید میتونید از این دو طریق اقدام کنید :

پیج اینستا مهندس تهرانی

پیج اینستا من

تحلیل صنعت آلومینیوم

با محوریت دیدگاه کلی صنعت
@meghyasgroup

#تامین_مالی #اوراق
طی سال‌های اخیر گروه صنعتی‌های بزرگ طبق لیست فوق از بازار سرمایه اقدام به تامین مالی کرده‌اند.

لیست فوق بجز شرکت‌های گروه صنعتی #گلرنگ میباشد و پیشبینی شخصی بر این است که شرکت‌های گروه صنعتی گلرنگ در سال 1403 و 1404 بیشترین سهم تامین مالی از بازار را در میان هولدینگ‌های صنعتی و خصوصی داشته باشد.

شرایط مقداری بهتر شده است، خرید‌های جدید و کم کردن میانگین فقط در منفی‌های کامل و سهم‌های بزرگ و اصلاح کرده

و اما بازار....

یحتمل طی روزهای آینده دامنه نوسان ورداشته بشه و طبق شنیده‌ها هفته بعد این اتفاق بیوفته.

به نظرم با توجه به سطح ریزش‌ها بازار یه برگشت هرچند کوتاهی داشته باشه و 3 4 روز صف خرید متوالی در برخی نمادهای بزرگ و صندوق‌های اهرمی داشته باشیم.

فروش تو این قیمت‌ها برای سهام‌دارانی که تو ضرر هستن به نظرم منطقی نیست و میتونن با ضرر کمتر یا کم کردن میانگین مقداری اوضاع رو کنترل کنند.(البته نه هر سهمی و مخصوصا سهم‌های کوچک ول شده به امان خدا)
از نظر زمانی هم تقریبا با تعیین تکلیف انتخابات این سناریو همخونی داره.

قصد امید الکی دادن ندارم چون تقریبا کسی تو بازار نمونده و پول نیست و بازار فعلا روند خاصی نخواهد داشت ولی خب ....

طی روزهای آتی و آخر هفته سعی میکنم سناریوهای محتمل و پیش روی بازار سرمایه رو از جنبه‌های مختلف نرخ بهره، دلار، تکنیکال، حجم پول، ابعاد زمانی و انتخابات بررسی کنم.

اگه خیلی تو ضرر هستید و حس و حال بازار رو ندارید، یادتون باشه که ضرر مالی جبران میشه و پول میره و میاد. باقی چیزا رو نبازید.

یه تیتر دیدم که یکی از مسئولین اقتصادی نوشته بود، باید دلار زدایی رو شروع کرد.

کاش یکی بود میزد تو سرش مدلسازی میکردیم صدای حاصله رو موقع هندونه خریدن رسیده‌هاشو بخریم.

کاری به اینکه اون مسئول چجوری با دمپایی توی مغزش داره ادامه حیات میده ندارم ولی

"حکومت ایران دلاری‌ترین حکومت دنیا نباشه، قطعا جزو 5 تای اول هست"

به دلایلی از مدل دخل و خرج و باج دادن و نقش قدرت تو منطقه، تمام سرنوشت این تشکیلات به دلار مربوطه. اگه دلار باشه زنده میمونه، و اگه دلار نباشه، تلف میشه.

متأسفانه این مدل اتصال به دلار، از ظرف حکومتی سرریز کرده و به جامعه هم وارد شده و الان نگاه عموم مردم هم اینطوره که اگه دلار باشه، وضع کشور خوب میشه، و اگه دلار نیاد بدبخت میشیم!

البته بدون سرمایه‌گذاری خارجی بیشتر کارهایی که لازمه انجام بشه تا اقتصاد توسعه و تنوع پیدا کنه، انجام نمیشه.

اما نکته‌ای که هست اینه که جریان این سرمایه‌ها مثل جریان برق نیست که وقتی قطعه همه‌چیز خاموش بشه، و وقتی دوباره وصل شد یه صلوات بفرستیم و همه‌چی روشن بشه. در واقعیت اینطوره که اگه بین قطعی و وصلی فاصله زیادی بیفته، وقتی وصل شد طول می‌کشه تا دوباره همه‌چی روشن بشه.
و
شاید هم نشه.

در مورد پست قبلی چون خیلی‌ها اومدن پیوی این رو هم بگم که به نظرم :

"تورم انسان‌ها رو تحقیر می‌کنه"

وقتی در ونزوئلا یا زیمباوه یا ایران یا هر کشوری که پول ملی اون به نسبت به ده سال قبل چندتا صفر اضافه کرده، خرج یه رستوران به اندازه دو ماه ریخت و پاش چند سال قبل بوده،
یعنی تحقیر همگانی.

در این شرایط هرچیزی جز فلزات گرانبها و زمین و کالاهای سرمایه‌ای، بی‌ارزش هستند، حتی اگه براش زحمت زیادی کشیده شده باشه.

خودِ کار بی‌ارزش شده، چون حتی 6 ماه هم نمی‌تونه ارزشش رو حفظ کنه. اول سال قرارداد و افزایش حقوق میبندی، آخر سال .....

و حتی وقتی کسی جز کار، چیزی برای ارائه به جامعه نداشته باشه، و همون هم بی‌ارزش بشه، در مورد کلیت زندگیش گرفتار افکار سیاه و خطرناک خواهد شد و حتی سرمایه‌گذاری‌هایی هم که انجام میده، بدترین نوع سرمایه‌گذاری خواهد بود.

استقبال ما ایرانی‌ها، از رمزارزها(15 میلیون فعال!!) و حتی بورس، با اینکه می‌دونند هر کدام به نحوی پرریسکه، به این دلیله که ارزش پس‌اندازشون به قدری افت کرده که سرمایه‌گذاری دیگه‌ای نمیشه کرد و تازه بیشتر ضرر رو هم همین قشر میکنن، نه اونی که سرمایه مازاد و اضافی خودش رو وارد این فضا میکنه.

در ممالک نرمال، آدم‌ها پول اضافه رو صرف قمار می‌کنند، اما اینجا از سر نداری وارد قمار میشن.
این فقط یک فرار از ریال نیست.‌
زمینه‌ش اینه که کارشون ارزش نداره و کار تنها چیزیه که دارند، و این غرور آدم رو خرد می‌کنه. چون کار، قسمت بزرگی از عمرشون رو شامل می‌شد، و رنج‌هایی که کشیدند و لذت‌هایی که ازش صرفنظر کردند. اگه کار چیزی نیارزه، یعنی زندگی‌شون چیزی نمی‌ارزیده!

قمار، لزوما برنده‌شون نمی‌کنه؛ اما کمی ازین بار تحقیر رو کم می‌کنه.‌ چون حتی شانس برنده شدن، این حس رو که چیزی میارزند، زنده می‌کنه.‌

تورم انسان‌ها رو تحقیر میکنه، همین.

اینایی که دیسلایک زدن همونایین که همستر استوری میکنن و زیرش مینویسن من به آرزوهام قول رسیدن دادم.😂

و اما نات‌کوین و همستر، ترند جدید؟

تقریبا 8 9 ساله که ترید میکنم، از سال 2017 هم اخبار کریپتو و ایردراپ‌ها رو دنبال میکنم و همه مدل توکنی دیدم. از sleep to eran بگیر تا play to earn و click to earn.

این روزها اما دست کوچیک و بزرگ یه گوشی هست که تق تق داره کلیک میکنه و به خیال خودش داره کسب درآمد میکنه و خیلی‌ها هم که اصلا تلگرام نداشتن رو به خودش جذب کرده.

توی سال‌های اخیر روندهای بیخود زیادی به دنیا حاکم شدن، از LGBT تو تک‌تک سریال‌ها و فیلم‌ها بگیر تا اون چیزهای مرخرفی که سوشال به آدم‌ها نشون میده. از کم شدن تستوسترون و هورمون‌های مردانه تو مردا و خیلی چیزهای دیگه، از حس ناکافی بودن سوشال و بیماری‌های روحی روانی.

ولی حرفم در مورد داستان اخیر نات‌کوین چیه؟
چرا دو نسل قبل ما میتونستن یه کتاب قطور بخونن و چرا میتونستن تمرکز کنن ولی الان حتی ممکنه همین یه تیکه متن رو خیلی‌ها بدون حوصله بخونن؟ چرا دامنه توجهاتمون اومده زیر 2 ثانیه؟

یکی از روندهای بی‌خود حاکم بر دنیا چه عمدی چه غیر عمدی، همین دامنه توجه افراد رو هدف گرفته. با چیزایی مثل اکسپلور، تیک‌تاک، توییت‌های کوتاه و تامین ریز خوراک ذهنی و ... دامنه توجه مردم تا یک دهم کاهش پیدا کرده.

با کاهش این دامنه دیگه تمرکز کردن برای انجام هر کاری خیلی سخت میشه، از کتاب خوندن بگیر تا رانندگی و هر کار دیگه و قطعا ابن کار اکثر افراد رو بی اراده و منفعل و افسرده میکنه. همه فلج ذهنی و روحی میشن و از اطرافشون لذت نمیبرن چون مغز عادت کرده به ریز خوراک، به ریز دوپامین و ...

اکثر افرادی که دارن کلیک میکنن به امید اینکه دارن یه کار مثبت و اقتصادی انجام میدن، در واقع دارن مدارهای نورونی و دوپامینی مغز خودشون رو از بین میبرن و هرز میکنن و این مدل پروژه‌های کلیک تو اِرن به دلیل نوع واکنش دادنشون دیگه قطعا این مدارها رو نابود خواهد کرد.

به من ربطی نداره که تحلیلتون رو این پروژه‌ها چیه و میتونید پول در بیارید ازش یا نه ولی قطعا این کار در بلند مدت حتی اگر عایداتی داشته باشه باعث میشه هیج مهارت جدیدی نتونید یاد بگیرید، رو درس و شغلتون نتونید تمرکز کنید یا حتی بتونید متمرکز فکر کنید.

خلاصه اینکه پنیر مجانی تو تله موشه، یکم فکر کنید، نمیگم ایردراپ بده، نمیگم توکن‌های این مدلی بدن ولی اگه بیل بزنید جای کلیک کردن، بیشتر کاسبید. حالا خود دانید.

امروز داشتم روند پیشبینی رشد اقتصادی ایران از گزارش‌های مختلف دو سال اخیر صندوق بین المللي پول رو میدیدم.

گزارش به گزارش، این عدد پیشبینی کمتر شده.
و آخرین پیشبینی از رشد اقتصادی ایران رسیدن از عدد 3.5 درصد کنونی، به 2 درصد در سال 2030 هست.

میدونید چیش بده، اینکه حتی صندوق بین‌المللی پول هم روند رو فهمیده، اونوقت یه سریا تو داخل حرف از رشد 6 7 درصدی میزنن.
از اون بدتر اینه که حتی این پیش‌بینی صندوق هم با یه دو دوتای ساده محقق نمیشه.

تولید ناخالص رو بگیریم 500 میلیارد دلار
زیاد نه، 4 درصد هم بخواد رشد کنه میکنه
20 میلیارد دلار،

با خفن‌ترین نرخ بازده سرمایه‌گذاری دلاری هم حساب کنی 20 درصد،

باز هم 100 میلیارد دلار نیاز به سرمایه‌گذاری هست. داریم؟ میتونیم؟ میان؟