باید جایی ایستاد، مکث کرد و از خود پرسید حقیقتاً چقدر از باری که بدوش می‌کشیم، متعلق به خودمان است؟
چقدر از نگرانی‌ها، افکار، یا مسئولیت‌ها از درون ما نشأت گرفته؟
و چه میزان از دیگران به ما تحمیل شده؟
شاید گاهی بی آنکه متوجه شویم، توقعات، ترس‌ها و آرزوهای دیگران را به دوش می‌کشیم و فراموش میکنیم که
"من" چه می‌خواهم و چه چیزی برای من مهم است؟
آیا می‌توانیم آنچه به ما تعلق دارد را در آغوش بگیریم و آنچه متعلق به ما نیست را به آرامی رها کنیم؟
@matneshghm
چقدر از نگرانی‌ها، افکار، یا مسئولیت‌ها از درون ما نشأت گرفته؟
و چه میزان از دیگران به ما تحمیل شده؟
شاید گاهی بی آنکه متوجه شویم، توقعات، ترس‌ها و آرزوهای دیگران را به دوش می‌کشیم و فراموش میکنیم که
"من" چه می‌خواهم و چه چیزی برای من مهم است؟
آیا می‌توانیم آنچه به ما تعلق دارد را در آغوش بگیریم و آنچه متعلق به ما نیست را به آرامی رها کنیم؟
@matneshghm
![[ پارازیت ] Telegram Channel](/avatar/1753/1753086101.jpg)
