ای روزگارِ ظُلم...
ای شَرایِط بَد...
هَمه چیز را اَز ما بِِگیر
«عِشق» را نه !
قَبیله یَعنی یک نفر! هَمخونی مَعنا نَداره
همبستگی خوابیه که تعبیـر فردا نداره
تو اون روزهایی که میاد کسی به فکر کسی نیست
هرکی به فکر خودشه به فکر فریادرسی نیست
همه به هم بی‌اعتنــا حتی به مرگ همدیــگه
کسی اگه کمک بخواد کی می‌دونه اون چی میگه
توی کتابهای لغـت سفیده برگها همیشه
نه دشمنی نه دوستی هیچی نوشته نمی‌شه
این ناگزیره واسه ما سیر صعودی تا سقـوط
همیشه قصه صـدا تمومه با حرف سکوت
••
ای شَرایِط بَد...
هَمه چیز را اَز ما بِِگیر
«عِشق» را نه !
قَبیله یَعنی یک نفر! هَمخونی مَعنا نَداره
همبستگی خوابیه که تعبیـر فردا نداره
تو اون روزهایی که میاد کسی به فکر کسی نیست
هرکی به فکر خودشه به فکر فریادرسی نیست
همه به هم بی‌اعتنــا حتی به مرگ همدیــگه
کسی اگه کمک بخواد کی می‌دونه اون چی میگه
توی کتابهای لغـت سفیده برگها همیشه
نه دشمنی نه دوستی هیچی نوشته نمی‌شه
این ناگزیره واسه ما سیر صعودی تا سقـوط
همیشه قصه صـدا تمومه با حرف سکوت
••
