Imaginative wizard☕️

و تو گفتی ما برخواسته از خاکستر فریاد خفه‌شده مردگانیم

شاید اگر هیچ آدمی نبود ما زیستن را می‌فهمیدیم

گویی که سقوط زندگان تنها لحظه شکوفایی ما بود.... ما که زندگان بدون زندگی بودیم

- چرا خود را آواره می‌خواندی؟

- من کسی بودم که دلتنگ خانه‌ای می‌شدم که سقف نداشت

امروز رو خسته کننده ترین و پر استرس ترین روز زندگیم معرفی میکنم و همچنین روزی که جدا بخاطر پاک شدن متن‌هام دیوونه شدم ✅

ما شاید برای زندگی زاده نشده بودیم برای همین بود که هیچ آرزویی نداشتیم

اصلا آرزو چه واژه غریبی‌ست وقتی که هیچ‌گاه زندگی را هیچ نفهمیدیم

کاش می‌دیدی آرزوها تکه‌ای از زندگی‌هایی بودند که تو برای داشتن‌شان بدنیا آمده بودی اما تو آنها را رها کردی و دیگر هیچ زندگی نماند

#سناریوی‌یهویی
روز های کوتاهت را برای چه به اشک گذراندی؟ من کور شدن تدریجی جرقه چشمانت را می‌دیدم. هربار که با اشک چشمانت را می‌گرفت، ذره‌ای از درخششت همراهش از گونه‌هایت خزید و رفت.
من نمی‌دانستم؛ اما خودت هم نمی‌دانستی که اینها تکه‌های امیدبخش وجدت هستند که رهایشان می‌کنی؟
نمی‌دانستی و آرزو‌هات را طوری رها کردی که گویا هیچ‌گاه جزئی از تو نبودند؟ مگر انسان ها بدون آرزوهایشان انسان می‌مانند که تو خود آنها را از خود گرفتی؟
کاش آن روزها او را می‌دیدی. او که نه من بود و نه تو. او را همیشه حسرتی دیدم که میگفت هیچ‌گاه آرزویی نداشته و روز ها را تنها در لحظه‌ای زیسته که گویی بعد از آن دیگر نفسی را تجربه نخواهد کرد. همین نفس اندک را پست‌تر از چیزی می‌داند که مشتاق دیگری باشد.
کاش او را می‌دیدی که تمام اشک‌هایش را ریخته بود و هیچ نداشت چشم‌هایش را که نگاه میکردی. تو گوی سنگی بی‌درخشش را می‌دیدی.
او من را ندیده بود که می‌دانستم چه در جان پاره‌پاره‌اش می‌گذرد. او تنها تو را دیده بود که اشک می‌ریختی...
برای نابودی آرزوهای او اشک می‌ریختی و من در تماشای این نابودی تنها ماندم.

@Imaginativewizard

خاکستر خاطراتت آنچنان درونم نفس می‌کشند که هرچقدر هم که بروم باز اسیری برای تو هستم

توصیف قلبم به روایت تصویر :

آسای من چشم‌هایت را چه کسی از من گرفت که دیگر در یادم قدم نمی‌زنی؟