Publicaciones de Telegram de دخترها تسلیم نمی‌شوند

⁠📌داستان زندگی #زهره_اعتضادالسلطنه
متولد ۱۳۴۱ / تهران
‌
🔸 زهره وقتی به دنیا آمد با خیلی از بچه‌های دیگر یک تفاوت داشت؛ او دست نداشت، اما در عوض دو پای توانا داشت. وقتی چهارساله بود، مادرش مدادی را لای انگشتان پای او گذاشت و بهش گفت بنویس. زهره اولش فکر می‌کرد از پس این کار برنمی‌آید، اما تلاشش را کرد و موفق شد. بعد از آن مادرش به او کمک کرد یاد بگیرد کارهایش را به جای دست، با پاهایش انجام دهد. رفته‌رفته او آموخت با کمک پاهایش غذا بخورد، لباس بپوشد و حتی بنویسد.
‌
🔸 وقتی زهره هفت‌ساله شد، به او اجازه ندادند به مدرسه‌ی عادی برود. مادرش تصمیم گرفت برایش معلم خصوصی بگیرد. بعد از یکی دو سال بالاخره خانواده‌ی زهره موفق شدند او را در یک مدرسه‌ی ویژه‌ی کودکان دارای معلولیت ثبت نام کنند. زهره تا کلاس پنجم در این مدرسه درس خواند. در امتحانات نهایی کلاس پنجم، درخواست کرد به او دقیقاً به اندازه‌ی بقیه‌ی بچه‌ها وقت بدهند. او موفق شد با نمرات ممتاز قبول شود. به این ترتیب از دوره‌ی راهنمایی توانست در مدرسه‌ی عادی درس بخواند.
‌
🔸 زهره بعد از گرفتن دیپلمش، در همان دبستانِ خودش معلم ناشنوایان شد. او با لبخوانی و با کمک پاهایش با زبان اشاره به کودکان ناشنوا درس می‌داد. موفقیت در این شغل به زهره انگیزه‌ی زیادی داد. او تصمیم گرفت در کنار کارش هنرهای مورد علاقه‌اش را یاد بگیرد. در یک کلاس خوشنویسی ثبت نام کرد. در آن کلاس با دوستانی آشنا شد که شرایطی شبیه به او داشتند. یک بار که به دیدن نمایشگاهی در موزه هنرهای معاصر رفت، خانمی را دید که با دهانش نقاشی می‌کرد. آن خانم از او پرسید: «دوست داری مثل من نقاشی کنی؟» زهره هم گفت: «آرزومه!». زهره اصول طراحی را از او یاد گرفت و به‌مرور یک نقاش حرفه‌ای شد.
‌
🔸 زهره آثار نقاشی‌اش را تاکنون در بیش از ۶۰ نمایشگاه داخلی و ۱۰ نمایشگاه خارجی در کشورهای سوریه، لبنان، قطر، دبی، چین، تایلند و مکه برای نمایش و فروش گذاشته است. او علاوه بر نقاشی، گل‌سازی، فرش‌بافی و آشپزی نیز می‌کند. همچنین در ورزش پینگ‌پنگ مهارت دارد و در مسابقاتش موفق به کسب مقام شده است. زهره ۱۴ سال به کار معلمی ادامه داد و بعد برای پرستاری از پدر و مادرش بازنشسته شد. حالا در منزل به کودکانی که شبیه خودش هستند یاد می‌دهد که با پاهایشان مثل دو دست کار کنند. او می‌گوید: «باورم این است وقتی آهنی آبدیده شود، باارزش‌تر می‌شود. هر چقدر انسان هم دچار سختی شود، آبدیده و ارزشمندتر می‌شود. افرادی که با سختی به جایی رسیده‌اند تبدیل به الگو می‌شوند.»
‌
✍️ نویسنده: #الهام_نظری⁣


داستان زندگی زنان پیشرو را در کانال «دخترها تسلیم نمی‌شوند» بخوانید.
@doxtarha

⁠📌 ⁣داستان زندگی مهندس #حبیبه_مجدآبادی
متولد ۲۲ شهریور ۱۳۵۶ / تهران
‌
معمار
‌
🔸 حبیبه در کودکی مرتب کتاب می‌خواند یا نقاشی می‌کرد. به ریاضیات هم خیلی علاقه داشت. بنابراین تصمیم گرفت در دانشگاه معماری بخواند. در دوران دانشگاه، یک روز به دفتر مجله‌ی معمار رفت تا از آن‌ها بخواهد پایان‌نامه‌اش را منتشر کنند. دیوارهای دفتر پر بود از پوسترهای مسابقات و اخبار معماری که نظر حبیبه را جلب می‌کرد. خانم بسکی مدیر مجله پس از گفتگو با حبیبه به او پیشنهاد کرد مطالبی را برای این مجله بنویسد. حبیبه چند سال با مجله‌ی معمار همکاری کرد و مقالاتی نوشت که خوانندگان زیادی داشتند.

🔸 در طول همکاری با مجله، حبیبه تجربیات خوبی به دست آورد که باعث شد انگیزه‌اش بیشتر شود و دفتر معماری خودش را تأسیس کند. او مرتب مهارتش را در مسابقات مختلف محک می‌زد. اولین آن‌ها مسابقه‌ای بود که مجله معمار با همکاری میراث فرهنگی درباره‌ی بناهای تاریخی ایران برگزار کرد. او در این مسابقه رتبه اول را به‌دست آورد. در مسابقه طراحی برای شهر بم بعد از زلزله بم هم طرح او رتبه آورد. طراحی موزه‌ای در شهر شنژن چین اولین رقابت بین‌المللی‌ای بود که حبیبه در آن منتخب شد. برای داوران مسابقه خیلی جالب بود که او در طراحی‌اش از نمادهای فرهنگی چین استفاده کرده بود.

🔸 بعد از آن حبیبه مشغول طراحی معماری پروژه‌های بیشتری شد. یکی از آن‌ها یک ساختمان مسکونی آجری بود. او فکر می‌کرد معماری فقط برای آدم‌های مرفه جامعه نیست و طراحی خانه‌های معمولی در مناطق متوسط شهر هم بسیار مهم است. مالک این پروژه بودجه‌ی زیادی برای طراحی و ساخت نداشت. به همین دلیل حبیبه نمای ساختمان را طوری طراحی کرد که کارگران برای اجرای آن نیاز به مهارت زیادی نداشته باشند. او با الهام از فرش‌بافی ایرانی، نقشه‌ای برای چیدن آجرهای نما تهیه کرد که کارگران بتوانند آن را مثل نقشه‌ی فرش بخوانند و اجرا کنند. به همین دلیل نام این ساختمان را «خانه‌ی چهل‌گره» گذاشتند. این پروژه منتخب جایزه‌ی آقاخان شد که یکی از مهم‌ترین جوایز معماری بین‌المللی است.

🔸 استفاده‌ی حبیبه از عناصر محلی ایران در معماری، توجه افراد بسیاری را در جهان جلب کرد. این موضوع باعث شد که کارهایش در دنیا به نمایش درآیند و او را به کنفرانس‌ها و دانشگاه‌های مختلفی از سراسر جهان دعوت کنند تا درباره‌ی ایده‌هایش صحبت کند. از دیگر کارهای او طراحی و ساخت خانه «تقریب» در تهران است که در دنیای معماری و نشریات بین‌المللی به عنوان اثر یک معمار معاصر ایرانی مورد توجه قرار گرفته است. حبیبه می‌گوید «ایران به شعر، ادبیات، فرش و صنایع دستی‌اش شناخته می‌شود، پس بهتر است روی نقاط قوت فرهنگمان کار کنیم و از آثار خارجی تقلید نکنیم». او در کنار معماری مجسمه‌سازی و نقاشی هم می‌کند.

✍️ نویسنده: #الهام_نظری
⁣
داستان زندگی زنان پیشرو را در کانال «دخترها تسلیم نمی‌شوند» بخوانید.
@doxtarha

📌داستان زندگی پریرخ شاه‌یلانی مشهور به #پری_زنگنه
‌
متولد ۱۳۱۸ / کاشان
‌
خواننده
‌
🔸پری‌رخ از بچگی صدای خوبی داشت. گاهی با برادرش برای بچه‌های محله کنسرت برگزار می‌کرد. او برای فراگیری آواز به هنرستان عالی تهران رفت. به خاطر لحن صدایش که به قول یکی از استادانش ابریشُمی بود، روی سبک اپرا تمرکز کرد. بعد از ادامه دادن آن در ایتالیا، آلمان و ژاپن به ایران بازگشت.
‌
🔸یک شب بارانی وقتی پری داشت به سمت خانه رانندگی می‌کرد، ماشینش سر خورد و او بیهوش شد. وقتی در بیمارستان به هوش آمد، حس کرد چشمانش پر از خس و خاشاک شده است. چشمان او با باندی پوشانده شده بود و پری نمی‌توانست آن‌ها را باز کند. او فهمید که نابینا شده است. وقتی دکترها از مدرسه‌های نابینایان با شوهرش صحبت می‌کردند، با خودش فکر می‌کرد که چه‌طور حالا با دو بچه باید دوباره به مدرسه برود.
‌
🔸با گذر زمان پری فهمید نمی‌تواند روند زندگی را متوقف کند و باید در تاریکی به آن ادامه دهد. گاهی رفتار دلسوزی‌آمیز اطرافیان آزارش می‌داد، اما سعی می‌‌کرد با شوخی درباره‌ی شرایط جدیدش از نگرانی‌ها بکاهد. نابینایی پری باعث جدایی او از شوهرش شد و همه‌چیز دست به دست هم دادند تا او مصمم شود که کار آواز را به طور حرفه‌ای از سر بگیرد.
‌
🔸اولین باری‌که در تالار رودکی تهران اجرا داشت، مسئولین پیشنهاد کردند در میان برنامه‌ای که بر پایه‌ی‌ آوازهای آلمانی بود، چند آهنگ ایرانی هم گنجانده شود. پری هم چند آهنگ محلی ایرانی را اضافه کرد و اجرایش خیلی خوب از آب در آمد. بعد از آن کانون پرورش فکری کودکان به او پیشنهاد داد که چند آهنگ محلی و لالایی را انتخاب و به سبک خودش اجرا و ضبط کند. از این مجموعه خیلی استقبال شد و آهنگ‌سازان مشهور دیگری مثل استاد واروژان خواستند با پری همراهی کنند. حاصل این همکاری‌ها صفحه‌هایی شدند که در ابتدا برای بچه‌ها ضبط شده بودند، ولی بین بزرگترها هم مشهور شدند. ترانه‌های محلی ایرانی که هرکدام به لهجه و گویشی و فقط در بین محلات مشهور بودند، به طور حرفه‌ای اجرا و در سراسر ایران محبوب شدند. یکی از این ترانه‌ها که اولین بار پری زنگنه آن را ضبط کرد، آهنگ گنجشکک اشی‌مشی بود. بعدها افراد دیگری هم آن را اجرا کردند.
‌
🔸پری زنگنه علاوه بر جمع‌آوری و انتشار بیش از سیصد ترانه، برای بهبود وضعیت نا‌بینایان هم تلاش می‌کند. از او ده کتاب با موضوعاتی از قبیل آواز، نام‌های محلی ایرانی، یا زندگی نابینایان منتشر شده است.

✍️ نویسنده: #شهرزاد_حدادان

داستان زندگی زنان پیشرو را در کانال «دخترها تسلیم نمی‌شوند» بخوانید.
@doxtarha

https://www.instagram.com/p/COPR4WcJ_Fb/

📌 داستان زندگی #حمیده_عباسعلی
متولد ۲۳ اسفند ۶۸ / شهرری
‌
🔸 وقتی حمیده هشت‌ساله بود، مادرش او و خواهرش را در یک باشگاه کاراته در نزدیکی خانه‌شان ثبت‌نام کرد. او اولش نمی‌دانست کاراته چیست، اما به مرور زمان هرچه بیشتر به آن علاقمند شد. خواهرش بعد از گرفتن کمربند مشکی کاراته را رها کرد، اما حمیده تصمیم گرفت ورزش را به صورت جدی دنبال کند.

🔸 حمیده اولین مدالش را زمانی که نه‌ساله بود در رقابت‌های قهرمانی کشور به‌دست آورد. در نوجوانی ورزش‌های دیگری از جمله بسکتبال را هم امتحان کرد، اما درنهایت به این نتیجه رسید که رشته‌های انفرادی را بیشتر دوست دارد. به همین دلیل کاراته را انتخاب کرد. در آن زمان به کاراته‌کاران زن اجازه داده نمی‌شد که با پوشش سر در مسابقات جهانی شرکت کنند، بنابراین اردوی تیم ملی کاراته‌ی ایران چندان مرتب برگزار نمی‌شد. حمیده اولین بار در بزرگسالی عضو ثابت تیم ملی کاراته شد. وقتی مسئله‌ی پوشش حل شد، او توانست در سال ۲۰۱۰ در مسابقات جوانان هنگ‌کنگ مدال برنز را کسب کند.

🔸 هنگامی که حمیده وارد تیم ملی کاراته‌ی بزرگسالان شد، از همه‌ی اعضای این تیم کوچکتر بود. او کمی خجالت می‌کشید و فکر می‌کرد نمی‌تواند موفق شود. اما خودش را باور کرد و با تلاش زیاد تصمیم گرفت هر طور شده در مسابقات آسیا مدال به دست بیاورد. همین اتفاق هم افتاد و او توانست در سال ۲۰۱۱ مدال نقره‌ی آسیایی را به دست بیاورد. سال بعد، نقره‌اش را به طلا تبدیل کرد. در بازی‌های آسیایی اینچئون ۲۰۱۴ برای اولین بار مسابقات زنان از تلویزیون ایران به صورت زنده پخش می‌شد. برای حمیده خیلی مهم بود که در این مسابقات مدال بیاورد تا توانایی زنان در ورزش را به تمام مردم ایران نشان بدهد. او موفق شد در این مسابقات مدال طلا را به‌دست بیاورد. پس از آن مدال‌های رنگارنگ یکی پس از دیگری بر گردن حمیده آویزان شدند. او اولین زن ایرانی است که کشورش را به مدال جهانی کاراته رسانده است.
‌
🔸 حمیده همیشه آرزو داشت یک ورزشکار المپیکی شود، اما کاراته در المپیک نبود. بالاخره قرار شد از سال ۲۰۲۰ کاراته به ورزش‌های المپیک اضافه شود. حمیده توانست سهمیه‌ی حضور در المپیک را به دست بیاورد. حالا امیدوار است یکی از اولین زنان ایرانی شود که مدال المپیک را بر گردن می‌آویزند. حمیده می‌گوید «بعضی‌ها فکر می‌کنند ورزش رزمی مخصوص مردان است، اما من این حرف را قبول ندارم. باور دارم که ورزش رزمی به خانم‌ها اعتمادبه‌نفس بالایی می‌بخشد و من هم توانسته‌ام با کاراته این اعتمادبه‌نفس را به‌دست بیاورم.»

✍🏻 نویسنده: #الهام_نظری

داستان زندگی زنان پیشرو را در کانال «دخترها تسلیم نمی‌شوند» بخوانید.
@doxtarha

https://www.instagram.com/p/CN9g1OfJ6Ok/

⁠📌 داستان زندگی دکتر #بدرالزمان_قریب
۱ شهریور ۱۳۰۸ – ۷ مرداد ۱۳۹۹ / تهران

زبان‌شناس

بدرالزمان در خانواده‌ای اهل فرهنگ و ادب به دنیا آمد. وقتی کوچک بود، پدرش برایش اشعار شاهنامه را می‌خواند. شاید همین شعرخوانی‌ها سبب شد که بدرالزمانِ کوچک شیفته‌ی فرهنگ باستانی ایران شود و بعدها عمرش را به پژوهش در این زمینه بگذراند.
‌
بدرالزمان در دانشگاه تهران در رشته‌ی زبان و ادبیات فارسی درس خواند. بعد موفق شد بورس تحصیلی بگیرد و برای ادامه‌ی تحصیلاتش به آمریکا رفت. در مدت هفت سال زندگی‌اش در آمریکا، در دانشگاه‌های معتبر آن کشور درباره‌ی زبان‌های باستانی ایران تحصیل، تحقیق و کار کرد. او می‌خواست این زبان‌های باستانی را زنده کند. بعضی از این زبان‌ها از جمله زبان سُغدی برای ایرانیان ناشناخته بود. اهمیت زبان سغدی به این دلیل است که کلمات زبان فارسی بیشتر از هر زبان باستانی دیگری، از این زبان گرفته شده‌اند. بدرالزمان سُغدی و زبان‌های باستانی دیگر را یاد گرفت و درباره‌شان تحقیقات بسیاری کرد. کمی بعد خبردار شد که کتیبه‌هایی به زبان‌های باستانی از شاهزادگان ساسانی در چین پیدا شده است. او موفق شد این کتیبه‌ها را برای اولین بار بخواند و ترجمه کند. به این ترتیب بخشی فراموش‌شده از تاریخ ایران را زنده کرد.
‌
بدرالزمان اولین ایرانی‌ای بود که زبان سغدی را به خوبی یاد گرفت. به همین دلیل به ایران برگشت تا آن‌چه را که یاد گرفته بود به دانشجویان ایرانی درس بدهد. پس از بازگشت، در دانشگاه شیراز شروع به تدریس کرد. در شیراز او دانشجویانش را به تخت جمشید می‌برد تا آن‌ها بتوانند کتیبه‌ها را از نزدیک ببینند و بخوانند. خودش هم در این زمینه تحقیقاتی انجام داد. بعد از چند سال تدریس، به دانشگاه تهران رفت و در آن‌جا به مقام استادی رسید. همزمان در دانشگاه‌های مطرح جهان از جمله هاروارد هم پژوهشگر و استاد مهمان بود.
‌
بدرالزمان برای اولین بار یک فرهنگ لغت زبان سغدی به زبان‌های انگلیسی و فارسی نوشت. این کتاب یکی از مراجع اصلی برای یادگیری این زبان باستانی در ایران و جهان است. او پس از بازنشستگی از دانشگاه، تحقیقاتش را در فرهنگستان زبان و ادب فارسی ادامه داد. تا به امروز، او تنها زنی است که به عنوان عضو پیوسته‌ی این فرهنگستان انتخاب شده است. دکتر بدرالزمان قریب کتاب‌ها و مقاله‌های بسیاری نوشت. جوایز مختلفی را هم برای فعالیت‌هایش دریافت کرد. او در سال ۱۳۸۱ چهره‌ی ماندگار شد.
‌
نویسنده: #الهام_نظری
⁣
داستان زندگی زنان پیشرو را در کانال «دخترها تسلیم نمی‌شوند» بخوانید.
@doxtarha