﮼انجمن‌نهنگ‌های‌نَوازنده؛ のテレグラム投稿

میشد؛ اما نخواست.

‏آنقدر در فاصله‌ها زیسته‌ای و در فاصله‌ها عشق ورزیده‌ای که نیمی از تو برای همیشه در جهانی جدا و دوردست به زندگی ادامه می‌دهد.

تجربیات مهم زندگی‌اش را در تنهایی گذرانده بود که هنگام مرور خاطراتش به جای آنکه با آدم‌های مختلف مواجه شود، با تنهایی‌های گوناگون خود روبه‌رو می‌شد.

‏انسان موجود عجیبی است؛ می‌داند که حوصله خودش را نیز ندارد؛ اما مدام در پی کسی می‌گردد تا او را هم به دغدغه‌های قلبش اضافه کند.

سلام‌ اکانت‌ تبلیغات از دسترس‌مون خارج شده لطفا اگه تبلیغاتی ثبت کردید اینجا پیام بدید.
@dayanx9

‏از ادامه دادن خسته بود؛ سکوت می‌خواست و سکون و وقفه‌ای طولانی.

«نه امیدم چنان نجات‌بخش است و نه ناامیدی‌ام چنان مهلک؛‌من در میانه زجر می‌کشم و ادامه می‌‌یابم.»

زندگی همینه؛

‏«احساساتی بودن من را ببخشید؛ من در رویاهای بی‌نهایت کوچک و جاودانه زندگی می‌کنم.»

‏«آیا تاکنون حس ناتوانی درونی داشته‌ای؟ زمانی که در دلت تمام عناصر شادی و غم‌ هست؛ اما‌ نمی‌توانی هیچ‌کدام را به کار بگیری. تمام احساساتت ناتمام است و هیچ‌کدام به گریه یا حس خوشبختی نمی‌انجامد.»