White with [ص]

یه پاک‌کن صورتی خریدم که صورتیش به صورتی چیزهایی که توی جامدادیم گذاشتم نمیاد و جدی بابتش غصه خوردم.

تغییر تنظیمات دادم یه‌ی💕💗💞💓🌸🎀🩷👛🦩🩰

روزی که برگردم به نوشتن احتمالا یه اتفاق خیلی خوشحال کننده یا خیلی ناراحت کننده افتاده

تو تصادف جاده‌ای که نزدیک به شهر، پایتخت و کلی مراکز صنعتی و کشاورزیه آمبولانس نیم ساعت طول می‌کشه تا بیاد (سگ تو آخوند)

بعد زنش هی می‌کشش عقب که دست بش نزن ممکنه فلج شه (گریه‌خنده)

یه جا یه پسرعموی دیگه‌م (که اونم پسرعموی همین پسرعموی تصادفیمه) می‌رسه و انقدر بد گریه می‌کنه که فکر می‌کنی با جنازه مواجه شده. هی سر و دست و کله‌ش رو ماچ می‌کنه و گریه می‌کنه. دیدن این ویدیو واقعا اشتباه‌ترین کاری بود که توی ده روز گذشته کردم.

گوشت تنم آب شد از دیدنش. (منم فضولم)

نمی‌دونم دقیقا این کار چه فایده‌ای داره و چرا انقدر مامانم فضوله‌ ولی فیلم‌های دش‌کم تصادف رو اختصاصی برای مامانم فرستادن و الان نشسته نگاه می‌کنه گریه می‌کنه.

انگار انسان همیشه مشغول ندونستن بوده و همیشه از ندونستنش یه خدا ساخته.

وقتی به تاریخ خلق‌شدن مفهوم خدایان دور نگاه می‌کنی می‌بینی مثلا انسان نمی‌دونسته چطوری از آسمون داره بارون میاد و تصمیم گرفته بگه که پس بارون و یا عامل بارون خداست. این روزها می‌دونیم بارون از کجا میاد، می‌دونیم هسته‌ی زمین گرمه، می‌دونیم خورشید کجاست و چقدر با ما فاصله داره، می‌دونیم انسان چطوری از یه سلول تشکیل می‌شه و حتی می‌دونیم انسان چطوری از پیشینیان شبیه به خودش به این گونه رسیده. خیلی چیزها رو می‌دونیم و حدس بزنید وقتی به یه نفر می‌گیم چرا هنوز به دنبال خلق مفهوم خدایی چی می‌گه؟ می‌گه پس چطوری کره‌ی زمین خلق شده و تصمیم می‌گیره بگه کره‌ی زمین یا عامل خلقت کره‌ی زمین خداست.

فکر کنم این از بینشون موردعلاقه‌ی خودمه. نمی‌دونم چرا:<

این‌طوری نیست که کسی ندونه صاحب کاخ مروارید کیه، فقط مشخص نیست چرا اون مرد صاحب اون کاخه. همه توی قصر یه عنوان دارن. شاه هست، همسران شاه هستن، فرزندان شاه، خانواده‌ی سلطنتی، خواجه‌ها، نگهبان‌ها، بانوان دربار. هرکسی که حضور داره، دلیلی برای بودنش هست؛ توضیحی. صاحب اون کاخ ولی نه عنوانی داره و نه نسبتی با خانواده‌ی سلطنتی. شاه ملکه داره، شش صیغه، ولیعهد و دختری که به‌تازگی با یکی از وزیرزاده‌ها وصلت کرده. هرکسی که موقع سلطنت پدر و عموش زنده بوده، با شنیدن اسمش سر روی خاک می‌ذاره و شکر می‌کنه. اون یه شاه کامله‌ با فضیلت و اخلاق، هر دستورش پله‌ایه برای بهترشدن کشور... اون پدر مهربون کشوره، همون‌طور که از یه شاه انتظار می‌ره... تنها چیزی که راجع‌بهش سوال‌برانگیزه جینجو گونگجونه و صاحبش. مردی که سال‌هاست توی قصره و شاه هر هفته بهش سر می‌زنه... البته... صاحب کاخ مروارید خیلی وقته که فقط نفس می‌کشه. پزشک دربار گفته بود که این یه وضعیت نباتیه و شاه با شنیدنش هق‌هق کرده... البته می‌دونی که شایعات خیلی زیادن... کسی نمی‌دونه که شاه واقعا گریه کرده... کسی هویت اون مرد رو نمی‌شناسه... ولی اینکه فقط یه جسمِ زنده‌ست که هرگز بیدار نمی‌شه واقعیه. من خودم مدتی به کاخ مروارید خدمت کردم. صورتش خیلی زیبا بود. یه مجسمه‌ی تراشیده‌شده شاید از فرشته‌ها؟ ممکنه که یه فرشته باشه که شاه روی زمین حبسش کرده؟ نمی‌دونم... خیلی ترسناکه می‌دونی؟ اینکه مثل یه جنازه بین پتوهای طلایی دراز کشیده و فقط نفس می‌کشه... همیشه بی‌حرکته. کوچک‌ترین صدایی توی کاخش شنیده نمی‌شه. فقط صدای نفس‌های خودته و قدم‌هایی که زور می‌زنی سبک باشه ولی انگار داد چوب رو درمیاره. کسی هم جز شاه و تنها بانوی خدمتکار کاخ توی اتاق‌های بزرگ، خالی و مجللش پرسه نمی‌زنه... چون گفتم که... صاحبش کوچک‌ترین حرکتی نمی‌کنه. با چشم‌های بسته فقط نفس می‌کشه. خیلی زیباست و خیلی ترسناکه. زمانی که بهش خدمت می‌کردم می‌ترسیدم یهو دستش رو از زیر پتو بیرون بیاره و مچم رو چنگ بزنه. من هر روز صورتش رو با بهترین ابریشم‌ها پاک می‌کردم. نمی‌خوام عامل شایعه باشم ولی یه وقت‌هایی رد اشک روی صورتشه... نمی‌دونم یعنی ممکنه یه جنازه‌ی زنده گریه کنه؟ یا... جونم رو برای گفتنش ازدست می‌دم ولی... شاید شاه حین بوسیدنش گریه می‌کنه؟

#nes SEFID

روی هشتگ که زدم چند تا nes از گذشته ته تلگرامم پیدا کردم که هنوز با شما به‌اشتراک نذاشتمش. نمی‌دونم دوست دارید بخونیدشون یا بذارم همونجا بمونن و تبدیل به اون خاطره‌های ته ذهنم بشن که فراموش می‌کنم هرگز داشتمشون.

می‌دونید که من مدت زیادیه که نمی‌نویسم، واتپد ندارم و فولدر فیکشن‌هام رو باز نکردم. الان داشتم بعضی از این nesها رو می‌خوندم و انگار قلمش رو نمی‌شناختم. غلط‌وغولوط‌هاش رو می‌دیدم و دلم رو می‌زد. برام بامزه بود که این‌طوری می‌نوشتم.

بچه‌ها شما #nes های من رو خوندید؟

جدی خوابم نمی‌بره. وای

اگر یه بستی قرتی داشتم تا الان کیف لوازم آرایش خودمو داشتم ولی اطرافیانی دارم چونان هاویج

موهام رو جینگولی‌ بستم ولی. خرگوشی بسته‌م بالا و توش کوچولو کوچولو بافتم.

صبح لوازم آرایش خواهرم رو از توی کیفش برداشتم که بعد از صد سال یه حالی به کائنات بدم و آرایش کنم که موند تو ماشین و داداشم با ماشین رفت دانشگاه. خدایا شکرت