این متن یک نکته خیلی مهم درباره رشد و یادگیری رو مطرح می‌کنه: اگر ایده‌ای رو به بخشی از هویت خودت تبدیل کنی، ممکنه هر شواهدی که خلافش رو نشون بده، نادیده بگیری. چرا؟ چون حس می‌کنی اگر اون ایده اشتباه باشه، بخشی از هویت و وجودت زیر سؤال می‌ره.
برای اینکه جلوی این اتفاق رو بگیری و رشد کنی، یا باید از تغییر هویت نترسی یا هویتی رو برای خودت تعریف کنی که انعطاف‌پذیر و قابل تغییر باشه. مثلا به‌جای اینکه بگی «من باهوشم»، بگو «من همیشه یک دانش‌آموز هستم». چرا؟ چون «باهوش بودن» یک هویت ثابته و اگر چیزی یاد نگیری یا اشتباه کنی، حس می‌کنی هویتت آسیب دیده. دور و برت رو از آدمهایی پر می‌کنی که ازشون باهوشتری و این هویت «باهوشی» رو تایید کنه. اما رشدی توی این نیست. تو از آدمهایی که از تو کمتر می‌فهمن خیلی چیزی نمیگیری. اما اگر بگی «من یادگیرنده هستم»، هر اشتباه یا چالشی به فرصتی برای رشد و یادگیری تبدیل میشه.
برای اینکه جلوی این اتفاق رو بگیری و رشد کنی، یا باید از تغییر هویت نترسی یا هویتی رو برای خودت تعریف کنی که انعطاف‌پذیر و قابل تغییر باشه. مثلا به‌جای اینکه بگی «من باهوشم»، بگو «من همیشه یک دانش‌آموز هستم». چرا؟ چون «باهوش بودن» یک هویت ثابته و اگر چیزی یاد نگیری یا اشتباه کنی، حس می‌کنی هویتت آسیب دیده. دور و برت رو از آدمهایی پر می‌کنی که ازشون باهوشتری و این هویت «باهوشی» رو تایید کنه. اما رشدی توی این نیست. تو از آدمهایی که از تو کمتر می‌فهمن خیلی چیزی نمیگیری. اما اگر بگی «من یادگیرنده هستم»، هر اشتباه یا چالشی به فرصتی برای رشد و یادگیری تبدیل میشه.
