🌺ایستگاه آرامش🌺

"پناه" می برم "به انسانیت"
از عیبی که
"امروز" در خود می بینم
و
"دیروز"
دیگران را بخاطر
همان عیب
ملامت کرده ام
محتاط باشیم در "سرزنش" و "قضاوت کردن دیگران"
وقتی
نه از "دیروز کسی" خبر داریم
و نه از "فردای خودمان

@afmsi ایستگاه آرامش

🍀🌺🌼🌸🍀🍀🍀

📙 آهنگ خودت را بزن و به ساز خودت برقص❤️

سال‌ها پیش تصمیم گرفتم نواختن ساز سه‌تار را یاد بگیرم.
مدت کوتاهی از دوره آموزشی‌ام گذشته بود و عجله داشتم که هر چه زودتر آهنگ‌های کامل و مشهور را بزنم.

اگر با این موضوعات آشنا باشید، حتماً می‌دانید که مدتی طول می‌کشد تا یک هنرآموز از آموزش‌های ابتدایی به نواختن یک آهنگ کامل و مخصوصاً آهنگ‌های مشهور برسد.

برای من هنوز وقتش نرسیده بود. بااین‌حال خیلی مشتاق بودم و بنابراین شروع به نواختن کردم.
آهنگ‌های موردعلاقه‌ام را گوش می‌کردم و بعد آن‌قدر با همه سیم‌ها و پرده‌های سازم بازی می‌کردم تا بالاخره صدایی شبیه به آنچه می‌شنیدم را از آن درآورم. و بالاخره موفق شدم. توانستم چند آهنگ کامل دلخواهم را بدون نت و یا آموزش بنوازم.

حسابی هیجان‌زده بودم! اما نگاه دیگران متفاوت بود! هرکسی که می‌دانست من مشغول یادگیری ساز هستم، می‌پرسید: «چه آهنگ‌هایی را می‌توانی بزنی؟»
و وقتی من نام می‌بردم، به نظر بی‌تفاوت می‌آمدند و فقط می‌پرسیدند: «آهنگ الهه ناز را هم بلدی بزنی؟» و من می‌گفتم: «هنوز نه!»

آهنگ زیبایی بود، اما راستش من علاقه خیلی خاصی به آن نداشتم و برایم اولویت بالایی نداشت. بنابراین طی چند ماه به چندین نفر پاسخ منفی دادم.

از اینکه دیگران به شنیدن آهنگ‌هایی که بلد بودم بزنم علاقه‌ای نشان نمی‌دادند، ناراحت بودم. بنابراین بالاخره تصمیم گرفتم نواختن آهنگ الهه ناز را هم یاد بگیرم. چندین روز وقت گذاشتم و به‌زحمت توانستم این کار را بکنم. حالا دیگر کاملاً آماده و منتظر بودم که کسی از من بپرسد الهه ناز را بلدی بزنی و من بگویم بله و شروع به نواختن کنم.

بالاخره روز موعود فرارسید. یکی از آشنایان به من گفت: شنیده‌ام سه‌تار می‌زنی. گفتم: مدت کوتاهی است. چیز زیادی بلد نیستم. اما خودم چندتایی آهنگ را کم‌وبیش خوب می‌زنم. پرسید: چی بلدی بزنی؟ من که پیش از آن همیشه شروع به فهرست کردن آهنگ‌های موردعلاقه خودم می‌کردم، این بار تمام آن فهرست نه چندان بلند را کنار گذاشتم و سربلند و پیروزمندانه گفتم: الهه ناز!
منتظر بودم آن فرد آشنا بگوید به‌به، بزن بشنوم و تشویقم کند. اما در عوض با بی‌تفاوتی و اخم و تخم گفت: ای‌بابا! الهه ناز را که همه بلدند بزنند! یک چیز بهتر یاد بگیر!!!

حالا وقتی این داستان را برای دیگران تعریف می‌کنم، به اینجا که می‌رسم از ته دل می‌خندم. به نظرم جوک فوق‌العاده‌ای است.
می‌توانید چهره من را در آن لحظه تصور کنید؟! خدای من! یک کمدی کامل است!

همین حالا هم که دارم برای شما می‌نویسم از ته دل می‌خندم. اما آن روز نخندیدم. آن روز حسابی کِنف شدم و با خودم گفتم: من این‌همه وقت تلف کردم تا آهنگی را یاد بگیرم که دیگران از من می‌خواستند و حالا این را نمی‌خواهند و چیز دیگری می‌خواهند!

از آن روز حدوداً پانزده سال می‌گذرد و من هرگز این ماجرا را فراموش نمی‌کنم. آن چه که فراموش کرده‌ام نواختن آهنگی است که به خاطر دیگران یاد گرفته بودم.
البته خیلی وقت‌ها ازآنچه که آن روز یاد گرفتم دور می‌شوم، اما همیشه به خودم یادآوری‌اش می‌کنم و سعی می‌کنم به مسیر درست برگردم.

آن روز یاد گرفتم :

۱. رؤیای تو از آنِ توست و دلیلی ندارد که دیگران به‌اندازه تو برای رؤیاهایت هیجان‌زده و مشتاق باشند.

۲. منتظر تشویق و تحسین دیگران نباش
دیگران بسیارند و تو نمی‌توانی همه را راضی و خوشحال کنی! درواقع دیگران حتی خودشان هم نمی‌دانند از تو چه می‌خواهند و ممکن است همان یک نفری که به دنبال رضایتش هستی هم بارها نظرش را عوض کند.

۳. آنچه به خاطر دیگران انجام بدهی، دوام زیادی ندارد

۴. خودت باش و کاری را بکن که دلت می‌گوید! به خاطر دیگران زندگی نکن! آهنگ خودت را بزن و به ساز خودت برقص

مطمئنم شما هم لحظات مشابهی دارید. قصه‌هایی که باعث شد چیزی را یاد بگیرید و همه عمر به خاطر بسپارید. شاید مثل من بارها از درسی که آموخته بودید غافل شده‌اید، اما بازهم به مسیر درست برگشته‌اید.
اصل موضوع هم همین است، مگر نه؟ این‌که هر بار به مسیر درست برگردیم و به ساز خودمان برقصیم

@afmsi ایستگاه آرامش

🍀🌺🌼🌸🍀🍀🍀

#ذهنتان_را_آزاد_کنید...

روزانه چند دقیقه از وقت‌تان را به خودتان اختصاص دهید و آرام و ساکت گوشه ای خلوت بشینید و برای چند لحظه ذهنتان را از تمام مشکلات و سختی ها آزاد کنید.
و بعد افکاری که باعث نشاط و انرژی شما می شوند را آرام آرام وارد ذهنتان کنید.

این کار باعث می شود که قدرت ذهنی شما برای جذب خواسته هایتان بیشتر شود و سریع تر به خواسته هایتان برسید.

در واقع بعد از این کار و مبرّی کردن ذهن‌تان از همه‌ی سختی‌ها کم کم سیگنال‌های منفی ذهن‌تان کم شده و مثبت ها بیشتر...!
یادتان باشد تاجایی که می توانید مثبت باشید و افکار منفی و استرس به خودتان وارد نکنید

@afmsi ایستگاه آرامش

🍀🌺🌼🌸🍀🍀🍀

📗 تابلو فرش

💎حال دلت را دست آدم ها نسپار
نگذار افسار به دست به هرکجا بِکشندت
نگذار با حرف هایشان امیدت را نا امید کنند
اجازه نده رفت و آمدشان بشود
دلیل غم و شادی ات
زندگی ات را در دستان خودت نگه دار
محکم و وفادار

محبت کن و مهربانی را هدف خودت قرار بده
تا مدیون دل و روح و احساسات خودت نشوی
عقل حسابگرت را هم ناظر کن
که مبادا به بیراهه روی

این کلیشه ها را تکرار میکنم
که برسم به یک کلام حرف حساب
"عزیز من، لطفا فرش زیر پای آدم ها نباش،
تابلو فرش زیبایی باش که بر دیوار دلشان قابت کنند"

@afmsi ایستگاه آرامش

🍀🌺🌼🌸🍀🍀🍀

📙 مرغابی یا عقاب؟

وقتي شما به شهر نيويورك سفر كنيد، جالب ترين بخش سفر شما هنگامي است كه پس از خروج از هواپيما و فرودگاه، قصد گرفتن يك تاكسي را داشته باشيد.

اگر يك تاكسي براي ورود به شهر و رسيدن به مقصد بيابيد شانس به شما روي آورده است.

اگر راننده ي تاكسي شهر را بشناسد و از نشاني شما سر در آورد با اقبال ديگري روبرو شده ايد.

اگر زبان راننده را بدانيد و بتوانيد با او سخن بگوييد بخت يارتان است و اگر راننده عصباني نباشد، با حسن اتفاق ديگري مواجه هستيد.

خلاصه براي رسيدن به مقصد بايد از موانع متعددي بگذريد.

هاروي مك كي مي گويد: «روزي پس از خروج از هواپيما، در محوطه اي به انتظار تاكسي ايستاده بودم كه ناگهان راننده اي با پيراهن سفيد و تميز و پاپيون سياه از اتومبيلش بيرون پريد، خود را به من رساند و پس از سلام و معرفي خود گفت: «لطفا چمدان خود را در صندوق عقب بگذاريد.»

سپس كارت كوچكي را به من داد و گفت: «لطفا به عبارتي كه رسالت مرا تعريف مي كند توجه كنيد.»

بر روي كارت نوشته شده بود: «در كوتاه ترين مدت، با كمترين هزينه، مطمئن ترين راه ممكن و در محيطي دوستانه شما را به مقصد مي رسانم.»

من چنان شگفت زده شدم كه گفتم نكند هواپيما به جاي نيويورك در كره اي ديگر فرود آمده است.
راننده در را گشود و من سوار اتومبيل بسيار آراسته اي شدم. پس از آنكه راننده پشت فرمان قرار گرفت، رو به من كرد و گفت: «پيش از حركت، قهوه ميل داريد؟ در اينجا يك فلاسك قهوه معمولي و فلاسك ديگري از قهوه مخصوص براي كسانيكه رژيم تغذيه دارند، هست.»
گفتم: «خير، قهوه ميل ندارم، اما با نوشابه موافقم».
راننده پرسيد: «در يخدان هم نوشابه دارم و هم آب ميوه.»

سپس با دادن يك بطري نوشابه، حركت كرد و گفت: «اگر ميل به مطالعه داريد مجلات تايم، ورزش و تصوير و آمريكاي امروز در اختيار شما است.»

آنگاه، بار ديگر كارت كوچك ديگري در اختيارم گذاشت و گفت: «اين فهرست ايستگاههاي راديويي است كه مي توانيد از آنها استفاده كنيد.
ضمنا من مي توانم درباره بناهاي ديدني و تاريخي و اخبار محلي شهر نيويورك اطلاعاتي به شما بدهم و اگر تمايلي نداشته باشيد مي توانم سكوت كنم. در هر صورت من در خدمت شما هستم.»

از او پرسيدم: «چند سال است كه به اين شيوه كار مي كنيد؟»
پاسخ داد: « دو سال.»
پرسيدم: «چند سال است كه به اين كار مشغوليد؟»
جواب داد: «هفت سال.»
پرسيدم: «پنج سال اول را چگونه كار مي كردي؟»
گفت: «از همه چيز و همه كس،از اتوبوسها و تاكسي هاي زيادي كه هميشه راه را بند مي آورند، و از دستمزدي كه نويد زندگي بهتري را به همراه نداشت مي ناليدم.

روزي در اتومبيلم نشسته بودم و به راديو گوش مي دادم كه وين داير شروع به سخنراني كرد.

مضمون حرفش اين بود كه مانند مرغابيها كه مدام واك واك مي كنند، غرغر نكنيد، به خود آييد و چون عقابها اوج گيريد.

پس از شنيدن آن گفتار راديويي، به پيرامون خود نگريستم و صحنه هايي را ديدم كه تا آن زمان گويي چشمانم را بر آنها بسته بودم.
تاكسيهاي كثيفي كه رانندگانش مدام غرولند مي‌كردند، هيچگاه شاد و سرخوش نبودند و با مسافرانشان برخورد مناسبي نداشتند.
سخنان وين داير، بر من چنان تاثيري گذاشت كه تصميم گرفتم تجديد نظري كلي در ديدگاهها و باورهايم به وجود آورم.»
پرسيدم: « چه تفاوتي در زندگي تو حاصل شد؟»
گفت: «سال اول، درآمدم دوبرابر شد و سال گذشته به چهار برابر رسيد.

نكته اي كه مرا به تعجب واداشت اين بود كه در يكي دو سال گذشته، اين داستان را حداقل با سي راننده تاكسي در ميان گذاشتم اما فقط دو نفر از آنها به شنيدن آن رغبت نشان دادند و از آن استقبال كردند.

بقيه چون مرغابيها، به انواع و اقسام عذر و بهانه ها متوسل شدند و به نحوي خود را متقاعد كردند كه چنين شيوه اي را نمي توانند برگزينند.»

🌻حال ما انتخاب می کنیم کدام باشیم ؟ انسانی که مدام گله می کند و برای هر تغییری عذر و بهانه می آورد یا عقابی که فقط به اهدافش فکر می کند و از جزئیات بیهوده می گذارد و اوج می گیرد ؟
انتخاب با شماست.

@afmsi ایستگاه آرامش

🍀🌺🌼🌸🍀🍀🍀🍀

لحظه به لحظه، خود جوش زندگي كن. فقط اين لحظه است. گذشته را بايد رها و فراموش كرد چون ديگر وجود ندارد.

نبايد در مورد آينده نگران بود چون هنوز نيامده است. آنگاه آنچه باقي بماند اين لحظه بسيار زيباست.

در اين لحظه خوش باش! با تمام  وجود در اين لحظه زندگي كن تا اين لحظه دروازه ورود خداوند شود. خدا فقط يك زمان را مي شناسد و آن لحظه اكنون است و فقط يك مكان را و آن اينجاست.

اگر دست از گذشته و آينده برداري فقط خدا باقي مي ماند. هيچ نيازي به عبادت نيست. هيچ نيازي به كند و كاو كتابها نيست، هيچ نيازي به نبش قبر تعاليم سنتي رمز آلود و كهنه نيست.

تو مي تواني در عين سادگي و بدون هيچ هياهويي حقيقت را بيابي. مباحثي كه در مورد خدا شناسي مطرح مي شود، هياهويي بيش نيست. هياهويي براي هيچ است. رويكرد من زندگي كردن با تمام وجود در لحظه اكنون است. غير از اين هيچ چيز ديگرلازم  نيست.

@afmsi ایستگاه آرامش

🍀🌺🌼🌸🍀🍀🍀

📗 ما ﺑﻪ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﯾﺎﺩ ﻣﯿﺪهیم ﭼﻄﻮﺭ ﺑﺎ ما ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ ﮐﻨﻨﺪ!

ﻭﻗﺘﯽ ﺗﻮ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ﺁﻧﻬﺎ ﻫﻢ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ!
ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﮔﺬﺍﺷﺘﻦ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﺕ ﻣﯽﮐﻨﯽ ﺩﺭﻭﺍﻗﻊ ﺑﻪ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﻧﺤﻮﻩ ﻣﺤﺘﺮﻣﺎﻧﻪ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ ﮐﺮﺩﻥ ﺑﺎ ﺧﻮﺩﺕ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺁﻣﻮﺯﯼ!
ﻭﻗﺘﯽ ﺩﺭ ﺭﻭﺍﺑﻄﺖ ﻗﺪﺭﺗﻤﻨﺪﺍﻧﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﯽ ﺷﻮﯼ، ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﯾﺎﺩ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﻧﺪ ﺑﺎ ﻓﺮﺩ ﺗﻮﺍﻧﻤﻨﺪﯼ ﺭﻭﺑﺮﻭ ﻫﺴﺘﻨﺪ.

ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﯽ ﺁﺩﻣﻬﺎ ﺭﺍ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺩﻫﯽ؟
ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺭﺍﻩ ﺗﺤﻮﻝ ﺁﻧﻬﺎ اﯾﺠﺎد ﺩﮔﺮﮔﻮﻧﯽ ﺩﺭ ﺧﻮﺩﺕ ﻫﺴﺖ.
ﺗﻮ ﺑﻬﺘﺮ ﺷﻮ ﺗﺎ اطرافیانت ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ ﺑﻬﺘﺮﯼ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎشند

@afmsi 👈ایستگاه آرامش

🍀🌸🌼🌺🍀🍀🍀

🍃🌺🍃🌸🍃🌼🍃

🔹 امروز هرگاه خواستید کلمه ای ناخوشایند به زبان آورید به کسانی فکر کنید که قادر به تکلم نیستند.

🔸 قبل از اینکه بخواهید از مزه ی غذای تان شکایت کنید، به کسی فکر کنید که اصلا چیزی برای خوردن ندارد.

🔹 امروز پیش از آنکه از زندگی تان شکایت کنید، به کسی فکر کنید که خیلی زود هنگام، از دنیا رفته.

🔸 قبل از آنکه از فرزندان تان شکایت کنی، به کسی فکر کنید که آرزوی بچه دار شدن دارد.

🔹 پیش از نالیدن از مسافتی که مجبورید رانندگی کنید، به کسی فکر کنید که مجبور است همان مسیر را پیاده طی کند.

🔸 و پیش از آنکه از شغل تان خسته شوید و از آن شکایت کنید، به افراد بیکار و ناتوان و کسانی که در آرزوی داشتن شغل شما هستند فکر کنید.

🔹 زندگی، یک نعمت است؛
با غر زدن و نالیدن به کام خودتان و اطرافیان تلخش نکنید...

@afmsi ایستگاه آرامش

🍀🌺🌼🌸🍀🍀🍀

@afmsi

#ایستگاه_آرامش

ﺗﺎب ﺁﻭﺭﻱ چيست

ﺗﺎﺏآوری ظرفیت گذشتن از دشواری پایدار و ترمیم خویشتن است. این ظرفیت می تواند به فرد کمک کند پیروزمندانه از رویدادهای ناگوار زندگی بگذرد و با وجود قرار گرفتن در معرض تنش های شدید، شایستگی های اجتماعی، تحصیلی و شغلی خود را ارتقا ببخشد. حال ببینیم افراد تاب آور چه ویژگی هایی دارند که آن ها را از دیگران متمایز می کند؟

ویژگی های افراد تاب آور
پژوهش های متعدد شماری از ویژگی های مربوط به تاب آوری را گزارش کرده اند. مهم ترین این ویژگی ها عبارت است از:
۱ – احساس ارزشمندی:


پذیرفتن خود به عنوان فردی ارزشمند، احترام قائل شدن برای خود و توانایی ها، سعی در شناخت نقاط مثبت خود و پرورش دادن آن ها و از طرف دیگر شناخت نقاط ضعف و کتمان نکردن آن ها از ویژگی های افراد تاب آور است.
۲ – مهارت در حل مسئله:

افراد تاب آور ذهنیتی تحلیلی – انتقادی نسبت به توانایی های خود و شرایط موجود دارند، در مقابل شرایط مختلف انعطاف پذیرند و توانایی شگفت انگیزی در پیدا کردن راه حل های مختلف درباره یک موقعیت یا مسئله خاص دارند.

۳ – مهارت های اجتماعی:

افراد تاب آور مهارت های ارتباط با دیگران را خیلی خوب آموخته اند. آن ها می توانند در شرایط سخت هم شوخ طبعی خودشان را حفظ کنند، با دیگران صمیمی شوند و در مواقع بحرانی از حمایت اجتماعی دیگران بهره ببرند، ضمن این که می توانند سنگ صبور خوبی باشند.

۴ – خوش بینی:

اعتقاد راسخ به این که آینده می تواند بهتر باشد و احساس امید و هدفمندی، از ویژگی های دیگر افراد تاب آور است. این افراد باور دارند که می توانند زندگی و آینده خود را کنترل کنند.

۵ – همدلی:
افراد تاب آور توانایی برقراری رابطه توأم با احترام متقابل با دیگران را نیز دارند

@afmsi ایستگاه آرامش

🍀🌺🌼🌸🍀🍀🍀

❤️در مسجد و در کعبه به دنبال خداییم
از حس خدا در دلمان دور و جداییم
❤️هم مسجدو هم کعبه وهم قبله بهانه است...!!
دقت بکنی نور خدا داخل خانه است
❤️در مسجد و در کعبه به دنبال چه هستی؟
اول تو ببین قلب کسی را نشکستی؟
❤️اینگونه چرا در پی اثبات خداییم؟
همسایه ی ما گشنه و ما سیر بخوابیم
❤️در خلقت ما راز و معمای خدا چیست؟
انسان خودش آیینه یک کعبه مگر نیست؟
❤️برخیز و کمی کعبه ی آمال خودت باش
چنگی به نقابت بزن و مال خودت باش
❤️شاید که بتی در وسط ذهن من و توست
باید بت خود ، با نم باران خدا شست
❤️گویی که خدا در بدن و در تنمان هست
نزدیکتر از خون و رگ گردنمان هست
❤️در پیله ی پروانه مگر دست خدا نیست؟
پیدایش پروانه بگو معجزه کیست؟
❤️باید که در آیینه کمی هم به خود آییم
ما جلوه ای از خلقت زیبای خداییم
❤️هر کس که دلش آینه شد فاقد لکه
در قلب خودش کرده بنا کعبه و مکه ...

@afmsi ایستگاه آرامش

🍀🌺🌼🌸🍀🍀🍀

📘 رزق و روزی

رزق و روزى دو گونه است
يک، روزى ای كه تو آن را مى جويى
و روزى ديگر كه آن تو را مى جويد
كه اگر تو در پى آن نروى، آن در پى تو خواهد آمد

پس غم سالَت را بر غمِ روزَت اضافه مكن
رزقِ هر روز، براى همان روز تو كافیست

اگر آن سال [كه غم روزى اش را مى خورى] از عمر تو باشد خداوند متعال فرداى هر روزى، قسمتِ آن روز را به تو خواهد داد
و اگر آن سال از عمر تو نباشد، غم روزى آن را چرا مى خورى؟

هيچ كس براى رسيدن به آنچه روزىِ توست، بر تو سبقت نمیگيرد
و هيچ غلبه كننده اى در به چنگ آوردن روزىِ تو، مغلوبت نمیكند
و رزقى كه برايت مقدّر شده بى درنگ به تو خواهد رسید

@afmsi ایستگاه آرامش

🍀🌺🌼🌸🍀🍀🍀

انسان یک نردبان است- امکانات فراوانی در او وجود دارد. او هم یک خطر است و هم یک بلندا. هم یک افتخار است و هم یک رنج و عذاب. پایین رفتن از نردبان بسیار راحت تر است. هیچ تلاشی لازم ندارد. بالا رفتن نیازمند تلاش است.

هر قدر بالاتر بروی به تلاش بیشتر نیاز داری. اگر می خواهی به اوج قله خود آگاهی دست یابی، باید خطر را به جان بخری. تو نباید وجودت را مسلم و بدیهی بشماری زیرا انسان هیچ وجودی ندارد، بلکه فقط مجموعه ای از امکانات است.

این زیبایی انسان است و در عین حال عامل بدبختی اوست. انسان باید راه خود را انتخاب کند. او همیشه سر دو راهی قرار دارد.

باید هر لحظه دست به انتخاب بزند. انتخاب بین بودن یا نبودن، این بودن یا آن بودن. انسان همیشه از هم گسیخته است. رهروی، یک تصمیم و یک تعهد برای بالا رفتن تا بالاترین قله است.

@afmsi ایستگاه آرامش

🍀🌺🌼🌸🍀🍀🍀

@afmsi

نيازي نيست كه قله هيماليا را فتح كني يا قدم در كره ماه بگذاري، زيرا در درون تو قله هايي مرتفع تر، مسافتهايي طولاني تر و سياره هاي با اهميت تر وجود دارد. همه آسمان، همه جهان در درون توست. اما سفر به درون بسيار خطرناك تر از رفتن به كره ماه يا قله اورست است.

پهناورترين، خطرناك ترين و نا امن ترين مكان، دنياي درون توست. به همين دليل كمتر كساني جرات مي كنند وارد آنجا شوند. با سقوط از قله هايي كه در درون توست به قعر دره اي ژرف تر از هر دره اي كه در عمرت ديده اي مي افتي.

اما هيچكس تا به حال از اين قله ها سقوط نكرده است، زيرا تو هر قدر بالاتر روي هوشيار تر و بيدار تر مي شوي. از لبه تيغ آگاه مي شوي. از اينرو سقوطي وجود ندارد.

من هرگز نشنيده ام كه كسي از اين قله سقوط كرده باشد. اما خطر هميشه در آنجا هست و بدليل آن خطر، عده اي اندك در دنياي درون، در قلمرو وجود خويش قدم مي گذارند.

@afmsi ایستگاه آرامش

🍀🌺🌼🌸🍀🍀🍀

رنج و اندوه بسیار هنگامی پدید می آیند که هر فکری را که به سرت می آید، واقعیت می پنداری.

شرایط تو را اندوهگین نمی کنند.
ممکن است آنها،  تو را دچار درد جسمانی کنند، اما غم زده ات
نمی کنند.
افکارت تو را غمگین می کنند. تفسیرهایت، داستانهایی که به خودت می گویی، تو را اندوهگین می کنند.

🍃هنگامی که متوجه شوی:
"فکرهای کنونی ام مرا اندوهگین
می کنند"
از یکی بودنِ ناآگاهانه با آن افکار
بیرون می آیی...

@afmsi ایستگاه آرامش

🍀🌺🌼🌸🍀🍀🍀

" سفره عشق " آهایده

@afmsi ایستگاه آرامش

📘 بهتر است بدانیم  ...

عذرخواهی نشانه‌ی ضعف نیست
کینه‌ها وبال گردن خودمان هستند
لباس گران‌قیمت نشانه‌ی برتر بودن نیست
به جای قدرت صدا، قدرتِ کلاممان را بالاتر ببریم
القاب ناپسند گذاشتن برای دوست،
نشان صمیمیت نیست

تجربه‌هایمان را به اشتراک بگذاریم
وجدان کاری داشته باشیم
چشم و هم‌چشمی را کنار بگذاریم
تفاوت نسل‌ها را درک کنیم
آزادی ما نباید مانع آزادی دیگران شود
به دیگران زُل نزنیم
به اندازه از دیگران سوال بپرسیم
تا دروغ نشنویم
در دورهمی‌ها
کسی را سوژه‌ی غیبت کردنمان قرار ندهیم
در جمع از کسی سوال شخصی نپرسیم

فرهنگ یعنی؛ کتاب بخوانیم.

@afmsi ایستگاه آرامش

🍀🌺🌼🌸🍀🍀🍀

حکایت  بسیار پند آموز و مفهومی


خداوند ازعزرائیل پرسید: تابحال گریه کرده ای زمانی که جان بنی آدم را میگرفتی؟
عزرائیل جواب داد:یک بار خندیدم، یک بارگریه کردم ویک بار ترسیدم
خنده ام زمانی بود که به من فرمان دادی جان مردی رابگیرم، اورادرکنار کفاشی یافتم که به کفاش میگفت: کفشم راطوری بدوز که یک سال دوام بیاورد.. به حالش خندیدم وجانش راگرفتم
گریه ام زمانی بودی که به من دستوردادی جان زنی رابگیرم که باردار بود ومن او را دربیابان بی آب وغذا یافتم سپس منتظر ماندم تا نوزادش رابه دنیا آورد وجانش راگرفتم دلم به حال آن  نوزاده بی سرپناه در آن بیابان گرم سوخت و گریه کردم
ترسم زمانی بودکه امرکردی جان فقیهی رابگیرم که نوری از اتاقش می آمد هرچه نزدیک شدم نوربیشترشد وزمانی که جانش راگرفتم ازدرخشش چهره اش ترسیدم و وحشت کردم....
دراین هنگام خداوند به عزرائیل گفت :میدانی آن عالمه نورانی که بود...؟
اوهمان نوزادی بودکه جان مادرش راگرفتی من مسئولیت حمایتش را
عهده‌دار بودم.... هرگزگمان مکن که با وجود من موجودی دراین جهان بی سرپناه و تنها خواهد بود

@afmsi ایستگاه آرامش

🍀🌺🌼🌸🍀🍀🍀

" الهه ناز " با صدای معین

@afmsi. ایستگاه آرامش