تک بیتی های ناب

گریه هم بر غم این فاصله مرهم نشود
مثل یک قهوه که از تلخی آن کم نشود

روز و شب پیش همه روی لبم لبخند است
تا حواس احدی جمع به بغضم نشود

آرزو میکنم ای کاش دلش چون مویش
پیش چشم کسی آشفته و درهم نشود

من که بیچاره شدم کاش ولی هیچ دلی
گیر لحن بم مردانه ی محکم نشود

شده حتی به دعا دست برآرم که :"خدا!
برود مشهد و برگردد و آدم نشود!

خون دل خوردم و حرفی نزدم تا شاید
مهربان تر بشود ، تازه اگر هم نشود-

با من ساده همین بس که مدارا بکند
عاشقم هم که نشد، خب به جهنم (!) نشود

#نفیسه_سادات‌موسوی
@takbeytinab

امشب صدای تیشه از بیستون نیامد

گویا به خواب شیرین فرهاد رفته باشد

#حزین_لاهیجی
@takbeytinab

صحرا و باغ و خانه ندانم کجا خوش است

هر جا خیال روی تو باشد مرا خوش است!

#فیض‌کاشانی
@takbeytinab

فرسنگ به فرسنگ دوانم ز پی تو

وز من تو گریزانی؛؛؛ فرسنگ به فرسنگ

#فرخی‌سیستانی
@takbeytinab

رقص موهای تو در باد مرا خواهد کشت

برگ ها اول پاییز به مویی بندند

#محمدعزیزی

@takbeytinab

دَر شَهرِ ما رَسم است هَر کَس را که قَهر است

مُحکَم ببوسَند و دَر آغوشَش بِگیرَند !

#حسین‌مرادی
@takbeytinab

عاقبت در خواب بوسیدم تو را،
با این حساب

من به خوشبختی بدهکارم،
نه خوشبختی به من!

#فاضل_نظری
@takbeytinab

رفت و غزلم چشم به راهش نگران شد 
دلشوره ی ما بود، دل آرام جهان شد

در اوّل آسایش مان سقف فرو ریخت
هنگام ثمر دادن مان بود، خزان شد

زخمی به گِل کهنه ی ما کاشت خداوند
اینجا که رسیدیم همان زخم دهان شد

آنگاه همان زخم، همان کوره‌ی کوچک
شد قلّه ی یک آه، مسیر فوران شد

با ما که نمک گیر غزل بود چنین کرد
با خلق ندانیم چه ها کرد و چنان شد

ما حسرت دلتنگی و تنهایی عشقیم
یعقوب پسر دید، زلیخا که جوان شد

جان را به تمنّای لبش بردم و نگرفت
گفتم بِسِتان، بوسه بده، گفت گران شد

یک عمر به سودای لبش سوختم و آه
روزی که لب آورد ببوسم رمضان شد

یک حافظ کهنه، دو سه تا عطر، گُلِ سَر
رفت و همه‌ی دلخوشی ام یک چمدان شد

با هر که نوشتیم چه ها کرد؟ به ما گفت
مصداق همان وای به حال دگران شد!

#حامد_عسگری
@takbeytinab

ديدند كه در روى زمين نيست پناهى

در کنج دل خویش خزیدند عزیزان

#صائب_تبریزی

@takbeytinab

خواهی که درین باغ کنی کسبِ شکفتن

شاگردِ خزان باش که استادِ بهار است!

#سلیم‌_تهرانی

@takbeytinab

این روزها به هرچه گذشتم کبود بود
هر سایه ای که دست تکان داد، دود بود

این روزها ادامه ی نان و پنیر و چای
اخبار منفجر شده ی صبح زود بود

جز مرگ پشت مرگ خبرهای تازه نیست
محبوب من چقدر جهان بی وجود بود!

ما همچنان به سایه ای از عشق دلخوشیم
عشقی که زخم و زندگی اش تار و پود بود

پلکی زدیم و وقت خداحافظی رسید
ساعت برای با تو نشستن حسود بود

دنیا نخواست؟ یا من و تو کم گذاشتیم؟
با من بگو قرار من این ها نبود! بود؟!

#عبدالجبار_کاکایی
@takbeytinab

نسیمی آمد و برداشت از سر روسری‌ها را

مگر پاییز رنگی‌تر کند خاکستری‌ها را ...

#علیرضا_بدیع
@takbeytinab

مثل معلم ها به ذوقم آفرین گفت

مانند یک طفل دبستانی دلم رفت!

#کاظم_بهمنی
@takbeytinab

خاک را دامان پر زر می کند فصل خزان
بادها را کیمیاگر می کند فصل خزان

رتبه ریزش بود بالاتر از اندوختن
از بهاران جلوه خوشتر می کند فصل خزان

#صائب_تبریزی
@takbeytinab

از بس که خدا عاشق نقاشی بود
هر فصل به روی بوم، یک چیز کشید

یک بار ولی گمان کنم شاعر شد...
یک گوشه ی دنج رفت و پاییز کشید!

@takbeytinab

پیش مستان از خرد بیگانه می باید شدن
چون به طفلان می رسی دیوانه می باید شدن

مدتی در خواب بی دردی به سر بردی، بس است
این زمان در عاشقی افسانه می باید شدن

#صائب_تبریزی

@takbeytinab

کودکان دیوانه‌ام خوانند و پیران ساحرم
من تفرجگاه ارواح پریشان خاطرم

خانه متروکم از اشباح سرگردان پر است
آسمانی در میان ابرهای عابرم

چون صدف در سینه مروارید پنهان کرده‌ام
در دل خود مؤمنم در چشم مردم کافرم

گرچه یک لحظه‌ست از ظاهر به باطن رفتنم
چند صد سال است راه از باطنم تا ظاهرم

خلق می‌گویند: ابری تیره در پراهنی‌ست
شاید ایشان راست می‌گویند، شاید شاعرم

صبر درمان من است از تلخ و شیرینش چه باک؟!
هرچه باشد ناگزیرم، هرچه باشد حاضرم...

#فاضل_نظری
@takbeytinab

جهانی را به هم می ریزی از دلبر شدن هایت
از این رعنا، از این غوغا، از این محشرشدن هایت

انارِ حبه یاقوتی، شرابِ نابِ شاتوتی
ترنجِ باغِ ماهوتی، تو با نوبر شدن هایت

هزاران برگ را بر سنگفرشِ ناز گسترده
هوایِ نم نم و پرسه به پرسه تر شدن هایت

نسیم از چینِ دامن آمده تا راهِ ابریشم
به شوقِ تاجرِ مُشکِ تر و عنبر شدن هایت

شکوهِ مشرقِ دوری، پرستشگاهی از نوری
چه باید کرد با قدیسه یِ مرمر شدن هایت

خدایی ناخدایی را که یادت داده این گونه
سکان در دست و ماهِ مست این بندر شدن هایت

طلایِ کوهِ نور است و خلیجِ نقره یِ افسون
پری رو و پری مو و پری پیکر شدن هایت

خرام ابرویِ چشم آهویِ پر تیهویِ زیبا رو !
قلم می ماند از توصیفِ اِغواگر شدن هایت

تنِ تو آخرِ گرمایِ تابستان، بغل وا کن
مرا جا کن شبی در هُرمِ شهریور شدن هایت

نه تنها تار، بلکه کار دستم داده ای ای عشق!
خداخیرت دهد هر شب تو بااین شرشدن هایت

شراب از شعر میریزد، چه شوری برمی انگیزد
بخوان خاتون! بخوان از مستیِ دلبر شدن هایت

غزل گفتم که باز عاشق شوی، چون که خبر دارم
غزلهایِ مرا با شور و شوق از بر شدن هایت

#شهراد_میدری
@takbeytinab

به هرکسی که گرفتار توست... آزاده

به هرکه از تو رها شد اسیر می‌گویند

#رضا_قاسمی
@takbeytinab

خدا را شكر، آهی هست، گاهی همدمی دارم
در اين هنگامه‌ی بی همدمی، شادم غمی دارم...

مخواه از من كه با اشكی بريزم هيبت خود را
كه روی شانه‌های خسته‌ام ارگِ بَمی دارم

هوای بی کسی بعد از تو آن‌سان آدمم كرده
كه در هر خانه‌ای پا می‌گذارم مَحرمی دارم!

برای سيب دادن دستِ مردم، شاخه خم كردم
شما دست كجی دارید و من دست خَمی دارم

كويری با تفاخر گفت: دريا بوده ام روزی...
تو اما قطره‌ای! گفتم: اقلاً من نَمی‌ دارم!

چيَم جز «اشک و آه و خشم و غربت؟» پس رهايم كن
كه با اين «آب و باد و خاک و آتش»، عالمی دارم!

#حسین_زحمتکش
@takbeytinab