آیین‌های مذهبی چگونه شکل می‌گیرند؟
بسیاری از مردمان مذهبی هستند که فقط بر اساس آیین‌ها و تشریفات مذهبی زندگی می‌کنند. ولی آنان هیچ‌چیز از دیانت نمی‌دانند. و تشریفات مذهبی و مقررات آن ابداً دیانت نیست.
دیانت حقیقی یک نوع زندگی کاملاً متفاوت است ــ یک زندگی هشیارانه، زندگی عاشقانه، زندگی با مهربانی.
ولی اگر نگاهی به تمام دنیا بیندازی میلیون‌ها نفر را خواهی دید که به کلیساها و معابد و مسجدها و گورودواراها gurudwara می‌روند؛ دعا می‌کنند، چنین و چنان می‌کنند ــ تمامش آیین‌های مذهبی و ظاهری است و دیانت واقعی وجود ندارد.
* داستانی باستانی از هندوستان شنیده‌ام:
مردی پدرش مرده بود و مشغول مراسم سنّتی “شراد” Shraddh به همین مناسبت بود. شراد مراسمی است که وقتی پدر کسی از دنیا می‌رود آن را انجام می‌دهند و برای سفر او دعا و نیایش می‌کنند.
در طول این مراسم سگ خانگی آنان وارد اتاق نیایش شد. مرد که می‌ترسید آن سگ مراسم را بر هم بزند با شتاب او را گرفته و به ستونی در ایوان بیرونی زنجیر کرد.
سالها بعد، وقتی این مَرد خودش مُرد، پسرش مراسم شراد را برای او انجام داد. او که نگران بود که مراسم را بخوبی و کامل و با جزییاتش انجام بدهد، به خیابان رفت و سگی را گرفت و در ایوان به زنجیر بست ــ زیرا به یاد آورده بود که باید این عملی بسیار مهم بوده باشد: “پدرم در وسط مراسم نیایش همین کار را کرده بود و وقتی سگ را بست خیلی خوشحال شده بود و دوباره به دعا پرداخت!”
در این زمان، خانواده دیگر سگ خانگی نداشت و بنابراین او مجبور شد که به خیابان برود و یک سگ ولگرد را بیاورد. سگ را با دقت به همان ستون در ایوان بست و سپس با وجدانی راحت مراسم را تمام کرد. و این روش در طول قرن‌ها در آن خانواده جزو مراسم در آمد. در واقع، مراسم سگ مقدس یکی از مهم‌ترین اجزای این سنّت شده بود!
وضعیت اینگونه پیش می‌رود!
مردم در ناهشیاری زندگی می‌کنند.
پدران تو همین کارها را انجام می‌دادند، پدران آنان و پدرانِ پدرانشان هم همین کارها را می‌کرده‌اند.
و اینگونه است که هاله‌ای از تقدس اطراف آیین مراسم مذهبی را فرامی‌گیرد. تو نیز فقط آنها را تکرار می‌کنی و اهمیتی به معنی این کارها نمی‌دهی!
#اشو
📚«الماس‌های بودا»
سخنان اشو از ۲۱ تا ۳۱ دسامبر ۱۹۷۷
مترجم: م.خاتمی / مهرماه ۱۴۰۱
@shekohobidariroh
بسیاری از مردمان مذهبی هستند که فقط بر اساس آیین‌ها و تشریفات مذهبی زندگی می‌کنند. ولی آنان هیچ‌چیز از دیانت نمی‌دانند. و تشریفات مذهبی و مقررات آن ابداً دیانت نیست.
دیانت حقیقی یک نوع زندگی کاملاً متفاوت است ــ یک زندگی هشیارانه، زندگی عاشقانه، زندگی با مهربانی.
ولی اگر نگاهی به تمام دنیا بیندازی میلیون‌ها نفر را خواهی دید که به کلیساها و معابد و مسجدها و گورودواراها gurudwara می‌روند؛ دعا می‌کنند، چنین و چنان می‌کنند ــ تمامش آیین‌های مذهبی و ظاهری است و دیانت واقعی وجود ندارد.
* داستانی باستانی از هندوستان شنیده‌ام:
مردی پدرش مرده بود و مشغول مراسم سنّتی “شراد” Shraddh به همین مناسبت بود. شراد مراسمی است که وقتی پدر کسی از دنیا می‌رود آن را انجام می‌دهند و برای سفر او دعا و نیایش می‌کنند.
در طول این مراسم سگ خانگی آنان وارد اتاق نیایش شد. مرد که می‌ترسید آن سگ مراسم را بر هم بزند با شتاب او را گرفته و به ستونی در ایوان بیرونی زنجیر کرد.
سالها بعد، وقتی این مَرد خودش مُرد، پسرش مراسم شراد را برای او انجام داد. او که نگران بود که مراسم را بخوبی و کامل و با جزییاتش انجام بدهد، به خیابان رفت و سگی را گرفت و در ایوان به زنجیر بست ــ زیرا به یاد آورده بود که باید این عملی بسیار مهم بوده باشد: “پدرم در وسط مراسم نیایش همین کار را کرده بود و وقتی سگ را بست خیلی خوشحال شده بود و دوباره به دعا پرداخت!”
در این زمان، خانواده دیگر سگ خانگی نداشت و بنابراین او مجبور شد که به خیابان برود و یک سگ ولگرد را بیاورد. سگ را با دقت به همان ستون در ایوان بست و سپس با وجدانی راحت مراسم را تمام کرد. و این روش در طول قرن‌ها در آن خانواده جزو مراسم در آمد. در واقع، مراسم سگ مقدس یکی از مهم‌ترین اجزای این سنّت شده بود!
وضعیت اینگونه پیش می‌رود!
مردم در ناهشیاری زندگی می‌کنند.
پدران تو همین کارها را انجام می‌دادند، پدران آنان و پدرانِ پدرانشان هم همین کارها را می‌کرده‌اند.
و اینگونه است که هاله‌ای از تقدس اطراف آیین مراسم مذهبی را فرامی‌گیرد. تو نیز فقط آنها را تکرار می‌کنی و اهمیتی به معنی این کارها نمی‌دهی!
#اشو
📚«الماس‌های بودا»
سخنان اشو از ۲۱ تا ۳۱ دسامبر ۱۹۷۷
مترجم: م.خاتمی / مهرماه ۱۴۰۱
ویرایش در کانال توسط داوید@shekohobidariroh
